บทที่ 247

แต่ก็ต้องใช้โอกาสนี้ ให้ชางอี้เพิ่มความระมัดระวัง

"ลุกขึ้นเถอะ" กู้จิ่นหันหลัง "เจ้าอยู่ที่คฤหาสน์ ให้ชางเอ้อร์ไปเฝ้าที่คุกใต้ดิน"

"พ่ะย่ะค่ะ"

ในตอนนี้ แววตาเสวียหลิงค่อย ๆ เปลี่ยนไป เขาจ้องคอเจียงซุ่ยฮวน ในสมองมีแต่เลือด เขาต้องการเลือด!

เขามองรอบ ๆ ฉวยจังหวะที่คนอื่นไม่ทันสังเกต คว้าถ้วยชาบนโต๊ะ ทุบลงบนโต๊ะอย่างแรง เมื่อถ้วยชาแตกเป็นสองซีก เขาถือซีกหนึ่งพุ่งเข้าแทงเจียงซุ่ยฮวน

เขาเร็วเกินไป เจียงซุ่ยฮวนยังไม่ทันรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น เขาก็วิ่งมาถึงตรงหน้าแล้ว

กู้จิ่นขมวดคิ้ว ดึงเจียงซุ่ยฮวนไปข้างหลัง จากนั้นเตะที่อกเสวียหลิง ทำให้เขาล้มลงกับพื้น

เสวียหลิงดิ้นรนบนพื้นสองสามที ยังจะลุกขึ้นพุ่งเข้าใส่ ฉู่เฉินตะโกน "ดีที่ข้าเตรียมพร้อมไว้แล้ว!"

พูดจบฉู่เฉินก็ล้วงผงสีเหลืองเทาออกมา โรยใส่หน้าเสวียหลิง เสวียหลิงสูดผงเข้าไปไม่น้อย ลุกขึ้นเดินโซเซสองสามก้าว แล้วก็นั่งลงบนพื้น มองพื้นเหม่อลอย

ฉู่เฉินปัดมือ "สมแล้วที่เป็นข้า"

เจียงซุ่ยฮวนโผล่หัวออกมาจากหลังกู้จิ่น "อาจารย์ เมื่อครู่ท่านโรยอะไร?"

"เป็นผงที่บดจากแมลงหลายชนิดที่ตากแห้ง สามารถยับยั้งสัญชาตญาณกระหายเลือดของเสวียหลิงได้"

"แล