LOGINShare
บทที่ 419
Related chapters
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 420
แม้เสียงของผู้ว่าการเมืองจะเบา แต่ก็ดังพอให้ทุกคนในที่นั้นได้ยินชัดเจน อธิบดีกรมอาญาหรี่ตามอง "ฟังจากคำพูดของเจ้า เจ้ารู้ว่าบิดามารดาของทารกเหล่านั้นเป็นใครใช่หรือไม่?" "เรื่องนี้..." สายตาของผู้ว่าการเมืองดูลังเล พูดติดอ่าง "ท่าน...ข้าน้อยไม่กล้าปิดบัง แม้จะไม่มีผู้ใดมาแจ้งความ แต่ที่มาของทารกเหล่านี้ ข้าน้อยก็พอรู้อยู่บ้าง" "รีบพูดมา!" ผู้ว่าการเมืองผู้นี้ดูเหมือนยังไม่กล้าพูด ใช้ข้อศอกสะกิดผู้ว่าการเมืองสองคนข้าง ๆ แต่ทั้งสองต่างหลบหลีก เขาจึงจำใจต้องพูด "หากข้าน้อยเดาไม่ผิด บิดามารดาของทารกเหล่านั้นส่วนใหญ่ล้วนเสียชีวิตไปแล้ว" ทุกคนในท้องพระโรงตกตะลึง ฮ่องเต้ตบที่วางแขนของบัลลังก์มังกรตวาดด้วยความโกรธ "พูดอะไรเหลวไหล! ทารกมากมายปานนั้น จะมีบิดามารดาตายได้อย่างไร?" ผู้ว่าการเมืองตัวสั่น ก้มกระแทกศีรษะลงกับพื้นอย่างแรง "ฝ่าบาทโปรดละเว้นโทษ! ฝ่าบาทโปรดละเว้นโทษ! ต่อให้ข้าพระองค์มีความกล้าแปดร้อยเท่า ก็ไม่กล้าหลอกลวงฝ่าบาท!" กู้จิ่นเอ่ยขึ้น "พระเชษฐา ลองให้ผู้ว่าการเมืองผู้นี้พูดให้จบก่อน" ฮ่องเต้เดิมต้องการให้คนลากผู้ว่าการเมืองออกไป แต่เมื่อกู้จิ่นพูดขึ้น พระองค์จึงระงั
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 421
องครักษ์สิบกว่าคนพุ่งไปข้างหน้าพร้อมกัน แต่รองเท้าบินเร็วเกินไป คนมากมายก็ไม่อาจสกัดได้ ล้มลงพร้อมกัน กู้จิ่นกุมกระบี่กระโดดไปข้างหน้า หวังจะสกัดรองเท้าไว้กลางอากาศ แต่เขาเห็นชัดเจนว่า เมื่อเขาถือกระบี่พุ่งเข้าไป สายตาของฮ่องเต้กลับมีแววตาหวาดกลัววูบหนึ่ง พระวรกายเอนไปข้างหลังเล็กน้อย ความกลัวนั้นมิใช่เพราะรองเท้า แต่เป็นกระบี่ในมือเขา หรืออาจจะเป็น...ตัวเขา? กู้จิ่นยืนข้างบัลลังก์มังกร ใช้กระบี่ในมือเกี่ยวรองเท้าออก จ้องมองฮ่องเต้บนบัลลังก์มังกร "พระเชษฐา พระองค์กลัวหรือ?" ฮ่องเต้นั่งตรง ยิ้มฝืดเฝื่อน "ใช่ เรากลัวว่าจะถูกรองเท้าขว้างโดน" "หากข้าอยู่ตรงนี้ พระเชษฐาไม่ต้องกังวล" สายตาของกู้จิ่นมีความหมายลึกล้ำ เขาค่อย ๆ เก็บกระบี่ช้า ๆ ต่อหน้าฮ่องเต้ ฮ่องเต้ไอเบา ๆ สองครั้ง ละสายตาจากกู้จิ่น "ดูเหมือนเขายังไม่ตื่นดี มา! สาดน้ำต่อ!" องครักษ์หามน้ำแข็งมาอีกสองถัง สาดลงบนตัวผู้ว่าฯจางทั้งหมด น้ำแข็งนี้เพิ่งตักมาจากสระ ข้างในยังมีปลาทองสีแดงหนึ่งตัว ปลาทองกระดิกบนศีรษะของผู้ว่าฯจางสองสามที แล้วตกลงบนพื้น คราวนี้เขาตื่นเต็มที่แล้ว เขาเช็ดน้ำแข็งบนใบหน้า เงยหน้ามองสภาพรอบข้าง
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 422
