“ลำดับต่อไปเป็นตัวแทนจากคณะวิศวะกรรมศาสตร์ ขอเสียงกรี๊ดให้กับดาวเดือนคณะวิศวะด้วยครับผม”
หนุ่มหล่อสาวสวยอย่างเชอร์รี่กับวรงกรณ์เดินออกมาคู่กัน ก่อนที่จะเดินโชว์ตัวตามที่ซ้อมไว้และก็กลับมาแนะนำตัว
“สวัสดีดีค่ะ ดิฉันนางสาว ชุดาภา จันทรรุ่งเรือง หรือเรียกง่ายๆ ว่าน้องเชอร์รี่เป็นตัวแทนจากคณะวิศวะ …”
“ฟังฝ่ายหญิงไปแล้วเดี๋ยวมารู้จักหนุ่มหล่อฝ่ายชายบ้างนะครับว่าเป็นใครยังไงบ้าง คิดว่าสาวๆเกินกว่าครึ่งต้องอยากรู้จักเขาคนนี้แน่ๆ”
พิธีพูดจบเสียงเชียร์เสียงกรี๊ดดังต้อนรับเดือนวิศวะคนหล่ออย่างล้นหลาม
“สวัสดีครับทุกท่าน ผม นายวรงกรณ์ โชติกุลวัฒนา หรือเรียกผมสั้นๆง่ายๆว่าโน้ตก็ได้ครับ ผมเป็นตัวแทนจากคณะวิศวะก็ขอฝากเนื้อฝากตัวเช่นกันครับ……”
“ครับผ่านไปอีกคณะแล้วนะครับ เหลือคณะสุดท้ายของเราในวันนี้ ขอเชิญทุกท่านพบกับหนุ่มหล่อสาวสวยของคณะแพทย์ศาสตร์นะครับ เชิญน้องๆท้ังสองคนเลยครับ“
เสียงปรบมือดังกึกก้องทำเอากิตติภพประหม่ามือไม้เย็นเฉียบก่อนจะกระซิบบอกเพื่อนสาวที่ยืนอยู่ข้างตน กิ่งก้อยเลยเอื้อมมือมาบีบมือเพื่อนเพื่อให้กำลังใจ บังเอิญความสนิทสนมนั้นอยู่ในสายตาของวรงกรณ์ที่กำลังก้าวสวนลงเวทีมาพอดีทำให้อดหมั่นไส้ไม่ได้ นี่กะจะเป็นเสือใบเลยใช่ไหมผู้หญิงก็ได้ผู้ชายก็ดี
“สวัสดีค่ะ ดิฉันนางสาว เกศสุดา ตรินณรงค์ฤทธิไกร หรือเรียกสั้นๆว่า น้องกิ่งก้อยก็ได้ค่ะ เป็นตัวแทนจากคณะแพทย์…..”
“เป็นยังไงกันบ้างครับ รู้จักสาวสวยไปแล้วมารู้จักหนุ่มหล่อเกาหลีเกาใจคนน้ีสักหน่อยนะครับว่าเป็นใครมาจากไหน เชิญครับ”
“สวัสดีครับ ผม นายกิตติภพ เลิศธนาธีรกานต์ ชื่อเล่นบอมบอม หรือเรียกบอมเฉยๆก็ได้ครับ เป็นตัวแทนจากคณะแพทย์ครับ….”
