"ป่าวค่ะเฮียคาร์เขาเป็นพี่ชายอลิซเราแค่สนิทกันเฮียคาร์ดูแลฮันนี่กับอลิซตอนที่ไปอยู่อเมริกานะคะ"ฉันตอบพี่เฮลไปแล้วเดินจูงมือเขาไปที่สะพานที่มีร้านค้าขายของมากมายบนนั้น ที่นี้มีนักท่องเที่ยวที่เป็นชาวต่างชาติเยอะมากเขาเลยออกแบบที่นี้ให้เป็นแบบต่างประเทศตึกแถวโรงแรมเหมือนประเทศนอกมากร้านค้าก็เยอะคนเดินก็เยอะมากเหมือนกัน
"อลิซถ่ายรูปให้ฮันนี่หน่อย"เมื่อฉันจูงมือพี่เฮลมาถึงบนสะพาน ฉันก็หันไปหาอลิซเพื่อให้มันถ่ายรูปให้และส่งกล้องไปให้อลิซ ทะเลที่นี้แบ่งออกเป็นสองฝั่ง ฝั่งที่ฉันพักอยู่จะเป็นบ้านพักที่เป็นหลังๆแต่อีกฝั่งจะเป็นโรงแรมและร้านค้าเยอะมากถ้าจะข้ามไปอีกฝั่งหนึ่งก็ต้องนั่งเรือไป "จ๊ะอีเพื่อน!!"มันตอบฉันเสร็จ มันก็ยกกล้องมาถ่ายรูปฉัน แชะ อลิซกดชัทเตอร์ของกล้อง "สวยมากอ่ะมึง"อลิซส่งกล้องมาให้ฉันฉันรับกล้องมาจากอลิซแล้วดูรูป เออสวยจริงๆด้วย "กูไม่จำเป็นต้องมีคนมาสอน กูก็ถ่ายสวยได้"อลิซบอกฉันแล้วทำหน้าเชิดมาใส่ฉันสงสัยมันจะประชดฉันที่เฮียคาร์สอนถ่ายรูปให้ล่ะมั้งเนี่ย "แหม่ๆๆ!!อลิซจ๊ะเดี๋ยวนี้มีประชดเหรอจ๊ะ"ฉันเบะปากใส่มันแล้วฉันก็หันมาถ่ายรูปวิวของที่นี้ไปเรื่อยๆจนหันไปเห็นพี่รามที่ยืนอยู่ข้างหลังฉัน ฉันจึงค่อยๆแกล้งถ่ายรูปวิวฝั่งตรงข้ามที่เป็นโรงแรมแล้วไปยืนถ่ายตรงหน้าพี่รามแต่ฉันไม่ได้ถ่ายวิวนะคะ ฉันถ่ายรูปพี่รามต่างหากล่ะผู้ชายคนนี้ทำหน้าเป็นอยู่หน้าเดียวรึไงเนี่ย-_- แชะแชะ ฉันกดรัวชัตเตอร์ถ่ายรูปพี่รามไปหลายรูปมาก "อุ๊ย!ฮันนี่จะถ่ายวิวฝั่งโน่นอะคะโรงแรมที่นี้สวยดี"ฉันรีบแก้ตัวไป ก็พี่รามนะสิอยู่ดีๆก็มองกล้องเฉยเลย "ฮันนี่คร๊าบถ่ายรูปให้พี่มั้งดิพี่หล่อกว่าวิวนะ"พี่รันเวย์เดินมาสกิดไหล่ฉันให้ถ่ายรูปให้เขา "ไอ้รามหลบหน่อยกูจะถ่ายรูปตรงนี้"พี่รันเวย์หันไปบอกพี่รามให้ออกไปจากตรงนั้นเพื่อเขาจะถ่ายรูป พี่รามจึงเดินไปหาพี่เฮลกับอลิซที่ไปยืนกินหมึกย่างที่ร้านค้าที่ห่างจากฉันไปราวๆ300เมตรได้ ฉันมองตามพี่รามที่เดินออกไปหาพี่เฮลจนเขาไปถึงและพี่เฮลส่งหมึกย่างให้พี่รามฉันก็ยังไม่เลิกมองเขา แผ่นหลังกว้างที่ระยะห่างแค่นี้แต่เหมือนฉันกับเขาอยู่ไกลกันเหลือเกิน "ฮันนี่ครับถ่ายเลยพี่พร้อมแล้ว"เสียงของพี่รันเวย์ทำให้ฉันหันมาหาเขา "อ๋อค่ะๆๆ"ฉันจึงยกกล้องถ่ายรูปให้พี่รันเวย์ไปอย่างไวโดยที่ไม่ได้จับมุมกล้องเลย