ผู้ว่าฯจางจึงนึกขึ้นได้ ที่แท้ก็มีเรื่องเช่นนี้จริง แต่ตอนนั้นเขาไม่ได้ใส่ใจ บอกว่าจะส่งคนไปสืบสวน แล้วก็วิ่งไปหอคณิกาทันที ก็แค่ไม่กี่ครอบครัว มีอะไรต้องสืบสวนด้วย ผู้ว่าฯจางฝืนยิ้ม กล่าวอย่างกระดากปาก "ฝ่าบาท มีเรื่องเช่นนี้จริง แต่ผู้ที่เป็นโรคประหลาดมีเพียงไม่กี่ครอบครัว ข้าพระองค์มีงานมากมาย จึงเผลอลืมเรื่องนี้ไป""ท่าน!" ผู้ว่าการเมืองร้องอุทาน "ไม่กี่ครอบครัวนั้นเป็นเรื่องสิบวันก่อน บัดนี้มีคนตายไปหลายร้อยครัวเรือนแล้ว!" ผู้ว่าฯจางได้ยินตัวเลขนี้แล้ว รู้สึกเสมือนน้ำทั้งหมดบนร่างกลายเป็นน้ำแข็ง ถามอย่างไม่อยากเชื่อ "เท่าไร? หลายร้อยครัวเรือน?" ถึงแม้ว่าแขนขาของเขาจะแข็งด้วยความหนาวเย็น แต่ก็ยังฝืนตัวเองพุ่งเข้าไป คว้าปกเสื้อของผู้ว่าการเมืองถาม "ตายไปตั้งหลายร้อยครัวเรือน ทำไมไม่มาบอกข้า!" ผู้ว่าการเมืองสีหน้าไร้เดียงสา "ท่าน ท่านบอกว่าจะส่งคนมา ให้ข้าน้อยรออยู่อย่างสงบนิ่งไม่ใช่หรือ?" "เจ้าเป็นคนโง่หรือไร? ข้าบอกให้เจ้ารอ เจ้าก็รอรึ?" ผู้ว่าฯจางโกรธจนเกือบเป็นลม "ตายไปมากมายเช่นนี้ เจ้าไม่รู้จักมาหาข้าอีกสักครั้ง?" มือของผู้ว่าฯจางกำแน่นขึ้นเรื่อย ๆ ผู้ว่าการเมือง
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 423
ฮองเฮาลุกขึ้นพรวด นางกำนัลจื่อหยิงรีบเดินเข้าไปประคอง นางกุมแขนจื่อหยิงแน่น ถามว่า "หลิวกงกง เจ้าบอกว่าศพนี้เป็นใคร" หลิวกงกงค้อมตัวลงบนพื้น ก้มหน้าแนบพื้นตอบว่า "ฮองเฮา ใบหน้าของศพนี้คล้ายกับองค์หญิงจิ่นซวนมาก บางทีข้าน้อยอาจดูผิดไป" ในฐานะขันทีเก่าที่อยู่ในวังมาหลายปี หลิวกงกงได้บังคับตัวเองให้สงบลง และเพื่อหลีกเลี่ยงการถูกลงโทษ เขาได้อธิบายเพิ่มเติมจากคำที่พูดไปเมื่อครู่ สีหน้าของจื่อหยิงบิดเบี้ยวเล็กน้อย นางก้มลงมองแขนตัวเองอย่างลับ ๆ เห็นเล็บยาวของฮองเฮากดแน่นขึ้นเรื่อย ๆ จนแทบจะจมลงไปในเนื้อ นางกัดริมฝีปากแน่นจึงทนไม่ร้องออกมาได้ "เป็นไปไม่ได้ที่จะเป็นจิ่นซวน" ฮองเฮาสีหน้าซีดขาว น้ำเสียงหนักแน่น "จิ่นซวนอยู่ในวัง เมื่อวานข้ายังเห็นนาง ศพบนพื้นนี้ไม่ใช่จิ่นซวนแน่นอน" ฝ่าบาทใช้มือยันหน้าผาก ปิดบังความเฉยชาในดวงตา ฮองเฮาให้กำเนิดทั้งองค์ชายรัชทายาทและจิ่นซวนสองคน องค์ชายรัชทายาทเป็นคนไร้ความสามารถ จิ่นซวนก็เช่นกัน ไม่เข้าใจพิณ หมาก กาพย์ กลอน ไม่สามารถแต่งบทกวี มักจะดื่มสุรา เมื่อเมาก็อาละวาดในตำหนักองค์หญิง ไม่มีลักษณะขององค์หญิงเลย ส่วนจิ่นซิ่วซึ่งฮองเฮาเลี้ยงดูมา แม
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 424
