บทที่ 735

เปลือกไข่

เจียงซุ่ยฮวนใจหล่นวูบ อัญมณีสีน้ำเงินที่แตกนี้และของเหลวที่ไหลออกมา ดูเหมือนกับกำลังฟักอะไรบางอย่างออกมา

ปาฟางใช้ผ้าห่อจี้ทองบนพื้น เตรียมจะโยนไปที่ตัวฉู่เฉิน

"ปาฟาง อย่าโยน!" เจียงซุ่ยฮวนห้ามเสียงต่ำ "ปล่อยให้พวกเขาวุ่นวายไปก่อน ยังไม่ต้องสนใจ"

ขณะเดียวกัน นางก็หยิบคบเพลิงขึ้นมาแล้วก้มตัวค้นหารอบๆ แหวนหัวแม่มือหยก

ลิ่วลู่ค่อยๆ เดินเข้ามา ถามว่า "พระชายา ท่านกำลังหาอะไรหรือพ่ะย่ะค่ะ"

นางกำลังจะตอบ ก็เห็นแมลงตัวหนึ่งเกาะอยู่บนรองเท้าของลิ่วลู่ แมลงตัวนี้รูปร่างขนาดคล้ายด้วงเต่าทอง แต่ตัวเกือบโปร่งใส แม้แต่ปีกก็โปร่งใส

ที่น่าตกใจยิ่งกว่าคือ แมลงตัวนี้มีปากแหลมคมมาก และค่อยๆ ยาวขึ้นเรื่อยๆ ส่วนลำตัวก็เล็กลงเรื่อยๆ

เจียงซุ่ยฮวนไม่ทันคิดอะไรมาก จึงฟาดคบเพลิงในมือไปที่แมลงตัวนั้น

ได้ยินเพียงเสียง "หึ่ง ๆ " เบาๆ แมลงกลายเป็นน้ำในพริบตา แล้วระเหยไปด้วยความร้อนอย่างรวดเร็ว

ลิ่วลู่เห็นเหตุการณ์นี้ต่อหน้าต่อตา ก็ตะลึงไปครู่หนึ่ง แล้วกุมเท้าร้องขึ้นมาอย่างไม่มีเสียง "โอ๊ย! เจ็บ!"

เจียงซุ่ยฮวนวางคบเพลิงกลับที่เดิม หยิบกล่องยาขี้ผึ้งจากแขนเสื้อส่งให้ลิ่วลู่ "ทานี้ที่เท้าของเจ้า