ตอนที่ 1 | ฟาร์ริกซ์

คอนโดหรูใจกลางเมืองเปรียบเสมือนห้องเชือดที่เจ้าของห้องมักจะพาสาวสวยเข้ามาทุกวันแทบจะไม่ซ้ำหน้า เหมือนกับเหตุการณ์ที่กำลังเกิดขึ้นอยู่ในตอนนี้…

“อื้อออ” เสียงครางหวานดังระงมไปทั่วห้อง ใบหน้าสวยเชิดขึ้นเพื่อรับจูบที่ดูดดื่มจากชายหนุ่ม ชุดเดรสที่ใส่ก็ถูกถลกขึ้นมาเหนือเอว พร้อมกับมีมือหนาลูบไล้เรือนร่างสวยเพื่อสร้างความเสียวซ่านอยู่ตลอดเวลา

ใบหน้าสวยซุกไซ้ไปตามหน้าอกแกร่งอย่างเอาใจ เธอกับเขาพึ่งจะเจอกันครั้งแรก ยังไม่ได้ถามชื่อกันด้วยซ้ำ แถมยังคุยกันได้แค่ไม่กี่คำก็มาโผล่ที่ห้องของชายหนุ่มแล้ว

“อ๊ะ!”

มือหนาขย้ำหน้าอกอวบอิ่มอย่างหมั่นเขี้ยวและรุนแรง จนอีกฝ่ายต้องส่งเสียงร้องออกมาด้วยความเจ็บ ถึงจะเป็นความเจ็บแต่ก็แฝงมาด้วยความรู้สึกดีๆ

“ซี๊ดดด~”

ร่างบางสูดปากครางเสียวออกมาเมื่อชายลูบไล้ไปทั่วทุกจุดอ่อนไหว ซึ่งสร้างความเสียวซ่านให้เธอเป็นอย่างดีและเธอก็ไม่ใช่คนไร้ประสบการณ์ที่จะยืนนิ่งอยู่เฉยๆ ให้อีกฝ่ายรุกล้ำอยู่ฝ่ายเดียว

หญิงสาวจัดการถอดเสื้อชายหนุ่มออกเพื่อที่จะได้มองร่างกำยำที่สมบูรณ์แบบชัดเจนยิ่งขึ้น ผู้ชายอะไรทั้งหล่อทั้งรวย เพอร์เฟคไปหมดทุกอย่างแบบนี้ใครบ้างจะไม่ชอบ

มือหนาจับล็อกใบหน้าสวยให้หันมารับจูบอันดูดดื่มและเร่าร้อนจากเขาอีกครั้ง ทำเอาร่างบางอ่อนระทวยจนแทบจะยืนต่อไปไม่ไหว

“เข้าไปในห้องนอนก่อนไหมคะ” เสียงหวานเอ่ยถามชายหนุ่มเจ้าของห้องทันทีที่ริมฝีปากของเธอเป็นอิสระ

“นี่มันพื้นที่ส่วนตัวของพี่ รับรองไม่มีใครเข้ามาหรอก”

น้ำเสียงแหบพล่ากระซิบบอกข้างใบหูของหญิงสาว ไม่ว่าเขาและเธอจะร่วมรักกันตรงไหนก็ได้ทั้งนั้น ขึ้นชื่อว่าพื้นที่ส่วนตัวไม่มีใครกล้าเข้ามาแน่ ยิ่งเวลาดึกแบบนี้ก็ยิ่งไม่มีใครเข้ามา

ชายหนุ่มและหญิงสาวกอดจูบและนัวเนียกันอยู่ที่โซฟาห้องรับแขกอย่างดูดดื่มไม่มีใครยอมใคร เรียกได้ว่าเปิดประตูเข้าห้องมาก็จัดหนักจัดเต็มกันแบบไม่ต้องเดินไปไหน

ฟาร์ริกซ์ หนุ่มโสดผู้หลงใหลและรักความอิสระเป็นที่สุด ทั้งแต่ที่เลิกกับแฟนเก่าที่ชื่อ เมเบล เขาก็ไม่เคยคบหาดูใจกับผู้หญิงคนไหนแบบจริงๆ จังๆ เลยสักครั้ง ส่วนใหญ่ก็กินเล่นกินขว้างไปเรื่อย ไม่ผูกมัด เพราะเขาเป็นพวกที่เบื่อง่ายหน่ายเร็ว

ส่วนเรื่องฐานะคงไม่ต้องพูดถึงเพราะรวยอยู่แล้ว มีงาน มีบริษัทอีกหลายที่ที่เขาจะต้องดูแล ทำให้สาวๆ พร้อมที่จะเข้าหา ถึงแม้จะเป็นแค่คู่นอนชั่วคราวแต่ก็ได้เงินตอบแทนอย่างหนักทุกครั้ง ทั้งฟินทั้งได้เงินใครๆ ก็ชอบและต้องการกันทั้งนั้น

พรึบ!

0.0!

“อร๊าย!!” หญิงสาวร้องออกมาด้วยความตกใจเมื่อเห็นชายหนุ่มอีกคนเปิดประตูเข้ามาโดยที่ไม่ส่งสัญญาณหรือขออนุญาตเจ้าของห้องก่อน

“ไม่มีมารยาท” ฟาร์ริกซ์สบถออกมาด้วยท่าทางอารมณ์เสียแบบสุดๆ กำลังจะเข้าด้ายเข้าเข็มแท้ๆ แต่กลับมีคนมารบกวน

“มีเรื่องจะคุยด้วย” ใบหน้าและท่าทางนิ่งเรียบบอกเจ้าของห้อง ถ้าหากไม่ใช่เรื่องเร่งด่วนเขาคงไม่มาถึงคอนโดส่วนตัวของน้องชายในเวลานี้อย่างแน่นอน

“ไปรอในห้องนอน” ฟาร์ริกซ์หันไปบอกหญิงสาวคู่นอนที่กำลังดึงชุดให้กลับมาอยู่สภาพเดิม

“มีเรื่องอะไร”

เมื่อสาวสวยเดินเข้าไปรอในห้องนอน เจ้าของห้องก็นั่งลงที่โซฟาตัวเดิมด้วยท่าทางสบาย เหมือนกับก่อนหน้านี้ไม่มีอะไรเกิดขึ้น

“เรื่องแต่งงาน” ฟินนิคซ์ พี่ชายคนโตพูดเข้าประเด็นที่เขาต้องการจะมาพูดในวันนี้ทันที

“ก็บอกแล้วไงว่าไม่แต่ง” เจ้าของห้องรู้สึกอารมณ์เสียทุกครั้งที่พูดถึงเรื่องนี้ ถึงแม้จะเป็นเรื่องที่ไร้สาระสำหรับเขาก็ตาม

“แต่ยังไงก็ต้องแต่ง” ฟินนิคซ์ยังคงยืนยันคำพูดเดิม ถึงแม้ว่าน้องชายจะปฏิเสธแต่พอถึงเวลายังไงก็ต้องได้แต่งงานอยู่ดี

“ทำไมไม่แต่งเองล่ะ” ฟาร์ริกซ์สวนกลับทันทีและเขาก็ไม่เข้าใจคุณพ่อเหมือนกัน มีลูกชายถึงสองคนแต่ทำไมถึงเลือกเขาให้เป็นคนที่ได้แต่งงานกับลูกสาวของเพื่อนสนิท

“ก็คุณพ่อสั่งไว้ว่าให้แกเป็นคนแต่ง” พี่ชายพูดย้ำเพื่อให้น้องชายเข้าใจถึงข้อตกลงและคำขอของคุณพ่อที่ได้พูดเอาไว้ก่อนที่ท่านจะจากไปเมื่อหลายสิบปีก่อน

“จะแต่งได้ยังไงหน้าตาเป็นยังไงก็ไม่เคยเห็น”

ผู้หญิงอะไรเห็นแก่ตัว เห็นแก่เงิน ยอมทำทุกอย่างเพื่อเงิน ประโยคหลังฟาร์ริกซ์ได้แต่พูดกับตัวเองในใจ เพราะเขารู้มาว่าครอบครัวของผู้หญิงที่เขาจะแต่งงานด้วยเป็นหนี้ก้อนโตและกำลังจะล้มละลาย

“ก็แต่งตามคำสั่งของคุณพ่อไปก่อน ถ้าไม่ชอบก็ค่อยหย่าก็ได้” ฟินนิคซ์พยายามหาทางออกให้น้องชาย

“ไม่! ยังไงก็ไม่แต่ง!” ชายหนุ่มยังคงยืนยันเสียงแข็ง เพราะเขาไม่อยากแต่งงานกับผู้หญิงที่เขาไม่เคยรู้จักมาก่อน