เพื่อที่ฉันจะได้ไปหาพี่รามเร็วๆ แชะ "ขอดูหน่อยสิครับ"เมื่อฉันถ่ายรูปให้พี่รันเวย์เสร็จเขาก็รีบมาขอดูรูปจากฉันทันที ฉันจึงส่งกล้องไปให้เขาดูระหว่างที่พี่รันเวย์ดูรูปอยู่ ฉันจึงรีบหันไปหาอลิซเพื่อขอความช่วยเหลือล่ะก็โชคดีที่อลิซมันหันมามองที่ฉันอยู่ก่อนแล้ว ฉันจึงส่งสายตาขอความช่วยเหลือจากมันเพื่อให้มันเรียกฉันไปทีเหมือนอลิซมันจะรู้มันจึงพยักหน้ารับรู้ เพื่อนคนนี้รู้ใจฉันจริงๆ "ฮันนี่ๆ!!มานี้เร็วมากินปลาหมึกเร็วสิเดี๋ยวพี่เฮลกินหมด!"เสียงของอลิซทำให้พี่รันเวย์ที่ดูรูปอยู่เงยหน้าจากกล้องมองไปที่อลิซแล้วก็หันมามองหน้าฉัน ฉันยิ้มแหยๆส่งไปให้เขา "ฮันนี่ต้องไปที่อลิซแล้วอะค่ะ"ฉันยิ้มให้พี่รันเวย์พลางยื่นมือไปรับกล้องจากเขา เขาส่งกล้องคืนมาให้ฉัน "ครับเราไปกัน^_^"เมื่อพี่รันเวย์บอกฉันเราสองคนก็เดินไปหาอลิซกับพี่เฮลและพี่รามที่ร้านค้าที่ห่างออกไปประมาณ300เมตรได้ เมื่อฉันเดินมาถึงโดยมีพี่รันเวย์เดินตามหลังฉันมา เกิดมาสวยก็เงี่ย ผู้ชายมากหน้าหลายตาเข้ามาให้เลือกทุกวัน "อ่ะนี้ของฮันนี่ครับ"พี่เฮลส่งปลาหมึกย่างราดนำ้จิ้มซีฟู้ดให้ฉันมาหนึ่งไม้ "อ่ะนี้ของมึงไอ้เวย์"แล้วพี่เฮลก็ส่งปลาหมึกย่างราดนำ้จิ้มซีฟู้ดให้พี่รันเวย์ไปอีกหนึ่งไม้ด้วยเหมือนกัน ฉันไม่ได้รังเกียจพี่รันเวย์หรอกน่ะ พี่รันเวย์เขาก็น่ารักดีแต่ฉันไม่ได้ชอบเขาฉันไม่อยากให้ความหวังใครฉันพอจะรู้ว่าเขาอาจจะชอบฉัน แต่เขาเป็นเพื่อนสนิทกับพี่รามและพี่เฮลฉันจึงไม่อยากดึงคนที่สนิทมาเล่นในแผนของฉันด้วย เราทั้งห้าคนยืนกินปลาหมึกราดนำ้จิ้มซีฟู้ดกันอย่างเอร็ดอร่อย ~~~ฉันมันคิดไปไกล~~~ ~~~ฝันเอาไว้อย่างดี~~~ ~~~ว่าความรักของเราจะมีตลอดไป~~~ และฉันก็ได้ยินเสียงดีดกีต้าร์กับร้องเพลงดังมาจากม้านั่งที่อยู่ถัดจากพวกฉันไปประมาณสามม้านั่ง พวกฉันยืนกินหมึกย่างอยู่แต่ฉันไม่ได้สนใจอะไร แล้วจึงหยิบกล้องถ่ายรูปมากดดูรูปพี่ราม ~~~ในฝันของฉันมีเธอข้างกาย~~~ ~~~จับมือเดินกันไป~~~เดือนต่อมา ประเทศไทย ราม วยุทัศ...... "พี่ราม ไปหยิบนมในตู้เย็นให้หนูหน่อยสิคะ" เสียงเมียผมเอ่ยใช้ผัวคนนี้ไง เมียผมตอนนี้นั่งดูทีวีอย่างสบายใจเลยล่ะครับ ผมกับฮันนี่แต่งงานกันหลังจากที่ผมขอเธอแต่งงานได้อาทิตย์เดียว แล้วตอนนี้เธอก็ท้องแล้วครับ คือจริงๆแล้ว