LOGINShare
Chapter 19
Last Updated:
2025-04-04 23:29:17“ กริ๊งกริ๊งกริ๊ง”
ธมกานต์ก้มมองเบอร์เรียกเข้าแล้วอมยิ้มก่อนจะทำงานต่อปล่อยให้สายตัดไป “ อีตาบ้าทำไมไม่รับสายสักทีกวนประสาทไม่มีใครเกิน” ตรีรินทร์บ่นกับตัวเองในใจ “ กริ๊งๆ ๆ ๆ ” โทรศัพท์มือถือของชายหนุ่มดังแล้วตัดสาย ไปเองสองครั้ง “ คนบ้าฉันรู้ว่าคุณแกล้งฉัน” ตรีรินทร์เริ่มหงุดหงิดและโมโหก่อนจะกดส่งข้อความว่า “ ถ้าคุณไม่รับสายฉันจะไม่โทรอีก” ธมกานต์ก้มลงอ่านข้อความแล้วอมยิ้มก่อนจะพูดว่า “ ขู่เสียด้วย” “ กริ๊ง..” “ ฮัลโหลธมกานต์พูด” “ กวนประสาท นี่คุณแกล้งไม่รับสายหรือไง คนบ้า” ตรีรินทร์ตะเบ็งเสียง “จุ๊ เบาๆ หน่อยคุณ แก้วหูผมจะแตก” “ บ้า คนบ้านี่คุณแกล้งไม่รับสายฉัน ปล่อยให้ฉันกดตั้งหลายครั้ง” “ รู้แล้วใช่ไหมเวลาโทรไปแล้วเค้าไม่รับสายมันหงุดหงิดยังไงผมก็รู้สึกแบบเดียวนี้กับคุณแหละแต่มากกว่า ผมโทรหาคุณเป็นร้อยหนคุณยังไม่รับเลยทีตัวเองโดนบ้างทำเป็นบ่น” ตรีรินทร์ถอนหายใจเฮือกก่อนจะพูดว่า” คุณจะเอาไง” “ เรื่องอะไรล่ะ” “ จะให้ฉันไปจบงาน คุณได้เมื่อไหร่” “ เดี๋ยวก่อนผมยังโกรธอยู่นะที่คุณให้คนอื่นมาทำงานของผมแต่เดี๋ยวเจอกันค่อยคุยกันดีกว่า” “ ถ้าไม่ให้ไปทำงานวันนี้ฉันก็ไม่ไปเอาวันที่คุณสะดวกดีกว่า” “ ผมยังโกรธบริษัทคุณอยู่ยังไม่หายโกรธนะคุณ คุณต้องมาพบผมที่คอนโดเย็นนี้ ไม่งั้นผมฟ้องบริษัทคุณแน่ที่ผิดสัญญา” ตรีรินทร์กัดฟันพูดด้วยความโมโห “ ให้ไปกี่โมง” “ ผมจะให้รถไปรับประมาณห้าหกโมงเย็น แล้วคราวนี้ห้ามงอแงถ้าไม่อยากให้คนอื่นเดือดร้อนไปด้วยเข้าใจไหม” “ เข้าใจไหม ตรีรินทร์” ธมกานต์กล่าวเสียงเข้ม “ ค่ะ” ตรีรินทร์กระแทกเสียงตอบ ตรีรินทร์เดินไปมาอย่างหงุดหงิดพลางบ่นพึมพำ “ อีตาบ้าให้คนมารับแล้วเมื่อไหร่จะมาเนี่ยให้ฉันมารอเป็นชั่วโมงแล้วนะ เดี๋ยวเถอะจะซัดให้น่วมเชียว” ตรีรินทร์กดโทรศัพท์หาชายหนุ่มพร้อมกับกัดฟันพูด “ นี่คุณเมื่อไหร่จะมาสักทีฉันจะกลับบ้านแล้วนะ” ธมกานต์อมยิ้มก่อนจะจอดรถใต้คอนโด “ แหม คุณรอแค่นี้ทำบ่นผมรอคุณมาสองสามวันยังไม่บ่นสักคำ” ตรีรินทร์ค้อนใส่โทรศัพท์พร้อมกับกล่าวว่า “ นี่คุณแกล้งฉันหรือไงจะเอาไงก็ว่ามา” ธมกานต์สอดคีย์การ์ดพร้อมกับเปิดประตูออกเห็นหญิงสาวหันหลังให้ประตู ผมยาวสลวยหญิงสาวในชุดทำงานแบบเก๋ทำเอาชายหนุ่มมองด้วยแววตาชื่นชมก่อนจะพูดว่า “ ผมมาแล้ว” ตรีรินทร์ตกใจพร้อมกันหันมาทำหน้ายุ่ง “ นี่คุณจะบ้าหรือไงให้ฉันมานั่งรอร่วมชั่วโมง