ตอนที่ 10 รู้สึกผิด nc

 

คืนนี้เป็นคืนสุดท้ายแล้วที่ภาคินจะค้างที่ญี่ปุ่น สองวันที่ผ่านมาเขาและวาริสาเที่ยวกันอย่างเต็มที่พอกลับมาถึงโรงแรมต่างก็เหนื่อยและหลับยาวจนถึงเช้า

ชายหนุ่มอดแปลกใจตัวเองมาได้ที่เขานอนเตียงเดียวกับผู้หญิงที่เร่าร้อนอย่างวาริสาแต่กลับไม่มีความต้องการเรื่องบนเตียงเลย

“ว่านยังไม่อยากกลับเลยค่ะ เราอยู่ต่ออีกนิดไม่เหรอคะ” หญิงสาวพิงศีรษะบนไหลกว้างสองมือกอดเอวอย่างประจบ

“ผมต้องกลับไปทำงานนะว่าน เอาไว้หยุดครั้งหน้าเราค่อยมาเที่ยวกันอีกดีไหม”

“สัญญานะคะว่าจะพาว่านมาอีก ว่านชอบที่นี่มากเลยค่ะ”

“ถ้าคุณเด็กดีแบบนี้ผมก็จะมาบ่อยๆ”

“ว่านจะเป็นเด็กดีของคุณคินค่ะ สองวันมานี้ว่านมีความสุขมาก ขอบคุณนะคะที่พาว่านมาเที่ยว”

“ผมก็มีความสุขนะ”

“ว่านรู้นะคะว่าว่านเอาแต่ใจคุณทำงานเหนื่อยแล้วยังต้องพาว่านมาเที่ยวอีก แต่ว่านก็อยากให้เราได้อยู่ด้วยกันบ้าง เหนื่อยไหมคะ”

“ไม่หรอก ผมว่าได้เที่ยวแบบนี้ก็สนุกดี”

“คุณคินต้องกลับไปทำงานต่อให้ว่านนวดให้ไหมคะจะได้ผ่อนคลาย”

“นวดเป็นเหรอ” เขาถามอยากแปลกใจ

“มันก็ไม่ได้ยากอะไรใช่ไหมคะ หันหลังมาสิคะว่านจะนวดให้”

มือเล็กเริ่มนวดไปบนไหล่กว้างอย่างไม่แรงนักก่อนขยับกายเข้ามาใกล้จงใจให้หน้าอกขนาดใหญ่เบียดกับแผ่นหลังที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามขณะที่ชะโงกหน้าเข้ามาถาม

“นวดแบบนี้ดีไหมคะ” เธอกระซิบข้างใบหู

“แทบไม่รู้สึกอะไรเลยแล้วอย่างนี้จะผ่อนคลายได้ยังไงล่ะ”

“ว่านไม่ค่อยถนัดนวด”

“แล้วถนัดอะไร”

“มันมีอีกหลายอย่างที่ว่านจะทำให้คุณผ่อนคลาย คุณอยากให้ว่านทำไหมล่ะคะ” เธอกระซิบด้วยเสียงยั่วยวน

“ว้าย” วาริสาตกใจเมื่อเขาหันกลับและจับให้เธอไปนอนอยู่บนเตียงกว้าง

“ไหนว่าอยากให้ผ่อนคลายแล้วจะตกใจทำไม”

“ว่านหมายถึงลงไปแช่ออนเซ็น”

“แน่ใจจะว่าหมายถึงเรื่องนั้น”

“แล้วคุณคินหมายถึงอะไร”

“ผมว่าคุณน่าจะรู้นะ ถึงได้ยั่วผมแบบนี้”

“คุณคินคะ สองวันมานี้คุณเย็นชากับว่านมากนะคะ เรานอนเตียงเดียวกันแต่คุณไม่สนใจว่านเลย” เธอพูดเสียงด้วยอารมณ์น้อยใจ

