เข้าสู่ระบบบทที่ 14 เมา / งอแง
แอบดีใจที่เจอคนรักเก่า ถึงจะกลายเป็นอีกสถานะก็เถอะ แต่ก็ร่วมแสดงยินดีกับเธอด้วย… ถ้าเธอมีความสุขเขาก็พลอยมีความสุขด้วย ถึงไม่ได้เป็นอะไรกันแล้วแต่ก็ยังเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันได้ ยอมรับว่าในใจลึกๆ ยังคงมีเยื่อใยต่อเธอแต่ก็รู้ว่าอะไรควรอะไรที่ไม่ควร เลยเลือกจะเก็บมันเอาไว้ พอแยกกับคู่หมั้นสาว เขามานั่งกินเหล้ากับเพื่อนได้สี่ถึงห้าแก้ว ในหัวมันก็ไหลลื่นพลันคิดได้เรื่องตอนที่สะบัดมือของมุกในตอนนั้น เพราะความเคยชินที่เมื่อก่อนสนใจแค่คนตรงหน้า ทำให้ลืมบางอย่างไป คิดได้ดังนั้นสายตาเขาก็มองไปทั่วในห้องนี้ พยายามสอดส่องแต่ก็ไม่เจอ ไม่รู้ว่าไปแอบอยู่ตรงไหน หรือจะโกรธเรื่องตอนนั้น แต่เขามันไม่ได้เรื่องจริงๆ ตอนแรกกะจะพามุกมาเปิดตัวและทำให้คนอื่นรู้ว่าเขาก็มีคนรู้ใจแล้ว มีคนรักใหม่แล้ว แต่ความรู้สึกในตอนนั้นมันกลับเห็นแก่ตัว ละเลยอีกคนไป ป่านนี้ไม่รู้มุกจะเป็นไงบ้าง เฮ้อ! อยากจะทึ้งหัวเองซะเหลือเกินในตอนนี้ ความรู้สึกดีๆที่มีต่อมุกมันก็ไม่ธรรมดาตั้งแต่ตอนที่มุกหายไปเข้าป่า ตอนนั้นเขากลับรู้สึกว่าขาดอะไรไป ถึงแม้จะคุยกันแต่ละทีก็แค่เวลาเพียงสั้นๆ และเขาก็เอาคำพูดที่เธอทิ้งท้ายมาคิด พอมาเจอกันตอนช่วยคน ตอนน้ำท่วม เขาก็เปลี่ยนแปลงตัวเองไปมาก พูดเยอะขึ้น รุกหนักมากขึ้น จนเธอตกใจ และเขาก็คิดว่าดีมาตลอดจนกระทั่งมาเจอกับเพลงเมื่อกี้ ทำให้เสียอาการไปชั่ววูบ ในใจลึกๆ ก็ยังหวั่นไหว ซึ่งมันเป็นเพียงเศษเสี้ยวที่ยังตัดไม่ขาดนะ แต่ถ้าถามว่ายังรู้สึกเสียใจอยู่ไหม ตอบได้เลยว่าไม่ แต่อาจจะยังรู้สึกผูกพันธ์มากกว่าเพราะคบกันมาห้าปีกว่าแล้วตั้งแต่ที่เขายังไม่สอบนายสิบโน่น เมื่อก่อนเขาก็เป็นคนร่าเริง พูดมาก ตอนคบกับเพลง แต่พอเลิกกัน เรื่องนี้ทำเอาเขาอกหักจนแทบจะไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อ เขาเสียใจมาก เสียใจที่เพลงบอกเลิกในวันนั้น คิดว่าเพลงน่าจะหึงและเข้าใจเรื่องที่เขาไปรับลูกสาวของผู้พันมาส่งที่บ้านนาย แต่พอเลิกกับเขาได้ไม่ถึงเดือน เพลงก็เปิดสถานะว่าคบกับพี่ภพซึ่งเป็นรุ่นพี่ของเขา ตอนนั้นเขาอยากจะไปลากหัวมาถามเลย อยากจะเข้าไปหาแล้วถามว่าจิตใจเพลงทำด้วยอะไร...