วาสนานางร้ายยุค90s

วาสนานางร้ายยุค90s

last updateLast Updated : 2025-10-24
Language: Thai
goodnovel18goodnovel
Not enough ratings
48Chapters
1.7Kviews
Read
Add to library

Share:  

Report
Overview
Catalog
SCAN CODE TO READ ON APP

เฉินเพ่ยอวี้คือนางร้ายเกรดบีปี2568ที่อยากมีวาสนาเป็นปลาเค็ม ใครจะคาด วันหนึ่งเธอจะตายเพราะอุบัติเหตุแล้วมาโผล่ในปี2533ในร่างของลู่หลันถิงตัวซวยแห่งบ้านลู่ ไหนละชีวิตปลาเค็มที่เธอใฝ่ฝัน!

View More

Chapter 1

บทนำ ||ชีวิตนางร้ายเกรดบี

「おめでとう、妊娠してる!……双子だよ!一条くん、きっと驚くね!」

専属医の三上先生の言葉が何度も頭の中で復唱されている。

「信じられない!嘘?本当に私のお腹に子どもが?しかも二人も!?」

嬉しいというよりも頭の中が真っ白だ。結婚して三年。妊活に励み子どもを授かることを待ちわびていた。ずっと、ずっと待ち望んでいた瞬間が今日、いきなり二倍になってやってきた。

病院からの帰り道、窓の景色を眺めながら私は夫の瑛斗に報告する場面を何度も想像した。彼のくしゃっと笑った顔。少し照れたような心の底から嬉しそうな顔。早くその顔が見たかった。

長年仕えている運転手が私の変化に気づき話しかけてきた。

「華お嬢様、何か良いことでもあったのですか?さきほどからとても幸せそうなお顔で微笑んでいらっしゃいますね。」

「ええ、とっても素敵で幸せなことがあったの。」

夫の一条瑛斗は、一条グループの若きCEO。切れ長の瞳、通った鼻筋、そしていつも自信に満ちた佇まい。初めて見た時、私はその完璧なまでのルックスに息を呑んだ。瑛斗のことを高校の時からずっと好きで初恋の人だった。

神宮寺家の令嬢である私は、父や祖父が決めた相手と結婚をしなくてはいけなかった。いわゆる「政略結婚」だ。家のために自分の気持ちとは関係なく結婚することは絶望的な未来に思えた。しかし、運命は残酷なだけではなかった。

お見合いの席で、一条家の御曹司として瑛斗が現れた時は信じられなくて言葉を失った。まさか初恋の相手が夫になるなんて想像もしていなかった。その夜、喜びと幸せで胸がいっぱいになり興奮して眠れなかった。こうして私たちは夫婦になった。

あれから三年。瑛斗は社長に就任して多忙な毎日を送っているが、私は初恋の相手瑛斗の妻になれたことに幸せを感じながら毎日を過ごしている。

(念願の妊娠だもん。こんな嬉しいニュースは直接伝えて瑛斗の喜ぶ顔が見たい)

病院を出てすぐに電話で報告しようと思ったが直接伝えることにした。

病院から帰ってきてすぐに瑛斗が好きなラザニアを作って帰りを待つことにした。もちろんソースは一から手作りだ。料理長の作るご飯も美味しいが、こんな特別な日は自分で作って瑛斗を喜ばせたかった。

(どんな顔をするだろう。どんな言葉をくれるだろう。)

ソースを煮込みながら、彼の喜ぶ姿とこれから始まる家族4人の生活を想像しながら彼の帰りを待っていた。出来立てを食べて欲しくて帰りが何時になるか連絡したが返事は来ない。ソファで待っているうちにうたた寝をしてしまい、車のエンジン音で目を覚ました時には既に22時を過ぎていた。

瑛斗を出迎えるため慌てて玄関へ向かう。

「おかえりなさい」

「ただいま。」

「なんだか疲れているみたいだけど大丈夫?」

「ああ。……話があるんだ。少しいいかな」

いつもより冷たく沈んだ声で瑛斗が静かに言った。疲れ切った様子の瑛斗だが、大人の男の色香をまとい、疲れた顔さえも魅力的だった。3年たった今でも瑛斗と目が合うとドキドキして胸が高鳴る。

表情がどこか硬い瑛斗の後ろを歩きリビングへ入った。

(仕事で疲れているのかもしれない。でも妊娠のことが分かったら気持ちも変わるかも!)

