Mag-log inShare
127 เมือง (ไม่) ร้าง [2/5]
Huling Na-update:
2025-07-19 13:23:16
Pinakabagong kabanata
วันสิ้นโลกของผม 127 เมือง (ไม่) ร้าง [5/5]
เจ้าแร็กคูนอ้วนไม่ได้รู้เลยว่าฝั่งมนุษย์นั้นกำลังมาคุใกล้ประจันหน้ากันเต็มที มันคิดแค่ว่าวันนี้เป็นวันที่ดีที่ได้เจอเจ้านายเก่าเท่านั้นเพราะถ้าให้มันเลือกว่าต้องกลับไปอยู่กับใคร คำตอบนั้นแน่นอนอยู่แล้วว่าต้องเป็นเฉินเฟิง ถึงเจ้านายเก่าจะเลี้ยงดูมันตั้งแต่เล็ก แต่คนที่ทำให้มันได้รู้จักกับสถานที่ที่เรียกว่าบ้านก็คือเจ้านายคนปัจจุบันและสมาชิกในกลุ่มคนอื่นๆยังมีน้องชายขี้อ้อนรอให้กลับไปง้อด้วยผลไม้อยู่อีกหนึ่งตัว ไหนจะกลุ่มเด็กสามคนที่ถ้าไม่มีมันเป็นเพื่อนเล่นต้องเหงามากแน่“...” เกรย์สันหรี่ตามองสัตว์เลี้ยงที่เคยเอ็นดูยามอยู่ในห้องทดลองก่อนจะปล่อยให้ออกไปกลายพันธุ์ด้านนอก ไม่คิดเลยว่าจะมีสติปัญญาถึงระดับนี้จะทิ้งไว้ให้มนุษย์ใช้งานก็น่าเสียดายเกินไป…!!!เฉินเฟิงใจกระตุกขึ้นมาวูบหนึ่ง ภายในอกเจ็บแปลบคล้ายกับวันนั้นที่ชายหนุ่มได้รู้ว่าบิดามารดาติดโรคระบาดอยู่ต่างประเทศมันคือสัญญาณของการสูญเสีย!“มังคุดกลับบ้านกันเถอะ” เจ้ากระต่ายข่มอาการตื่นตระหนก บังคับเสียงไม่ให้สั่น พยายามร้องเรียกให้แร็กคูนยักษ์เดินกลับมาหาตนกี๊ซ (รับทราบ)เจ้าตัวโตหันไปผงกศีรษะให้กับเจ้านายใหม่ พลางหันมาโบกมือให้
วันสิ้นโลกของผม 127 เมือง (ไม่) ร้าง [4/5]
เจ้ากระต่ายเคยจินตนาการถึงการประจันหน้ากันระหว่างพวกเขากับหัวหน้าองค์กรผู้นี้หลายต่อหลายครั้งแน่นอนว่าต้องมีความรู้สึกที่อยากฉีกอีกฝ่ายออกเป็นชิ้นๆ ให้สาสมกับความสูญเสียที่ตนได้รับแต่เมื่อได้มองจ้องร่างชายคนนั้นอย่างเต็มตา ทั้งที่อีกฝ่ายไม่ได้มีรูปลักษณ์น่าเกลียดน่ากลัวเป็นอสุรกาย กลับมีความประหวั่นพรั่นพรึงสายหนึ่งที่ทำให้ทั้งร่างชาหนึบราวกับชายตรงหน้านี้เป็นปิศาจที่ปีนป่ายขึ้นมาจากนรกความหนาวเย็นที่ได้รับมาตลอดวันยังไม่เท่ากับการได้พบหน้าชายคนนี้เพียงไม่กี่วินาที…คนคนนี้ยังเป็นมนุษย์อยู่แน่หรือ?