LOGINShare
39 ยอมรับความเสี่ยง [4/5]
Last Updated:
2025-04-13 15:15:21
Related chapters
วันสิ้นโลกของผม 39 ยอมรับความเสี่ยง [5/5]
พิมพากดหัวคิ้วลงเมื่อโสตประสาทคล้ายได้ยินเสียงลูกสาวคนโตกรีดร้องอยู่ในมโนสำนึก เป็นเพราะเธออ่อนแอไร้พลัง ลูกสาวที่เฝ้าทะนุถนอมถึงได้ถูกพาตัวไปอย่างง่ายดาย เมื่อได้พบหน้ากันอีกครั้ง... ไพลินก็จากเธอไปตลอดกาล“...” พิมพาเม้มปากแน่น เธอไม่อยากเห็นภาพเหตุการณ์นั้นอีก ไม่อยากทำได้เพียงขอร้องอ้อนวอน แต่อยากห้ำหั่นอะไรก็ตามที่บังอาจมาแตะต้องแก้วตาดวงใจของเธอ นี่ต่างหากที่เป็นแรงผลักดันให้เธออยากปลุกพลังพิมพาเหลือลูกสาวเพียงคนเดียว ถึงแม้พลอยใสจะเป็นผู้มีพลังพิเศษ สักวันหนึ่งคงโผบินออกจากอ้อมอก ไปผจญกับอันตราย แต่ในตอนนี้ยังเป็นเพียงเด็กน้อยอายุ 9 ขวบเท่านั้น อีกหลายปีกว่าจะโตพอที่จะไปเผชิญโลกกว้างโดยที่เธอไม่ต้องห่วงกังวลแต่ในช่วงเวลาอีกหลายปีต่อจากนี้ จนกว่าลูกสาวจะโตพอที่จะปกป้องตนเองได้ เธอจะไม่ยอมให้ใครมาพรากคนสำคัญไปจากเธออีก“แม่รักหนูนะ” พิมพาดึงลูกสาวเข้ามากอดแนบอก น้ำตาเม็ดโตไหลอาบแก้ม“แม่ไม่กินมันได้ไหม” พลอยใสขอร้องเสียงเครือ กลัวเหลือเกินว่าแม่จะต้องพบกับความเจ็บปวดและกลายเป็นคนอื่นที่ไม่สามารถกอดเธอแบบนี้ได้อีก“แม่ขอโทษลูก แต่แม่ตัดสินใจแล้ว”“พี่พิม…” ดาริณีตกใจกับการตัดสิน
Last Updated : 2025-04-13วันสิ้นโลกของผม 40 ความสงบ [1/5]
พิมพาค่อย ๆ เปิดเปลือกตาขึ้นมา ก่อนจะปิดลงไปอีกครั้งเพราะมองเห็นภาพตรงหน้าไม่ชัดเจนนัก อีกทั้งยังถูกแสงแยงตาจนรู้สึกเวียนหัวไปหมดแรงกดทับที่หน้าอกทำให้หญิงสาวขมวดคิ้วมุ่นเกิดอะไรขึ้น“พี่….” เสียงใคร“พี่… พี่… พี่พิม” เสียงใครกำลังเรียกเธอ“อึก!” พิมพานิ่วหน้าหนักขึ้นเมื่อตนเองพยายามปรับสายตาให้สู้กับแสง แต่ก็ไม่มีวี่แววว่าจะทำได้เลยในระยะเวลาอันสั้น สุดท้ายก็ถอดใจนอนหลับตาลงไปอีกครั้ง“อย่าเพิ่งรีบครับ ค่อย ๆ กำหนดลมหายใจเข้าออก” นิโคลัสทำสัญญาณมือให้คนอื่นอย่าไปมุงดูผู้ใช้พลังพิเศษคนใหม่ของกลุ่ม รวมถึงให้เด็กหญิงพลอยใสไม่นำตัวเองไปทับบนอกแม่เดี๋ยวอีกฝ่ายจะหายใจไม่ออกพิมพาหลับตาลงไปอีกครั้งและพยายามทำตามคำแนะนำอย่างเคร่งครัด ไม่นานอาการวิงเวียนก็จางหายไป แต่มีอาการอ่อนเพลียเข้ามาแทนที่“พี่ดื่มน้ำอุ่นสักหน่อยนะครับ” เฉินเฟิงแนะนำ ช่วงเวลาที่หมดสติ พิมพาได้รับสารอาหารน้อยเหลือเกิน ไม่ว่าจะป้อนอะไรไปก็ถูกคายออกมาเกือบหมดเวลานี้ร่างกายคงกำลังประท้วงอย่างรุนแรงหญิงสาวอ้าปากรับน้ำอุ่น คนป้อนก็ไม่ใช่ใครที่ไหน เด็กหญิงป้อนไปน้ำตาก็ไหลเป็นสายดีใจเหลือเกินที่มารดาฟื้นขึ้นมาเฉินเฟิงถือฟ
Last Updated : 2025-04-14วันสิ้นโลกของผม 40 ความสงบ [2/5]