“จะทำตัวมีปัญหาเพื่ออะไร จำไม่ได้เหรอว่าก่อนคุณพ่อจะตายแกรับปากเรื่องอะไรไว้” ฟินนิคซ์พูดย้ำถึงเรื่องนี้อีกครั้งเพื่อเตือนความจำให้น้องชาย

“….” ฟาร์ริกซ์ถึงกับเงียบ พูดอะไรไม่ออก ในสมองก็ประมวลภาพเหตุการณ์วันนั้นขึ้นมา

คุณพ่อพูดถึงคำสัญญาที่เคยให้เพื่อนสนิทที่เคยช่วยเหลือและมีบุญคุณต่อกัน คุณพ่อขอร้องให้ฟาร์ริกซ์แต่งงานกับลูกสาวของเพื่อนสนิทเมื่อถึงเวลา ซึ่งฟาร์ริกซ์ก็ได้รับปากและให้คำสัญญาก่อนที่คุณพ่อจะสิ้นลมหายใจ

“ทำทุกอย่างตามคำสั่งของคุณพ่อให้เสร็จ!”

ฟินนิคซ์ไม่อยากจะบังคับแต่เขาอยากให้น้องชายรักษาคำสัญญาที่เคยพูดกับคุณพ่อเอาไว้ เมื่อตอนนี้ถึงเวลาที่ทั้งสองฝ่ายจะต้องแต่งงานกันแล้ว

“แกไม่ได้เป็นคนแต่ง แกก็พูดง่ายหนิ” ฟาร์ริกซ์มักจะพูดจาประชดพี่ชายแบบนี้ทุกครั้ง

“ถ้าแกไม่รัก แต่งเสร็จก็แค่แยกย้ายกันไป”

“แค่เอาเงินให้ก็น่าจะพอแล้ว” ฟาร์ริกซ์ไม่อยากแต่งงานเพื่อใช้หนี้ให้กับครอบครัวของผู้หญิงคนนั้นและคิดว่าอีกฝ่ายต้องการเงินไปใช้หนี้เท่านั้น

“แต่คุณพ่อสั่งเอาไว้ให้แต่งงาน”

ปึก!

กำปั้นหนักทุบลงที่โต๊ะเสียงดัง ถ้าหากไม่ใช่โต๊ะราคาแพงที่มีความแข็งแรงเป็นพิเศษป่านนี้โต๊ะตัวนี้คงพังไม่เป็นท่าไปแล้ว

“จะอะไรนักหนาวะ!” ชายหนุ่มสบถออกมาด้วยท่าทางหัวเสียสุดๆ

“แกนั่นแหละจะอะไรนักหนา แค่แต่งงานก็จบแล้ว”

“พูดง่ายดีหนิ” ใบหน้าหล่อแสยะยิ้มที่มุมปาก คนไม่ได้แต่งจะพูดอะไรก็ดูง่ายไปหมด ต่างจากเขาที่ต้องเป็นคนรับผิดชอบเรื่องนี้

“แกอยู่เฉยๆ รอใส่ชุดเจ้าบ่าวก็พอ เดี๋ยวเรื่องอื่นฉันจัดการให้” ฟินนิคซ์อยากทำทุกอย่างให้เสร็จตามคำสัญญาที่คุณพ่อต้องการ

“แค่นี้ใช่ไหมที่แกจะมาพูด”

“นี่ไม่ใช่คำสั่งของฉัน แต่เป็นคำสัญญาที่แกเคยให้ไว้กับคุณพ่อ”

“….”

“มันถึงเวลาที่แกจะต้องทำตามคำสัญญาแล้ว”

ประโยคทิ้งท้ายก่อนที่ฟินนิคซ์จะเดินออกจากห้องไป ปล่อยให้ฟาร์ริกซ์นั่งจมอยู่กับคำสัญญาในอดีตที่เคยให้ไว้กับคุณพ่อ

สุดท้ายแล้วฟาร์ริกซ์ก็ต้องทำตามคำสัญญาโดยที่ไม่สามารถเลี่ยงได้ เพราะนอกจากจะเป็นคำสัญญาที่เขาให้ไว้กับคุณพ่อแล้ว ยังเป็นคำขอของคุณพ่อก่อนที่ท่านจะจากไป…

..

ตอนแรกมาแล้วค่าาาา

ฝากกดถูกใจ กดคอมเมนท์ และกดเพิ่มเข้าชั้นหนังสือกันเยอะๆ เป็นกำลังใจให้ไรท์ด้วยนะคะ