ทุกคนต่างประหลาดใจ วรยุทธ์ขององครักษ์เสื้อแพรเก่งกาจเพียงนั้น จิ่นซวนปลอมผู้นี้คนเดียวจะต่อสู้กับองครักษ์เสื้อแพรมากมายเช่นนี้ คงไม่ได้เสียสติไปแล้วกระมัง มีเพียงกู้จิ่นที่สีหน้าเคร่งเครียด ไม่ว่าจิ่นซวนลึกลับตัวปลอมผู้นี้จะเป็นใคร ก็คงไม่โง่พอที่จะเดินเข้าสู่ความตายเช่นนี้ จิ่นซวนปลอมวิ่งเข้าไปในกลุ่มองครักษ์เสื้อแพร ถูกล้อมรอบด้วยองครักษ์เสื้อแพรจำนวนมาก เขายังคงไม่ตื่นตระหนก ล้วงลูกกลมสีดำออกมาจากอก ทุ่มลงพื้นอย่างแรง ชั่วขณะนั้น หมอกขาวลอยขึ้น ปกคลุมทุกคนไว้ ตรงหน้ากลายเป็นสีขาวโพลน มองไม่เห็นอะไรเลย "เป็นอย่างที่คิด มีกลอุบาย!" กู้จิ่นกำกระบี่ในมือแน่น คนรอบข้างพากันตื่นตระหนก ตะโกนกันว่า "คุ้มครองฝ่าบาท!" "คุ้มครองฮองเฮา!" สถานการณ์วุ่นวายอย่างยิ่ง กู้จิ่นจ้องมองโดยรอบอย่างตั้งใจ เมื่อหมอกขาวจางลงเล็กน้อย เขาเห็นเงาร่างเลือนรางวูบผ่านด้านหลังองครักษ์เสื้อแพร จึงตวาดเสียงเข้ม "อยู่ทางซ้ายด้านหลังพวกเจ้า! ตามไป!" องครักษ์เสื้อแพรรีบไล่ตาม ตามจิ่นซวนปลอมมาถึงทางเล็กในอุทยานหลวง ที่นี่ไม่มีหมอกขาว จึงเห็นเงาร่างของจิ่นซวนปลอมกระโดดข้ามต้นไม้ไปได้อย่างชัดเจน จิ่นซวนปลอ
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 425
ฝ่าบาทตรัสถาม "หมอหลวงเมิ่ง เจ้าเป็นอะไรไป" "ข้าน้อยได้กลิ่นชะมดเชียง" หมอหลวงเมิ่งสูดจมูกแรง ๆ ฮองเฮาหัวเราะแห้ง ๆ "หมอหลวงเมิ่งคงดมผิดแล้ว ชะมดเชียงเป็นของต้องห้ามในวัง ที่นี่เป็นอุทยานหลวง จะมีชะมดเชียงได้อย่างไร"เมื่อหลายสิบปีก่อน เคยมีนางสนมแกล้งใช้ชะมดเชียงทำให้ไท่ชิงฮองเฮาที่ตั้งครรภ์ได้ห้าเดือนแท้งบุตร หลังจากนั้นชะมดเชียงจึงกลายเป็นของต้องห้ามในวังหลวง แม้ว่าในวังหลวงปัจจุบันจะไม่มีนางสนมตั้งครรภ์มาสิบกว่าปีแล้ว แต่ชะมดเชียงก็ยังคงเป็นของต้องห้าม หมอหลวงเมิ่งสูดจมูก "ไม่ถูกต้อง แม้ที่นี่จะมีกลิ่นหอมหลายชนิด แต่ข้าน้อยดมได้ชัดเจน ในนั้นปะปนกลิ่นชะมดเชียงอย่างแน่นอน" เขาค้นหาแหล่งที่มาของกลิ่นชะมดเชียง ถึงกับก้มลงหากลิ่นในพุ่มหญ้าข้าง ๆ ฮองเฮาดูตื่นกลัว ราวกับกลัวว่าหมอหลวงเมิ่งจะพบบางสิ่ง อย่างไรก็ตาม ฮองเฮายิ่งกลัวอะไร สิ่งนั้นก็ยิ่งเกิดขึ้น พลันเห็นหมอหลวงเมิ่งนอนราบกับพื้น ยื่นแขนเข้าไปในพุ่มหญ้า หยิบน้ำหอมชิ้นเล็กออกมา เขาถือน้ำหอมมาดมที่ใต้จมูกแรง ๆ แล้วพยักหน้า "ดูเหมือนข้าน้อยจะดมไม่ผิด ในนี้มีชะมดเชียง" "น้ำหอมนี้มาจากไหน" เขาถือน้ำหอมถาม กู้จิ่นมองไ
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 426