แต่เขาก็ไม่ได้ทำมัน เขามีหน้าที่ต้องทำอีกเยอะ ไม่อาจจะละทิ้งหน้าตรงนั้นได้ และไม่อาจจะฟูมฟายกับเรื่องของเพลงต่อไป ช่วงแรกๆเขาแทบจะไม่คุยกับใครเลย กลายเป็นคนพูดน้อย เงียบขรึม ไม่สนใจผู้หญิงคนไหนเลย วันหยุดก็เก็บตัวเงียบ แล้วเพลงก็ติดต่อมาเรื่อยๆ มาขอโทษบ้างอะไรบ้าง ส่งมาทางแชทในเฟซบุ๊ก ถึงจะไม่คุยกันแล้วแต่เขาก็ไม่บล็อกเธอนะ แต่ถึงเธอจะทักมา เขาอ่านแต่ไม่ตอบ เพิ่งกลับมาคุยกันตอนที่เขาหมั้นกับมุก เพลงก็ทักมายินดีด้วย ตอนนั้นเขาทำใจได้แล้ว ก็เลยคิดว่าเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันก็ได้ “ พี่ลิงครับ ผมขอตัวก่อนนะพี่ ” พี่ลิงคือรุ่นพี่ที่สนิทที่สุดแถวบ้าน เขากับเพื่อนอีกหลายคนชอบไปนั่งเล่นบ้านพี่ลิงเป็นประจำ บางครั้งก็ทำอาหารกินกัน มีอะไรก็ช่วยเหลือกัน ชาวบ้านจะเรียกกลุ่มพวกเราว่า ไอ้เด็กหลังบ้าน เวลามีการแข่งฟุตบอลพวกเขาก็จะใช้ชื่อ ไอ้เด็กหลังบ้าน ชาวบ้านเลยเรียกติดปากมาหลังจากนั้น และก็รู้ว่าใครคนไหนที่อยู่กลุ่มพวกเราบ้าง กลุ่มนี้จะมีพวกวัยรุ่นเยอะ “ จะรีบไปไหนวะไอ้ฉัตร นานๆ กว่าจะได้เจอ ยิ่งช่วงหลังๆ มึงก็ไม่ค่อยกลับบ้านอะ ” พี่ลิงพูดถาม “ พอดีผมพามุกมาด้วย แต่ตอนนี้ไม่รู้มุกหายไปไหนแล้ว ” “ ก็คงนั่งกับคนบ้านเราอะแหละ ห่วงไปได้ เด็กนั้นห้าวจะตายไม่ใครรังแกหรอก” เขาก็พอรู้มาบ้างว่าทุกคนชอบเพลงมากกว่ามุก คือเพลงเป็นคนอ่อนหวาน พูดจาไพเราะ ส่วนมุกนั้นตามที่เห็นเลย เขาเคยพาไปทำความรู้จักพี่ๆเพื่อนๆในกลุ่ม มุกก็ดันมีปากเสียงกับเพื่อนร่วมห้องสมัยเรียนประถม ทุกคนเลยไม่ค่อยชอบการพูดของมุกตั้งแต่นั้นมา “ ยังไงเธอก็เป็นผู้หญิงแหละ ผมไปหาเธอก่อนนะครับ ” เพื่อนๆเขาก็รู้แล้วว่ามุกคือคู่หมั้นเขาเพราะเคยเปิดตัวไปครั้งหนึ่งที่บ้านพี่ลิง แต่มีใครไม่รู้บ้าง คนในหมู่บ้าน ถึงไม่ป่าวประกาศแต่ก็พูดกันปากต่อปากไป จนลื่อดังสนั่นไปทั่วทั้งตำบลแล้ว “ ท่าจะห่วงจริงแฮะ ” ไอ้บ่าวเพื่อนอีกคนหันมามองเขา “ ก็ต้องเป็นแบบนั้นแหละพี่ ยังไงน้องมุกก็เป็นคู่หมั้นไอ้ฉัตร อนาคตก็ต้องเป็นเมีย ใช่ไหมฉัตร? มันต้องเป็นห่วงธรรมดาแหละ ” เพื่อนอีกคนที่พูดก็คือไอ้ชิน “ อืม ” เขาลุกขึ้นยืนทันที มองหาไปทั่ว เดินไปแวะที่ตั้งของหวาน มองไปยังโต๊ะที่มีคนบ้านเดียวกันนั่งอยู่ ก็ไม่เห็น หรือจะออกไปข้างนอก “ เอ่อ…พี่ครับ เห็นผู้หญิงคนนี้ไหมครับ ” ยื่นรูปในโทรศัพท์ให้คนที่เฝ้าประตูดู “ อ๋อ เห็นครับ เธอบอกว่าจะรีบกลับ มีงานด่วนเข้ามา ” “ เธอออกไปนานแล้วเหรอครับ ” “ ประมาณหนึ่งชั่วโมงได้แล้วครับ ” “ อ๋อ ครับ ช่วยเปิดประตูให้ผมหน่อย ” คอยดูถ้าเจอตัวจะจับตีก้นเลย ยัยเด็กดื้อสอนอะไรไม่เคยจำก็บอกไปแล้วว่า ให้ไปบอกถ้าจะออกมาข้างนอกอะ แล้วจะไปตามหาที่ไหนก็ไม่รู้! เขาเดินลัดเลาะไปทั่ว พื้นที่ของข้างนอกโรงแรมก็ออกจะกว้างขวาง พอหันๆ ไปทั่ววิ่งวนไปหาที่ที่คิดว่าเธอจะนั่ง แต่แล้วก็เจอจนได้ ดูท่านั่งเสียก่อน นั่งชันเข่าขึ้นพร้อมเอาใบหน้าซบลงที่ขาแล้วแบบเธอใส่กระโปรงนะ “ มุก มุก ” พอเดินมาใกล้ก็เห็นขวดไวน์ตั้งอยู่ ข้างๆขวดมีน้ำไวน์เลอะอยู่ด้วย ในขวดมีไวน์เหลือเพียงก้นขวด “ อื้อ~ ” คนตัวเล็กส่งเสียงผ่านลำคอแต่ไม่ยอมเงยหน้าขึ้นมอง จนเขาก็ใช้เเรงเขย่าตัวเธอแรงๆ อีกครั้ง พร้อมส่งเสียงเรียกไปด้วย “ มุก มุก เมาเหรอ? ยัยเด็กดื้อ~ มุก ” “ อื้อ~ ครายย เอิ๊ก… พะ…พี่ฉัตรเหรอ? ” เธอค่อยๆ เงยหน้าขึ้นเสียงที่เปล่งออกมายานฉบับคนเมา ใบหน้าแดงกล่ำ มือก็ยื่นมาจับชายเสื้อเขาไว้จนเขาต้องนั่งลงข้างหน้าเธอ หญิงสาวเพ่งสายตามองหน้าเขาแล้วยกมือมาดึงแก้มเขาอีก ดูทำเข้า! น่าจับตีก้นซะเหลือเกิน “ อย่าบอกนะไวน์ทั้งขวดนี้ มุกกินคนเดียวหมดเลยอะ ” เขาปัดมือเธอออกแล้วถามกลับไป “ เอิ๊ก… เก่งใช่ไหมล่ะ อิอิ ” “ น่าตีมากกว่า แล้วเป็นผู้หญิงมานั่งกินคนเดียวไม่พอ ยังเมาไม่รู้เรื่องอีก แล้วนี่ใส่กระโปรงอยู่นะ นั่งให้มันดีๆ หน่อย ” “ อื้อๆ ดูท่าจะเป็นพี่ฉัตรคนเจ้าระเบียบจริงๆ 555+ ” นี่ก็เพิ่งจะครั้งแรกที่เขาเห็นคนตรงหน้าเมาแล้วอาการจะเป็นแบบนี้ “ มาๆ เดี๋ยวพี่พากลับห้อง ไปอาบน้ำอาบท่าเผื่อจะสร่างเมา ” “ ไม่ ไม่ๆ น้องไม่ไปกับพี่หรอก~ เดี๋ยวพี่ก็ทิ้งน้องอีก เอิ๊ก~ คนใจร้าย คนเห็นแก่ตัว อึก น้องจะถอนหมั้นแล้ว ยังไงก็จะถอนหมั้น พี่ฉัตรใจร้ายกับน้อง ไม่เอาแล้ว ฮื่อๆ ” ถึงน้ำเสียงที่เปล่งออกมาจะยานยืดแต่มันก็เป็นคำที่ฟังและจับใจความได้ง่าย เขาว่ากันว่าคนเมามักจะพูดความจริง ความในใจที่อัดอั้นออกมา และทำให้เขาได้รู้ทันทีว่าที่เธอดื่มหนักเป็นเพราะอะไร “ โอเคๆ พี่ขอโทษๆ นี่พี่มาตามหามุกแล้วไง ” ไม่พูดเปล่าๆ เธอยังร้องไห้ด้วยนะ แล้วอารมณ์คือแบบหลากหลายมาก เดาใจไม่ถูกเลย เดี๋ยวก็ร้องไห้น้ำเสียงสั่น เดี๋ยวก็เปลี่ยนเป็นเสียงแข็งด่าทอเขาด้วย “ น้อง! พี่ต้องเรียกมุกว่าน้อง หึก!.... ก็ใช่เซ่…ไม่ใช่ อึก ไม่ใช่ผู้หญิงคนนั้นสักหน่อย ใช้อะไรพี่ก็ฟัง ฮื่อๆ ไอ้คนบ้า ” มือเรียวคว้าแขนเขาได้ก็เอาไปกัด “ โอ๊ย… พี่เจ็บนะครับ น้อง ” เขาใช้เสียงทุ้มนุ่มเข้าช่วย “ งื้อๆ พูดครับใหม่ได้ไหม น้องชอบฟังมากเลย แหะๆ ” เขาละตามอารมณ์ไม่ทันจริงๆ เคยเห็นคนเมานะ แต่ไม่เคยเจอแบบนี้ แบบอารมณ์108 เธอปล่อยแขนเขาที่กัด แล้วขยับมานั่งใกล้ๆ คือท่าทางไม่สำรวมเลย กระโปรงที่ใส่มากก็เปิดออก เผยให้เห็นข้างใน ถึงจะใส่กางเกงซับในไว้แล้วก็เถอะ แต่ผ่านสายตาเขาก็ยังดูไม่งาม “ มุกนั่งดีๆ ” “ น้อง หึก ทำไมพี่สอนไม่จำ ก็บอกแล้วไงว่าให้เรียกน้องอะ ” ไม่พูดเปล่า ทำมือกอด 'อก' แล้วทำแก้มป่อง เขาเกือบหลุดขำนะ อะไรที่ไม่ค่อยจะเห็นตัวเธอแสดงออกมาเมื่อก่อน ตอนนี้เธอก็ทำออกมาหมด พอเมาแล้วงอแงไม่พอยังจะงอนเก่งอีก “ ครับๆ น้อง ” “ เย่…น่ารักที่สู๊ดดด ทูลหัวของบ่าว ” ทำท่าดีใจแต่ตัวเองก็ทรงตัวไม่ค่อยอยู่ เซไปเซมา จนเขาต้องประคองไว้ด้วย “ มาครับเดี๋ยวพี่อุ้ม ” “ อุ้มเหรอ? ฮั่นแน่…คิดจะทำอะไรน้องหรือเปล่า? ” มียกนิ้วขึ้นมา ชี้หน้าเขาอีกด้วย “ ก็น้องเมาแล้วไม่ใช่เหรอ นี่พี่จะอุ้มไปนอนไง ” “ กลับบ้านเหรอ…” “ ครับ ” “ ไม่เอาเดี๋ยวแม่ตี น้อง…ไปนอนบ้านพี่ได้ไหมคะ ” เขาไม่ทันได้พูดอะไร