“ครับ ผมอยากได้ผลของมันมาทำเป็นขนม” แถมก่อนหน้านี้ดาริณีก็เปรย ๆ ไว้ว่าอยากให้เขาปลูกต้นมะกรูดสักต้น เธอจะได้นำผิวมะกรูดมาลองทำเป็นยาสระผมเพราะที่มีอยู่ใกล้หมดเต็มทีเฉินเฟิงมองหาจุดเหมาะ ๆ สำหรับวางเมล็ดมะกรูด ไม่นานก็นำไปปลูกด้านข้างแปลงผักแทน นานวันเข้ามันคงต้นใหญ่ขึ้น ไว้รอบนอกจะดีกว่าใช้พลังเร่งโตไม่นาน มะกรูดที่เคยเป็นเพียงเมล็ดเล็ก ๆ ก็เติบใหญ่สูงพ้นหัวเจ้ากระต่าย ออกดอกออกผลเต็มต้น“มาช่วยกันเก็บหน่อยครับ” เฉินเฟิงกวักมือเรียกคนตัวสูงกว่าให้มาช่วยทำงานนิโคลัสเองก็เต็มใจช่วยไม่มีอิดออด จะให้เขาทำอะไรก็ได้ขอแค่ได้อยู่ใกล้เจ้ากระต่ายก็พอ แค่นี้เขาก็มีความสุขมากแล้วพอมีคนช่วย มะกรูดตะกร้าใหญ่ก็ปรากฏสู่สายตาหลังใช้เวลาเก็บไปแค่ 10 นาที เฉินเฟิงจึงเดินนำไปหยิบมีด กะละมัง และเกลือไปที่น้ำตก“เราต้องใช้น้ำเยอะครับ ไปทำตรงนั้นเลยดีกว่า” เฉินเฟิงเดินนำไปยังเครื่องกรองน้ำที่ตั้งอยู่ด้านข้าง เขาได้แนวคิดนี้มาจากคุณครูเมตตา ถึงน้ำตกจะดูใสสะอาดแต่ป้องกันไว้ก่อนก็ดีกว่า แล้วต้องให้คุณหมอหมีต้มน้ำให้ด้วยเพื่อสุขอนามัยที่ดี“คุณนิคดูผมปอกเปลือกมะกรูดแล้วทำตามนะครับ” เฉินเฟิงแนะนำ หยิบมะกรูด
Last Updated : 2025-04-14วันสิ้นโลกของผม 40 ความสงบ [3/5]
“แต่เมื่อกี้อาเฟิงก็กินไปชิ้นหนึ่งนี่” คุณหมอหมีพูดต่ออย่างไม่ยอมแพ้ เวลานี้พวกเขาอยู่ในห้องใต้ดิน เมื่อสักครู่เขานำขวดโหลสองขวดมาวางไว้บนชั้นหินที่ดาริณีทำเอาไว้เพื่อวางสิ่งของ และก่อนที่จะหมุนตัวกลับเจ้ากระต่ายก็ปิดขวดโหลใช้ช้อนตักกินหนึ่งชิ้น แน่นอนว่าคนที่เคยได้กินไปแล้วก็อยากกินอีกเช่นกัน“ก็ผมเป็นคนทำนี่ครับ”“ผมก็เป็นลูกมือ”“แต่คุณกินไปเยอะแล้ว” เยอะกว่าเขาที่เป็นคนทำอีก“ก็มันอร่อย” ริมฝีปากบางพูดอุบอิบแทบไม่มีเสียง แต่เฉินเฟิงที่หูดีได้ยินเต็ม ๆ“งั้น…” เจ้ากระต่ายใจอ่อนยวบ เดินเข้าไปใกล้คนรักแล้วเขย่งปลายเท้าให้ความสูงของตนเพียงพอที่จะรั้งใบหน้าของคนตัวสูงให้ก้มลงมาชิมรสชาติของมะกรูดลอยแก้วแสนอร่อย... จากปากของเขาน่ะนะ“อร่อยไหมครับ” เฉินเฟิงผละออกมาจากคนตัวโต ใบหน้าหล่อเหลามีริ้วสีอ่อนพาดผ่าน ใบหูกลมบนศีรษะก็ตั้งตรง เดาว่าคงตกใจหรือไม่ก็เขิน“...”“ไม่อร่อยเหรอ” เห็นอีกคนเงียบไป“ขออีกคำหนึ่ง” นิโคลัสก้มตัวลงไปใกล้ ปลายจมูกปัดผ่านแก้มใส กล่าวอ้อนวอนร้องขอความหวานแสนอร่อยอีกหนึ่งคำ มือไม้ก็อยู่ไม่สุขโอบเอวคนรักไว้หลวม ๆ“กินมากกว่านี้ก็แย่สิครับ เดี๋ยวจะเอือมได้นะ” เฉินเฟิง
Last Updated : 2025-04-14วันสิ้นโลกของผม 40 ความสงบ [4/5]