ไม่ว่างก็ไม่ต้องนัดสิคุณเป็นนักธุรกิจอะไรนัดไม่เป็นนัด” หญิงสาวต่อว่าเป็นชุด “ ปกติผมก็ตรงเวลานะคุณแต่นี่เห็นเป็น เมีย ก็เลยไม่ต้องมารยาทมากก็ได้” ตรีรินทร์เหมือนถูกจี้ด้วยของร้อนพร้อมกับพูดว่า “ ใครเป็นเมียคุณเสียใจ ฉันไม่เคยยอมรับและจะไม่มีวันยอมรับ” ธมกานต์เหมือนถูกตบหน้าทำให้โทสะลุกโพลง “ ไอ้ที่เราทำกันที่หัวหินนั่นแหละ ผมต้องรับผิดชอบ” “ ไม่ต้อง ฉันไม่ต้องการ” ตรีรินทร์พูดเสียงแข็ง “ ทำไม” ธมกานต์จ้องมองตรีรินทร์ตาแทบทะลุ “ บอกแล้วไง ฉันนึกว่าหมาเยี่ยวใส่ ไม่ใส่ใจอยู่แล้ว” ธมกานต์ก้าวแค่ก้าวเดียวก็ถึงตัวตรีรินทร์พร้อมกับกระชากหญิงสาวเข้าไปในห้องน้ำพร้อมกับผลักให้ยืนตรงอ่างตรีรินทร์ตกใจใจเต้นแรงอย่างรู้สึกกลัว “ ด่าผัวตัวเองเป็นหมา ต้องโดนแบบนี้” ธมกานต์กดสบู่ล้างมือพร้อมกับล้างที่ริมฝีปากบางตรีรินทร์ดิ้น สบู่ทำให้หญิงสาวรู้สึกขมและคลื่นเหียน พร้อมกับตะลึงกับการกระทำของชายหนุ่ม ธมกานต์วักน้ำเข้าล้างปาก ตรีรินทร์ดิ้นรนแต่โดนเขาล็อคด้านหลัง หญิงสาวก็ถูกล็อคด้วยอ้อมกอดของชายหนุ่มเสื้อสีขาวเปียกชุ่มเพราะน้ำที่ชายหนุ่มวักใส่หญิงสาวต้องกอดอกเพราะความบางของเสื้อทำให้เห็นหน้าอกสาวอยู่เลือนลาง “ คราวหน้าจะโดนหนักกว่านี้ถ้าคิดจะด่าผัว” “ ปล่อยนะ อีตาบ้าผัวบ้าผัวบออะไรล่ะ เรียกฉันให้มาคุยเรื่องงานทำไมไม่คุย” ตรีรินทร์เริ่มปากสั่นด้วยความหนาวธมกานต์เอื้อมไปหยิบเสื้อคลุมอาบน้ำพร้อมกับโยนใส่หญิงสาว “ ผมให้เวลาเปลี่ยนเสื้อออก เสื้อคุณเปียกหมดแล้วเดี๋ยวจะไม่สบายแล้ว อย่าทำเหมือนเมื่อกี้อีก ไม่งั้นจะโดนหนักกว่านี้” ธมกานต์เดินออกจากห้องน้ำไปด้วยใจที่เต้นระทึก ยิ่งได้เห็น ยิ่งอยากเข้าใกล้แต่อดใจไว้เพื่ออยากจะคุยกับธุระกับหญิงสาวให้เสร็จก่อน ธมกานต์ถอดเสื้อนอกเหลือแต่เชิ้ตสีขาวถอดเน็คไทพร้อมกับนั่งลงบนโซฟาในห้องโถง ตรีรินทร์เปิดประตูออกมาในมือถือเสื้อพร้อมกับยืนอึดอัดกับสายตาของชายหนุ่มที่มองมาอย่างมีความหมาย “ ขอยืมเตารีดหน่อยสิคุณ” “ ไม่มีหรอกเอามาสิผมเอาไปอบให้” ตรีรินทร์ยื่นเสื้อสีขาวที่เปียกชุ่มไปด้วยน้ำให้ชายหนุ่มและกำลังจะเบี่ยงหนี ชายหนุ่มเดินไปอีกทางแต่ก็ต้องตกใจเมื่อโดนชายหนุ่มโน้มมาหอมแก้มฟอดใหญ่ตรีรินทร์ตาโตตกใจ “ ค่าที่ผมจะช่วยคุณซักอบเสื้อ” “บ้า”ตรีรินทร์เช็ดแก้มเหมือนอยากลบรอยสัมผัสแต่ก็ต้องชะงัก เพราะได้ยินเสียงชายหนุ่มตะโกนมาว่า “ อย่าเสียเวลาเช็ดออกเลยคุณ เดี๋ยวจะต้องเช็ดทั้งคืน” ตรีรินทร์ชะงัก ใจเต้นแรงอย่างว้าวุ่น ตกใจ แล้วกังวลจะจัดการให้ชายหนุ่มออกไปจากชีวิตได้อย่างไร