เสียงเชียร์เสียงปรบมือดังก้องในหอประชุมใหญ่ของมหาวิทยาลัยที่ใช้ประกวด พอคู่สุดท้ายรายงานตัวและเดินโชว์ตัวเสร็จ ตัวแทนแต่ละคณะก็ออกมาเดินโชว์อีกรอบก่อนจะกลับเข้าไปเก็บตัวที่ด้านหลังเวที
“ผ่านพ้นการและนำตัวและการโชว์ตัวแล้วนะครับน้องๆตัวแทนของแต่ละคณะสวยๆหล่อๆกันทุกคน ตอนนี้ก็น่าเห็นใจท่านคณะกรรมการทั้งหลายมากครับที่ตัดสินใจยากมากด้วยความหล่อความสวยของน้องๆแต่ละคนกินกันไม่ลงจริงๆ งั้นเรามีช้อยส์ต่อมาที่จะช่วยกรรมการแล้วครับ เพราะหลังจากนี้ก็จะเป็นการแสดงความสามารถของน้องๆตัวแทนของแต่ละคณะ เพื่อจะให้ท่านกรรมการได้ตัดสินใจว่าใครเก่งใครเทพใครคุมเวทีอยู่ ใครเหมาะที่จะเป็นตัวแทนเป็นหน้าเป็นตาของมหาวิทยาลัยของเราต่อไป หวังว่าหลังเวทีน้องๆและทีมงานคงพร้อมแล้ว ขอเชิญตัวแทนจากคณะศิลปกรรมศาสตร์ขึ้นโชว์ความสามารถก่อนเลยครับ”
ตัวแทนของแต่ละคณะขึ้นไปโชว์ความสามารถของตัวเองบนเวที จนมาถึงคิวของคณะวิศวะ ดาวคณะอย่างเชอร์รี่แสดงการรำฟ้อนเล็บซึ่งเธอรำได้อ่อนช้อยงดงามสมเป็นชาวเหนือ ส่วนวรงกรณ์แสดงความสามารถในการร้องเพลงซึ่งเพลงที่นำมาร้องได้สร้างความสนุกให้กับคนที่มาเชียร์ทุกคนเหมือนนักร้องมาเปิดคอนเสิร์ตเอง ด้วยหน้าตาที่ดีและน้ำเสียงที่เหมือนต้นฉบับทำให้วรงกรณ์คุมเวทีอยู่ ทุกคนในหอประชุมทั้งร้องทั้งโยกไปด้วยในขณะที่วรงกรณ์ทำการแสดงบนเวที พอจบเพลงทุกคนที่กำลังสนุกก็เรียกร้องให้ร้องอีกแต่พิธีกรทำหน้าที่ตัดบทและให้ส่งคะแนนโหวตถ้าอยากฟังอีก
ต่อจากคณะวิศวะแล้วนั้นก็มาถึงคิวของคณะแพทย์ พี่เลี้ยงทั้งหลายพากันขึ้นเวทีเพื่อยกเปียโนตัวใหญ่มาตั้งไว้บนเวทีเพื่อให้กิ่งก้อยตัวแทนฝ่ายหญิงก็โชว์ความสามารถในการร้องเพลงและในส่วนของกิตติภพโชว์ความสามารถในการเล่นเปียโน ทั้งสองคนเล่นคู่กันอีกคนร้องอีกคนเล่นเปียโนจึงทำให้เหมือนคู่รักที่เล่นเพลงรักจีบกัน ทำเอาทุกคนที่อยู่ในงานอินไปตามๆกัน ยกเว้นหนุ่มหล่อคู่แข่งจากคณะวิศวะที่ดูแล้วหมั่นไส้มาก
การประกวดดำเนินไปจนถึงพิธีการสุดท้ายคือการประกาศผู้ชนะเลิศที่จะได้เป็นดาวและเดือนของมหาวิทยาลัย สำหรับคนที่ได้รับตำแหน่งดาวมหาวิทยาลัยนั้นเป็นของดาวจากคณะอักษรศาสตร์ และเดือนของมหาวิทยาลัยเป็นของคณะวิศวะซึ่งก็คือวรงกรณ์นั่นเอง ส่วนกิตติภพและกิ่งก้อยเป็นตำแหน่งรอง ขณะที่ทุกคนเข้าไปแสดงความยินดีกับทั้งตำแหน่งที่หนึ่งและรองนั้น คนที่แอบสะใจไม่ใช่ใครที่ไหนแต่เป็นวรงกรณ์นั่นเอง เขาก็ไม่คิดว่าเขาจะได้เป็นแต่ด้วยความหมั่นไส้เดือนคณะแพทย์ที่เล่นใหญ่ทำเอาคนอื่นต้องแบกเปียโนมาให้แสดงถึงที่ ทั้งที่โชว์อย่างอื่นที่ไม่ต้องให้คนอ่ืนลำบากไปด้วยก็มีต้ังเยอะแยะมากมายแต่ไม่เลือกทำ พอเขาได้โดยอีกคนเป็นแค่รองเลยรู้สึกสะใจอยู่ลึกๆ