ฝูหลิงหยิบน้ำหอมชิ้นหนึ่งมาดมที่ปลายจมูก พยักหน้า "มีกลิ่นชะมดเชียงอ่อน ๆ จริง ๆ" หมอหลวงเมิ่งให้หมอหลวงคนอื่น ๆ ดมทีละคน มีเพียงหมอหลวงคนหนึ่งที่เพิ่งหายจากหวัดลม จมูกจึงไม่ว่องไว ดมไม่ได้กลิ่น ส่วนหมอหลวงคนอื่น ๆ ล้วนดมกลิ่นชะมดเชียงในน้ำหอมได้ "ฝ่าบาท ฮองเฮา หมอหลวงทั้งหมดจากกรมหมอหลวงอยู่ที่นี่แล้ว พวกเขาล้วนดมได้กลิ่น ย่อมเป็นหลักฐานยืนยันว่าข้าน้อยไม่ได้โกหก!" หมอหลวงเมิ่งอุ้มน้ำหอมในมือกราบทูล สีพระพักตร์ฝ่าบาทเครียดจัดจนแทบจะหยดน้ำได้ พระองค์จ้องฮองเฮาที่ดูเหมือนจะล้มพับ แล้วตรัสกับหมอหลวงเมิ่ง "นำชะมดเชียงมา เราจะดมเอง" หมอหลวงเมิ่งรีบนำชะมดเชียงให้ฝ่าบาท หลังจากฝ่าบาทดมแล้ว เขาก็ยื่นน้ำหอมในมือไป แต่ถูกฝ่าบาทปฏิเสธ "เราไม่จำเป็นต้องดมน้ำหอมชิ้นนี้อีก เมื่อครู่น้ำหอมมากมายตกลงพื้นพร้อมกัน ในอากาศมีกลิ่นเหมือนกับชะมดเชียงนี่" น้ำเสียงของฝ่าบาททุ้มต่ำ ดูเหมือนจะแฝงความโกรธมหาศาล พระองค์จ้องฮองเฮาด้วยความโกรธเกรี้ยว "ฮองเฮา ถึงขั้นนี้แล้ว เจ้ายังมีอะไรจะพูดอีก" ฮองเฮาซีดขาว ดูเหมือนจะเป็นลมได้ทุกเมื่อ นางกล่าวด้วยน้ำตานองหน้า "ฝ่าบาท หม่อมฉันอยู่เคียงข้างพระองค์มานา
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 427
จื่อหยิงเข้าวังมาตั้งแต่เป็นนางกำนัลข้างกายฮองเฮา เป็นคนที่ฮองเฮาไว้ใจที่สุดคนหนึ่ง ฮองเฮาจึงกล้ามอบหมายเรื่องนี้ให้นางทำ เมื่อนางเปิดเผยเรื่องนี้ออกมา ความโกรธจากการถูกทรยศในใจฮองเฮา แม้จะเหนือกว่าความกลัวการถูกลงโทษจากฝ่าบาท ฮองเฮามือหนึ่งกระชากผมจื่อหยิง อีกมือหนึ่งบีบคอนาง เล็บยาวและแหลมจิกลงไปในผิวหนัง เกิดเป็นรอยเลือดหลายแนว ใบหน้าของจื่อหยิงเขียวคล้ำเพราะขาดอากาศ ใช้เสียงแผ่วเบากล่าวว่า "ฮองเฮา ข้าน้อยทำเพื่อท่านนะเพคะ!" "ทาสสกปรก ทรยศข้าแล้วยังกล้าอ้างว่าทำเพื่อข้า!" มือของฮองเฮายิ่งเพิ่มแรง ใบหน้าบิดเบี้ยวน่ากลัว เห็นจื่อหยิงยิ่งหายใจแผ่วลง ฝ่าบาทจึงออกคำสั่ง "ทหาร จับฮองเฮาไว้!" หลิวกงกงพาขันทีน้อยสองคนพยายามดึงฮองเฮาออก แต่มือของฮองเฮากำแน่นเกินไป ขันทีน้อยไม่กล้าใช้แรง จึงดึงไม่ออก กู้จิ่นเดินเข้าไปกดจุดฮองเฮา หลังจากขันทีน้อยดึงจื่อหยิงที่แทบขาดใจออกแล้ว กู้จิ่นจึงปลดจุดของฮองเฮา ฝ่าบาทตรัสเสียงเฉียบ "นำฮองเฮาและนางกำนัลคนนี้ไปขังในคุกหลวง!" "ฝ่าบาท อย่าได้ทำเช่นนั้นพ่ะย่ะค่ะ!" อธิบดีกรมอาญารีบขอร้อง "ฮองเฮาเป็นพระมารดาแห่งแผ่นดิน หากเรื่องนี้แพร่ออกไป เก
Latest chapter
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 574
ครั้นได้ยินคำว่า “ไฟไหม้” ความง่วงที่ยังหลงเหลืออยู่ในห้วงนิทราของเจียงซุ่ยฮวนพลันสลายหายไปสิ้น หัวใจพลันเต้นโครมครามราวจะหลุดจากอกนางลุกพรวดจากที่นอน คว้าผ้าคลุมขนกระต่ายที่วางอยู่ข้างหมอนมาสวมอย่างลวก ๆ แล้วรีบลงจากเตียงในขณะเดียวกัน ประตูห้องก็ถูกผลักเปิดอย่างรุนแรง หยิ่งเถาวิ่งพรวดเข้ามาทั้งที่ยังทรงตัวไม่ทันดี จึงพลาดล้ม “โครม” ลงกับพื้นหยิ่งเถาไม่ทันได้ลุกขึ้นก็รีบเงยหน้าร้องบอกเสียงลั่น “คุณหนู! รีบออกไปเถิด! ข้างนอกเกิดไฟขึ้นแล้ว!”