ธมกานต์กลับเข้ามาในห้องโถงพร้อมกับนั่งตรงข้ามกับหญิงสาว “ ถ้าคุณคิดว่าการที่คุณหลบหน้าผมแล้วโยนความรับผิดชอบให้คนอื่นทำแล้วผมจะยอม คุณคิดผิดนั่นแสดงว่าคุณยังไม่รู้จักสามีคุณ เดี๋ยวผมยังพูดไม่จบ ห้ามเถียง เรียนจนจบปริญญาตรีมาแล้วต้องมีความรับผิดชอบทำหน้าที่ของตนเองให้เสร็จไม่ใช่ทำตัวเป็นเด็กโกรธแล้ว หลบหน้าแล้วโยนความผิดชอบของตนเองให้คนอื่น ถ้าผมยอมผมคงไม่ใช่ ธมกานต์ พิพัฒนพงค์ ฉะนั้นผมจะบอกคุณว่าคุณหนีผมไม่พ้นหรอกอยากบอกคุณว่ากรุณาทำงานของตนเองให้เสร็จเข้าใจไหมตรีรินทร์” ตรีรินทร์เงียบจริงๆ ที่เค้าพูดมาก็มีส่วนถูกเราไม่น่าทำตัวเป็นเด็กเลยหญิงสาวนิ่งคิดก่อนจะตอบว่า “ ขอโทษค่ะที่แสดงให้คุณเห็นว่าเป็นเด็ก โอเคค่ะฉันจะไปทำงานให้เสร็จแต่ขอร้องอย่างหนึ่งระหว่างการทำงานคุณอย่ามายุ่งวุ่นวายฉันอยากทำงานเงียบๆ” ธมกานต์ ยิ้มเจ้าเล่ห์ก่อนจะตอบว่า “ โอเค ตามใจคุณ” “ เสร็จธุระฉันแล้ว เมื่อไหร่เสื้อฉันจะอบเสร็จ ฉันจะกลับบ้าน” “ ใครบอกจะให้คุณกลับ ผมยังไม่ให้คุณกลับ” ตรีรินทร์ตาโตพร้อมกับละล่ำละลักว่า “ ไม่ได้หรอก กลับบ้านดึกแม่จะเป็นห่วง” “ อย่าทำเป็นอินโนเซ้นต์เลยคุณ ถ้าห่วงเรื่องแม่คุณเดี๋ยวผมจะโทรไปขออนุญาตเอง” “ ไม่ต้อง!! คุณจะให้ฉันทำอะไรอีกว่ามา” ธมกานต์ก้าวแค่ก้าวเดียวก็ถึงตัวหญิงสาวพร้อมกับคว้าเอวจนทำให้ร่างบอบบางแนบชิดร่างชายหนุ่มแทบจะไม่มีช่องลมลอดผ่าน “ ผมคิดถึงคุณมากนะรินทร์ต่อไปอย่าพยศกับผมแบบนี้อีกรู้ไหม” ตรีรินทร์ใจเต้นแรง..กับคำบอกความรู้สึกของชายหนุ่มก่อนจะดิ้นเพื่อที่จะให้หลุดจากอ้อมแขนของชายหนุ่ม ยิ่งดิ้นธมกานต์ยิ่งรัดแน่นจนได้ยินเสียงหัวใจเต้นของกันและกัน ตาจ้องตาระยะใกล้ก่อนที่ธมกานต์จะก้มลงจูบที่ริมฝีปากบางอย่างหนักหน่วงอ่อนหวาน มือน้อยๆที่ทั้งผลักทั้งทุบจนชายหนุ่มต้องจับมือน้อยทั้งสองด้วยมือ มือเดียวริมฝีปากหนายังบดจูบอย่างดูดดื่มมือลูบไล้ไปทั่วแผ่นหลัง มือสอดเข้าสัมผัสแผ่นหลังขาวนวล ก่อนจะอ้อมมาด้านหน้า ริมฝีปากจูบเคล้นริมฝีปากบางอย่างดูดดื่มเรียกร้องอ่อนหวาน มือของชายหนุ่มราวกับปลาหมึก ทั้งบีบเคล้นและลูบไล้หน้าอกสาว อย่างนุ่มนวล ส่วนริมฝีปากจูบไซร้ซอกคอขาวอย่างเรียกร้อง “ ไม่นะคุณกานต์ ไม่เอาพอแล้ว ไม่นะ” “ ขอผมเถอะนะรินทร์ คุณน่ารักไปทั้งตัวแบบนี้ ใครจะอดใจไหว สองวันนี้คิดถึงคุณแทบบ้า มาถึงป่านนี้ผมหยุดตัวเองไม่ได้หรอก” ริมฝีปากจูบระที่ซอกคอขาว ตรีรินทร์สยิวไปทั่วเรือนร่าง เมื่อชายหนุ่มจูบไซ้ถึงติ่งหูขาวสวย