70

องค์เปยหรัน

          การร่ายรำชุดใหม่ก็แสดงจนจบ แคว้นตงเปยมีการแสดงร่ายรำพื้นเมืองมอบให้กับชางต้าโจว สายตาขององค์หญิงเปยหรันจ้องที่ถังลีอย่างเคียดแค้น ทุกคนต่างชื่นชมการแสดงของเปยหรัน เพราะมีสาวงามโชว์เนินอกอย่างชัดเจน เป็นระบำที่หาดูได้ยากเสียจริงหลังจบการแสดงทุกคนต่างปรบมือ

"ทูลฝ่าบาทหม่อมฉันอยากจะแข่งกระบี่กับชายาเอกหนิงอ๋องเพคะ หากนางชนะเมืองหลินอี้ที่ติดอยู่ชายแดนจะเป็นของต้าโจวทันทีเพคะ" ทุกคนในงานเลี้ยงต่างตกใจและไม่คิดว่าองค์หญิงเปยหรันจะเสียสติเพียงนี้

เปยหานมองน้องสาวอย่างเปยหรัน นางเสียสติไปแล้วรึอย่างไรนั่นมันเมืองหลินอี้ทั้งเมืองเลยนะ เมืองนี้คือสินเดิมของเปยหรัน หากเปยหรันแต่งกับแคว้นฉู่ แน่นอนว่าย่อมต้องเป็นของแคว้นฉู่ แต่ทว่าหากเปยหรันแต่งกับคนแคว้นต้าโจวย่อมต้องเป็นของต้าโจว แต่เปยหรันใช้สินเดิมของนางไปเดิมพันช่างโง่เขลานัก

สายตาทุกคนมองไปทางถังลี ถังลีมองหน้าหนิงอ๋อง เมื่อหลินอี้นับว่าเป็นเมืองที่ดีเลยก็ว่าได้ ได้ยินว่ามักมีแร่ทองอยู่ในเมืองนั้น

"ข้าตกลง"

"หากเจ้าแพ้เจ้าต้องหย่ากับหนิงอ๋อง ข้าจะเป็นชายาเอกหนิงอ๋อง" ถังลีคิดไว้ไม่มีผิดสตรีนางนี้บ้าบุรุษขึ้นสมองเสียจริง

"หากองค์หญิงแพ้ข้าขอเพิ่มสัญญาอีกข้อ ท่านอย่าได้มายุ่งกับหนิงอ๋องของข้า" 

ฉินตี้มองสะใภ้รองของเขา นางช่างเป็นคนที่กล้าหาญเสียจริง คนที่ปวดใจคงไม่พ้นคังอ๋อง บัดนี้เขาปวดใจอย่างมาก เมื่อเห็นถังลีใส่ใจหนิงอ๋องเหลือเกินยอมรับคำท้าขององค์หญิงเปยหรัน

หนิงอ๋องมอบกระบี่เทพสงครามให้นางใช้ในการประลองครั้งนี้ แม้แต่ถังเหมยไม่อยากจะเชื่อว่าถังลีจะมีความสามารถเช่นนั้น มู่หรงส่งกำลังใจให้น้องหญิงถังของนาง

เปยหรันมองด้วยความอิจฉา นางไม่คิดเลยว่าหนิงอ๋องจะมอบกระบี่เทพสงครามให้สตรีไร้ค่าเช่นถังลี

ทั้งสองอยู่บนเวททีการประลอง เปยหานมอบกระบี่ของเขาให้เปยหรัน

"ข้าไม่มีทางแพ้ให้คนเช่นเจ้า" เปยหรันไม่รอช้าเมื่อได้ยินเสียงตีกลอง นางถือกระบี่พุ่งเป้ามาที่ถังลีอย่างรวดเร็ว

ถังลีไม่ต่อสู้กับสตรีบ้านางนี้ ถังลีนางเอาแต่วิ่งหนีเปยหรันทำให้เหล่าขุนนางต่างหัวเราะถังลีเป็นตัวตลกขบขันเสียแล้ว 

คังอ๋องเกรงว่าถังลีจะเสียเปรียเขาเป็นห่วงนางไม่น้อยถังเหมยนึกสมน้ำหน้าถังลี 

หนิงอ๋องรู้จักถังลีดี นางกำลังใช้กลยุทธ์ถอยเพื่อลุก ให้คู่ต่อสู้ของนางเหนื่อยเสียก่อน

