Semua Bab วิวาห์บังคับรัก: Bab 1 - Bab 10

สวัสดีค่ะ พบกับไรต์มินนี่อีกแล้วนะคะ เรื่องนี้ ใช้นามปากกา ผกายมาส มาในแนวใหม่ ที่ไม่เคยแต่งมาก่อน นั้นก็คือ พระ-นางรับราชการทหารทั้งคู่ และจะเริ่มเรื่องในสามจังหวัดชายแดนอีกแล้ว ไรต์เป็นคนใต้ ส่วนมากชอบบรรยายสถานที่ในภาคใต้ แต่ไม่อยากเอ่ยชื่อ อิอิคำเตือนเรื่องนี้ไม่ได้อ้างอิงความจริงใดๆ ตัวละครและชื่อ ไม่ได้มาจากบุคคลจริงๆ ทุกคนไม่ได้มีตัวตนจริงๆ ทุกอย่างไรต์สมมุติขึ้นมาเองค่ะชื่อสถานที่ ชื่อค่าย ตำบล อำเภอ ทุกอย่างจะอยู่ในภาคใต้ สามจังหวัดชายแดนใต้ ยกตัวอย่างเช่น ค่ายXX อำเภอYY แบบนี้นะคะจริงๆ เรื่องนี้ไรต์ไตร่ตรองมาสักพักแล้วเช่นกัน ส่วนตัวเป็นคนใต้ รับรู้เหตุการณ์บ้าง แต่ไม่ได้อยู่ในพื้นที่สามจังหวัดชายแดนใต้ค่ะ เลยไม่กล้าจะพิมพ์เหตุการณ์ สถานการณ์ต่างๆได้หมด มันเลยอาจจะ บิดเบือนจากความจริงมากๆ ที่แต่งแนวนี้เพื่อความสนุกค่ะ อ่านเพื่อความบังเทิงนะคะไรต์จะขอแต่งนอกกรอบ อย่างเช่น การปฎิบัติงานในพื้นที่ มันอาจจะไม่มีอยู่จริง แต่ไรต์จะเสริมเข้าไปให้มันสมเหตุสมผลหรืออาจจะมีอยู่จริง ไรต์ก็ไม่อาจจะรู้ได้เพราะเป็นข้อมูลในค่ายทหารหรือในค่ายโจร555+ แต่ยศของทหารจะอิงตามความจริง โจรที่โผล

บทที่ 1 เข้าผิดห้องชีวิตเปลี่ยน!!!ย้อนไปหนึ่งปีก่อนตอนนั้นฉันอายุเพียง 21 กำลังศึกษาปริญญาตรีปีที่สาม ด้วยความที่ตัวเองเป็นคนห้าวๆ ปีนป่ายต้นไม้ แก่นแก้ว จึงชอบเล่นกับพวกผู้ชายซะส่วนใหญ่ จึงไปสมัครทหารพรานหญิงที่สามจังหวัดชายแดนใต้แบบแอบแม่ไป เพราะแม่ไม่สนับสนุนแต่ก่อนหน้านั้นฉันไปสอบไว้แล้วแต่ผลยังไม่ออกต้องรอก่อน แต่ดันเกิดเหตุการณ์ไม่คาดคิดเสียก่อน เรื่องในคืนนั้นด้วยความที่มึนและเมาก็เลยเข้าห้องผิดเรื่องมีอยู่ว่า เป็นงานวันเกิดของพี่สาวคนโต จัดขึ้นที่โรงแรมแห่งหนึ่ง ค่าของทุกอย่างที่ต้องจ่ายพี่สาวจะเป็นคนออกให้หมด ถึงจะบอกเพื่อนสนิทมาเยอะ นางก็จ่ายไหวเพราะมีสามีเป็นเศรษฐีห้องฉันกับห้องพี่ฉัตรมันติดกัน แล้ววันนั้นแบบเมาด้วยเลยเข้าห้องผิด พี่เขาก็ไม่ล็อกประตูนะ จำเรื่องบนเตียงไม่ได้เลย แต่พอตื่นมา ก็คิดว่าสภาพตัวเอวแบะพี่เขาน่าจะมีซัมติงกัน เพราะตามคอฉันมีแต่รอยคริสลงมาจนถึงทรวงอกอวบ แล้วมันคือครั้งแรกที่ฉันจำอะไรไม่ได้ แต่มันเจ็บจี๊ดที่ช่วงล่วงมากๆ บนเตียงก็มีคราบเลือดเปรอะเปื้อนไปหมดตื่นมาพร้อมกันก็ตกใจ มองหน้าแบบเลิ่กลั่ก จะว่ารู้จักก็ได้ เพราะสนิทกันระดับหนึ่ง พี่เข