“ใครว่าผมไม่สนใจล่ะ ผมแค่กลัวคุณไม่มีแรงเดินเที่ยว”

คำตอบของภาคินทำให้วาริสายิ้มออก

“คุณคินของว่านน่ารักที่สุด แต่พรุ่งนี้ว่านไม่อยากออกไปไหน ว่านอยากอยู่กับคุณแบบนี้”

“ผมก็อยากอยู่กับว่านแบบนี้เหมือนกัน”

ภาคินประกบจูบลงบนริมฝีปากอิ่มอย่างรวดเร็ว หญิงสาวเปิดปากรอรับทั้งสองแลกจูบดูดดื่มเร่าร้อนอย่างไม่มีใครยอมใครมือใหญ่ถอดชุดนอนตัวบางออกอยากรวดเร็วที่

“ทำรอยได้ไหม”

เขาถามด้วยเสียงแหบพร่าที่ต้องถามก่อนเพราะเธอมีอาชีพเป็นนางแบบและเขาก็ไม่อยากสร้างรอยบนตัวเธอเนื่องจากกลัวว่ามันจะส่งผลมาถึงตนเองทีหลัง

“ได้สิคะ อื้อ....”

วาริสาสะดุ้งเมื่อยอดอกสีสวยถูกครอบครองด้วยปากร้อนที่ดูดแรงอย่างคนกระหาย มืออีกข้างก็เคล้นคลึงอย่างหนักหน่วง

เสียงหวานครางกระเส่ามือจิกไปบนผ้าปูเมื่อเขาดูดดื่มเต้าอวบอย่างตะกละตะกลามมือใหญ่เลื่อนต่ำลงมายังใจกลางกายสาวส่งปลายนิ้วเข้าไปยังโพรงอย่างรวดเร็ว

“อ้าห์...คุณคินขา ดีจัง”

หญิงสาวยกสะโพกส่ายร่อนเข้าหาปลายนิ้วที่ขยับเข้าใส่ผ่านไปไม่นานเสียงหวานกรีดร้องเมื่อส่งเธอจนถึงสวรรค์ ชายหนุ่มถอดปลายนิ้วออกแล้วล้มตัวลงนอนหงายบน ส่งนิ้วที่เปียกชุ่มเธอดูดเลียอย่างรู้ใจ

“ถึงตาคุณแล้วนะว่าน”

วาริสายิ้มยั่วก่อนจะคลานขึ้นมาคร่อมทับชายหนุ่มพลางส่งสายตายั่วยวนให้เขา คืนนี้เธอตั้งใจแล้วว่าจะปรนเปรอเขาอย่างถึงใจ

เพราะมีคนส่งข่าวว่าเขาไปทานข้าวกับผู้หญิงที่มารดาติดต่อให้ เธอต้องทำทุกอย่างให้ภาคินหลงใหลและติดใจจนไม่มองคนอื่น

“อ้า...ซี๊ด....”

ภาคินสูดปากมือเล็กเอื้อมมากอบกุมท่อนเอ็นร้อนที่ขยายใหญ่ก่อนจะรูดรั้งขึ้นลงเป็นจังหวะ แล้วกดริมฝีปากสีแดงสดลงบนส่วนปลายของแก่นกายที่เป็นรอยบุ๋มใช้ปลายลิ้นเล็กตวัดไปมารอบรอยหยักอย่างชำนาญ

“อื้อ…อ่า...คุณเก่งมากนะว่าน....”

เสียงครางแหบต่ำออกจากปาก เขาเสียวซ่านและร้อนผ่าวไปทั้งตัวผู้หญิงคนนี้ทำให้เขาติดใจจนถอดตัวไม่ขึ้น ชายหนุ่มดันข้อศอกกับพื้นที่นอนนุ่มผงกศีรษะดูเรียวปากที่กำลังกลืนกินก็ยิ่งกระตุ้นอารมณ์จนเขาแทบทนไม่ไหว ฝ่ามือใหญ่กดศีรษะให้แนบชิดสะโพกสอบขยับเข้าหาอุ้งปาก

“อือ....ว่าน....อีกนิด อื้อ อ้าห์.....”