“...” ทั่วทั้งคันรถตกอยู่ในความเงียบ พวกเขาลอบสบตากันไปมาก่อนจะพยักหน้า เป็นอันรับทราบโดยทั่วถึงกันว่าระดับของกลุ่มเราในตอนนี้ไม่สามารถต่อกรกับหัวหน้าองค์กร SW ได้นี่อาจเป็นสัญชาตญาณเอาตัวรอดของสัตว์ป่าที่แต่ละคนมีผ่านไปเกือบหนึ่งนาทีอดีตทหารประจำการทั้งสามจึงตั้งสติกลับมาได้ ต่อมาจึงเป็นเฉินเฟิงที่ต้องกดข่มความหวาดกลัวในจิตใจอย่างสุดความสามารถ“...” เฉินเฟิงสูดเอาอากาศเย็นยะเยือกเข้าปอดคำใหญ่ ให้ความเจ็บปวดในทรวงอกกระตุ้นให้ร่างกายตื่นตัว“มังคุดเคยเล่าเรื่องตัวเองให้ฟังหรือเปล่า” ตุ่
วันสิ้นโลกของผม 127 เมือง (ไม่) ร้าง [3/5]
“ไปกันเถอะ ป่านนี้มังคุดน่าจะรอจนเบื่อแล้ว” นิโคลัสกรอกรหัสผ่านประตูเสร็จก็เร่งให้สมาชิกในทีมที่กำลังคุยฟุ้งเรื่องอาหารกันอย่างออกรส หยิบจับสัมภาระให้เรียบร้อยก่อนประตูเปิดทันทีที่ประตูถูกเปิดออก ลมด้านนอกก็พุ่งปะทะเข้าใบหน้า ดีที่สวมหน้ากากกันแก๊สกันอยู่ ดังนั้นลมกระโชกแรงนี้จึงไม่ได้สัมผัสกับใบหน้าโดยตรง มีเพียงเส้นผมกับใบหูที่ลู่ไปด้านหลัง“ลมแรงขึ้นหรือเปล่าเนี่ย?” ก่อนเข้ามายังไม่แรงขนาดนี้เลยนี่นา“เพราะใกล้จะเย็นแล้วยังไงล่ะ” นิโคลัสก้มมองนาฬิกาอีกหน“หา! แต่นี่ยังสว่างโร่อยู่เลยนะ” พระอาทิตย์ยังลอยเด่นตรงหน้าเธอ มองเผินๆ นึกว่าเพิ่งจะเที่ยงวัน“ไม่เคยได้ยินเรื่องพระอาทิตย์เที่ยงคืนเหรอ” คุณหมอประจำกลุ่มย่นคิ้ว นี่เป็นหนึ่งในปรากฏการณ์ธรรมชาติที่ค่อนข้างมีชื่อเสียงของประเทศ N เลย“หึ” คู่รักกวางสุนัขส่ายหน้าหวือ ในสมองของพวกเขาถ้าไม่ใช่เรื่องหลักสูตรการรบ ก็มีแต่เรื่องหาวิธีแสดงความรักต่อคู่ชีวิตเท่านั้น สถานที่ท่องเที่ยวต่างประเทศน่ะ ไม่เคยอยู่ในระบบสมองเลยสักนิด“ผมเคยได้ยินมาบ้าง” ที่ว่าจะเป็นกลางวันตลอด 24 ชั่วโมง ผิดกับขั้วโลกใต้ที่ในเวลานี้จะเป็นเวลากลางคืนตลอดทั้งวันเช่
วันสิ้นโลกของผม 127 เมือง (ไม่) ร้าง [2/5]