จนเผลอครางออกมาเบาๆ แล้วรู้สึกตัวว่ามีเสียงโทรศัพท์ดังรบกวน ตรีรินทร์ได้สติพร้อมกับผลักทั้งดิ้น “ แม่ โทรศัพท์แม่ค่ะ เดี๋ยวนะให้รินทร์พูดกับแม่ก่อน” ธมกานต์หยุดอย่างเสียดายพร้อมกับคว้ากระเป๋าหญิงสาวพร้อมกับล้วงหาโทรศัพท์พร้อมกับส่งให้หญิงสาว “ แม่คะ เป็นไงบ้าง” “ แม่ยังอยู่อยุธยานะลูก คงไม่กลับบ้านนะ หมอจะมาบอกผลเช็คพรุ่งนี้เช้า รินทร์อยู่บ้านคนเดียวได้ใช่ไหมลูก” “ ค่ะแม่รินทร์อยู่ได้ค่ะ สบายมาก รินทร์รักแม่นะ” “ แม่ก็รักรินทร์” แม่แก้วพูด ธมกานต์ได้ยินบทสนทนาคร่าวๆระหว่างแม่ลูก พอจับได้ว่าหญิงสาวคงอยู่บ้านคนเดียว ธมกานต์สวมกอดหญิงสาวทางด้านหลังพร้อมกับจูบที่ไหล่ขาว ตรีรินทร์สะดุ้งเผลออุทานออกมาจนทำให้แม่แก้วตกใจ “ เป็นอะไรยัยรินทร์” “ เออ ไม่เป็นไรค่ะแม่มดมันกัด” พร้อมกับจ้องมองชายหนุ่มด้วยสายตาต่อว่า “ แม่คะ แค่นี้ก่อนนะจ๊ะ รินทร์มีงานทำต่อค่ะ” “ จ๊ะ ลูกแล้วเจอกัน” ตรีรินทร์วางสายพร้อมกับถอนหายใจโล่งอก “ คืนนี้ค้างกับผมที่นี่นะครับรินทร์” “ ไม่นะฉันจะกลับบ้าน” ตรีรินทร์ปฏิเสธเสียงหลง “ คุณต้องค้างกับผมที่คอนโด คืนนี้ไม่งั้น ผมเอาเรื่องบริษัทคุณแน่ๆ” “ นี่คุณขู่ฉันหรือไงฉันค้างที่นี่ไม่ได้หรอกเดี๋ยวแม่เป็นห่วง” “ แม่คุณอยู่ต่างจังหวัด จะรู้อะไร” “ บ้า นี่คุณแอบฟังฉันคุยกับแม่เหรอ คนไม่มีมารยาท” “ ผมยืนยันคืนนี้ต้องค้างที่นี่แม่คุณกลับจากต่างจังหวัดผมจะให้แม่ไปสู่ขอคุณ เราจะแต่งงานกัน” “ บ้า ไม่นะ ฉันไม่แต่งงานกับคุณ” “ จนขนาดนี้แล้วจะเล่นตัวไปถึงไหนเราเป็นอะไรกันคุณรู้อยู่แก่ใจผมรู้ว่าคุณไม่เคยมาก่อน ผมอยากรับผิดชอบในสิ่งที่ผมทำ” “ ไม่ต้องฉันไม่ต้องการขอร้องเถอะนะคุณธมกานต์ขอให้เราจบกันแค่ตรงนี้ ทำงานเสร็จต่างคนต่างอยู่ไม่ได้เหรอคะ ฉันไม่เรียกร้องกับสิ่งที่มันเสียไปถือว่าทำทาน” เหมือนจะจุดไฟให้ลุกโพลง ธมกานต์จับต้นแขนแรงก่อนจะพูดว่า “ เราต้องแต่งงานกัน ล่วงเลยมาขนาดนี้แล้ว ไม่ว่าจะเต็มใจหรือไม่เราต้องแต่งงานกัน คุณเป็นของผมคนเดียว คนเดียวเท่านั้น” “ สิบล้าน ยอมแต่งงานกับผม ผมให้สิบล้าน” ตรีรินทร์ตะลึงก่อนจะสะบัดมือเข้าที่ใบหน้าชายหนุ่มอย่างแรง “ ไม่ว่า เท่าไหร่ ฉันก็ไม่แต่งงานกับคุณบอกไว้เสียด้วย” “ แล้วเรามาดูกันผมต้องทำให้คุณแต่งงานกับผมให้ได้คอยดูกันไปตรีรินทร์” ตรีรินทร์น้ำตาไหลความรู้สึกตอนนี้เจ็บใจ เคียดแค้น อึดอัดใจแต่ในส่วนลึกกลับรู้สึกสุขใจที่ได้อยู่ใกล้ๆ ชายหนุ่ม “ จะร้องไห้ทำไม