ฮันนี่ท้องได้2เดือนแล้วครับ เธอเอาที่ตรวจครรภ์สองอันมาให้ผมดูในวันแต่งงานของเรา ผมดีใจมากต่อขาต่อแขนให้ลูกไปซะหลายยกเลย แล้วตอนนี้ผมกับฮันนี่เราก็มาฮันนีมูนกันน่ะครับ เธอไม่แพ้ท้องเลย กินเยอะ หิวบ่อย ผมเลยลางานจากท่านประธานบริษัทนำเข้ารถยนต์หรูออกมาเป็าขี้ข้ารับใช้เมียจนกว่าเมียจะคลอดลูกแทน "คร๊าบบ"ผมขานรับเมีย แล้วรีบวิ่งเข้าไปหยิบนมสดที่เป็นแกลลอนให้เมียดื่มพร้อมแก้วนำ้ เป็นกล่องเมียไม่พอกินครับ สงสัยจะได้ลูกแฝดอิอิๆๆ "นี้ครับเมีย"ผมเดินเข้ามาหาเมีย แล้วรินนมใส่แก้วแล้วส่งให้เธอดื่ม เธอก็รีบรับแก้วนมสดไปดื่มอย่างไวด้วยความหิวโหย "มองอะไรคะ?"เธอเอ่ยถามผมที่นั่งบนโซฟาตัวเดียวกันกับเธอแล้วเอามือท้าวคางมองเธอกินแล้วยิ้มตาม "มองเมีย เมียสวย^_^"ผมบอกเธอแล้วนอนหนุนตักเธอ แล้วจูบไปที่ท้องของเธอที่ตอนนี้เริ่มจะนูนๆออกมาแล้ว ไหนเข
พี่รามชูนิ้วสามนิ้วขึ้นมาทำท่าสาบาน ฉันจึงหัวเราะให้กับความน่ารักของเขา~~~I’ll say, “Will you marry me?”~~~(ผมจะพูดว่า คุณจะแต่งงานกับผมไหม)พี่รามร้องเพลง หรือเขาถามฉัน ฉันจึงมองไปที่เขาเพื่อขอคำตอบ พี่รามก็ยิ้ม แล้วเดินไปยืนร้องเพลงที่ตอนแรกที่เขายืนอยู่~~~How many girls in the world can make me feel like this?~~~(จะมีผู้หญิงสักกี่คนในโลกนี้ที่สามารถทำให้ผมรู้สึกแบบนี้ได้)~~~Baby I don’t ever plan to find out~~~(ที่รัก ผมไม่เคยคิดว่าจะเสาะหามัน)~~~The more I look, the more I find the reasons why~~~(สิ่งต่างๆมากมายที่ผมมอง สิ่งต่างๆมากมายที่ผมหาเหตุผลว่าทำไม)~~~You’re the love of my life~~~(คุณเป็นความรักของชีวิตผม) ~~~Cause I have you~~~(เพราะผมมีคุณ) ~~~Girl, I have(ที่รัก ผมมีคุณ)~~~To get right down on bended knee~~~(จะล้มลงนอนบนตักคุณ) พี่รามเดินมาหาฉันแล้วจับมือฉันไปหอม ~~~Nothing else would ever be better, better~~~(ไม่มีอะไรที่จะดีไปกว่านี้อีกแล้ว)~~~That day when…~~~(วันนั้นเมื่อ....)นี้อย่าบอกน่ะว่าที่นิ้วเขาเป็นแผล เพราะพี่รามไปฝึกดีดกีต้าร์มา โ