“เฮ้ยยยยย”วรงกรณ์ที่อาบน้ำเสร็จกำลังจะหันมาเช็ดตัวก็พบเจ้าของห้องยืนทำหน้ายักษ์ไม่พอใจอยู่“ไอ้บ้า ไอ้ลามกจะหันมาทำไม ทำไมไม่รู้จักแต่งตัวให้เรียบร้อยก่อน”“เมาจนเพี้ยนรึไง ใครเค้าอาบน้ำแล้วไม่ถอดเสื้อผ้ากัน อยากจะดูก็บอกดีๆ จะเอาให้ดู ไม่เห็นต้องมาแอบดู พอโดนจับได้แล้วทำเป็นโมโหโวยวายกลบเกลื่อน”กิตติภพถึงกับโมโหที่โดนว่าเพี้ยนแล้วก็ขี้ตู่หาว่าแอบมองอีก จึงถลาเข้าไปทุบคนที่ยืนเปลือยอยู่ในห้องน้ำ แต่ด้วยฤทธิ์น้ำเมาเลยทำให้อาการที่ยังเวียนหัวทรงตัวไม่อยู่จนเกือบล้ม แขนแข็งแรงของวรงกรณ์คว้าไปช้อนเอาคนที่เสียหลักจะล้มให้ทรงตัวขึ้นยืน ก่อนที่จะหัวเราะในลำคอ“อยากอาบน้ำก็ไม่บอก มาเดี๋ยวอาบให้ก็ได้” แขนแกร่งดึงเอาอีกคนมาไปในโซนอาบน้ำก่อนที่จะเปิดเรนชาวเวอร์แล้วกดเอาครีมอาบน้ำมาถูไปทั่วตัวคนเมา“นี่ ปล่อย ไม่อาบปล่อยยยย อย่าถู อ๊าาา อย่าลูบ อึมมมมม ปล่อยยยย กู อึมมม ”จากที่ตั้งหน้าตั้งตาถูครีมอาบน้ำไปทั่วตัวขาวของกิตติิภพ พอได้ยินเสียงครางของคนโดนถู ไหนจะกางเกงในสีขาวที่เปียกน้ำตอนนี้บางมากจนเห็นเจ้าหนูน้อยที่ตอนแรกนอนสงบนิ่งอยูในนั้นเริ่มผงกหัวขึ้น ทำเอาตัวตนที่ตื่นง่ายๆของ วรงกรณ์ลุกฮือ
“นี่บอมวันนี้บอมต้องไปกินเลี้ยงสายตระกูลกับวันเกิดของพี่เคที่ไหม” พนัชกรถามเพื่อนหลังจากที่เพิ่งเรียนคาบสุดท้ายของวันเสร็จ “ใช่ พู่กันก็ต้องไปเหมือนกันไม่ใช่เหรอ เพราะพี่ดาวก็ไปเลี้ยงตระกูลรวมกับพี่เคที่เหมือนกัน” “ใช่ไง งั้นพู่กันไม่เอารถไปดีกว่าจะได้ดื่มให้เต็มที่ขากลับขอคุณปู่นอนคอนโดบอมนะ ให้พู่กันนอนด้วยนะ” “ได้เลยไม่มีปัญหา คุณปู่อาทิตย์จะยอมหรือเปล่า ไหนจะเป็นข่าวซุบซิบในเพจอีก เดี๋ยวมีคนเข้าใจผิดบอมไม่รู้ด้วยนะบอกไว้ก่อน” “ปู่น่ะยอมอยู่แล้วไม่่มีปัญหา นี่ใคร พู่กันหลานรัก ส่วนเรื่องคนเข้าใจผิดน่ะพู่กันตั้งใจให้เข้าใจผิดเองแหละ เป็นข่าวกับบอมดีจะตายไม่เสียหาย” “พู่กันเดี๋ยวเมา พอแล้วกินเยอะแล้วนะ” กิตติภพท้วงเพื่อนเพราะอีกฝ่ายเริ่มเมาแล้วพู่กันคงเครียดช่วงนี้เพราะบอกว่าจะอยู่ห่างๆจากพี่เนมทำตัวกินเหล้ายังกับคนอกหัก ส่วนเขาก็เริ่มเวียนหัวแล้วเหมือนกันคิดว่าอีกไม่นานน่าจะเมาแล้วเหมือนกัน แล้วเมากันสองคนใครจะดูแลใคร “ก็มันอร่อยนี่ บอมบอมชิมดูซิมอร่อยนะ” แก้วไวน์ถูกยื่นมาให้กิตติภพ แต่เขาส่ายหน้าปฏิเสธไม่รับไว้พลางผลักออกจากหน้าตัวเอง ถึงมันจะอร่อยแต่ฤทธ