「先にご飯にする?今日ね、話をしたいことがあって瑛斗の好きなラザニアを作って待っていたんだ。」

「……そうやって機嫌でも取っているつもりなのか。」

「え……?」

瑛斗の言葉に耳を疑った。普段はそんなことを言う人ではない。頭の回転が早く、いつも冷静で落ち着いて、人が不快に思うような台詞は今まで一度も言ったことがないので信じられなかった。

「瑛斗、仕事で何か嫌なことや問題でもあったの?何か疲れている?私に出来ることがあるなら……」

ソファに座る瑛斗に近寄り、膝をついて手を重ねると怪訝そうな顔をしてすぐさま振り払った。

「触るな。もう放っておいてくれ。それよりここにサインをしてくれないか?」

彼は深くため息をついた後、鞄から一枚の白い封筒を取り出した。

何の書類か分からず受け取ったがタイトルを見た瞬間、頭の中が真っ白になった。

(なにこれ……)

【離婚協議書】 彼から渡された書類にはこう記されてあった。

Expand
Next Chapter
Download

Latest chapter

More Chapters

Comments

No Comments
48 Chapters
บทนำ ||ชีวิตนางร้ายเกรดบี
บทนำ ||ชีวิตนางร้ายเกรดบีเสียงพัดลมขนาดใหญ่ในสตูดิโอโรงถ่ายในกรุงปักกิ่งดังก้อง บอกว่ามันกำลังทำงานอย่างหนักขนาดไหน ใบพัดเหล็กหมุนถี่ยิบพัดลมร้อนวนเวียนไปทั่ว แต่ก็ไม่อาจขับไล่ไออบอ้าวจากสปอตไลต์นับสิบดวงที่พุ่งตรงลงมายังพื้นด้านล่างได้ ความร้อนนั้นเหมือนเปลวเพลิงที่คอยแผดเผาผิวกายของหญิงสาวผู้ยืนอยู่ภายใต้แสงจ้าเจิดจ้าดังกล่าวพริมา เฉิน หรือชื่อจีนที่ผู้คนในวงการบันเทิงรู้จักกันดีว่า เฉินเพ่ยอวี้เหงื่อเม็ดโตไหลรินผ่านไรผมลงมาตามแก้มขาว ร่วงหยดลงที่ซอกคอและซึมซับกับชุดหนังสีดำสนิทที่แนบแน่นอยู่บนร่างกายบอบบาง ชุดนักรบหญิงโบราณที่เธอสวมสำหรับถ่ายทำฉากบู๊ของซีรีส์จีนพีเรียดฟอร์มยักษ์ กลับกลายเป็นดั่งเกราะเหล็กหนักอึ้งที่กักเก็บความร้อนและความเหนื่อยล้าไว้ทั้งหมด“ฮึบ!… ฮ่า…”ลมหายใจหอบกระชั้นแผ่วแรงหลุดลอดออกจากริมฝีปาก เธอกำด้ามไม้พลองซึ่งใช้แทนทวนโบราณแน่นจนเส้นเลือดที่ข้อมือปูดขึ้นชัดเจนทั้งสองข้าง ความชาแล่นขึ้นมาตั้งแต่ปลายนิ้ว แต่กระนั้นก็ยังฝืนยกแขนขึ้นอีกครั้ง ฟาดท่อนไม้ในมือให้หวือหวาตามจังหวะบู๊ที่ซักซ้อมมาไม่รู้กี่สิบรอบ“ยังไม่ดีพอ! ทำใหม่อีกรอบออกแรงหน่อย!”เสียงตวาดก้อง
last updateLast Updated : 2025-09-25
Read more
ตอนที่ 1 || นี่ฉันมาโผล่ที่ไหนกัน?
ตอนที่ 1 || นี่ฉันมาโผล่ที่ไหนกัน?หลังผ่านพ้นห้วงแห่งความมืดมิดพริมาก็สะดุ้งเพราะรู้สึกเหมือนตนเองถูกจับโยนจากที่สูง สัมผัสแรงดิ่งที่โถมเข้ามาจนลมหายใจสะดุด ดวงตาเบิกโพลงด้วยความตื่นตระหนก ก่อนร่างทั้งร่างจะกระแทกเข้ากับพื้นน้ำอย่างรุนแรงและตามมาด้วยความรู้สึกความเย็นเฉียบปะทะร่างจนเจ็บแทบทะลุเข้าไปถึงกระดูกตูม!!!