2

พิมพ์นาราหอบหายใจจนตัวโยน ร่างเธอสั่นระริกด้วยความเสียดเสียว ก่อนที่จะหวีดร้องเมื่อถึงจุดหมายปลายทางอย่างรุนแรง

กันต์ถอนกายออกห่าง เขากดร่างเธอให้คุกเข่ากับปลายเตียง ก่อนจะดึงเอวของเธอมาหาแล้วสอดกายเข้าหาทางเบื้องหลัง ใบหน้าของเธอเชิดขึ้นด้วยความซ่านกระสัน เธอร้องครางเสียงหลงแทบไม่เป็นภาษา ร่างกายสั่นเทิ้มจากจังหวะรักที่รุกเร้าเข้ามาอย่างหนักหน่วง

เขาสอดมือเข้าใต้ร่างก่อนจะบีบเคล้นปทุมถันอวบเต็มที่สั่นไหวไปมาตามแรงกระแทก สะโพกของเธอถูกดึงมาด้านหลังให้สอดรัดครั้งแล้วครั้งเล่า ยอดอกถูกนิ้วแกร่งสะกิดหนักๆ จนขนลุกซู่ เธอส่ายหน้าไปมาด้วยความทรมานแสนหวาน

กันต์สอดมือเข้าใต้รักแร้สาว เขาดึงร่างเธอมาแนบชิด แผ่นหลังเนียนเสียดสีกับทรวงอกแกร่งของเขา ใบหน้าของเธอเชิดขึ้น ก่อนที่เขาจะจับคางสวยมาทางด้านหลังและบดจูบอย่างหนักหน่วง

พิมพ์นาราจูบตอบเขาอย่างไม่ประสีประสาเช่นเดิม เธอสัมผัสได้ถึงลิ้นหนาที่รุกรานเข้ามาเกี่ยวกระหวัดรัดรึง ความสากร้อนและหอมหวานทำให้เธอต้องเผลอคราง ก่อนจะหอบหายใจหนักๆ เมื่อเขาปลดปล่อยริมฝีปากเป็นอิสระ

ส่วนกลางร่างกายสาวแยกออกจากกัน เข่าบอบบางแทบจมหายไปกับพื้นเตียงเมื่อถูกกระแทกเข้ามาหาด้วยความเสียวซ่าน ร่างกายของเธอแนบชิดกับร่างกายของเขา มือหนาขยำเคล้นคลึงทรวงอวบหนักๆ ก่อนที่เขาจะยกแขนข้างหนึ่งของเธอพาดบ่าและไถลใบหน้าไปขม้ำดูดทรวงสวย

“อ๊ะ อ๊า...” เสียงของเธอสั่นระริกเมื่อเขากระแทกเป็นจังหวะถี่ยิบ ร่างอวบซบลงกับที่นอนเมื่อเขาปลดปล่อยเป็นอิสระ เขาตามติดมาฝังกายเข้าหาอย่างไม่ปรานี ใบหน้าของเธอซุกกับหมอนเหงื่อท่วมท้นสะโพกขาวผ่องลอยเล่นขึ้นรับจังหวะรักที่เชื่อมประสานกันอยู่

พิมพ์นาราจิกมือกับหมอนใบโตอย่างรุนแรง เมื่อเขาฝังกายเข้ามาหนักหน่วงแม่นยำ เธอหวีดร้องร่างสั่นระริก ผวาขึ้นอย่างสุขสมรุนแรง

กันต์กระแทกสะโพกหนักหน่วงอีกหลายครั้งก่อนจะกอดรัดเธอแนบแน่น เขาคำรามเสียงดังอย่างกระสันซ่านเมื่อตามเธอไปติดๆ

พิมพ์นารารับรู้ว่าเขาวนเวียนอยู่กับร่างกายของเธอ และเธอก็ยินยอมพร้อมใจ

หญิงสาวหลับลงทันทีที่ทุกอย่างมาถึงจุดแห่งความหฤหรรษ์เป็นลำนำสุดท้าย ร่างอวบถูกดึงไปกอดแนบอกอย่างหวงแหนทะนุถนอม...