คุณรู้ไหมผู้หญิงอีกเป็นร้อยอยากได้ผมเป็นคู่ควงเป็นแฟนแต่คุณนี่ร้องไห้หาพระแสงอะไรเนี่ย” “สิ่งที่ผมทำมันไม่เคยทำให้คุณรู้สึกดีใช่ไหม” ตรีรินทร์อึ้งที่โดนตัดพ้อไม่มีคำพูดธมกานต์ปล่อยต้นแขนก่อนจะสะบัดตัวไปยืนอยู่ที่ระเบียระงับสติอารมณ์พลางคิดในใจ “ เราจะทำยังไงดีหลงรักเค้าเข้าเต็มเปาแล้ว ดูสิเค้าไม่แคร์เราสักนิดแถมยังจะผลักไส ให้ไปไกลๆ อีกจะทำยังไงดี” ธมกานต์คิดไปมาอย่างวุ่นวายใจ ตรีรินทร์ยืนงงกับท่าทางของชายหนุ่มก่อนจะนั่งลงที่โซฟา “ เป็นบ้าอะไรของเค้าแล้วมางอนอะไรเราเนี่ย ทำยังไงจะได้กลับบ้านนะถ้าขืนไปโวยวายคงไม่ได้กลับบ้านแน่คนแบบนี้ใช้ไม้แข็งไม่ได้โอ๊ย ทำไงดีเริ่มจะหิวแล้วสิไม่มีอะไรตกถึงท้องตั้งแต่บ่าย” ตรีรินทร์เดินตามหาชายหนุ่มเห็นมานอนที่ระเบียงที่เก้าอี้ยาวที่วางไว้สองตัว “ คุณธมกานต์คะฉันอยากกลับบ้านแล้วก็หิวข้าวมากด้วยไว้เราค่อยทะเลาะกันต่อวันหลังนะคะ” เสียงอ่อนหวานข้างๆทำให้ธมกานต์ซึ่งหลับตาด้วยความอ่อนล้าลืมตาตื่น จริงสินะเค้าและเธอยังไม่ได้รับประทานอาหารเย็นชักหิวเหมือนกัน “ คุณไม่ได้กลับบ้านหรอกคืนนี้เราจะนอนกันที่นี่ ส่วนเรื่องทานข้าวเดี๋ยวออกไปทานข้างนอกกัน” ตรีรินทร์ค้านจะหาเรื่องเถียงกับชายหนุ่ม คืนนี้คงต้องยอมไปก่อน “ เสื้อฉันแห้งหรือยังฉันจะไปยังไงคุณคงไม่ให้ฉันสวมเสื้อคลุมไปทานข้าวกับคุณหรอกนะ” “ ผมซื้อเสื้อผ้าไว้ที่คอนโดให้คุณ เลือกสักชุดสิผมจะพาไปทานข้าวเร็วๆ นะไม่งั้นผมจะเปลี่ยนใจกินคุณแทนข้าว” ตรีรินทร์หันมาค้อนก่อนจะเดินเข้าไปที่ห้องนอนพร้อมกับเปิดตู้หาเสื้อผ้าใส่ต้องตะลึงกับเสื้อผ้าผู้หญิงที่อัดแน่นยี่สิบสามสิบชุดแต่ละชุดดูดีมีราคาทั้งนั้น ตรีรินทร์เลือกมาชุดหนึ่ง ก่อนจะหายไปแต่งตัวในห้องน้ำ ร้านอาหารฝรั่งเศสชื่อดัง ธมกานต์จ้องมองหญิงสาวตรงหน้าด้วยแววตาที่อ่อนหวานทำเอาตรีรินทร์สะท้านไปกับแววตาคมเข้มที่เหมือนจะสะกดจิต “ เลิกทะเลาะกันสักประเดี๋ยวไม่งั้นทานข้าวไม่อร่อยแน่ๆสมมุติว่าคุณมาทานข้าวกับแฟนที่คุณรักมากได้ไหมตรีรินทร์” เงียบ ตรีรินทร์เงียบแต่ก็ไม่มีทางเลือกอื่นในตอนนี้ได้แต่พยักหน้า ตรีรินทร์ยืนขึ้นก่อนจะคว้ากระเป๋า แต่ถูกอีกมือหนึ่งดึงกระเป๋าเอาไว้ “ จะไปไหน”
Latest chapter
วิวาห์พยศ Chapter 86