2เดือนต่อมา ปารีส สาธารณรัฐฝรั่งเศสตอนนี้ฉันกับพี่รามเรามาเที่ยวปารีสกัน อยู่ดีๆพี่รามก็ชวนฉันมา ฉันก็มางั้นๆๆแหละเหงาๆๆอ่ะมี๊กับแด๊ดไม่อยู่ ไปเที่ยว เพิ่มเติมคือเอาไทเกอร์กับคุณป้าแจ่มจันทร์ไปด้วย ฉันจึงเหงาที่ไทเกอร์ไม่อยู่ อลิซกับพี่เฮลก็พากันไปเที่ยว ที่บริษัทพี่รามบอกว่างานเขาหมดแล้ว เขาว่างเลยชวนฉันมาเที่ยว จากตอนแรกๆน่ะพี่รามกลับบ้านมืดทุกวัน ไม่รู้เขาไปไหน ฉันถามเขาก็ไม่ตอบ จนวันหนึ่งเขาหลับแต่ฉันเกิดตื่น ฉันจะลุกขึ้นไปเข้าห้องนำ้ ฉันจับแขนพี่รามที่กอดฉันอยู่ออกแต่พอฉันเห็นที่นิ้วพี่รามเป็นแผล ฉันก็ปลุกเขาขึ้นมาถาม แต่พี่รามก็ไม่ตอบอะไรฉัน แล้วเขาก็กลับบ้านเขาไปนอนที่บ้านเขาเลย และก็ไม่มานอนบ้านฉันอีกเลย จนกระทั่งเขาชวนฉันมาเที่ยวที่ปารีสนี้แหละ"หายไปไหนล่ะ เมื่อยแล้วน่ะ"ฉันบ่นขึ้น แล้วเอามือทุบไปตามขา ตัวเองแรงๆฉันเดินหาพี่รามจนทั่ว แต่ก็ยังไม่เจอไม่รู้เขาไปไหน ตอนนี้ฉันกำลังเดินชมหอไอเฟลอยู่ เรามาถึงเมื่อวานนี้มืดแล้ว วันนี้พี่รามก็เลย ชวนฉันออกมาเดินเล่น ฉันก็เดินชมวิวไปเรื่อยๆจนคลาดกับพี่ราม หรือว่าเขาจะเอาฉันมาทิ้งไว้ที่นี้"ตรงนั้นมีอะไรกันน่ะ คนมุงเต็มเลย "ฉันเอ่ยถาม
ห้องนอนราม"พี่ราม หนูเหนื่อยนะ หนูอยากนอน อย่าทำอะไรหนูเลยน่ะ"ฮันนี่ทำหน้าอ้อนผมทันทีที่ผมอุ้มเธอเข้ามาถึงห้องนอนของผม"ไม่ได้ครับ เพราะหนูทำพี่โกรธ"ผมบอกเธอ แล้วนั่งลงบนโซฟาตัวใหญ่ในห้องของผม ผมจับเธอมานั่งคร่อมบนตักผม ด้วยความที่เธอใส่เดรสสั้น ทำให้ชุดของเธอถกขึ้นไป อวดขาเรียวงาม ผมเอามือลูบไล้ไปตามขาของฮันนี่ แล้วจูบปากเธออย่างดูดดื่ม เธอก็ไม่น้อยหน้าผม จูบตอบผมมือเล็กของเธอยื่นมาปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตสีขาวของผม พอเธอปลดกระดุมออกหมดแล้ว เธอก็เอามือเล็กๆของเธอลูบไล้ไปตามแผงอกแน่นๆของผม "ซี๊ดดด ฮันนี่"ผมเอ่ยชื่อฮันนี่ไปเมื่อเธอ เอามือของเธอมาหยอกเย้าเล่นบีบกับหัวนมของผม แล้วเธอก็ขยับหน้าของเธอเข้ามาซุกไซร้ซอกคอของผม ทำไมเมียนับวันยิ่งร้อนแรงว่ะ"หนูรู้ไหม ถ้าหนูทำพี่แบบนี้ หนูจะไม่ได้นอนยันเช้าเลยนะ”ผมกระซิบบอกเธอที่ข้างหูของเธอ"เหรอคะ? "เธอเอ่ยถามผมทั้งๆที่เธอยังไม่ได้เอาหน้าออกไปจากซอกคอผม เธอจึงดูดเม้มซอกคอผม ผมจึงยื่นมือไปบีบหน้าอกเธอ แล้วดึงสายเดี่ยวของเธอลงมา "พี่ราม ขาาา"ฮันนี่เงยหน้าจากซอกคอผม แล้วเรียกชื่อผมด้วยนำ้เสียงยั่วยวน แล้วเธอก็เอามือของเธอไปลูบตามใบหน้าของเธอลงมาที