น้ำขาวขุ่นพุ่งแรงเข้าไปลำคอจนหญิงสาวแทบสำลักแต่วาริสาก็ดูดกลืนอย่างไม่รังเกียจ เธอเต็มใจที่จะทำแบบนี้เพราะรู้ว่าเขาชอบ

“น้ำคุณหวานมากนะคะ”

“ถ้าชอบจะให้กินบ่อยๆ นะ”

เขาบอกก่อนจะพลิกให้ตนเองมาคร่อมเธอเอาไว้อีกครั้ง ภาคินรีบสวมถุงยางอย่างรวดเร็ว มือใหญ่ยกขาทั้งสองข้างของเธอพาดลงบนบ่าจากนั้นสอดท่อนเอ็นร้อนเข้าไปในโพรงถ้ำลึกทีเดียวจนสุดลำ

“อ๊ะ อื้อ...คุณคินเบาหน่อยว่านเจ็บ”

วาริสาร้องลั่นลำตัวของเธอสั่นคลอนจากแรงกระแทกที่เข้ามาอย่างไม่ปรานี ชายหนุ่มเร่งเครื่องขยับเข้าออกอยากรุนแรง ไม่สนใจว่าเธอจะรู้สึกเจ็บหรือไม่เพราะอารมณ์ของเขากำลังพุ่งสูงขึ้น ทุกจังหวะมันเข้าลึกและรุนแรง ภาคินสาดอารมณ์ลงไปอย่างเต็มที่

หญิงสาวครางออกมาฟังไม่เป็นศัพท์ความเจ็บเมื่อครู่เปลี่ยนเป็นความเสียวซ่านมันมากล้นจนเธอแทบรับไม่ไหวหน้าอกอวบกระเพื่อมไปตามแรงกระแทก เสียงครางสะท้านของหญิงสาว ทำให้เขาออกแรงมากขึ้นแรงขึ้นและเร็วขึ้น สองมือบีบเคล้นเต้าอวบอย่างไม่ปรานี

“ตอดแรงๆ ว่าน”

“สะ เสียว ว่านเสียว ที่รักขาแรงๆ ว่านขอแรงๆ”

ภาคินตอกอัดความแข็งร้อนลงไปอีกไม่กี่ครั้งวาริสาก็กรีดร้องอย่างสุขสม เขารีบดึงท่อนเอ็นออกจากนั้นพลิกให้เธออยู่ในท่าคลานเข่าก่อนจะสอดตัวตนเข้าไปทางด้านหลัง กระแทกเข้าลึกจนสุดโคนแล้วถอนออกเกือบสุด ทำแบบนั้นสลับกับจังหวะรัวเร็วไม่นานนักอารมณ์ก็ระเบิดออกมาพร้อมสียงครางต่ำ

“ดีเป็นบ้าเลยว่านชอบไหม”

“ที่รักขา ถ้าไม่ชอบว่านจะยอมเหรอคะ”

“ต่อเลยนะ”

“ยินดีค่ะ”

สองร่างกอดรัดฟัดเหวี่ยงและสาดอารมณ์ใส่กันอย่างเต็มที่ภาคินมีความสุขมากแต่เมื่อพายุตัณหาสงบลงเขาก็รู้สึกว่าความสุขที่ได้มันฉาบฉวย สุขที่ได้ร่วมรักแต่ไม่ได้สุขเพราะความรัก เขารู้สึกเกลียดตัวเองที่เอาเปรียบวาริสาทั้งที่เธอไม่มีความผิดอะไรแต่เขากลับไม่เคยมองเธออย่างคนรัก

ชายหนุ่มมองร่างที่หลับลงไปเพราะความเหนื่อยแล้วถอนหายใจยิ่งเธอมอบความสุขให้เขามากเท่าไหร่เขาก็รู้สึกผิดมากขึ้นเท่านั้น