เสียงสายน้ำที่แตกกระจายก้องในโสตประสาท ความเค็มจัดพุ่งเข้าสู่ปากและจมูกในทันที กลิ่นคาวเกลือแรงแสบลึกเข้าโพรงจมูก ความมืดมิดหนาทึบรายล้อมรอบตัวจนเธอแทบไม่รู้ทิศน้ำทะเล… นี่มันคือน้ำทะเล!ความหนาวเย็นแผ่ซ่านเข้ามาราวกับมือเย็นชืดกำลังบีบรัดร่างเล็กไว้ ความอัดแน่นจุกเสียดในปอดบีบคั้นจนแทบแตก พริมารีบอ้าปากพยายามสูดอากาศอย่างตะกละตะกลาม แต่กลับเป็นน้ำทะเลที่ทะลักเข้าปากและคอแทนจนเธอสำลักรุนแรงไม่… ก็ไม่ใช่ว่าฉันตายไปแล้วเหรอ? นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?!ภาพสุดท้ายที่เธอจำได้คือไฟสตูดิโอแผดจ้า เสียงกรีดร้องโกลาหล และความเจ็บปวดแผ่ซ่านจากการตกจากที่สูงก่อนทุกอย่างจะดับวูบไป…แต่พอลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง เธอกลับกำลังจมน้ำอยู่กลางทะเล!พริมาดิ้นรนทุรนทุราย ร่างกายหนักอึ้งเหมือนถูกโซ
last updateLast Updated : 2025-09-25
Read more
ตอนที่ 2 || หรือเขาต้องเปลี่ยนเจ้าสาว
ตอนที่ 2 || หรือเขาต้องเปลี่ยนเจ้าสาวเผียะ!เสียงฝ่ามือกระทบแก้มใสกังวานจนร่างบอบบางสะดุ้งเฮือก ดวงตาคมของพริมาหรือก็คือ ลู่หลันถิง ร่างใหม่ ลืมโพลงขึ้นอย่างตื่นตระหนก หญิงสาวกำลังจมอยู่ในภวังค์ความทรงจำปนเปสับสน แต่ถูกปลุกให้ตื่นขึ้นมาด้วยแรงตบที่ทำเอาแก้มชาไปทั้งแถบ“ไอ้บ้า! นายตบฉันทำไม…” เสียงที่คิดว่าตะโกนออกมาเต็มแรง กลับเบาหวิวเหมือนสายลมจางจนแทบไม่ได้ยินเองด้วยซ้ำชายหนุ่มแผลเป็นที่เพิ่งโดดลงทะเลช่วยเธอขึ้นมา อาเฟย ขมวดคิ้วหันไปถามเจ้านายทันที“คุณอี้เหิง ทำไมต้องตบเธอด้วยครับ”จั๋วอี้เหิง ที่กำลังนั่งยองๆ ทับส้นเท้าอยู่ข้างกายเล็กที่นอนตาลอยเอ่ยตอบไร้อารมณ์“เพราะฉันกลัวเด็กนี่จะตาย ตาลอยอยู่ตั้งนาน เรียกเท่าไหร่ก็ไม่ตอบ”“แล้วคุณก็เลยตบเธอ?” อาเฟยมองเจ้านายตาโต“ใช่!” คราวนี้น้ำเสียงกระแทกห้วนสั้น เสี้ยวหน้าคมกริบนั้นเปื้อนรอยไม่สบอารมณ์ให้อาเฟยกับอาจ้านเห็นชัดเจน จนฟังแล้วขนลุกในขณะที่สองชายกำลังโต้ตอบกัน คนที่เพิ่งผ่านความตายมาอย่างหวุดหวิดกลับรู้สึกปวดหัวรุนแรง ภาพรอบกายหมุนคว้างเหมือนโลกกำลังแยกออกเป็นสอง เธอพยายามขยับปากด่า ที่ตนเองถูกเขาตบหน้าจนชาหนึบแต่แทบไม่มีแรง ด
last updateLast Updated : 2025-09-25
Read more