บ่ายวันเสาร์ตรีรินทร์ง่วนอยู่กับเตาอบอยู่หลายชั่วโมง หญิงสาวตะโกนออกมา“ คุณกานต์ขามานี่หน่อย รินทร์อยากได้คอมเม้นต์ค่ะ”ธมกานต์วางหนังสือพิมพ์พร้อมกับเดินเข้าบริเวณครัว“ มีอะไรให้สามีช่วยหรือครับ ภรรยาคนสวย”“ ช่วยชิมหน่อยสิคะ รสไหนอร่อย รสกาแฟ รสช้อคโกแล็ตชิบ หรือรสเนย”“ รินทร์ ตั้งแต่คุณทำผมชิมมาหลายสิบอันแล้วนะเนี่ย จนผมชักมึนกับรสคุกกี้ของคุณแล้วแต่ถ้าคุณจะหาคนชิมนะ โน่นไอ้กรณ์ ขานั้นนะชอบขนมทุกชนิด มันบ้าขนม เชื่อไหม เคยไปกินบุฟเฟ่เค้กมันกินได้สิบสองอัน พวกผมสามก้อนก็จะอ้วกแล้ว”“ แหม คุณเนี่ยไม่ร่วมมือเลย”“ อย่าพึ่งงอนสิจ๊ะคนสวย ผมลองทานอีกสามชิ้นก็ได้”ธมกานต์มองภรรยาสาวที่ขะมักเขม้นเรียงคุกกี้ลงขวดแก้วอย่างทะนุถนอม“เก็บเอาไว้ทานคราวหน้า ใส่ขวดไว้ให้น่ารับประทาน”ตรีรินทร์อธิบายพร้อมกับเรียงขนมลงขวดด้วยความระมัดระวังเช้าวันอาทิตย์ตรีรินทร์ก้มลงหอมแก้มสามีหนุ่ม พร้อมกับกระซิบว่า “ รินทร์ออกไปข้างนอกแป๊บหนึ่งนะคะ บ่ายนี้คุณไปตีกอล์ฟกับพวกพี่หมอใช่ไหม ถ้ารินทร์มาไม่ทัน เจอกันเย็นนี้นะคะ”ธมกานต์งัวเงียพร้อมกับหรี่ตามองนาฬิกาแปดโมงเช้าปกติวันอาทิตย์จะเป็นวันเดียวที่เขาแ
วิวาห์พยศ Chapter 85
อลงกรณ์นั่งดูกีฬาในห้องนั่งเล่นได้ยินเสียงรถจอดบริเวณหน้าบ้านสักพักร่างคุณหญิงแพรวก็นวยนาดเข้ามาพร้อมสายตาเข้มที่พร้อมจะอาละวาด“ ใช้ไม่ได้เลยแก เสียมารยาทกับลูกเพื่อนแม่มากเลยนะกรณ์แม่ผิดหวังในตัวลูกมาก ปากคอเราะร้ายเฮ๊อ แม่กลุ้มใจในตัวลูกมาก กรณ์เมื่อไหร่จะเมียเป็นตัวเป็นตนสักทีแม่มีแกคนเดียวที่เป็นความหวังแม่อยากมีหลาน แล้วนี่แกก็ทำลายความหวังแม่ครั้งแล้วครั้งเล่า”คุณหญิงแพรวพูดเสียงเครือน้ำตาไหล“ แม่ก็รู้ว่าผมยังอยากมีอิสระ อยากทำงาน สร้างอนาคตด้วยตัวเองอย่ายุ่งเรื่องส่วนตัวของผมได้ไหมแม่หรือแม่อยากให้เหมือนคราวก่อน” อลงกรณ์พูดด้วยน้ำเสียงหงุดหงิดเมื่อเห็นน้ำตาของผู้เป็นแม่ทำเอาอลงกรณ์ใจอ่อนยวบอลงกรณ์ถอนใจก่อนจะเข้ามากอดคุณหญิงพร้อมกับพูดว่า“ โอเคครับแม่ ผมจะลองพยายามทำตามที่แม่บอกอีกครั้ง” อลงกรณ์พูดด้วยน้ำเสียงอ่อนใจคุณหญิงแพรวยิ้มถูกใจพร้อมกับกอดลูกชาย ลูบหลังไปมาอย่างเอาใจหอพักเด่นชัยอลงกรณ์เคาะประตูห้อง อาร์มเดินมาเปิดประตูห้องอย่างงัวเงีย“ อ้าวคุณ มีอะไรหรือเปล่า มาซะดึกเชียว”“ ขอโทษที่มารบกวนคุณ แต่คืนนี้ผมอยากมีคุณอยู่ใกล้ๆ” อลงกรณ์กอดอาร์มแน่นเลขาหนุ่มขมวดคิ
วิวาห์พยศ Chapter 84