เจียงซุ่ยฮวนรีบสวมรองเท้า ก้าวยาว ๆ ตรงเข้าไปฉุดหยิ่งเถาขึ้นจากพื้น แล้วจูงมือนางวิ่งออกไปทันทีมือของเจียงซุ่ยฮวนที่กำมือหยิ่งเถานั้นสั่นน้อย ๆ นางถามเสียงเร่งร้อน “เสี่ยวถังหยวนเล่า?”“คุณชายน้อยปลอดภัยดีเพคะ แม่นมเห็นก่อนจึงรีบพาออกไปหลบแล้วเพคะ” หยิ่งเถารีบตอบครั้นรู้ว่าลูกน้อยปลอดภัย เจียงซุ่ยฮวนจึงค่อยสงบลงเล็กน้อย แล้วเอ่ยถามอีกครั้ง “แล้วไฟเกิดที่ใด?”“เป็นห้องพักของท่านอาจารย์เพคะ” หยิ่งเถาตอบเจียงซุ่ยฮวนถึงกับชะงัก ห้องของฉู่เฉินหรือ!? แล้วหลี่ลี่ก็ยังอยู่ในนั้นด้วย!นางจึงเร่งฝีเท้าวิ่งออกไป ทว่าเพิ่งออกจากประตู ก็มีควันไฟใน
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 573
หากฝืนปลุกเขาขึ้นมาในยามนี้ เกรงว่าจะทำให้สติแตกเสียจนอาละวาดคลุ้มคลั่ง“ดูท่าคงต้องปล่อยให้ฟื้นขึ้นเองแล้วกระมัง” เจียงซุ่ยฮวนถอนหายใจอย่างจนปัญญา แล้วเอ่ยเรียกจากในห้องว่า “ปู้กู่ เข้ามาหาข้าสักประเดี๋ยวสิ”ปู้กู่เปิดประตูเข้ามาทันที “พระชายา มีสิ่งใดจะทรงบัญชาหรือพ่ะย่ะค่ะ?”เจียงซุ่ยฮวนชี้ไปยังบุรุษที่นอนอยู่บนพื้น “เจ้ารู้จักบุรุษผู้นี้หรือไม่?”ปู้กู่หลับตานิ่ง พยายามรื้อค้นความทรงจำอย่างเคร่งเครียด ทว่านึกอยู่เนิ่นนานก็ยังคิดไม่ออกเจียงซุ่ยฮวนจึงกล่าวเป็นเชิงเตือน “ชายผู้นี้ผิวขาวซีดผิดธรรมชาติ คงมิได้ออกไปพบแสงตะวันมาเป็นเวลานานแล้ว”ปู้กู่นั่งย่อตัวลง เพ่งพินิจใบหน้าของบุรุษผู้นั้นอย่างละเอียด กระทั่งครู่หนึ่ง ก็อุทานเสียงเบา “ซี้ด…”“นึกออกแล้วหรือ?” เจียงซุ่ยฮวนเอ่ยถามปู้กู่ชี้ไปที่บุรุษผู้นั้นด้วยแววตาตกตะลึง “ผู้นี้ชื่อหลี่ลี่ เมื่อสิบปีก่อน เคยเป็นหนี้หอพนันถึงหนึ่งแสนตำลึง แล้วบุกเข้าไปปล้นคฤหาสน์ของพ่อค้าผู้มั่งคั่ง”“หากเพียงแค่ปล้นก็คงไม่ถึงกับร้ายกาจนัก เขากลับอาศัยฝีมือที่เหนือกว่าฆ่าล้างทั้งครอบครัวพ่อค้านั้น รวมแล้วกว่ายี่สิบชีวิต”เจียงซุ่ยฮวนสีหน้าหม
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 572
เจียงซุ่ยฮวนโดยสารรถม้ากลับถึงจวน พอเปิดม่านลงจากรถ ก็ต้องตกใจเมื่อเห็นปู้กู่ยืนอยู่เบื้องหน้าพร้อมผู้ติดตามนับสิบคน“เหตุใดเจ้าจึงพาผู้คนมากมายมาด้วย?” นางเหลือบมองแคร่ไม้ด้านหลังพลางถามปู้กู่รีบเอ่ยอย่างร้อนรน “พระชายา พอได้ข่าวว่าเส้นทางขากลับถูกเฉียนจิงอี๋สกัดไว้ กระหม่อมก็ตั้งใจจะนำคนไปช่วย แต่ไม่นานก็ทราบว่าท่านเสด็จกลับมาเสียแล้ว”“อืม...ตอนนี้ไม่มีอันใดแล้ว ให้พวกเขาแยกย้ายกันไปเถิด” เจียงซุ่ยฮวนโบกมือ นางยังเร่งรีบอยากกลับเข้าเรือนเพื่อสอบปากคำฉู่เฉินตัวปลอมปู้กู่สั่งให้คนที่มาด้วยกันกลับไป ทว่าตนเองกลับยืนอยู่นิ่ง ๆ ไม่ขยับเจียงซุ่ยฮวนจึงถามขึ้น “เหตุใดเจ้ายังไม่ไปเล่า?”