ตอนที่ 3 || บ้านลู่ช่างใจกล้าเสียจริง
ตอนที่ 3 || บ้านลู่ช่างใจกล้าเสียจริงโถงสูบบุหรี่ด้านข้างของโรงพยาบาลประชาชนกว่างโจวยามดึกเงียบสงัดจนแทบได้ยินเสียงหัวใจตัวเอง แสงไฟนีออนเหนือศีรษะ เขาสว่างเจิดจ้า ช่างแตกต่างจากชีวิตของลู่หลันถิงที่อาจจะดับสนิทไปตอนไหนยังไม่แน่นัก เขาก็หวังว่าหมอจะช่วยเธอได้ทันเสียงรองเท้ายางของพยาบาลดังแว่วผ่านเพียงครู่เดียวก่อนจะไกลลิบ ทิ้งให้ทุกสิ่งกลับคืนสู่ความเงียบวังเวงอีกครั้งจั๋วอี้เหิงยืนพิงผนังซีเมนต์เก่า สูดกลิ่นบุหรี่ขมปร่าเข้าปอดลึกแล้วค่อยพ่นออกเป็นสายควันขาว กลิ่นบุหรี่นั้นคลุกเคล้ากับกลิ่นน้ำยาฆ่าเชื้อของโรงพยาบาลชวนให้บรรยากาศอึมครึมยิ่งขึ้น สายตาคมกริบของเขาไม่ละไปจากทางเข้าห้องฉุกเฉินที่เพิ่งกลืนร่างเด็กสาวคนนั้นเข้าไปเมื่อครู่ก่อนจะคิดได้ว่าเขาควรรีบโทร. ไปแจ้งบ้านลู่เดี๋ยวนี้เผื่อทางโรงพยาบาลต้องการคนเซ็นยอมรับการรักษา เขาเองไม่ใช่ทั้งญาติและสามีย่อมทำแทนคนบ้านลู่ไม่ได้มือใหญ่หยิบโทรศัพท์มือถือรุ่นใหม่ล่าสุดจากญี่ปุ่น ขึ้นมากดหาหมายเลขบ้านลู่ไม่นาน เสียงสัญญาณรอสายดังยาวครั้งแล้วครั้งเล่าโดยไร้คนรับ ความไม่พอใจเริ่มเกาะกุมใบหน้าคมเข้ม“รับสิวะ…”เขาพึมพำลอดไรฟัน เสียงห้วนต่
last updateLast Updated : 2025-09-25
Read more
ตอนที่ 4 || เจ้าสาวเปลี่ยนได้แต่งานแต่งจะล่มไม่ได้!
ตอนที่ 4 || เจ้าสาวเปลี่ยนได้แต่งานแต่งจะล่มไม่ได้!เกือบตีสี่ รถเก๋งเก่าคันเล็กเร่งฝ่าความมืดไปตามถนนสายยาวมุ่งหน้าสู่เขตเมือง ไฟหน้าส่องแสงเป็นเส้นตรงตัดกับท้องฟ้าสีหม่น เสียงเครื่องยนต์เก่าดังแผ่วราวจะดับทุกเมื่อในแต่ละจังหวะที่ล้อบดกับพื้นถนน ลู่เสียนอี่จับพวงมาลัยแน่นจนข้อนิ้วซีด ใบหน้าขาวคล้ำด้วยเหงื่อเย็น ๆ ที่ผุดพราวเต็มหน้าผากกว้าง“คุณ… ถิงถิงจะไม่เป็นไรใช่ไหมคะ” เสียงสั่นเครือของซ่งอวี้ดังขึ้นจากเบาะข้างคนขับ เธอกอดลูกชายวัยสามขวบแนบอกหวังให้เด็กชาย ลู่หลงอวี่ ความหวาดกลัวในดวงตาของหญิงวัยสามสิบแปดปีนั้นไม่ต่างจากคนขับแม้แต่น้อย“ฉันไม่รู้…” เสียงตอบสั้นของเสียนอี่แหบพร่า ดวงตาสั่นไหวด้วยความหวาดกลัวจนแทบสิ้นเรี่ยวแรง เขาไม่รู้เลยว่าลูกสาวทำไมถึงบาดเจ็บสาหัสได้ ทั้งที่ดึกดื่นขนาดนี้อีกฝ่ายควรนอนพักอยู่บนชั้นสามของบ้านลู่ความเงียบกดทับภายในรถ มีเพียงเสียงเครื่องยนต์กระตุกในบางจังหวะ ที่ดังประสานกับหัวใจของทั้งคู่ที่เต้นถี่แรง ซ่งอวี้พยายามเอ่ยคำปลอบใจ “บางที…อาจไม่แย่ขนาดที่เรากลัว”แต่ประโยคที่ควรจะปลอบใจ กลับทำให้บรรยากาศตึงเครียดยิ่งกว่าเดิม ในที่สุด แสงไฟสว่างจ้าของโรงพ