“ แม่ตี พ่อทำไมครับ”“ ก็พ่อดื้อ แล้วแกล้งแม่ กริชต้องช่วยแม่นะจ๊ะ”เด็กชายกริชชัยเข้ามากอดผู้เป็นแม่ ท่ามกลางสายตาหมั่นไส้ของธมกานต์ที่ลูกชายผันตัวไปอยู่อีกฝ่ายอย่างรวดเร็ว“อ้าว ไหนเมื่อกี้บอกจะช่วยพ่อไง”กริชชัยกอดพร้อมซบที่หน้าอกแม่ “ กริชรอพ่อกับแม่ไปรับตั้งนาน นี่จะเที่ยงแล้วนะครับพ่อกับแม่ยังไม่ตื่นอีก”ตรีรินทร์ใบหน้าร้อน พร้อมกับแก้ตัวเบาๆ “ แม่ขอโทษจ๊ะ งั้นขอแม่อาบน้ำแล้วเดี๋ยวเราไปเชียงใหม่กันบ่ายนี้ดีไหม กริชจะได้ไปเยี่ยมน้ำหวานเพื่อนลูกด้วยไง”เด็กชายกระโดดรอบเตียงด้วยความดีใจ ท่ามกลางสายตาของพ่อและแม่ที่บ่งบอกว่า รักลูกเต็มเปี่ยมภูเก็ตร่างชายหนุ่มสองคนที่ก่ายเกยกันอย่างแนบแน่น อาร์มขยับตัวเบาๆแต่ก็ต้องถูกดึงให้เข้ามาในอ้อมกอด“ เช้าแล้วเราตื่นเถอะ เดี๋ยวไปทำงานไม่ทันนะคะ”“ อืม ขอต่ออีกหน่อยนะยังไม่อยากไปเลย ผมอยากนอนกอดกับคุณอีกสักพัก เราไปตอนบ่ายๆ ก็ได้มีเวลาอีกวันหนึ่ง ค่ำๆวันอาทิตย์ค่อยกลับคุณไม่ได้รีบไปไหนนี่” อลงกรณ์จูบเบาๆที่ไหล่ของเลขาหนุ่มก่อนกระซิบเบาๆ“ ผมเคยนึกว่าทำไมผมถึงนอนกับน้องปรางไม่ได้ มาวันนี้ผมรู้จักตัวเองอย่างเต็มร้อยเมื่อก่อนผมคิดว่าผมสามาร
วิวาห์พยศ Chapter 83
“ อาร์มก็เช่นกัน ขอบคุณนะครับ ที่ไม่รังเกียจคนอย่างอาร์ม แล้วยังให้ความรู้สึกดีๆ อีกอาร์มรู้สึกซาบซึ้งมาก”“ ผมคิดว่าผมรักคุณแล้วล่ะ อาร์ม ทำยังไงดี” อลงกรณ์พูดเสียงอ้อแอ้“ อาร์มก็รักคุณ”อลงกรณ์ยกมือเลขาหนุ่มพร้อมกับจูบที่ใจกลางอุ้งมือ ทำให้อาร์มขนลุกไปทั่วร่างกายเลขาหนุ่มประคองชายหนุ่มเข้าห้อง เมื่ออีกฝ่ายเริ่มเดินไม่ค่อยมั่นคง“ เมาหรือเปล่า คุณ”“ เมารักคุณไง อาร์ม”“ บ้า คุณเนี่ย พูดอะไร เมาแล้วไปนอน เถอะ อาร์มไปส่งคุณที่ห้อง”อลงกรณ์ยิ้มเจ้าเล่ห์ จริงๆ ไวน์แค่สามสี่แก้วทำอะไรตนไม่ได้ แต่ก็แกล้งทำเป็นเมาอาร์มวางร่างหนักอึ้งลงบนที่นอน แต่ก็ถูกดึงจนล้มไปด้วยกัน ก่อนที่อลงกรณ์จะพลิกตัวพร้อมกับจ้องมองใบหน้าเลขาหนุ่ม ที่ตอนนี้อยู่ในอาการตื่นตะลึง“ คืนนี้นอนกับผมห้องนี้นะ ผมอยากนอนกับคุณ” อลงกรณ์ปิดปากตัวเอง ลงที่ริมฝีปากบางก่อนที่มือก็เริ่มปลดเสื้อผ้าของอีกฝ่ายอย่างรวดเร็ว อาร์มยอมให้ถอดเสื้อผ้าแต่โดยดีพร้อมกับช่วยปลดเสื้อผ้าของอีกฝ่าย ก่อนที่ทุกอย่างเป็นไปตามครรลองของธรรมชาติอาร์มพึ่งเคยมีเพศสัมพันธ์ครั้งแรก ความรู้สึกมันอ่อนหวานและซาบซ่าส์ จนตัวเองแทบจะนอนไม่หลับร่างของชาย
วิวาห์พยศ Chapter 82
“ งั้นเดี๋ยวผมโทรเคลียร์กับเจ้ากรณ์ดีกว่า”“ ไม่ต้องค่ะ รินทร์อยากให้คุณกรณ์แปลกใจ”“ เชื่อรินทร์สิคะว่างานไม่เสีย แล้วคุณกรณ์ก็จะไม่โกรธคุณแน่นอน”ธมกานต์ถอนใจยาว พูดจริงๆ ตัวเองก็ชักไม่อยากไป เพราะร่างนุ่มนุ่มของภรรยาที่วันนี้มาโหมดหวานเซ็กซี่ ซ่าส์ สงสัยวันนี้ธมกานต์จะเดินตามเกมภรรยาคงจะมีความสุขไม่น้อย“ รินทร์ถูหลังให้นะคะ”“ จ๊ะ ที่รัก”“ แหม