บทที่ 3 การทำงาน /คนละคนกลับมาเข้าสู่ปัจจุบันอีกแค่เก้าเดือน ฉันต้องแต่งงานกับพี่ฉัตรแล้วสินะ เห้อ!“ ดูทำหน้าเข้า เป็นอะไร แฟนไม่โทรหาหรือไง! ”“ เปล่า ก็แค่ไม่อยากจะแต่งงานนะ ” ฉันพูดออกไปให้เพื่อนทั้งสามฟังตั้งแต่มาฝึกทหารพรานจนตอนนี้เข้ารับราชการแล้ว ฉันก็มีเพื่อนสนิทมากๆ ในกรมสามคน มี ฟ้า ฝน ฝ้าย เราคุยกันถูกคอมากเลยสนิทกัน ขนาดเพิ่งเข้ามาเป็นทหารพรานเองนะ เหมือนสนิทกันมาจากชาติปางก่อนแหนะ พูดจับเล่นได้ทุกเรื่องในค่ายทหารพรานที่ฉันอยู่คือค่ายXX มีทหารพรานชายประมาณห้าคนเป็นคนที่มียศใหญ่คอยสั่งการพวกเรา ที่เหลือเป็นหญิงทั้งหมดสามสิบคน การทำงานจะแบ่งกัน อยู่ในห้องธุรการหน้าคอมแอร์เย็นๆ สิบคน เข้าป่าลาดตะเวรสิบคนและอีกสิบคนจะหยุดพัก การทำงานและวันหยุดพักจะมีแค่สิบวัน คือสลับวนเวียนไป แต่ละกลุ่มจะเรียกเป็น หมู่หนึ่ง หมู่สอง หมู่สามก่อนออกลาดตะเวรทุกครั้งจะมีการเซ็นหนังสือยินยอม เพราะแค่ก้าวออกจากค่ายก็อันตรายแล้ว ถ้ามีหนังสือยินยอมมันจะไม่ต้องมีปัญหาภายหลัง หากเกิดการสูญเสียใดๆ แต่มันจะมีค่าชดเชยให้นะ และให้เราบอกว่าต้องการยกให้ใคร คนที่ไม่มีครอบครัวก็ยกให้แฟน คนที่มีครอบครัวก็ยก