“เย็นนี้รอกินของอร่อยได้เลยครับ” เฉินเฟิงสลัดอาการเขินอาย รีบเดินกลับไปที่บ้านเพื่อเตรียมตัวไปล่าสัตว์มาทำเป็นอาหารเย็น แน่นอนว่านิโคลัสต้องตามติดชนิดแนบสนิทยิ่งกว่าเงา“พี่นิคแน่ใจนะว่ามีตัวอะไรอยู่จริง” เพราะเขาไม่ได้ยินเสียงเลยจริง ๆ ที่ผ่านมาก็มีเสียงพวกสัตว์เล็กอยู่บ้าง แต่คิดว่าถ้าต้องล่ามากินกับคนจำนวนมาก มันก็ดูจะน้อยนิดเกินไป เลยไม่เคยนึกมาก่อน อีกทั้งในระยะสองกิโลเมตรที่เขาได้ยินก็ไม่มีสัตว์มากนัก ส่วนใหญ่จะเป็นพวกหนูหรือไม่ก็งูราวกับว่ามันรู้ตัวว่าถ้าเข้ามาใกล้อาณาบริเวณนี้อาจจะทำให้ไม่มีชีวิตรอดกลับไปได้ ถึงจะมีกลิ่นอาหารลอยมายั่วยวนจมูกอยู่ทุกวันก็ตาม พืชพรรณก็เจริญงอกงามเห็นแล้วน้ำลายสอ ทว่าก็ต้องอดทนไว้แล้วดั้นด้นออกไปหากินที่แหล่งอื่นเตรียมตัวเรียบร้อยกระต่ายตัวโตกับหมียักษ์ก็ออกเดินทางโดยมีนิโคลัสเดินนำเพราะเป็นเพียงคนเดียวที่ได้ยินเสียงการเคลื่อนไหวจากระยะไกลทั้งสองเลือกที่จะเดินสลับวิ่ง เพื่อไม่ให้ไปถึงเป้าหมายล่าช้า อีกทั้งตอนนี้ก็ใกล้จะบ่ายสามเข้าไปแล้ว ถ้าล่าได้ยังต้องเสียเวลาชำแหละอีกหลายขั้นตอนต้องทำเวลาสักหน่อยไม่ถึงครึ่งชั่วโมง จากที่ไม่ได้ยินเสียงการเคล
Last Updated : 2025-04-14วันสิ้นโลกของผม 40 ความสงบ [5/5]
ตึง!เสียงนกร้องโหวกเหวกไม่ได้ทำให้มนุษย์และสัตว์ให้ความสนใจ ฉับพลันตรงใต้เท้ากลับมีเถาวัลย์เลื้อยพันขา แต่มันก็กระโดดหลบได้ทันก่อนที่จะถูกพันธนาการเฉินเฟิงที่เสริมพลังให้กับเถาวัลย์ไม่ทันถึงกับสบถอย่างหัวเสียเขากะจะลองจากระยะ 200 เมตรดูบ้าง ทดสอบขีดจำกัดตนเอง อย่างคราวที่ใช้กับเถาฟักทองนั้นทำได้ง่ายเพราะเขาอยู่ข้าง ๆ เถานั้นตลอดเวลา แต่ระยะห่างที่มากทำให้เขาไม่สามารถส่งพลังได้อย่างเต็มที่หรือต้องเลื่อนขึ้นเป็นระดับที่สองก่อน?แม้จะพลาดแต่นิโคลัสก็ฉวยจังหวะนั้นใช้มีดของตนปักเข้าที่ลำคอของมันได้พอดีมันสะบัดตัวหนีไม่ทันจึงถูกชายหนุ่มแทงอีกหนึ่งแผลม้ออออ!!!ความเจ็บปวดจากบาดแผลทำให้มันคิดจะหนีขวับ!คุณหมอหมีใช้โอกาสที่มันหันหลังเตรียมวิ่งจากไปดึงมีดยาวออกมาจากฝัก จากนั้นก็วิ่งไปยังต้นไม้เพื่อใช้เป็นฐานส่งพุ่งตัวไปอยู่เหนือวัวสีแดงตัวนั้น แล้วฟันลงไปที่คอมันจนขาดออกจากร่างในคราวเดียว“สำเร็จ!” เฉินเฟิงออกจากที่ซ่อน กระโดดชูแขนก่อนจะวิ่งเข้าไปกอดคนรักเย็นนี้จะมีเนื้อกินแล้ว!!ไชโย!ตกเย็นในขณะที่ทุกคนกำลังงงว่าเชฟหายไปไหน ก็ได้คำตอบในเวลาต่อมาเมื่อเห็นทั้งสองคนช่วยกันแบกวัวตัวใหญ่กล
Last Updated : 2025-04-14วันสิ้นโลกของผม 41 ไม่อยากเสียเวลา [1/5]