ปู้กู่เอ่ยว่า “พระชายา ขอพระองค์โปรดแจ้งกระหม่อมเถิด เฉียนจิงอี๋ขวางรถพระองค์ไว้ด้วยเหตุใด?”เจียงซุ่ยฮวนเล่าเรื่องราวตั้งแต่ต้นจนจบ แล้วกล่าวทิ้งท้ายว่า “ข้ารู้สึกว่าคนผู้นี้ไม่ธรรมดา ที่สำคัญคือแววตาที่เขามองข้ามันช่างประหลาด เจ้ารีบส่งคนไปสืบข่าวเขาสักหน่อยเถิด”ปู้กู่สีหน้าหนักแน่น “เฉียนจิงอี๋ผู้นี้มิใช่คนธรรมดาแน่ หอพนันซิ่งหลงของตระกูลเขากระจายอยู่ทั่วแคว้นต้าเหยียน และเขาเอง...ดูเหมือนจะมีธ
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 571
เจียงซุ่ยฮวนยิ้มน้อย ๆ แล้วกดเสียงต่ำลงพลางกระซิบว่า “วางใจเถิด...ตอนนี้ไม่มีแล้ว”แววตาขององครักษ์ลับยังเต็มไปด้วยความสงสัย ทว่าเจียงซุ่ยฮวนเพียงยิ้มอย่างเงียบงัน หาได้กล่าวคำใดอีกไม่นานนัก เฉียนจิงอี๋ก็เดินออกจากรถม้าด้วยท่วงท่าสงบ มือไพล่หลังไว้ ทว่ารอยยิ้มบนใบหน้ากลับจางหายไปจนหมดสิ้น หางตายังพลันกระตุกเล็กน้อยเขาเห็นกับตาตนเองว่าเหล่าองครักษ์ลับจับคนยัดใส่รถม้า แล้วเขายังไล่ตามมาตลอดทางจากหอพนัน สายตาไม่เคยละไปที่อื่นเลยแม้แต่น้อยแต่เหตุใดคนผู้นั้นจึงหายไปเสียได้?เจียงซุ่ยฮวนยิ้มถาม “เห็นผู้ใดหรือไม่?”แววตาเฉียนจิงอี๋เย็นเยียบสั่นไหวเล็กน้อย ประหนึ่งกำลังครุ่นคิดบางสิ่งอยู่ เมื่อสบเข้ากับรอยยิ้มของเจียงซุ่ยฮวน เขาจึงยกยิ้มบาง ๆ “ขออภัยด้วยคุณหนู ข้าคงตาฝาดไป”เขาหยิบตั๋วเงินใบหนึ่งขึ้นมา แล้วยื่นสองมือส่งให้เจียงซุ่ยฮวน “เชิญคุณหนูรับของเล็กน้อยเป็นการขออภัย”ท่าทีของบุรุษผู้นี้เปลี่ยนไปอย่างรวดเร็วนัก ไม่เสียแรงเป็นทายาทหอพนันโดยแท้ ขณะที่เจียงซุ่ยฮวนกำลังจะเอื้อมมือไปรับ กลับพบว่าตั๋วเงินในมือเขานั้นมิใช่ใบละแค่แสนตำลึง...แต่เป็นถึงสองแสนตำลึงเจียงซุ่ยฮวนชักมือกลั
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 570
ควันสีเทาลอยฟุ้งขึ้นมา ลูกประคำที่เฉียนจิงอี๋ปาออกไปยังคงสภาพสมบูรณ์ แต่กลับฝังลึกอยู่กลางหลุมใหญ่บนพื้นแค่ลูกประคำธรรมดา กลับสามารถก่อความเสียหายได้ถึงเพียงนี้ ต้องมีพลังภายในลึกล้ำถึงเพียงใดกันแน่สีหน้าของเจียงซุ่ยฮวนพลันเคร่งขรึม ขณะเดียวกัน เหล่าองครักษ์ลับที่ล้อมรถม้าอยู่ก็ล้วนตั้งท่าเตรียมพร้อมด้วยท่าทีตึงเครียดแต่ก่อนพวกเขาเคยได้ยินชื่อของเฉียนจิงอี๋มาบ้าง รู้เพียงว่าเขาเป็นทายาทของหอพนันซิ่งหลง เป็นผู้มีอุปนิสัยเงียบขรึม หาได้ปรากฏตัวต่อหน้าผู้คนบ่อยนักกระทั่งได้พบกับตัวจริงในวันนี้ จึงรู้ว่าบุรุษผู้นี้...มิใช่คนธรรมดาแน่นอน“แม่นางผู้นี้ ข้าไร้เจตนาจะสร้างความลำบากแก่ท่าน เพียงแต่ในฐานะทายาทของหอพนันซิ่งหลง ข้าย่อมไม่อาจเพิกเฉยมองลูกค้าถูกลักพาตัวไปต่อหน้าต่อตา...ท่านว่าใช่หรือไม่?” เฉียนจิงอี๋ยิ้มละไม รอยยิ้มนั้นดูสุภาพอ่อนโยน หากแต่แฝงไว้ด้วยแรงกดดันจาง ๆ อย่างยากจะหยั่งถึงองครักษ์ลับทั้งหกยังคงเฝ้ารอบรถม้า หนึ่งในนั้นค่อย ๆ ถอยหลังออกไป แล้วอาศัยจังหวะชุลมุนลับหายไปในพริบตาเฉียนจิงอี๋เห็นดังนั้น จึงหัวเราะพลางถามว่า “หืม? ถึงกับต้องไปตามกำลังเสริมเชียวหรือ? หรื
