บทที่ 643

เจียงซุ่ยฮวนหันกลับมาถาม “มีเหตุอันใดหรือ”

หยวนจิ่วสีหน้าเคร่งเครียด “กระหม่อมเปิดดูถังใหญ่เหล่านี้ทุกใบแล้ว สิ่งที่อยู่ในนั้นแต่ละอย่างชวนให้คลื่นเหียนเหลือเกินพ่ะย่ะค่ะ”

ลิ่วลู่เย้าแหย่ว่า “เจ้ากลัวแมลงตั้งแต่เด็ก ๆ นึกไม่ถึงว่าผ่านมาหลายปีก็ยังไม่เลิกกลัว”

“แต่นี่มันมิใช่แมลงธรรมดา หากเจ้าแน่จริง ก็ลองยื่นมือเข้าไปจับมันดูสักตัวสิ” หยวนจิ่วถลึงตาใส่เขา

“เอ่อ... ข้าอาจไม่กลัว แต่ก็ใช่ว่าจะโง่นะ” เขาเกาหัวพลางยิ้มแห้ง

เจียงซุ่ยฮวนซึ่งไม่กลัวแมลง ค่อย ๆ เปิดฝาถังดูทีละใบ แมลงพิษกู่ในแต่ละถังล้วนแตกต่างกันไป

บ้างก็เป็นแมลงเลื้อยพันกันแน่นขนัด บ้างก็เป็นของพิษร้ายแรง กลิ่นเน่าจากถังเหล่านั้นโชยออกมาทำให้คนรอบข้างแทบสำลัก

ดีที่เจียงซุ่ยฮวนกลั้นหายใจไว้ล่วงหน้า จึงมิได้รับผลกระทบมากนัก

ครั้นเมื่องนางเปิดฝาถังใบสุดท้าย ปลายนิ้วพลันโดนขอบฝาบาด เลือดสดหยดลงในถังทีละหยด

ลิ่วลู่อุทาน “พระชายา นิ้วของท่านมีเลือดไหล”

“แค่ขอบฝาบาด ไม่ต้องตกใจ” เจียงซุ่ยฮวนบีบเลือดออกเล็กน้อย จากนั้นล้างแผลด้วยไอโอดีนแล้วพันแผลเรียบร้อย

เมื่อนางจัดการแผลเสร็จสรรพ ก็โน้มตัวมองลงไปในถังใบนี้ ซึ่งผิดแผกไปจา