โจเซฟทำเป็นไม่รับรู้สายตาอยากรู้อยากเห็นของสมาชิกในทีม เรื่องนี้ยังต้องดูกันอีกสักระยะ แม้ใจเขาอยากจะป่าวประกาศให้รู้ว่าตอนนี้ระดับความสัมพันธ์ของเขากับดาริณีมีความคืบหน้าไปพอสมควรแล้วถ้าเป็นก่อนวันสิ้นโลกก็คงบอกว่าเป็นคนคุยที่รอวันเลื่อนเป็นแฟนช่วงแรกที่ได้มาอยู่ที่หมู่บ้านเขามีความคิดว่าจะหาที่ดินแล้วปลูกบ้านสักหลังหนึ่งเพราะถูกใจกับธรรมชาติและวิถีชีวิตที่สงบราบรื่น แม้โลกภายนอกจะมีซอมบี้เดินเพ่นพ่านแต่ผู้คนก็สามารถรับมือและใช้เวลาไม่นานในการปรับตัว แต่เดิมการดำรงชีวิตอยู่ในชนบทก็ไม่ได้พึ่งพาความสะดวกสบายอย่างที่คนในเมืองใหญ่คุ้นชิน อยากกินข้าวก็ปลูกข้าว อยากกินปลาก็จับปลา ทุกอย่างล้วนต้องทำด้วยสองมือฝ่าสมรภูมิมาก็หลายที่ ในที่สุดก็เพิ่งเข้าใจว่าตนเองนั้นต้องการอะไร อีกทั้งยังเจอคนที่ทำให้เขาใจเต้นตึกตักเป็นครั้งแรก…ยอมรับว่าสิ่งที่ดึงดูดใจเขาในตัวของหญิงสาวคือพลังพิเศษที่ดูไม่เข้ากับใบหน้าสวยหวาน เขาชอบผู้หญิงที่แข็งแกร่งที่ยังคงไว้ซึ่งความอ่อนหวาน แต่ในสนามรบ ทหารหญิงส่วนมากจะมีความกล้าแกร่งไม่ต่างจากผู้ชาย คนเหล่านั้นพอต้องทำงานร่วมกัน นานเข้าก็ถูกจัดวางไว้ในหมวดเพื่อนร่วมเป
Last Updated : 2025-04-14วันสิ้นโลกของผม 41 ไม่อยากเสียเวลา [2/5]
แปล๊บ“...” ดาริณีเม้มปากแน่น ในอกพลันเจ็บปวดขึ้นมา“ขอแค่คุณรับรู้ว่าผมรู้สึกแบบนี้กับคุณก็พอ แต่ไม่ต้องกังวลนะครับผมตัดใจได้และพร้อมจะกลับไปเป็นเพื่อนของคุณ” โจเซฟไม่หวังว่าจะได้รับความรักตอบจริง ๆเขาแค่อยากพูดคำว่ารักออกไปเท่านั้น...โจเซฟเห็นหญิงสาวมีสีหน้าลำบากใจก็ก้มศีรษะให้ เตรียมหันหลังเดินกลับไปตั้งสติที่บ้านพัก วันพรุ่งนี้เขาต้องพยายามทำตัวให้เหมือนปกติ เพื่อยืนยันให้หญิงสาวเห็นว่าเขาสามารถกลับไปเป็นเพื่อนได้อย่างที่ปากว่า“เดี๋ยวก่อนค่ะ” ดาริณีร้องห้าม ใบหน้าสวยหวานก้มต่ำทำให้มองไม่เห็นแววตา“ครับ” โจเซฟหันกลับมา“คือว่า… เอ่อ เรา... เราคุยกันก่อนได้ไหมคะ แบบว่าเหมือนที่วัยรุ่นเขาเรียกกัน แบบคุย... เอ่อ คุยเหมือนคนคุย” หญิงสาวกลั้นใจถาม เพราะเร่งรีบพูดสิ่งที่คิดออกไปทั้งหมด ลิ้นเลยพันกันจนแทบจะฟังไม่ออกว่าต้องการสื่ออะไร“ขอเวลาเรียบเรียงคำพูดหน่อยนะคะ” ดาริณีหันหน้าหนี อาการปวดใจเพราะชายหนุ่มตรงหน้าบอกว่าในอนาคตเขาอาจจะไม่อยู่เคียงข้างทำให้หญิงสาวตระหนกระคนหวาดกลัวมันไม่ใช่ความหวาดกลัวแบบเพื่อนล้มหายตายจาก... เธอรู้ว่ามันไม่ใช่มันมีอะไรมากกว่านั้นชายหนุ่มหัวหน้าทหารรับ
Last Updated : 2025-04-14
Latest chapter
วันสิ้นโลกของผม 61 ออกตามหาของใช้ [5/5]
“ดูเหมือนจะมีการแจกจ่ายงานด้วย” เด็กสาวยิ้มยินดี จะให้ล้างจานหรือกวาดถนนก็ทำได้ทั้งนั้น ขอแค่สามารถมีชีวิตต่อไปในแต่ละวันก็พอกลุ่มผู้รอดชีวิตบางคนก็มีชีวิตที่ดีขึ้นหลังได้ออกมาอยู่รวมกันในค่าย ไม่ต้องคอยหวาดระแวงในเวลากลางคืน ขอแค่ขยันอดทนก็ทำงานแลกข้าวกินได้ 3 มื้อ ไม่ต้องอดอยาก แต่บางคนที่หลงเข้าไปในค่ายที่มีการจัดการที่ค่อนข้างแย่ อีกทั้งยังผูกขาดอาหารและน้ำไว้ที่กลุ่มคนกลุ่มหนึ่ง ใครที่เผลอหลงเข้าไปต่อให้อยากหนีก็มีแต่ต้องทิ้งชีวิตแล้วไปเกิดใหม่อย่างที่โจเซฟและกลุ่มจะได้เจอหลังจากนี้...