ลุกขึ้นยืนจะช้อนตัวอุ้ม แต่เธอดันโผเข้ากอดเขาเสียก่อน ใบหน้านวลซบที่เอวหนา “ คุณน้าไม่ตีหรอก ” “ บอกแม่ด้วยนะว่าน้องจะนอนกับพี่อะ ” แขนยังกอดรัดตัวเขา แต่ใบหน้าหวานกลับเงยขึ้นมองเขา ใช้คางเงยที่หน้าท้องแกร่ง เขาจ้องลึกไปยังดวงตาแดงน่าจะมาจากน้ำเมาบวกกับผ่านการร้องไห้มาแล้วมันทำให้เขาเอ็นดูมากกับท่าทางของเธอในตอนนี้ “ ได้ๆ ” เขาพยักหน้าไปด้วย “ โอเค งั้นอุ้มได้ ” กางแขนออกแต่ไม่ยอมขยับหน้าออก ออดอ้อนออเซาะสะจนเขาอดใจไม่หวั่นไม่ไหวแล้วนะ อยู่ด้วยกันมาสองสามคืนที่นอนร่วมเตียงเดียวกัน เขาใช้ความอดทนมาก เขาไม่ใช่พระอิฐพระปูนนะ ความต้องการก็มีเป็นธรรมดาและก็ห่างหายจากเรื่องนี้มานานมากแล้ว ตั้งแต่มีคู่หมั้น ก่อนจะเลิกกับแฟนเก่า เขาก็ยิ่งช่ำชองในเรื่องบนเตียงอยู่เหมือนกัน แต่กับแค่แฟนคนนั้นคนเดียวนะ ไม่เคยคบซ้อนด้วย ❤️___________❤️ นามปากกาผกายมาส หนึ่งคอมเมนต์ = หนึ่งกำลังใจค่ะ 📍บทที่ 14 เมา / งอแงแอบดีใจที่เจอคนรักเก่า ถึงจะกลายเป็นอีกสถานะก็เถอะ แต่ก็ร่วมแสดงยินดีกับเธอด้วย… ถ้าเธอมีความสุขเขาก็พลอยมีความสุขด้วย ถึงไม่ได้เป็นอะไรกันแล้วแต่ก็ยังเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันได้ยอมรับว่าในใจลึกๆ ยังคงมีเยื่อใยต่อเธอแต่ก็รู้ว่าอะไรควรอะไรที่ไม่ควร เลยเลือกจะเก็บมันเอาไว้ พอแยกกับคู่หมั้นสาว เขามานั่งกินเหล้ากับเพื่อนได้สี่ถึงห้าแก้ว ในหัวมันก็ไหลลื่นพลันคิดได้เรื่องตอนที่สะบัดมือของมุกในตอนนั้น เพราะความเคยชินที่เมื่อก่อนสนใจแค่คนตรงหน้า ทำให้ลืมบางอย่างไป คิดได้ดังนั้นสายตาเขาก็มองไปทั่วในห้องนี้ พยายามสอดส่องแต่ก็ไม่เจอ ไม่รู้ว่าไปแอบอยู่ตรงไหนหรือจะโกรธเรื่องตอนนั้น แต่เขามันไม่ได้เรื่องจริงๆ ตอนแรกกะจะพามุกมาเปิดตัวและทำให้คนอื่นรู้ว่าเขาก็มีคนรู้ใจแล้ว มีคนรักใหม่แล้ว แต่ความรู้สึกในตอนนั้นมันกลับเห็นแก่ตัว ละเลยอีกคนไป ป่านนี้ไม่รู้มุกจะเป็นไงบ้างเฮ้อ! อยากจะทึ้งหัวเองซะเหลือเกินในตอนนี้ ความรู้สึกดีๆที่มีต่อมุกมันก็ไม่ธรรมดาตั้งแต่ตอนที่มุกหายไปเข้าป่า ตอนนั้นเขากลับรู้สึกว่าขาดอะไรไป ถึงแม้จะคุยกันแต่ละทีก็แค่เวลาเพียงสั้นๆ และเขาก็เอาคำพูดที่เธอทิ้งท้ายมา
บทที่ 13 ไม่สนใจกันเลย นอกจากแฟนเก่าตอนแรกพกความมั่นใจมาเต็มร้อย แต่ตอนนี้เหลือเกือบศูนย์ ไม่น่าเลย ไม่น่ามาตั้งแต่เเรก รู้สึกเริ่มประหม่าเพราะเห็นคนเยอะมากและแน่นอนว่าแต่ละคนแต่งตัวมาสวยๆ กันทั้งนั้น ชุดเดรสมาพร้อมรองเท้าคัทชูไม่ก็ส้นสูง มองยังไงก็เข้ากับชุด พอมองมายังตัวเองรู้สึกประหม่ามาก ไม่ค่อยมั่นใจ แต่ก็พยายามยิ้มเข้าไว้หึก! อย่าคิดว่าตัวเองจะได้ฉายเดี่ยวเลยนะ ตอนแรกว่าจะต่างคนต่างเดินแต่ฉันจะเป็นที่น่าจับตามองที่สุดแน่ๆด้วยเพราะชุดที่ใส่มามันแตกต่างจากคนอื่นแล้วคิดได้ดังนั้น ก็เดินไปชิดใกล้พี่ฉัตร พร้อมเอามือคล้องแขน พี่เขาสะดุ้งเล็กน้อยเพราะตอนนั้นน่าจะเหม่อลอยถึงแฟนเก่าละมั้ง!! น่ามันไส้เนอะ เลิกกันแล้วยังจะติดต่อกันอีกเหรอ!? ยังจะเป็นเพื่อนกันได้เนอะ!!! ถ้าเป็นฉันคือจบก็จบ ที่รู้ๆมาพี่เพลงเป็นฝ่ายบอกเลิกก่อนพี่ฉัตรเดินช้าๆ เหมือนสโลโมชั่นหรือพี่เขายังจะยอมรับไม่ค่อยได้ เลิกกันไปก็เป็นปีๆ แล้ว ถ้าพี่เพลงยังรู้สึกดีกับพี่ฉัตรคงไม่แต่งงานหรอก ว่าแต่ทั้งสองคนเลิกกันทำไมนะ อยากรู้ขึ้นมาแล้วสิ!! พี่ฉัตรตอนนี้สายตาละห้อยเชียว! เหมือนจะมีความอาลัยอาวรณ์ นี่ขนาดฉันที่เป็นคู่หมั
บทที่ 12 ชวนไปงานแต่งแฟนเก่าบ้านทุกหลังสองชั้นหมด พอเดินเข้าไปในบ้านขวามือก็จะมีโซฟา มีโต๊ะตั้งทีวี ข้างๆ สามารถวางรูปถ่ายได้ มีหน้าต่างหลายบาน ส่วนห้องน้ำอยู่ใกล้บันได แล้วตรงข้ามก็คือห้องครัว จริงๆ เปิดประตูมาโบราณเขาว่าห้ามให้ครัวตรงกับประตูหน้านะ แต่ลืมไปแล้วว่าเพราะอะไรถึงห้าม แต่บ้านพักพี่ฉัตรเขามีฉากกั้นก่อนถึงครัวนะเป็นตู้ขนาดใหญ่ พอเดินไปสำรวจ ตู้นั้นก็ใส่หม้อ จาน แก้วน้ำ ของที่ยังไม่เคยใช้ หลังตู้ที่หันออกไปข้างนอก พี่ฉัตรตกแต่งด้วยการเอารูปภาพมาแขวน เป็นรูปที่ตัวพี่เขารับยศ รับปริญญา อะไรงี้ ส่วนประตูหลัง ขวามือจะอยู่ใกล้ห้องน้ำ ซ้ายมือจะอยู่ใกล้ครัว“ถ้าสำรวจเสร็จแล้วก็ตามขึ้นมาข้างบนนะ” พี่ฉัตรพูดทิ้งท้ายไว้แล้วพาตัวเองขึ้นไปชั้นบนทันที