ก่อนเข้าไปคุณหมอหมีกำชับให้ทุกคนสวมหน้ากากกันแก๊สไว้ก่อน หากเจอพืชกลายพันธุ์ขึ้นมาจะได้รับมือทัน“มังคุดรออยู่ตรงนี้นะ ถ้าหนาวก็เข้าไปหลบในรถบรรทุกก่อน” เฉินเฟิงกดปิดกล่องอุกกาบาต รถบรรทุกคันใหญ่จึงค่อยๆ ลงจอดที่พื้นอย่างนุ่มนวลกี๊ซ (รับทราบ)แร็กคูนยักษ์ไม่ได้ดื้อดึงอยากเข้าไปด้านในด้วย รู้ดีว่าตนมีหน้าที่ในการเฝ้าพาหนะสำคัญอย่างรถบรรทุกที่โดยสารมา หากรถคันนี้พังเสียหายคงไม่สามารถกลับไปที่บ้านได้ครืดดด…ตุ่นเลื่อนปิดประตูเหล็กลงดังเดิมเมื่อเห็นว่าทุกคนเข้ามาด้านในหมดแล้ว“ข้างในอุ่นกว่านิดหน่อยแฮะ” แม้จะไม่ถึงกับอุ่นเหมือนเปิดฮีตเตอร์ แต่ก็ไม่หนาวเสียดกระดูกอย่างด้านนอก“จะมีพวกพืชกลายพันธุ์เหมือนคราวศูนย์วิทยาศาสตร์หรือเปล่าเนี่ย” ที่นี่มีแต่พืชเสียด้วย“ก็ต้องลองสำรวจดู” นาทีนี้อะไรจะเกิดก็เกิดขึ้นได้ทั้งนั้น“เทียบกับด้านนอกแล้ว ข้างในนี้ยังให้ความรู้สึกผ่อนคลายมากกว่า” หงส์ถอนหายใจเสียงแผ่ว จิตมุ่งร้ายที่สัมผัสได้ตั้งแต่แลนดิ้งลงจอดที่สนามบินเบาบางลงไปมาก“งั้นก็รีบหาของที่ต้องการแล้วรีบออกไปจากเกาะนี้กันเถอะ” นิโคลัสก้มมองแผนที่ในมือด้านในคลังเก็บเมล็ดพืชนั้นกว้างกว่าที่เห็นจ
วันสิ้นโลกของผม 127 เมือง (ไม่) ร้าง [1/5]
คลังเก็บเมล็ดพืชถูกสร้างขึ้นมาโดยมีวัตถุประสงค์เพื่อใช้เป็นเสบียงสำรองสำหรับมนุษยชาติ หากวันหนึ่งพืชพันธุ์ที่มนุษย์สามารถบริโภคได้เกิดล้มหายตายไปเพราะเหตุไม่คาดฝัน ก็ยังสามารถเดินทางมานำเมล็ดพันธุ์เหล่านี้ไปเริ่มเพาะพันธุ์ใหม่ได้แน่นอนว่าเกรย์สันรู้เรื่องนี้ดีและไม่คิดจะเข้าไปยุ่งวุ่นวายกับแสงสว่างเพียงไม่กี่อย่างของพวกมนุษย์หน้าเหม็น เขาไม่ได้มีความคิดที่จะกำจัดเผ่าพันธุ์ที่แสนสกปรกนี้ทั้งหมด แค่อยากจำกัดจำนวนให้สมดุลกับธรรมชาติแต่จะให้เข้ามาหยิบจับของออกไปง่ายๆ ก็ไม่ได้ใจดีขนาดนั้น…ผ่านฝูงวาฬไปได้ก็ใช่ว่าจะหมดเพียงแค่นั้นเสียหน่อย“มีบางอย่างกำลังเฝ้ามองพวกเราอยู่” หงส์ขมวดคิ้วมุ่น ลางสังหรณ์สัมผัสความรู้สึกไม่เป็นมิตรได้บางเบา แทบไม่รู้เลยว่ามาจากทิศทางไหน อีกทั้งลมที่นี่ก็แรงมาก กลิ่นทะเลและกลิ่นเย็นตีกันมั่วไปหมด“ก็คิดอยู่แล้วว่าไม่น่าง่าย” นิโคลัสกระชับกระเป๋าเป้บรรจุอาวุธและยา หากมีเรื่องเกิดขึ้นต้องมั่นใจว่ามันจะอยู่ติดตัวเขาตลอดเวลามังคุดเองก็สัมผัสได้เล็กน้อยจากสัญชาตญาณ มันพองขนขู่เป็นพักๆ แต่ก็ไม่รู้ว่าสิ่งที่สัมผัสได้นั้นมาจากที่ไหนเฉินเฟิงได้ยินคำเตือนก็พยายามไม่ให