บทที่ 5 คิดว่าจำไม่ได้เหรอ?พวกเราหมู่สองทั้งสิบเอ็ดคนเดินมาถึงก็ไม่ทันได้พักหายเหนื่อย ก็เตรียมตัวจะลงไปช่วยประชาชนก่อนเป็นอันดับแรกค่ายพวกเรามาด้วยสภาพโส-มม เลอะเทอะ สกปรก อิดโรย ตั้งแต่เท้าถึงขาก็เต็มไปด้วยโคลนสีแดง ใบหน้าของแต่ละคนเต็มไปด้วยคราบสีดำ ที่ทาอำพลางตั้งแต่ตอนลาดละเวนค่ายอื่นที่มาคือสภาพดูดี มีแค่ชุดที่เปียกคงเพราะลุยน้ำหรือตากฝนแหละ“ หวายกับหวานรอตรงนี้นะ เฝ้าสัมภาระและปืนของทุกคนไว้ด้วย ที่เหลือตามผมมา” ผู้หมวดพูดขึ้นที่ต้องทิ้งคนให้เฝ้าเพราะไม่สามารถไว้ใจใครได้ ปืนคือของหวงของทหารที่สุด ถ้าหายไปอาจจะมีอันตราย เพราะไม่รู้ว่าตกไปอยู่ในมือโจรหรือชาวบ้านและถ้ามันเป็นของทหารคนไหน คนนั้นต้องรับผิดชอบด้วย เขาถึงบอกว่ารักษาปืนให้รักษาเท่าชีวิต“ ยัยมุก นั่นมันคู่หมั้นแกใช่ไหมอะ? ” ฟ้าเดินมาสะกิดแขนฉันเบา ๆ พร้อมพูดกระซิบและพยักพเยิดไปตรงหน้าฉันที่กำลังวางกระเป๋าที่แบกมากับปืนลงก็มองตามและมันก็จริง พี่ฉัตรกำลังพายเรือพาชาวบ้านมาส่งบนถนนที่พวกฉันยืนอยู่“ หลีกๆ ” ฉันไม่รู้ว่าพี่ฉัตรจะเห็นไหม แต่รีบพาตัวเองไปหลบข้างหลังเพื่อน แล้วรีบวางของลงพอเรือพี่ฉัตรมาถึงผู้หมวดค่ายเร

บทที่ 7 เทคแคร์ / หรือแอบมีอะไรกันหลังจากเข้าห้องน้ำไปปลดทุกข์ ไม่ได้อาบน้ำอะไรหรอก แค่ล้างหน้าก็ยังไม่ได้ล้างเพราะโดนเรียกรวมพลซะก่อนทุกค่าย ทุกคนมายืมรวมกัน แต่จะเข้าแถวค่ายใครค่ายมัน แล้วมันยังจะบังเอิญอีก ค่ายทหารพรานหญิงXXยืนใกล้ค่ายทหารบกYYซึ่งมันคือค่ายพี่ฉัตร อีกข้างก็เป็นทหารพรานชายค่ายBB เรียกว่าชายล้อมก็ยังได้ เพราะมีแค่ค่ายฉันเป็นผู้หญิงเพียงค่ายเดียวในตอนนี้“ มากันครบแล้วใช่ไหม! ” เสียงดังผ่านโทรโข่ง“ ครบค่ะ/ครับ ” ทุกคนต่างตะโกนออกมาเสียงเดียวกัน“ จัดแถว ซ้ายหัน ขวาหัน ตามระเบียบพัก เอาละ วันนี้ก็รู้กันอยู่ว่ามาช่วยผู้ประสบภัยน้ำท่วม ผมเห็นว่าทุกคนทำเต็มที่แล้ว แต่ดูท้องฟ้ามันครึ้มๆแล้วอีกแล้วตอนนี้น่าจะช่วยได้ไม่หมด แถมเข้าไปข้างในซอย น้ำก็เชียวมาก ก็เลยอยากให้ทหารทุกนายพักที่นี่ก่อน พรุ่งนี้จะได้ลุยต่อ ให้ทหารพรานหญิงค่ายXXพักบนบ้านสูงหลังนั้นนะ ส่วนทหารบก ทหารเรือ ทหารพรานผู้ชาย ก็ไปหาที่กันเอาเองนะ ”“ รับทราบ! ” ทุกคนตะโกนพร้อมกัน“ จัดแถว เลิกแถว! ”พรึ่บ! ทุกคนยกมือขึ้นมาทำความเคารพ แล้วแยกแถว แต่จะไปทีละแถวตามระเบียบของทหาร“ รับไว้ ” มันเป็นจังหวะที่พี่ฉัตร