พิมพ์นาราสะดุ้งสุดตัว ก่อนจะหอบหายใจอย่างรุนแรง เหงื่อของเธอไหลโซมไปทั่วกาย

..นี่เธอฝันอีกแล้วเหรอ ขนาดว่าหนีมาหลบอยู่ที่นี่แล้ว ความฝันเมื่อค่ำคืนที่ผ่านมา ยังตามหลอกหลอนเธอไม่หาย

ร่างอ่อนแรงเดินโซซัดโซเซออกมาข้างนอก จำได้ว่าเพื่อนสนิทของเธอก็อยู่ด้วยกัน แต่ไม่รู้ว่าหายไปไหนแล้ว

เดินมาถึงห้องครัวก็เจอกับซุปร้อนๆ กลิ่นหอมกรุ่นอยู่ในหม้อ ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าใครเป็นคนทำขึ้นมา เพราะความหิวและร่างกายที่อ่อนล้าเต็มที ทำให้เธอรีบจัดการกับซุปหม้อนั้นจนเกลี้ยง

พอกินอิ่มแล้วความรู้สึกที่พยายามวิ่งหนี ตามมาจู่โจมอย่างหนักและยิ่งหนักหน่วงกว่าเดิมเสียอีกเมื่อคิดว่าเมื่อคืนไม่น่าไปแย่งเหล้าแก้วนั้นดื่มเลย เพิ่งมารู้ตัวว่าเหล้าแก้วนั้นมีสิ่งเจือปนก็ตอนนี้เอง เพราะเธอคงไม่เมาเหล้าจนไปปล้ำผู้ชาย หรือโดนลากไปง่ายๆ แน่ แต่เมื่อคืนเธอยินยอมพร้อมใจไปกับ... เขา

กันต์... ผู้กำกับหนุ่มไฟแรงที่เธอเห็นเขาบ่อยๆ เพราะเขามาทำงานอยู่ในไร่องุ่นของพี่ชาย เธอไม่ได้คิดอะไรเกินเลยกับเขาแม้แต่น้อย แค่นึกชื่นชมเขาที่เป็นคนรุ่นใหม่อนาคตไกล แม้บางครั้งจะแอบหมั่นไส้เขาอยู่เหมือนกันและเขาเองก็เอ็นดูเพื่อนรักของเธอมากๆ ด้วย

“ทำไมซวยแบบนี้นะ” พิมพ์นาราซบหน้ากับฝ่ามือ แม้จะรู้สึกดีที่พี่ชายไม่โดนยัยดาราวดีจับเป็นสามีเพราะยานรกนั่น แต่เธอกลับซวยเสียเอง บางทีพี่ชายโดนจับก็อาจจะหาทางหนีทีไล่ได้ เพราะยังไงก็เสียหายน้อยกว่า แต่เธอน่ะสิ เป็นผู้หญิง พรหมจรรย์ที่เสียไปก็เรียกคืนไม่ได้ แล้วไหนจะยังความอับอายขายหน้าอีก เธอจะสู้หน้าใครได้

ยิ่งกับกันต์แล้ว เธอแอบหนีมาตั้งแต่ตื่นนอนขึ้นมาบนเตียงแล้วพบว่านอนเปลือยอยู่กับเขา เธอไม่กล้าสู้หน้าเขา ทั้งเจ็บทั้งอาย สารพัดปนเปกันไปหมด ยิ่งถ้าพี่ชายรู้เข้า เธอยังไม่รู้เลยว่าจะทำยังไงดี

พอเจอพี่ชายกับเพื่อนรักเข้า พิมพ์นาราจึงต้องแกล้งทำเป็นไม่มีอะไรเกิดขึ้น ตอนเย็นเธอช่วยบัวบูชาทำอาหารด้วยจิตใจที่เลื่อนลอย พอโดนทักก็บอกว่าเพลียนิดหน่อย บัวบูชาคิดไปว่าเพราะไม่สบาย แต่จริงๆ เธอมีเรื่องให้ต้องคิดตลอดเวลา

เสียงของพี่ชายที่ดังเข้ามาหลังจากที่เธอกับเพื่อนรักจัดโต๊ะอาหารเสร็จ ทำให้พิมพ์นาราต้องปรับสีหน้าให้เป็นปกติ เพราะความที่มัวแต่คิดเรื่องของตัวเอง เลยไม่ได้สนใจว่าเพื่อนรักและพี่ชายมีปฏิกิริยาอย่างไรต่อกันบ้าง

แต่อีกเสียงที่ดังตามหลังพี่ชายเข้ามาทำให้พิมพ์นาราตัวแข็งทื่อ เธอคิดว่าตัวเองเป็นใบ้ เมื่อโดนจ้องเอาจ้องเอาเหมือนเขาจะสื่อความหมายอะไรบางอย่าง

กว่าจะรับประทานอาหารเสร็จเล่นเอาเธอเกร็งไปหมด เอาแต่หลบหน้าหลบตาตลอดเวลา คิดแต่จะหนีเข้าห้อง ไม่คิดว่าพี่ชายจะใช้ให้เธอไปส่งอีตานั่นที่หน้าบ้านอีก