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 569
ผู้คนที่อยู่ ณ ที่นั้นล้วนทราบดีว่า "เซียนพนัน" ผู้นั้นจงใจกลั่นแกล้งเจียงซุ่ยฮวนเป็นแน่ ทั้งที่ลูกเต๋ายังวางนิ่งอยู่ในถ้วย จะมีผู้ใดคาดเดาได้ถูกต้องเล่า?ขณะนั้นเอง เหล่าองครักษ์ลับทั้งหกก็เริ่มขยับเข้าใกล้ฉู่เฉินตัวปลอมอย่างช้า ๆ พวกเขาล้วนถอดชุดดำออกเสียแล้ว แลดูแทบไม่แตกต่างจากชาวบ้านทั่วไปเจียงซุ่ยฮวนยิ้มน้อย ๆ แล้วตอบว่า “ตกลง”ทุกผู้คนถึงกับตะลึง แม้เจียงซุ่ยฮวนจะชนะมาหลายตา แต่หาได้มีผู้ใดเชื่อว่านางจะเดาแต้มลูกเต๋าได้ถูกต้องทุกเม็ด ครั้นแล้วจึงพร้อมใจกันวางเดิมพันทั้งหมดลงข้างเซียนพนันฉู่เฉินตัวปลอมลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนวางถุงผ้าบนโต๊ะ แล้วเดิมพันข้างเซียนพนันเช่นกันหญิงสาวบนโต๊ะค่อย ๆ เขย่าถ้วยลูกเต๋า เจียงซุ่ยฮวนหลับตาลง ตั้งใจฟังเสียงที่เล็ดลอดออกมาจากในถ้วยโดยมิปล่อยให้จิตวอกแวกในยามนั้น เสียงรอบข้างพลันเลือนหาย สิ่งเดียวที่ดังสะท้อนอยู่ในโสตประสาทคือเสียง “กรุ๊งกริ๊ง กั๊กกั๊ก” ของลูกเต๋าอันแว่วไหวจนเมื่อลูกเต๋าสิ้นเสียงนิ่งลง เจียงซุ่ยฮวนจึงลืมตาขึ้นมาเซียนพนันแค่นหัวเราะเย็น เอื้อนเอ่ยอย่างเย้ยหยัน “ทายสิ ข้าก็อยากรู้เหมือนกันว่าเจ้าจะทายได้หรือไม่!”เจีย
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 568
ผู้คนรอบโต๊ะเมื่อเห็นว่าเซียนพนันลงเงินมากถึงเพียงนี้ ต่างคิดว่าเขาคงเริ่มจริงจังแล้ว จึงพากันวางเดิมพันตามครั้นทุกคนลงเงินเสร็จ เจียงซุ่ยฮวนกลับค่อย ๆ หยิบตั๋วเงินห้าร้อยตำลึงออกมาวางบนโต๊ะอย่างไม่รีบร้อน“……”ทุกผู้คนถึงกับตะลึง โดยเฉพาะเซียนพนัน สีหน้าเขาราวกับกลืนของเสียเข้าไป เอ่ยด้วยน้ำเสียงขุ่นเคือง “นี่เจ้าล้อข้าเล่นหรือ?”หญิงบนโต๊ะเองก็หน้าเจื่อนเล็กน้อย “คุณหนูเจ้าขา ที่นี่วางขั้นต่ำต้องหนึ่งพันตำลึงเจ้าค่ะ”“อ้อ ขอโทษด้วย” เจียงซุ่ยฮวนยิ้มบาง ๆ ก่อนจะหยิบอีกใบมาวางซ้อน “เช่นนี้ใช้ได้หรือยัง?”เซียนพนันนั้นยืมเงินจากบ่อนมากถึงหมื่นตำลึง เพียงหวังเอาชนะเงินสองแสนของนาง กลับกลายเป็นนางวางแค่พันเดียว จนเขาอยากจะพลิกโต๊ะเสียให้ได้ทว่าผู้ใดจะสนใจความคิดของเขา? เจียงซุ่ยฮวนหาได้ใส่ใจ เพราะสิ่งที่นางต้องการคือเรียกความสนใจ หาใช่เดิมพันเพื่อชัยชนะอย่างเดียวและผลก็ไม่ผิดคาด นางชนะอีกคราหลายตาต่อมา บางครั้งนางวางเดิมพันทีละสองแสน บางครั้งก็เพียงแค่พันเดียว แต่ทุกครั้งนางล้วนชนะหมดส่วนเซียนพนันกลับเหมือนตกอยู่ในวังวนของความอาฆาต ยิ่งนางเลือกอย่างไร เขาก็เลือกตรงข้าม จนแพ