พอถูหลังให้หน่อยหวานเชียว ถามจริงๆ หวานแบบนี้มากี่คนแล้ว”ตรีรินทร์ถามพร้อมกับกลั้นใจฟังคำตอบ“ หวานกับรินทร์แค่คนเดียว เชื่อไหมไม่เคยหวานแบบนี้กับใครสักคน”ตรีรินทร์ใจเต้นแรงฟังแล้วเต็มตื้นหัวใจก่อนที่หญิงสาวจะผลักให้ชายหนุ่มนั่งแล้วตนเองย้ายไปนั่งข้างหลัง หญิงสาวชโลมสบู่พร้อมกับถูหลังไปมาอย่างตั้งใจและเต็มใจ“ ผมรู้สึกเหมือนเป็นผู้ชายที่โชคดีที่สุดนะเนี่ยที่มีภรรยามาช่วยถูหลังให้”“ จริงเหรอค่ะ เอ แบบนี้จะมีของรางวัลหรือเปล่า”“ อยากได้อะไรล่ะ ผมให้คุณได้ทุกอย่างเว้นดาวและเดือน”“ ยังนึกไม่ออก ไว้นึกออกจะบอกนะคะ แต่คุณกานต์สัญญาแล้วว่าจะไม่เบี้ยว”“ ไม่เบี้ยวจ๊ะ”ตาจ้องตา ธมกานต์หันมาจูบปากพร้อมกับหมุนตัวเองในอ่างจนน้ำกระเพื่อม“ ทนไม่ไ
วิวาห์พยศ Chapter 81
“ อ๋อ ตอนนี้ผมจะไปหาคุณต้องมีธุระด้วยหรือไง” น้ำเสียงเริ่มขุ่น“ คุณเนี่ย ชอบตีความหมายอะไรผิดๆเมื่อวันก่อนผมถามให้คุณกลับบ้านเพราะกลัวว่าจะดึกแล้วเดินทางลำบาก คุณแม่คุณจะเป็นห่วงคุณก็ตีความหมายว่าผมขับไล่ ซึ่งมันไม่จริงเลย ผมไม่ได้รังเกียจคุณสักนิด วันนี้ผมก็ถามตามปกติธรรมดาคุณก็ตีความหมายไปอีกอย่าง ผมชักมึนกับคุณแล้วนะเนี่ย” เลขาหนุ่มอธิบายยาวอลงกรณ์นิ่งฟังแล้วยิ้มยวน ๆ “ ผมมันเป็นแบบนี้แหละ ทนๆ หน่อยแล้วกัน ยังต้องรบกันอีกยาว”เลขาหนุ่มค้อนชายหนุ่มเบาๆ ก่อนอมยิ้ม“ คุณทำอาหารและขนมอร่อยมาก เรียนมาหรือไง”“ บ้านผมมีแต่ผู้ชายหมด ผมเป็นลูกชายคนเล็ก ก็เลยต้องช่วยแม่เข้าครัวตั้งแต่เด็ก มันเป็นความเคยชินส่วนขนมก็หัดทำตอนเรียนมหาวิทยาลัย ทำขายหารายได้พิเศษเป็นค่ารถเมล์ไงคุณ ก็ผมมันคนจน”เลขาหนุ่มเล่ายาว“ นี่ขอร้องล่ะ ถ้าจะคบกันต่อไปไอ้รวยจนเนี่ยเลิกพูดได้ไหม รำคาญ” อลงกรณ์เริ่มหงุดหงิดอีกครั้ง“ พูดความจริงเล่าความจริงก็โกรธพิลึกคน” เลขาหนุ่มยักไหล่ก่อนจะยิ้มหวานเหมือนกวนๆ ในทีทำเอาอลงกรณ์ตะลึงในความน่ารักขี้เล่นของอีกฝ่าย รถติดไฟแดงตาจ้องตาในระยะใกล้กันแค่ไม่กี่คืบอลงกรณ์มองริมฝี
You may also like
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ
ดั่งสายน้ำ80.0K viewsเมียสวมรอย
ชะนีติดมันส์17.7K viewsนางบำเรอ BAD GUY
ลำเจียก48.8K viewsหลังวิวาห์ฟ้าแลบ ฉันก็พบว่าสามีคือมหาเศรษฐี
ทานตะวันหลากสี57.7K viewsเลขาสถานะเมียบำเรอ
Lovedee204 viewsI Hate You And I Love You (เกลียดเธอ...ที่รัก)
Peach Poyy192 viewsจ้างรักเมียบำเรอ
ลิขิตา Likita367 viewsเมีย (ไม่) รัก
สิบห้ากันยา ราศีสิงห์177 views