last updateLast Updated : 2025-09-25
Read more
ตอนที่ 5 || โลกนี้ขับเคลื่อนด้วยเงิน
ตอนที่ 5 || โลกนี้ขับเคลื่อนด้วยเงินช่วงสายวันถัดมา แสงแดดร้อนแรงลอดผ่านม่านผ้าสีซีดเข้ามาในห้องพักฟื้นของโรงพยาบาลประชาชนกว่างโจว แสงอาทิตย์ที่ส่องผ่านทำให้ผนังสีขาวดูซีดหม่นยิ่งกว่าเดิม กลิ่นน้ำยาฆ่าเชื้อยังคละคลุ้งอยู่ในอากาศจนแสบจมูก เครื่องวัดชีพจรดังเป็นจังหวะสม่ำเสมอ คล้ายบอกว่าชีวิตอันริบหรี่ของใครบางคนกำลังค่อย ๆ ฟื้นคืนบนเตียงผู้ป่วย ลู่หลันถิง หรือดวงวิญญาณของพริมาเฉินที่เข้ามาอยู่ในร่างนี้ค่อย ๆ ลืมตาขึ้นอย่างยากลำบาก ราวกับต้องใช้แรงทั้งหมดที่เหลืออยู่ ร่างกายยังอ่อนเปลี้ยเหมือนถูกสูบพลังออกไปจนสิ้น แต่ดวงตากลับคมชัดกว่าเดิม ความทรงจำทั้งใหม่และเก่าไหลทะลักเข้ามาในสมองจนปวดหนึบครู่หนึ่งหญิงสาวเหลือบสายตามองไปยังข้างเตียง ที่นั่นมีร่างเล็กของถังซิน เพื่อนเพียงคนเดียวของร่างนี้ นั่งฟุบหลับอยู่กับโต๊ะเล็ก ข้างโต๊ะมีกล่องข้าวกับกาน้ำร้อนตั้งอยู่ ใบหน้าซูบผอมซบลงกับแขน ร่องรอยความเหนื่อยล้าสะท้อนให้เห็นชัดว่าเธอเฝ้าอยู่ทั้งคืนโดยไม่ได้นอนหลันถิงพยายามขยับมือ เสียงผ้าปูเตียงเสียดสีกับท่อนแขนเล็กดังแผ่ว ๆ การเคลื่อนไหวเพียงเล็กน้อยนั้นกลับปลุกถังซินให้สะดุ้งตื่น ตาทั้งสองแดง
last updateLast Updated : 2025-09-25
Read more
ตอนที่ 6 || เงื่อนไขที่หลีกเลี่ยงไม่ได้
ตอนที่ 6 || เงื่อนไขที่หลีกเลี่ยงไม่ได้หลังจากลับเงาร่างของจั๋วอี้เหิงแล้ว บรรยากาศในห้องก็เงียบลงทันที ลู่เสียนอี่ขมวดคิ้ว หันมามองลูกสาวตรง ๆ“ถิงถิง…ทำไมลูกถึงยอมคล้อยตามเขา”หลันถิงสบตาพ่อแล้วเอ่ยเสียงเรียบ “เพราะเราไม่มีเงินค่ะพ่อ โอกาสที่จะปฏิเสธ…เราไม่เคยมี”คำตอบนั้นทำให้เสียนอี่พูดไม่ออก ข้างกายมีซ่งอวี้ที่รีบถามต่อ “แล้วเราจะทำยังไงกันต่อไปล่ะถิงถิง”หญิงสาวนิ่งคิดอยู่ชั่วครู่ ก่อนเอ่ยชัดเจน “คนอย่างจั๋วอี้เหิงไม่มีวันยอมเสียประโยชน์ คราวนี้ที่เขาไม่ให้บ้านเราพูดอะไรออกไป แปลว่าเขาเองก็คงเสียมากกว่าจะได้…เราอยู่เฉย ๆ ดีกว่าค่ะ”ซ่งอวี้ขมวดคิ้ว “หมายความว่า?”