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 567
เมื่อเจียงซุ่ยฮวนกล่าวจบ เสียงหัวเราะเยาะก็ดังขึ้นรอบโต๊ะ“ฮ่า ๆ ๆ! ข้ารู้อยู่แล้วเชียวว่านางต้องเพี้ยนแน่ พวกเราลง ‘สูง’ กันหมด แต่นางกลับเลือก ‘ต่ำ’ เสียนี่!”ผู้หนึ่งชี้ไปยังชายที่ลงเงินเป็นคนแรก แล้วหันมาถามเจียงซุ่ยฮวนว่า “แม่นาง รู้หรือไม่ว่าท่านผู้นี้เป็นใคร?”เจียงซุ่ยฮวนเลิกคิ้วขึ้น เอ่ยเรียบ ๆ ว่า “แล้วเขาเป็นใครกันล่ะ”“เขาน่ะหรือ คือ ‘เซียนพนัน’ ประจำที่นี่เชียวนะ! ท่านผู้นี้แม่นยำยิ่ง ทายสิบหน ชนะไปถึงเจ็ด!”อีกคนที่มิได้ลงพนัน กล่าวเสริมว่า “ใช่แล้ว เหล่าผู้เชี่ยวชาญทั้งหลายในบ่อนนี้ ยังต้องตามเขาเลือกเลยแม่นาง ข้าเกรงว่าท่านควรไตร่ตรองให้ดี สองแสนตำลึงมิใช่น้อย ๆ”ชายที่ถูกเรียกว่าเซียนพนันจับจ้องตั๋วเงินเบื้องหน้าเจียงซุ่ยฮวนด้วยแววตาลุกวาว ราวกับเงินนั้นได้ตกในกำมือของตนเรียบร้อยแล้วครั้นได้ยินเสียงเตือนของคนอื่น ก็แค่นเสียงฮึดฮัด “เจ้าเองยังไม่ได้เดิมพัน อย่าสอด!”จากนั้นจึงหันมายิ้มเจ้าเล่ห์ต่อเจียงซุ่ยฮวน “แม่นาง อย่าได้เชื่อคำพวกนั้น ข้าเองก็ใช่ว่าจะทายถูกเสมอ”“ท่านหากตามพวกเราเลือก ‘สูง’ ชนะขึ้นมาก็ได้เงินไม่มากเท่าไร แต่หากท่านเลือก ‘ต่ำ’ แล้วชนะ อย่าง
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 566
ชายตาตี่โน้มตัวลงมาด้วยความคาดหวัง “ว่ากระไร?”เจียงซุ่ยฮวนชกเข้าที่เบ้าตาซ้ายของเขาทันที ใช้เพียงห้าส่วนของพลังแต่ก็ตาเขียวช้ำเป็นวง ร้องลั่นพลางย่อตัวกุมตาชายหน้าแดงตะโกนด่า “นางหญิงชั่ว เจ้าคงอยากตายแล้วกระมัง!”เจียงซุ่ยฮวนกระชากคอเสื้อเขาขึ้นมาด้วยแววตาเด็ดขาด “ฟังให้ดี ข้ามาเพื่อตามหาคน ไม่นานก็จะไป”“หากพวกเจ้ายังคิดจะขัดขวางอีก อย่าหาว่าข้าไม่ไว้หน้าเจ้า”ชายผู้นั้นถึงกับสะดุ้งจากแรงอำนาจของนาง แต่ยังคงหัวเราะเยาะ “เจ้าก็แค่หญิงอ่อนแอ จะทำอะไรพวกข้าได้?”“บ่อนนี้คือบ่อนใหญ่ที่สุดในเมืองหลวง แค่ข้าตะโกนคำเดียว บรรดายอดฝีมือทั้งหลายจะกรูออกมาทันที!”เจียงซุ่ยฮวนคลี่ยิ้มจาง ๆ “บ่อนใหญ่ที่สุดงั้นหรือ? เช่นนั้นคงได้กำไรมหาศาลต่อวันสินะ?”“แน่นอน!”“หากได้มากเพียงนั้น ภาษีที่ต้องส่งคงไม่น้อยพอ ๆ กันกระมัง? บังเอิญว่าข้ารู้จักกับเสนาบดีกรมคลังอยู่คนหนึ่ง ไม่รู้ว่าควรไปถามเขาดีหรือไม่ว่าบ่อนนี้จ่ายภาษีครบหรือเปล่า?”สีหน้าชายผู้นั้นซีดลงทันที ใครจะคิดว่าแม่นางผู้นี้รู้จักกับเสนาบดีกรมคลัง!แม้เขาจะเป็นแค่ผู้เฝ้าประตู แต่ก็รู้ดีว่าบ่อนของตนรับมือการตรวจสอบไม่ได้แน่ หากทางราช