ฉันค่อยๆ เดินขึ้นไปชั้นบน ก็เจอห้องน้ำก่อนเลย มันจะตรงกับห้องน้ำด้านล่าง เจอห้องนอนอีกสองห้อง ห้องหนึ่งกว้าง อีกห้องเล็กกว่า“ให้หนูนอนห้องไหนเหรอ?” เดินไปถามที่ห้องกว้าง เพราะประตูเปิดอยู่ และมีพี่ฉัตรอยู่ในห้อง“ก็ห้องนี่ไง”“อื้อ ให้หนูนอนแยกก็ได้นะ”“กลัวอะไร!” พี่ฉัตรนั่งลงบนเก้าอี้ที่ไว้สำหรับนั่งที่โต๊ะเขียนหนังสือ แล้วหันหน
บทที่ 11 ขอโทษ / อยากกินน้ำแดงหลังจากนั้นพี่ฉัตรก็ไปช่วยขนของขึ้นรถตัวเอง ตอนแรกพี่เขาไม่ได้พารถมาหรอก แต่พี่เขาบอกเพื่อนสนิทตอนที่กลับพร้อมทุกคนว่าให้กลับไปถึงค่ายแล้วเอารถเก๋งกลับมารับที่นี่ด้วยไอย๊า ลงทุนเกินปุยมุ้ยอะ ใช้เวลาเดินทางหนึ่งชั่วโมงแหนะเพราะต้องข้ามจังหวัดไง แต่ก็แอบใช้แรงเพื่อนอะแหละ พอฉันออกมานอกเต้นท์หมอ ก็มีหญิงสาวคนหนึ่งยืนหันหลังให้อยู่“ พี่ๆ หนูขอโทษค่ะ ” หญิงสาวคนนั้นหันกลับมาพร้อมพนมมือขึ้นไหว้ ใบหน้าเต็มไปด้วยคราบน้ำตา แต่ฉันจำได้ว่าเธอคือคนที่ผลักฉันให้ตกน้ำในวันนี้“ อืม ไม่เป็นไรหรอก ” “ ขอบคุณนะคะ ที่ไม่เอาเรื่องหนู ฮื่อๆ หนูรู้เท่าไม่ถึงการณ์เองค่ะ อึก ” เธอฉวยมือฉันไปกุม สายตามองฉันอย่างเว้าวอน“ อืม คราวหลังห้ามทำแบบนี้อีกนะ ถ้าเป็นคนอื่น เธอคงติดคุกหัวโตแน่ๆ ทำอะไรก็ให้นึกถึงครอบครัวบ้าง ” “ ค่ะ ฮื่อๆ พี่ไม่ถามเหรอคะว่าหนูทำไปเพราะอะไร ” “ ว่าจะไม่ถาม แต่ถ้าเธออยากบอก ก็บอกมาเถอะ ” “ คือหนูคิดว่าพี่กับพี่ก็อตเป็นอะไรกันค่ะ หนูชอบพี่ก็อตเลยเกิดอารมณ์ชั่ววูบแบบเด็กถูกแย่งของอะค่ะ หนูเลยริษยาผลักพี่ตกน้ำ ” “ น่าตกใจนะ ว่าแต่ใครคือพี่ก็อตเหรอ? ”“
บทที่ 10 เป็นห่วง / หมั่นเขี้ยว“ ยัยมุกๆ แกโอเคไหม ยัยมุก ” เสียงเพื่อนดังใกล้หู ฉันค่อยๆ ปรือตาขึ้น“ มุกเป็นไงบ้าง โอเคไหม ” พี่ฉัตรวิ่งเข้ามา ทุกคนค่อยๆ ขยับออกเพราะพี่เขายกมือขึ้นไล่ให้ถอยออกห่างๆ แต่สายตาเขาจ้องมองมาที่ฉันที่นอนนิ่งๆ หายใจแรง“ อือ ” ฉันพยักหน้า“ ไปหาหมอเถอะ ” ใบหน้าของพี่เขาดูกังวลมาก ช้อนตัวฉันขึ้นอุ้ม“ เอ่อ…ฝ้ายกับฝนช่วยไปเอาชุดมุกมาหน่อยนะ ส่วนฟ้าใช่ไหม…ตามพี่มา ” พี่เขาหันไปหาเพื่อนๆ ฉันแล้วพูดขึ้น“ พี่ฉัตร หนูไม่เป็นอะไรมากแล้ว ” แขนเรียวตวัดโอบคอแกร่งไว้อย่างคนหมดแรง แต่ยังกลัวว่าตัวเองจะตกเลยหาที่ยึดเอาไว้“ ไม่ได้ ให้หมอตรวจหน่อยก็ดีนะ ว่าแต่ตกลงไปได้ไง ไม่เห็นเหรอ ป้ายออกจะใหญ่ว่าตรงนั้นคือบ่อเลี้ยงปลา ” “ เห็น หนูแค่ช่วยหมา แต่ดันลื่นตกลงไปอะ ” “ ลื่นเหรอ? ลื่นลงไปเสียงดังเหมือนกระโดดหรือไง ” พี่ฉัตรพูดออกมาเหมือนจะไม่เชื่อ“ พอเลย เมื่อกี้มีเด็กคนหนึ่งมาบอกว่าพี่สาวของเธอเป็นคนผลักแกยัยมุก ” ฟ้าที่เดินตามมาโพล่งขึ้นด้วยน้ำเสียงโมโห“ เดี๋ยวฟ้าช่วยเล่าให้พี่ฟังหน่อย ว่ามันเกิดอะไรขึ้น ” พี่ฉัตรหันไปหาฟ้า“ ค่ะ ” “ พี่ต้องเชื่อหนูนะ ว่าหนูลื่นตกล
บทที่ 9 โดนผลัก05:00 น.เสียงนกหวีดดังขึ้น ปลุกทุกคนที่นอนให้ตื่นขึ้นทันที พร้อมกันรีบพับห่ม แต่ก็ได้แต่ทำอะไรไม่ถูก เพราะตอนแรกเหมือนจะสะลึมสะลือ พอตาแจ้งก็ต้องหยุดชะงักเพราะนี่ไม่ใช่ค่ายของตัวเอง“ ทหารทุกนายตื่นได้แล้ว อีกยี่สิบนาทีจะต้องมารวมกันที่เดิมแล้วนะ ตอนนี้ให้เวลาเก็บของ สัมภาระทุกอย่าง แล้วล้างหน้าล้างตา เตรียมตัวมาวางแผนช่วยคนกันต่อ ” เสียงโทรโข่งก็ดังขึ้นพวกเราก็รีบจัดแจงของต่างๆ ผ้ายางที่กั้นกำแพงก็เก็บเข้ากระเป๋าหมด จัดเก็บของจนครบ ไม่ลืมที่จะสวมเสื้อแขนยาวสีดำที่มีชื่อและตราของค่าย จัดแต่งใส่ไว้ในกางเกงให้ครบ และพากันไปเข้าห้องน้ำ ผู้หญิงจะเข้านานกว่าผู้ชาย มันโชคดีที่ไม่ต้องเก็บอะไรเยอะด้วยระหว่างรอเข้าห้องน้ำต่อจากพี่ๆ ในค่ายที่เข้ากันเกือบทุกคนแล้ว สักพักมีพวกผู้ชายจากค่ายทหารพรานมาเข้าห้องน้ำด้วย“ ใครเข้าต่อเหรอ ”“ ฉันเอง ” ฉันพูดขึ้น“ ให้เราก่อนได้ไหม พอดีเราปวดท้องหนักมาก ”“ เอ่อ… ” ด้วยความใจอ่อนก็ให้ผู้ชายคนนั่นเข้าก่อน หลังจากฟ้าออกมา เหลือแค่ฉันที่ยังไม่ได้เข้าห้องน้ำในตอนนี้“ อ้าว ทำไมมุกไม่เข้าไปอะ ” พี่หวานถามขึ้น“ เอ่อ …คนเมื่อกี้เขาบอกปวดหนัก






![จิรัติพันประดับ [เซตเกี่ยวรัก]](https://acfs1.goodnovel.com/dist/src/assets/images/book/43949cad-default_cover.png)