“จะเข้าไปที่ห้างเหรอ เสียใจด้วยนะ ถิ่นนี้พี่จอง” ก่อนถึงห้างสรรพสินค้า ตุ่นและหงส์รับรู้ได้ว่ามีคนจับจองที่แห่งนั้นเป็นฐานที่มั่นแล้ว เพราะมีทั้งเสียงผู้คนเดินขวักไขว่ไปมา และมีเสียงการฆ่าซอมบี้ด้วยเช่นกัน โจเซฟตัดสินใจจะแสดงเป็นกลุ่มผู้รอดชีวิตที่มาหาที่พึ่งเพื่อดูว่าค่ายขนาดเล็กนี้มีความเป็นอยู่อย่างไร ถ้าหากเจรจากันได้ก็จะลองพูดคุยดู แต่สีหน้าและท่าทางของหงส์ก็ทำให้เขาเปลี่ยนใจ“เปล่า พวกเราแค่ผ่านมา” โจเซฟมองชายที่สักลายไว้ทั่วตัว หมอนั่นถือขวานขนาดใหญ่ไว้ ตามร่างกายมีเกล็ดขึ้นประปราย คล้ายกั
วันสิ้นโลกของผม 61 ออกตามหาของใช้ [4/5]
กลุ่มค้นหาสิ่งของจำเป็นทำแบบนี้อยู่หลายวัน บางสถานที่ก็เก็บกวาดมาได้เยอะ และบางทีก็เรียกได้ว่ามาเสียเที่ยว จนกระทั่ง 2 สัปดาห์ต่อมาพวกเขาก็ได้พบกับกลุ่มผู้รอดชีวิตกลุ่มใหญ่ที่กำลังมุ่งหน้าเข้าตัวเมือง“พวกคุณก็จะเข้าตัวเมืองเหมือนกันเหรอ” ชายชราคนหนึ่งถาม เขาถูกลูกหลานคะยั้นคะยอให้ออกจากบ้านหลังเก่าที่ใช้ซุกหัวนอนมาหลายชั่วอายุคน เหตุผลเพราะละแวกที่อยู่อาศัยไม่สามารถหาอาหารได้อีกแล้ว ประจวบเหมาะกับมีคนออกมาทำภารกิจและบอกว่าในตัวเมืองมีค่ายพิเศษที่นักการเมืองในท้องถิ่นเป็นคนจัดตั้งขึ้น พวกเขาจึงหมายมั่นปั้นมือว่าจะไปเข้าร่วมด้วยเดิมทีพวกเขาเป็นครอบครัวใหญ่ที่อาศัยอยู่ในโฉนดที่ดินเดียวกัน เพราะเป็นญาติพี่น้องที่บรรพบุรุษแบ่งสันปันส่วนที่ทางให้แต่ละคนปลูกบ้านและทำมาหากินร่วมกัน เมื่อถึงเวลาฉุกเฉินจึงรวมตัวกันช่วยเหลือซึ่งกันและกันได้อย่างรวดเร็ว พวกเขามีตั้งแต่คนแก่อายุ 60 ปีขึ้นไป และเด็กน้อยไม่ประสาลืมตาดูโลกไม่ถึงหนึ่งขวบปีดี เมื่อนับรวมกันแล้วก็มีมากกว่า 10 ชีวิตพวกเขาสามารถประคับประคองจนผ่านพ้นวิกฤตต่าง ๆ มาได้ แม้กระทั่งฝนตกและมีผู้ติดเชื้อจำนวนมหาศาลมาป้วนเปี้ยนหน้าบ้านก็ไม่หวั่
วันสิ้นโลกของผม 61 ออกตามหาของใช้ [3/5]
…ภายนอกอาคารนั้นเงียบสงัดไม่มีเสียงการเคลื่อนไหวเลย นั่นหมายความว่าสถานที่แห่งนี้ไม่มีใครอยู่อีกแล้ว มีเพียงตัวอาคารที่ถูกธรรมชาติค่อย ๆ คืบคลานเข้ามากลืนกินรอบนอกอาคารเต็มไปด้วยวัชพืชหลากหลายพันธุ์ พวกมันงอกแทรกขึ้นมาตามร่องอิฐตัวหนอนที่ถูกนำมาปูเป็นทางเดิน โชคดีที่ตอนนี้เป็นเวลากลางวัน หากเปลี่ยนเป็นตอนกลางคืนคงให้ความรู้สึกเหมือนกำลังออกไปล่าท้าสิ่งลี้ลับจนตุ่นขวัญผวาเกาะคนรักไม่ปล่อยแน่ ๆครืด…เสียงประตูฝืดเฝื่อนถูกเลื่อนออกด้วยสองมือของโจเซฟ ด้านบนมีกล่องเซนเซอร์ที่ในอดีตเคยจับการเคลื่อนไหวและเปิดประตูบานนี้อัตโนมัติ เพียงแต่ในเวลานี้ไม่มีกระแสไฟฟ้าที่เป็นแหล่งพลังงานให้มันอีกแล้ว ดังนั้นใครที่ต้องการเข้ามาภายในสำนักงานก็จำเป็นต้องลงแรงเปิดด้วยตัวเอง“สวมหน้ากากกันแก๊สไว้ก่อน” โจเซฟเห็นฝุ่นด้านในฟุ้งตลบก็ออกคำสั่งต่อทันทีดาริณีกับพิมพาได้รับหน้ากากนี้มาตั้งแต่วันที่ออกเดินทางวันแรก พวกเธอหยิบมันขึ้นมาสวมใส่อย่างว่าง่าย นอกจากฝุ่นที่ยังลอยเอื่อยอยู่ในอากาศ สภาพภายในอาคารก็บ่งบอกถึงการได้รับความเสียหายเช่นกัน ไม่ว่าจะโต๊ะ เก้าอี้ หรือชั้นวางเอกสารต่างถูกตั้งวางไว้ตามมุมหน้าต่าง
วันสิ้นโลกของผม 61 ออกตามหาของใช้ [2/5]
พอถึงระยะที่กำหนด ทุกคนก็ลงจากจักรยานแล้วใช้วิธีการเดินเท้าไปจนถึงจุดที่มีซอมบี้ระดับหนึ่งเดินโขยกเขยกอยู่กลางถนน พวกมันเดินจับกลุ่มกัน ลักษณะการแต่งกายคล้ายคลึงกับเจ้าหน้าที่รัฐจากสำนักงานที่ไหนสักแห่งเพราะอยู่ในชุดสีกรมท่าเหมือนกันทั้งหมด ตามตัวมีรอยแผลเหวอะหวะจากการกัดฉีก“ไม่มีซอมบี้วิวัฒนาการ” หงส์กะจากสายตาบวกกับลางสังหรณ์ของตน “มีแต่ระดับหนึ่งก็จริง แต่จะประมาทไม่ได้นะคะ” พร้อมกับเอ่ยเตือน“รับทราบค่ะ” พิมพามองซอมบี้ที่กำลังมุ่งหน้ามาทางตนก็กลืนน้ำลายลงคออึกหนึ่ง เรียกขวัญและกำลังใจให้ตนเองก่อนลงมือ“งั้นลุยเลยนะคะ” ดาริณีทุบกำปั้นปะทะฝ่ามือของตนเอง เกิดเสียงแน่นหนักชวนให้รู้สึกว่าต้องเจ็บตัวแน่หากโดนหญิงสาวเหวี่ยงหมัดใส่สักครั้ง“ลุยเลยครับ” สิ้นเสียงโจเซฟ พิมพาก็วิ่งขึ้นหน้า เหวี่ยงมีดยาวฟันเข้าที่แขนของซอมบี้ที่ตรงมายังเธอก่อนเป็นตัวแรก จากนั้นก็มุดลงต่ำ ให้ดาริณีที่วิ่งมาจากด้านหลังเหวี่ยงขวานใส่ลำคอของมันทันทีตุบการประสานงานของทั้งคู่เป็นไปอย่างไหลลื่น ความดีความชอบนี้ต้องยกให้กับครูฝึกสุดเข้มงวดอย่างโจเซฟที่พยายามให้หญิงสาวทั้งสองฝึกการต่อสู้มาก่อนจากบนภูเขา ทำให้ร่างกา
วันสิ้นโลกของผม 61 ออกตามหาของใช้ [1/5]
คำถามนี้วนเวียนอยู่ในหัวของเด็กน้อยทั้งสามจนกระทั่งผล็อยหลับไป ตอนเช้าหลังจากกินอาหารที่กักตุนในถ้ำเรียบร้อยก็ตรงดิ่งไปหาทีโอพร้อมกับคำถามที่ยังไม่ได้คำตอบ“ทำไมพี่หงส์ถึงมีเขาบนหัวล่ะครับ” เด็กชายดลถาม พวกเขาปรึกษากันก่อนออกจากฐานทัพลับแล้ว เนื่องจากดลอยู่กับกลุ่มทหารรับจ้างกลุ่มนี้มานานกว่าพลอยใสและปอนด์ เด็กชายจึงต้องรับหน้าที่ในการถามคำถามที่แสนละเอียดอ่อนนี้ ซึ่งดลเองก็ไม่ได้มองว่าเพื่อนโบ้ยงานมาให้ตนแต่อย่างใด เดินหน้าถามทันทีที่เห็นพี่ชายผู้ใช้พลังโลหะ“ไปอ่านเจอมาจากที่ไหนล่ะ” ชายหนุ่มยิ้มเอ็นดู“พวกเราเจอในหนังสือสารคดีครับ” ปอนด์หยิบหนังสือดังกล่าวออกมาโดยจงใจเปิดหน้าที่มีภาพประกอบของกวางเพศผู้และกวางเพศเมียที่อ่านเจอเมื่อคืนให้คนอายุมากกว่าดู“อ๋อ สารานุกรมสัตว์โลก” ทีโอพยักหน้าเข้าใจ เห็นเด็ก ๆ ตั้งใจอ่านหนังสือที่เต็มไปด้วยสาระความรู้ก็เผลอเปรียบเทียบกับตัวเองเมื่อสิบกว่าปีก่อนที่มักออกไปร้านเกมคาเฟ่หรือไม่ก็เล่นเกมการ์ดกับเพื่อน คิดไม่ออกเลยว่าอีกหลายสิบปีต่อจากนี้จะมีเด็กฉลาดอย่างสามคนนี้เกิดขึ้นมาอีกมากแค่ไหน…พอหมดซอมบี้ โลกต้องพัฒนาอย่างก้าวกระโดดแน่“หรือเพราะพี่หงส