"คุณฮันนี่ รึป่าวครับ"มีผู้ชายคนหนึ่ง เข้ามาโอบรอบเอวฉัน ฉันจึงหันกลับไป วันนี้ขอลืมสามีสักวันนะคะ นานแล้วที่ไม่ได้บริหารเสน่ห์เลย"ใช่ค่ะ^_^”"คุณสวยมากเลย"เขาบอกฉัน ฉันจึงยิ้มให้เขาไป"ขอบคุณค่ะ"ฉันยิ้มอย่างเขินๆอย่างมีจริตจะก้านตามแบบฉบับคาสโนวี่ชั้นที่สองของผับ AK (VIP) ราม วยุทัศ......"แม่งเอ้ย! ลูกค้างี่เง่า เมียก็งี่เง่า"ไอ้เฮลเอ่ยขึ้นมาด้วยนำ้เสียงหงุดหงิด มันหงุดหงิดแล้วเสือกลากผมมากินเหล้าด้วยเนี่ยน่ะ ผับตัวเองก็มีเสือกไม่ไป มันบอกผมว่ามาอุดหนุนผับเพื่อนมั่ง ผมก็ไม่เห็นว่าไอ้คาร์มันจะเอาเงินไอ้เฮลเลยสักครั้ง"แล้วมึงจะลากกูมาด้วยทำไม กูคิดถึงเมียกู กูอยากกลับบ้าน"ผมบอกไอ้เฮลไปตามความจริง เห็นฮันนี่บ่นเหนื่อยอยู่ สงสัยผมคงจะปั้มลูกกับเธอหนักเกินไป "น้องกูไม่หนีมึงไปไหนหรอกสัสราม!"ไอ้เฮลบอกผม ผมก็มองมันอย่างเหนื่อยๆ แล้วผมก็หันไปมองไอ้คาร์ที่ตอนนี้เเม่งกระดกแก้วเหล้าเข้าปากอย่างไม่หยุด นึกว่าแดกนำ้เปล่าเถอะครับ!"แล้วมึงล่ะ เมียงี่เง่า?"ผมเอ่ยถามไอ้คาร์ ไอ้คาร์ก็หันมามองหน้าผม "เปล่า เมียกูแค่เเรด!"ไอ้คาร์บอกผม แล้วกระดกเหล้าเข้าปากต่อ นี้มันกล้าว่าเมียแรดเลเหรอว่ะเนี่ย ช
"มี๊ว่าเราออกไปเดินเล่นข้างนอกกันดีกว่าตาเฮล"มี๊หันมาชวนพี่เฮล"อ๋อครับๆๆไปครับเมีย"พี่เฮลขานรับมี๊แล้วจับมืออลิซเดินออกไป แล้วทั้งหมดก็พากันเดินออกไปจากห้องพักผู้ป่วยของฉัน ฉันจึงหันไปมองหน้าพี่ราม "พี่คิดถึงหนูจังเลยคะฮันนี่ ยัยเด็กขี้เซา^_^”พี่รามบอกฉันพลางจับมือฉันไปกุมไว้เขาส่งยิ้มมาให้ฉัน"หนูก็คิดถึงพี่ พี่รามรู้ไหมวันนั้นหนูกลัวมาก หนูอยู่ในห้องที่มองไม่เห็นอะไรเลย มันมืดไปหมด"ฉันบอกพี่รามแล้วเข้าไปสวมกอดเขา พี่รามก็กอดตอบฉัน"พี่ขอโทษ ต่อไปพี่จะไม่ปล่อยหนูให้คลาดสายตาพี่อีกแล้วนะครับ"พี่รามกอดฉันแน่นขึ้น"มันลวนลามหนู มันฉีกเสื้อผ้าหนู หนูกลัว หนูนึกว่าหนูจะไม่รอดแล้ว "ฉันบอกพี่ราม พี่รามกอดฉันแน่นกว่าเดิมอีก"พี่รู้ครับ พี่รู้ พี่อยู่ตรงนี้หนูไม่ต้องกลัวแล้วน่ะ ไม่มีใครทำอะไรหนูได้แล้ว"พี่รามบอกฉันด้วยน้ำเสียงอบอุ่น"หนูหายใจไม่ออก มันเหมือนมีควันมากมาย จนหนูสำลักควัน""ไม่ต้องพูดแล้วคะเด็กดี ลืมมันไปให้หมดนะ หนูแค่ฝันไป แค่นั้นเอง"พี่รามบอกฉัน แล้วเขาก็ก้มหน้าลงมาจูบหน้าผากฉันอย่างแผ่วเบา"พี่รามไปช่วยหนูออกมาจากที่มืดๆนั้นใช่ไหมคะ?"ฉันเงยหน้าขึ้นไปมองพี่ราม พี่รามก็ก้ม