บทที่ 642

“ชาวหนานเจียงเพียงแสนหนึ่งจะยึดเมืองกวนหนานได้อย่างนั้นหรือ ข้าไม่เชื่อเด็ดขาด”

เจียงซุ่ยฮวนกล่าวว่า “ข้าก็ว่าชวนพิศวงอยู่เช่นกัน แต่เรื่องราวเป็นเช่นนั้นจริง ได้ยินว่าหัวหน้าเผ่าหนานเจียงใช้มนตร์ดำและพิษอาถรรพ์ควบคุมเจ้าเมืองกวนหนานไว้ก่อน จึงยึดเมืองได้รวดเร็วนัก”

ดวงตานางหมอผีกลอกไปมาอย่างรวดเร็ว ดูท่ากำลังไตร่ตรองวาจาของเจียงซุ่ยฮวนว่าจริงแท้หรือเท็จลวง

เจียงซุ่ยฮวนชี้ไปทางประตู “จะเชื่อหรือไม่ก็แล้วแต่เจ้า แต่โอกาสนี้มีเพียงครั้งเดียว หากไม่ตกลง ข้าจะจากไปเดี๋ยวนี้”

นางหมอผีเหลือบมองอาหารกลิ่นหอมฉุยด้านข้าง คิดในใจว่าตายเป็นตายก็จะลองสู้เสี่ยงดูสักตั้ง!

“ข้าตกลง!” นางหมอผีตะโกนสุดเสียง “แต่เจ้าต้องรับปาก เมื่อสังหารหัวหน้าเผ่าหนานเจียงแล้ว เจ้าต้องปล่อยข้าเป็นอิสระ”

“เรื่องนี้ไม่มีปัญหา” เจียงซุ่ยฮวนพยักหน้า แล้วนั่งลงขัดสมาธิบนพื้น “แม่ทัพที่จะร่วมเดินทางครั้งนี้มีนามว่าเสวียหลิง เจ้าต้องเชื่อฟังเขาทุกอย่าง คอยปกป้องไม่ให้เขาตกเป็นเหยื่อของมนตร์ดำและพิษอาถรรพ์ต่าง ๆ ”

“ขอแค่เขาตัดหัวของหัวหน้าเผ่าได้สำเร็จ เขาก็จะปล่อยเจ้าให้เป็นอิสระ”

นางหมอผียิ้มเยาะ “เรื่องง่ายดายยิ่งน