 นางค่อยลงมือกับเปยหรัน เปยหานมองน้องสาวของเขาช่างโง่เขลาสิ้นดีหลงกลผู้อื่นเข้าให้แล้ว บัดนี้เปยหรันกำลังหายใจอย่างเหนื่อยหอบ นางถวัดกระบี่ลงพื้น

"ไม่วิ่งไล่ข้าแล้วรึ" ถังลีเอ่ยถามอย่างยียวน นังสาระเลวเอ่ยเช่นนี้หมายความว่าอย่างไร

ได้เวลาที่ถังลีจะเอาคืนแล้ว ถังลียกกระบี่ขึ้นจ่อไปที่ลำคอของเปยหรัน

"ข้าชนะแล้ว" ทุกคนต่างมองถังลีที่เอาชนะองค์หญิงเปยหรันได้

เสียงปรบมือในอุทยานดังขึ้น เปยหรันเสียหน้ายิ่งนัก 

"ชายาเอกหนิงอ๋องเป็นผู้ชนะครั้งนี้" เกากงกงตะโกนขึ้น ฉินตี้ทรงภูมิใจในตัวสะใภ้คนนี้นัก อีกทั้งเซี่ยกุ้ยเฟยก็เอ็นดูถังลีไม่น้อย เต๋อเฟยที่นั่งหน้าบึ่งราวกับไปกินรังแตนที่ไหนมา 

"เจ้าขี้โกงข้า" ดูเหมือนว่าเปยหรันจะไม่ยอมแพ้ง่าย ๆ นางคว้ากระบี่หมายจะแทงถังลี ในช่วงถังลีหันหลังให้เปยหรัน

โครม !!!

หนิงอ๋องกระโดดเตะเปยหรันจนนางล้มลงกับพื้น เปยหานรีบประคองน้องสาวขึ้นมาทันที

"ขออภัยฝ่าบาทน้องสาวกระหม่อมโง่เขลานัก กระหม่อมจะจัดการนำเมืองหลินอี้มอบให้แก่แคว้นต้าโจวเดี๋ยวนี้" คำพูดของเปยหานทำให้ฝ่าบาททรงหายกริ้ว 

ถังลีโดนหนิงอ๋องประคองอ้อมกอดนี้ทำให้นางอบอุ่นนัก เมื่อครู่นางหันหลังให้เปยหรัน ไม่คิดว่าเปยหรันจะกัดไม่ปล่อย

"นี่คือหนังสือมอบดินแดนขอมอบให้ชายาเอกหนิงอ๋อง" ถังลีรับมากล่าวขอบคุณ เปยหานรีบพาน้องสาวกลับไปนั่งที่เดิม

"หม่อมฉันขอมอบเมืองนี้ให้กับแผ่นดินต้าโจวเพคะ" ถังลีมอบให้เกากงกง 

"ดียิ่งนัก" ฉินตี้พอใจอย่างมาก หนิงอ๋องพาชายารักกลับมานั่งที่เดิม 

งานเลี้ยงรอบเช้าจบลงแล้วเหลืองานเลี้ยงรอบเย็นกระนั้นฝ่าทรงอนุญาตให้เหล่าขุนนางกับเหล่าเชื้อพระวงศ์พักผ่อนตามอัธยาศัยได้

"น้องหญิงถังข้าดีใจกับเจ้าด้วย" ชายาเอกรัชทายาทนั่งในศาลากับถังลีสองคนส่วนพวกบุรุษไปเดินเล่นอุทยานอีกด้าน

"เจ้าค่ะพี่สะใภ้"

"เป็นบ่าวในจวนคนนั้นที่เป็นสายของสวีไทเฮา ยามนี้ข้าให้คนตาดูนางไว้ไม่อยากแวกหญ้าให้งูตื่น หากไม่ใช่เพราะยาของเจ้ารัชทายาทก็คงไม่หายเช่นนี้ ยามนี้เขาจำต้องแกล้งป่วยเพื่อตบตาผู้คน เจ้าช่างเป็นดาวนำโชคของพวกข้าเสียจริง" มู่หรงมองถังลีด้วยความจริงใจ 

"พี่สะใภ้คิดว่างานเลี้ยงรอบเย็นไทเฮาจะมีแผนการอันใดรึเปล่า" ถังลีกำลังคิดว่ายัยแก่เจ้าเล่ห์ยังไม่ยอมปล่อยพวกนางให้มีความสุขเป็นแน่แท้ พวกนางต้องหาทางรับมือกับเรื่องนี้ 

"ต้องมีแผนร้าย เจ้าต้องจับตาดู หนิงอ๋องเอาไว้"