บทที่ 715

"ภายหลังมีคุณหนูบ้านขุนนางหลายคนแนะนำเมิ่งเยียนให้รู้จักกับเสวียหลิง นางรู้สึกซาบซึ้งต่อบรรดาคุณหนูเหล่านั้นไม่น้อย จึงใช้เงินทองอย่างไม่อั้น ไม่รู้เลยว่าที่คนเหล่านั้นทำเช่นนี้ ก็เพียงเพื่อกลั่นแกล้งนางเท่านั้น"

เรื่องราวหลังจากนั้น เจียงซุ่ยฮวนก็ทราบดี นางเข้าใจกระจ่างแจ้ง จึงเข้าใจว่าเหตุใดว่านเมิ่งเยียนจึงชอบเสวียหลิงถึงเพียงนั้น

ในตอนนี้ นางเห็นว่านชิงเฮ่อนวดท้องพลางกล่าวว่า "ฮูหยิน ตามหากันทั้งเช้า ข้าหิวแล้ว"

ฮูหยินว่านถามว่า "ข้าก็เช่นกัน ข้าอยากกินปลาผัดเปรี้ยวหวาน ใส่น้ำตาลเยอะๆ หน่อย"

"..." เจียงซุ่ยฮวนอดสงสัยสายตาตนเองไม่ได้ ท่าทีของคู่สามีภรรยานี้ เปลี่ยนไปเร็วจริงๆ

เมื่อครู่ยังร้องไห้อย่างเศร้าโศก แต่ตอนนี้กลับเริ่มคิดว่าจะกินอะไรกลางวันแล้ว ไม่กังวลว่าว่านเมิ่งเยียนจะเป็นอันตรายหรือ

คงเพราะมองออกถึงความคิดของนาง ฮูหยินว่านจึงอธิบายว่า "ลูกโตแล้วรั้งไว้ไม่อยู่ เมิ่งเยียนไม่ขัดสนเงินทอง อีกทั้งนิสัยรอบคอบ ระหว่างทางคงไม่ลำบากนัก"

"เมื่อถึงเมืองกวนหนาน เสวียหลิงต้องส่งคนมาดูแลนางแน่นอน พวกเราคิดได้แล้ว จึงไม่มีอะไรต้องกังวล"

เจียงซุ่ยฮวนถามอย่างไม่เข้าใจ "แต่เมื่อคร