ตอนที่ 28 || คืนหน่วงใจ

ตอนที่ 28 || คืนหน่วงใจ

“น้องชายเงินละ?”

ดวงตาคนเมาหรี่ปรืออยู่มาก แต่ก็ยังมีแก่ใจลุกขึ้นมาทวงเงินและเสียงนั้นทำเอาคนที่นั่งเป็นหมอนให้เธอหนุนถึงกับส่ายหน้าระอา

“ทวงจริง รอหน่อย” จั๋วอี้เหิงตอบ

“ไม่ป๋าเลยอ่ะ” แต่คนเมาก็ยังเป็นคนเมาวันยังค่ำ เธอเบะปากแล้วบ่นพึมพำ

“ฉันไม่ใช่ป๋า ฉันเป็นน้องชายไม่เหรอ?” ชายหนุ่มเล่นไปตามน้ำคนเมาเพราะรู้สึกว่าหลันถิงแบบนี้ก็น่ารักดี

“แล้วน้องชายไม่รวยเหรอ?” หญิงสาวถามเสียงหวานยานคางเล็กน้อย เธอขยับตัวมาเป็นท่านั่งคุกเข่าเผชิญหน้ากับเขา

“รวยสิ” อี้เหิงตอบกลั้วหัวเราะ

“แล้วทำไมไม่เงินละ?” หญิงสาวถามขณะชะโงกหน้ามาจนหน้าผากของเธอเกือบโขกกับปลายคางของเขาจนชายหนุ่มต้องช่วยประคองหัวไหล่บอบบาง

“มีแต่รอก่อน อาจ้านกำลังไปเอา” เขาไม่ได้โกหก เพราะตนเองใช้คนสนิทไปเอาที่คฤหาสน์มาให้เธอจริงๆ แต่คงต้องรออีกครู่หนึ่ง

“เยอะใช่ไหม” ถึงจะเมาจนเกือบภาพตัด แต่หลันถิงก็ยังถามจึงจำนวนย่างคาดหวังว่าตนเองจะได้เงินเยอะๆ

“เยอะสิ” อี้เหิงตอบแล้วมันเขี้ยวจึงหอมหัวเธอไปหนึ่งครั้ง

“ดีจัง ฉันชอบเงินเยอะๆ เพราะมีเงินเยอะฉันก็ไม่ต้องทำงานแล้ว” หลันถิงที่ตอนนี้จำไม่ได้แล้วว่าตนเองคือใคร ภาพค