วันสิ้นโลกของผม 60 ความลับของหงส์ [5/5]
หนึ่งชั่วโมงต่อมาทุกคนก็ไปรวมกันที่มินิมาร์ตอีกครั้ง หงส์กลับมาพร้อมกับคริสตัลซอมบี้สีใสจำนวน 12 เม็ด พวกมันถูกล้างทำความสะอาดมาเป็นอย่างดีแล้ว“แถวนี้ไม่ค่อยมีคนผ่านมาเลยเหรอเนี่ย” การที่มีคริสตัลเกิดขึ้นในสมองของซอมบี้ได้นั้น หมายความว่าเจ้าพวกนี้ไม่ใช่ซอมบี้ที่เพิ่งเกิดในเร็ว ๆ นี้“คนน่าจะไปกระจุกตัวอยู่ในเมืองกันหมดแล้วล่ะค่ะ” หงส์ให้ความเห็นอาหารเย็นวันนี้เป็นปลากระป๋องกับแครกเกอร์ที่เฉินเฟิงใช้มันฝรั่งบดผสมรวมกับแป้งแล้วนำไปอบ ใช้เป็นอาหารฉุกเฉินยามออกเดินทางเพราะมีน้ำหนักน้อยและไม่ต้องยุ่งยากกับการประกอบอาหารนอกบ้านสำหรับทหารที่ผ่านความเป็นความตายมานับครั้งไม่ถ้วน พวกเขากินกันไปเรื่อย ๆ อย่างไม่ตะขิดตะขวงใจ มีเพียงดาริณีและพิมพาที่ต้องพยายามกินให้มากหน่อย แม้รสชาติจะแปลกแปร่งเพราะไม่เคยกินแครกเกอร์กับปลากระป๋องมาก่อน ก็ต้องฝืนกินเข้าไปอีกหลายคำ วันนี้ใช้พลังไปเยอะต้องชดเชยสภาพความเป็นอยู่หลังออกจากเซฟโซนนั้นต้องรัดกุมทุกด้าน พวกเธอขอติดตามมาด้วยจะต้องอดทนและเรียนรู้ที่จะยอมรับและผ่านมันไปให้ได้ในสักวันหนึ่ง“กินน้ำให้พอดีนะคะ” หงส์แนะนำ “เกิดปวดห้องน้ำตอนกลางคืนจะลำบาก”“ถ้
วันสิ้นโลกของผม 60 ความลับของหงส์ [4/5]
“ใจร้อนอะไรครับเนี่ย” เฉินเฟิงตำหนิ“ใครใช้ให้เลียเจ้านี่ล่ะ” เขาไม่ของขึ้นจนลากคนรักไปทำกิจกรรมบนเตียงให้ถึงที่สุดก็นับว่าอดทนมากแล้ว มีอย่างที่ไหนยกมือข้างที่เลอะน้ำกามของเขาขึ้นดม หรี่ตาสีแดงลงคล้ายครุ่นคิดแล้วใช้ลิ้นสีแดงสดเลียเบา ๆ เป็นใครจะไปทนไหวเล่นเอาสติขาดผึงเลยทีเดียวซึ่งเจ้ากระต่ายน่าตีก้นก็ไม่ได้สำนึก ยกมือข้างที่ว่าขึ้นมาให้อยู่ในระดับสายตา เพราะเมื่อกี้เผลอใช้มือข้างนี้ผลักอกคนรัก จึงมีบางส่วนที่ถูกเช็ดออกไปแล้ว“ก็ผมสงสัยนี่…” เฉินเฟิงคิดถึงการกระทำของตนเองเมื่อครู่ก็หน้าร้อนผ่าว แค่จินตนาการก็รู้สึกว่ามันต้องอีโรติกมากแน่ แต่จะให้ถอยก็ดูไม่เป็นตัวเขาสักเท่าไร “เลยอยากลองชิมว่ารสชาติเป็นยังไง” ช้อนดวงตากลมโตสีทับทิมเป็นประกายออดอ้อนคุณหมอหมีตัวโตที่ยังคงคร่อมอยู่ด้านบน“...” นี่กำลังพยายามแก้ตัวหรือยั่วเขาอยู่กันแน่ หือ “ที่รักทำแบบนี้พี่ของขึ้นอีกแล้วเห็นไหม” นัยน์ตาสีน้ำตาลอ่อนก้มมองกลางกายของตนที่กลับมาแข็งตัวอีกครั้ง“ไม่เห็นเป็นไรนี่ครับ เป็นปฏิกิริยาตามธรรมชาติอยู่แล้ว” เฉินเฟิงยิ้มตอบพร้อมกับกระถดตัวลงไปอยู่ในระดับเดียวกับอาวุธของคุณหมอ“...”“เดี๋ยวผมปลอบให้มั