วันสิ้นโลกของผม 126 คลังเก็บเมล็ดพืช [5/5]
…เดิมทีเกาะ S นั้นไม่ได้เป็นเกาะของประเทศใดประเทศหนึ่งเนื่องจากมีการลงนามสนธิสัญญาหลายประเทศ ทำให้มีผู้คนจากหลายประเทศมาอาศัยอยู่รวมกัน จึงต้องใช้กฎหมายของประเทศที่อยู่ใกล้ที่สุดนั่นก็คือประเทศ N มาบริหารประชาชนในเกาะนี้แทน ทำให้ดูเหมือนกับว่าเกาะนี้เป็นส่วนหนึ่งของประเทศ N ไปโดยปริยาย“แต่เดิมพื้นที่แถบนี้เคยเฟื่องฟูเรื่องการล่าสัตว์ในช่วงที่มีสงครามระหว่างทวีป พอจำนวนสัตว์ลดน้อยลงก็อยู่ในช่วงปฏิวัติอุตสาหกรรมพอดี ทำให้ที่นี่ถูกพัฒนาเป็นเหมืองถ่านหิน หลายประเทศที่ลงนามต่างก็มาตั้งหมู่บ้านสำหรับทำอุตสาหกรรมด้านนี้โดยเฉพาะผ่านไปอีกร้อยปีความนิยมถ่านหินเริ่มลดลง ผู้คนก็อพยพออกไปเหลือแต่หมู่บ้านร้าง ปัจจุบันก่อนที่จะมีโรคระบาดก็ขึ้นชื่อเรื่องแหล่งท่องเที่ยวที่น่าสนใจแห่งหนึ่ง” ตุ่นอาสาขับรถในระหว่างที่นิโคลัสคอยอธิบายความเป็นไปของเกาะแห่งนี้ให้ฟัง“โชคดีที่เรามาทำภารกิจในฤดูร้อน ถ้ามาตอนฤดูหนาวเราคงไม่ได้เห็นพระอาทิตย์อีกเลย” เมืองทั้งเมืองจะปกคลุมไปด้วยความมืดและพายุหิมะ ไม่ได้เห็นเดือนเห็นตะวันจนกว่าฤดูหนาวจะผ่านพ้นไป“แค่ฟังก็หนาวเข้ากระดูกแล้ว” เมืองที่ไม่มีพระอาทิตย์ แถมยังมีพายุห
Maaari mong magustuhan
ขุนศึกทะลุมิติ
นักเขียนบ้านนา356 viewsย้อนเวลากลับมาช่วย วิกฤติวันสิ้นโลกพร้อมมิติ
ฤดูหนาวที่เงียบเหงา3.6K viewsล่ามรักบัลลังก์มาร
Happy Better177 viewsพี่สาวครับ ไหนบอกว่าจะรับผิดชอบไง
ฝากรักไว้ที่ปลายฟ้า608 viewsตื่นขึ้นในร่างท่านหญิงตัวร้าย
หลูซื่อเต๋อ104 views5/B เหมืองร้างมรณะ
ยัยแม่มดแสนน่ารัก46 views5/B เกาะร้างต้องคำสาป
ยัยแม่มดแสนน่ารัก37 viewsStarry Night ค่ำคืนใต้หมู่ดาวมีเพียงแค่สองเรา
Avox77 views
