166

กลับบ้านเดิม

ยามพลบค่ำบรรยากาศที่ทุกคนต่างรับประทานอาหารเย็นร่วมกัน ช่างอบอุ่นยิ่งนัก โดยเฉพาะแม่ทัพใหญ่ พลันแกะเนื้อปูให้ฮูหยินรัก อย่างไม่สนใจผู้ใด

"กินเยอะ ๆ" ชามเนื้อปูวางตรงหน้าคนงาม ช่างทำให้คนอื่นอิจฉายิ่งนัก

เนี่ยซินกับท่านแม่ทัพใหญ่ต่างคีบอาหารให้กันและกัน ช่างเป็นภาพบาดตาบาดใจยิ่งนัก ทำให้เนี่ยชิงก็อยากจะกินเนื้อปูบ้าง แต่เนี่ยชิงแกะไม่เป็น จึงขอให้นายอำเภอแกะให้

สายตานายอำเภอมองภรรยา เขาจะเสียมารยาทในบ้านพ่อตาของเขามิได้กระนั้น เหรินเจียงจำใจแกะเนื้อปูให้เนี่ยชิง

เนี่ยหลันเห็นบุตรสาวทั้งสองคนออกเรือนไปแล้ว สามีรักและเอาใจใส่พวกนางก็ทำให้คนเป็นบิดาของเขามีความสุขแล้ว

เนี่ยซินลอบยิ้ม เมื่อตอนนั้นหลังจากที่นางกลับไปที่เรือน นางให้อาหลินมาแอบสืบความ

พบว่านายอำเภอตบตีเนี่ยชิงไม่น้อย คนเป็นมารดาถึงกับประทินแป้งให้บุตรสาวอย่างหนา เรื่องนี้คิดจะปิดนางรึ มันไม่ง่ายขนาดนั้นหรอก

หลังกินข้าวอิ่มทุกคนต่างแยกย้ายกันกลับเรือนพำนัก แม่ทัพหยางอี้มองหน้าฮูหยินคนงามของเขา ยามนี้ นางร่ำสุราในห้อง นางมีเรื่องอันใดที่มีความสุขขนาดนั้น

"น้องหญิงมีเรื่องอะไร ที่ทำให้เจ้ามีความสุขขนาดนั้น