วันสิ้นโลกของผม 60 ความลับของหงส์ [3/5]
เฉินเฟิงนอนโรงพยาบาลเป็นคืนที่ห้าแล้วหลังจากฟื้นขึ้นมา เขายังคงกินนอนอยู่ที่นี่เพราะต้องทำกายภาพบำบัดให้ร่างกายกลับมาใช้งานได้ดังเดิมเมื่อเห็นว่าเจ้ากระต่ายปลอดภัยหายห่วง คนอื่น ๆ จึงเริ่มออกไปทำภารกิจกันถี่ขึ้น แม้แต่ทีโอเองก็ไม่ได้มานอนเฝ้าที่ห้องอีกแล้ว ภายในห้องจึงเหลือแค่ชายหนุ่มผมขาวและคนรักผู้มีใบหูหมีสีน้ำตาล กับคุณสิงหาที่จะแวะเวียนมาตรวจอาการทุกเช้าวันนี้ก็เช่นกัน หลังจากทำกายภาพในตอนเช้าเสร็จ แพทย์เจ้าของคนไข้ดันบอกว่าตอนนี้สภาพร่างกายของเขาดีขึ้นมาแล้ว หากจะทำกิจกรรมเข้าจังหวะกับคนรักก็ไม่มีปัญหามีสิครับหมอ!!เพราะเขากับนิโคลัสไม่เคยเกินเลยถึงขั้นนั้น ที่ผ่านมาก็มีแค่กอดกับจูบ ส่วนเรื่องเมคเลิฟอะไรนั่นตัดไปได้เลย ถ้าไม่ใช่นิโคลัสนอนเป็นผัก ก็มีภารกิจโหดหินรออยู่ พอรอดตายมาได้ก็กลายเป็นเขาที่นอนติดเตียงต่อ จะเอาเวลาไหนไปจู๋จี๋กันถามหน่อยไม่ใช่ว่าเขาไม่เคยคิด แต่สถานการณ์มันไม่เอื้ออำนวยให้คิดต่างหาก แม้จะไม่รู้ว่าระหว่างเขากับคนรักจะดำเนินขั้นสุดท้ายของการเมคเลิฟแล้วจะเป็นยังไง แต่ถ้าค่อยเป็นค่อยไปโดยเริ่มจากบทรักสุดเบสิกได้ละก็… บอกเลยเขาสู้ตาย‘พี่นิค’ เจ้ากระต่ายมองค
วันสิ้นโลกของผม 60 ความลับของหงส์ [2/5]
ขนาดที่ค่ายพันธมิตรยังมีคนที่มีหูสัตว์เกลื่อนกลาด เรียกได้ว่ามีประชากรที่เป็นทั้งมนุษย์ธรรมดาและมนุษย์กลายพันธุ์อย่างละครึ่งเลยล่ะ ส่วนผู้มีพลังพิเศษไม่ว่าที่ไหนก็ยังมีจำนวนน้อยนิดเหมือนกันหมด“งั้นผมขอไปกักตัวที่บ้านก่อนนะ” การกักตัวกลายเป็นสิ่งที่ทุกคนต้องปฏิบัติตามอย่างเคร่งครัดไปแล้ว เมื่อไหร่ที่ออกไปด้านนอกจะต้องกักตัวเป็นเวลา 3 วัน ป้องกันไม่ให้นำเชื้อที่ติดตัวมาไปแพร่ใส่คนอื่นทั้งทางตรงและทางอ้อม“ครับผม” กลุ่มหน้าประตูสองคนเดินไปส่งเฉินเฟิงและนิโคลัสที่บ้าน ถ้าเกิดชายหนุ่มกลายเป็นซอมบี้ระหว่างทางก่อนถึงบ้านขึ้นมาคงเป็นเรื่องใหญ่ปังหลังประตูรั้วบ้านและประตูหน้าบ้านถูกปิด เฉินเฟิงก็มองสภาพบ้านที่ยังคงสะอาดสะอ้านไม่มีร่องรอยของคราบฝุ่นเป็นไปได้ยังไง?หรือว่าในตอนที่พวกเขาไม่อยู่มีคนเข้ามาอาศัย?“อ้อ พวกผมลืมบอกไป กลุ่มแม่บ้านเขาช่วยกันผลัดเปลี่ยนมาทำความสะอาดบ้านให้นะครับ พวกป้า ๆ เขาอยากตอบแทนเรื่องเสบียงสำรองที่ให้มา” เป็นกรที่ตะโกนมาจากนอกบ้านช่วยไขข้อข้องใจให้เจ้ากระต่ายพอดิบพอดี เกือบได้ระเบิดโทสะแล้วไหมล่ะ“ฝากขอบคุณด้วยนะ” เฉินเฟิงตะโกนกลับไป“ครับผม!” และได้รับการตะโกน