“เขาไม่ปล่อยให้พี่หลินอิงกับอู่กวงเหยียบจมูกแน่ รอดูเถอะค่ะ เขาต้องขยับเอง”พอดีกับที่พยาบาลเข้ามาเปลี่ยนถุงเลือดใหม่ หลันถิงหันไปบอกซ่งอวี้เสียงเบาแต่จริงจัง “น้าอวี้…ช่วงนี้ช่วยจับตาย่าลู่ให้ดี ๆ หน่อยนะคะ ฉันไม่ไว้ใจ”คำพูดนั้นทำให้ซ่งอวี้ชะงักไปครู่หนึ่ง ก่อนจะพยักหน้ารับ สีหน้าหญิงสาวเต็มไปด้วยความเคร่งเครียดเธอเองก็รู้ดีว่าหญิงชราอย่างหลินฟางไม่มีวันยอมปล่อยให้ความจริงเปิดเผยง่าย ๆภายในห้องพักผู้ป่วย จึงเหลือเพี
last updateLast Updated : 2025-09-26
Read more
ตอนที่ 7 || ในที่สุดหลันถิงก็กระจ่าง
ตอนที่ 7 || ในที่สุดหลันถิงก็กระจ่างหลังจากอี้เหิงลุกออกไปพร้อมอาเฟยและอาจ้าน เงาเย็นเยียบยังทิ้งร่องรอยในโถงบ้านสกุลลู่ ลู่เสียนอี่ไม่อยากอยู่ต่อแม้เพียงอึดใจ รีบออกจากบ้านมุ่งหน้ากลับโรงพยาบาลประชาชนกว่างโจว เพื่อปรึกษากับลูกสาวทันทีทางเดินยาวของโรงพยาบาลเต็มไปด้วยกลิ่นน้ำยาฆ่าเชื้อ เสียงล้อรถเข็นดังครืดไปตามพื้นขัดมัน เขาก้าวเร่งตรงไปยังห้องพักฟื้นของลูกสาว ประตูถูกเปิดออกอย่างแผ่วเบา ภายในห้องมีเพียงแสงไฟสลัว ร่างเล็กบนเตียงยังซีดเซียว น้ำเกลือหยดลงตามจังหวะ ข้างกายมีถังซินนั่งเฝ้าอย่างสงบเมื่อเห็นเถ้าแก่ลู่ผู้มีพระคุณ ถังซินรีบลุกขึ้น ก้มหัวเล็กน้อยแล้วถอยออกไปยืนชิดผนังเพื่อเปิดทางให้พ่อลูกได้คุยกัน“เธอออกไปหาอะไรกินก่อนเถอะซินซิน” ลู่เสียนอี่พูดขณะหยิบเงินจากกระเป๋าส่งให้เด็กสาวกำพร้าลูกสาวเพื่อสนิทของเขาที่จากไปกว่า 7ปี และไม่มีใครต้องการเด็กคนนี้เขาจึงรับถังซินมาเลี้ยงคู่กับหลันถิงและหลินอิง“ขอบคุณค่ะ เถ้าแก่ลู่” จนถึงวันนี้ถังซินก็ไม่ยอมเรียกลู่เสียนอี่ว่า คุณลุง เพราะกลัวถูกย่าลู่ด่าทอ ร่างเล็กของเด็กสาววัย 18ปีก้าวพ้นไปจากห้อง ลู่เสียนอี่จึงก้าวไปทรุดนั่งลงบนเก้าอี้ข้
last updateLast Updated : 2025-09-28
Read more
ตอนที่ 8 || เป็นไปตามแผนหลันถิง(1)
ตอนที่ 8 || เป็นไปตามแผนหลันถิง(1)รถเก๋งญี่ปุ่นดันเก่าใช้มาสิบกว่าปีสีหม่น แล่นมาจอดสนิทตรงหน้าบ้านสกุลลู่ตึกสามชั้นครึ่งหลังโตที่ยี่สิบกว่าปีก่อนทั้งหรูหราและรุ่งเรือง แต่ตอนนี้แม้แต่ประตูเหล็กยังขึ้นสนิมหนุ่มใหญ่ก้าวลงจากรถไปเปิดประตูด้วยตนเองความเก่าและไม่ได้ดูแลทำให้ขณะเลื่อนมันส่งเสียงเอี๊ยดอ๊าด เขาวนกลับไปเคลื่อนรถเข้ามาจอดในโรงรถ ร่างสูงใหญ่ในเสื้อเชิ้ตที่ยังชื้นเหงื่อก้าวพรวดเข้าไปโดยไม่เหลียวซ้ายขวาหลังจอดเรียบร้อยวันนี้บ้านเงียบผิดปกติ อาจเพราะครอบครัวเริ่มรัดเข็มขัดจนต้องเลิกจ้างคนรับใช้มาสักพัก ทุกอย่างเลยเหลือแค่สมาชิกในบ้านจัดการกันเอง พื้นห้องรับแขกที่เคยขัดจนเงา ตอนนี้เต็มไปด้วยรอยฝุ่นจาง ๆ เฟอร์นิเจอร์ไม้เก่าหนักอึ้งทำให้บรรยากาศยิ่งกดอึดอัดยิ่งช่วงนี้ครอบครัวของน้องชายเขาทั้งสี่คนไม่อยู่และวันนี้ซ่งอวี้ก็ต้องวิ่งวุ่นอยู่ที่โรงงานที่ห่างออกไปราว 800เมตรจากตึกหลังนี้อีก บ้านจึงยิ่งเงียบกว่าเดิมแต่เสียนอี่ไม่สนใจสิ่งรอบข้างเหล่านี้ เพราะในใจเขาเต็มไปด้วยโทสะ เขาก้าวยาว ๆ ตรงไปยังห้องนอนของมารดาที่อยู่ชั้นล่าง ประตูไม้สลักลวดลายหรูหราแต่ไม่ถูกดูแลจนสีของไม้ดูเก่าไปถ
last updateLast Updated : 2025-09-30
Read more
ตอนที่ 9 ||เป็นไปตามแผนหลันถิง(2)
ตอนที่ 9 ||เป็นไปตามแผนหลันถิง(2)หลังเหลือกันเพียงห้าคน ความเงียบก็ปกคลุมโถงใหญ่บ้านลู่อยู่ครู่หนึ่ง ราวกับทุกเสียงวุ่นวายทั้งคืนถูกกลืนหายไปหมด ลู่เสียนอี่มองลูกสาวคนรองด้วยสายตาซับซ้อนอยู่นาน ดวงตาที่ผ่านร้อนหนาวมานับไม่ถ้วนฉายทั้งความรัก ความกลัว และความลังเลปะปนกัน เขาเหมือนกำลังชั่งใจอยู่ว่าควรจะเอ่ยถ้อยคำใดออกมา สุดท้ายชายวัยกลางคนก็ก้าวเข้ามาใกล้ น้ำหนักของแต่ละก้าวสะท้อนถึงความกังวลที่อัดแน่นอยู่ในอกเสียงทุ้มต่ำของเขาดังขึ้นในที่สุด “ถิงถิง… ลูกแน่ใจแล้วใช่ไหม ว่าจะเลือกไปเรียนต่อ ไม่ยอมแต่งงานกับคุณชายรองจั๋วจริง ๆ”คำถามนั้นไม่เพียงแต่เป็นการทวนความตั้งใจ แต่ยังเป็นเสมือนการขอคำยืนยันครั้งสุดท้าย หลันถิงเงยหน้าขึ้นช้า ๆ ดวงตาคมกริบที่เคยหม่นเศร้ากลับส่องประกายแข็งกร้าว เด็กสาวที่เคยยอมจำนนต่อโชคชะตาได้หายไปแล้ว เหลือเพียงหญิงสาวผู้ตัดสินใจจะใช้ชีวิตของตนเองเธอสูดหายใจลึกจนอกสั่น ก่อนตอบออกมาอย่างมั่นคง “ค่ะพ่อ… ฉันแน่ใจแล้ว ตลอดสิบแปดปีที่ผ่านมา ยอมทำทุกอย่างแทนอิงอิงมามากพอแล้ว ยอมแบกทุกคำด่า ทุกความลำเอียง แต่วันนี้พอแล้ว จะไม่ใช้ชีวิตแทนใครอีก ฉันจะไม่เป็นตัวซวยค่ะ”น้
last updateLast Updated : 2025-09-30
Read more
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status