หลังจากจบการออกค่ายอาสากิตติภพก็กลับมาใช้ชีวิตปกติ ตอนเช้าตั้งใจเรียน ไปไหนมาไหนก็ไปกับพู่กันเพื่อนสนิท เมื่อก่อนเคยคิดไปเองว่าเขานั้นรักพู่กันเพื่อนสนิทแต่พออีกฝ่ายบอกรักพี่เนมคนเดียวตัวเองก็ไม่รู้สึกเจ็บกลับอยากให้เพื่อนสมหวังในความรัก แต่ในใจเขากลับมีอีกคนที่เคยมากวนอารมณ์ให้นึกถึงตลอดเวลาว่าง หลังจากที่กลับมาจากค่ายอาสาก็ไม่เคยเจอกันอีกเลย ตอนหลังเลิกเรียนเขาก็ขับรถกลับคอนโดที่อยู่ใกล้ๆมหาวิทยาลัยบางวันก็อ่านหนังสือ บางวันเบื่อก็เล่นเกมส์ และก็มี เชน ศิริโรจน์ หนุ่มเภสัชที่เข้ามาหาที่คณะบ่อยๆ บางทีก็ทักมาทางไลน์แต่ก็ไม่ทุกวัน กับเชนเขาก็ไม่ได้คิดถึงไม่ได้ตื่นเต้นเวลาอยู่ใกล้เหมือนใครบางคน แล้วจะยังไงแล้ววะเราหรือเราจะชอบผู้ชายจริงๆกิตติภพคิดในใจ “นี่บอมคิดอะไรอยู่เห็นนั่งเม่อนานแล้ว” พนัชกรถามเพื่อนสนิทที่เห็นนั่งเอามือเท้าคางท่านี้นานแล้ว ขนาดถามก็นิ่งไปใช่จะได้คำตอบ “บอมบอม ได้ยินเราไหม” ไม่ใช่แค่เรียกอย่างเดียว พนัชกรยังจับแขนข้างที่กิตติภพเอาเท้าคางไว้ดึงออกจนอีกคนที่โดนแกล้งเสียหลักเกือบคางกระแทกกับโต๊ะ “พู่กัน อ่ะ แกล้งเราทำไม ขี้แกล้งนะเดี๋ยวนี้ ดีนะที่หน้าห
“อุ้ยต๊าย ตาย หน่วยแพทย์กลับมาแล้ว น้องบอมลูกชายเจ๊หิวหรือยังเนี่ยแดดก็ร้อน น่าสงสารจังเลยดูซิผิวขาวๆ แดงหมดเลย” เสียงของเจ๊แนนนี่หัวหน้าแม่ครัวดังขึ้นด้วยความดีใจที่เพื่อนๆ หน่วยแพทย์ที่ไปออกหน่วยในหมู่บ้านเดินทางกลับมา จะได้ทานข้าวพร้อมกันเสียที พอได้ยินชื่อของคนที่เขายังไม่ได้เห็นหน้าตั้งแต่เช้าวรงกรณ์ก็เงยหน้าขึ้นมองพอดี ก็เห็นเดือนเภสัชยื่นแก้วน้ำเย็นให้คนที่โดนแดดจนหน้าแดง ทำให้เขานึกหงุดหงิดเล็กน้อยอีกคนก็เหลือเกินอ่อยมากยิ้มหวานให้เจ้าของแก้วน้ำจนหวานหยด สรุปว่ามาออกค่อยนี่ตกผู้ชายไปกี่คนแล้วก็ไม่รู้พอมาถึงกลุ่มของกิตติภพนำโดยพี่เคที่ก็พากันไปตักเอาข้าวมาราดกับแกงและผัดผักทานเป็นกับข้าวง่ายที่กิตติภพไม่เคยได้กินแต่ก็คิดว่ามันอร่อยมาก การมาออกค่ายครั้งนี้เขารู้สึกดีมากที่ได้มีโอกาสช่วยเหลือคนอื่นที่มีโอกาสน้อยกว่าตนเอง พอทานข้าวเสร็จพักให้หายเหนื่อย แดดไม่จัดแล้วพวกผู้ชายก็พากันเริ่มก่อสร้างกันอีกวันนี้การทำงานเป็นไปด้วยความรวดเร็วแม้ตอนแรกจะขลุกขลักเพราะต่างคนต่างไม่เคยทำงานร่วมกันมาก่อน แต่พอทำไปสักพักเริ่มรู้ใจกันเข้าขากันแล้วงานก็เริ่มเร็วขึ้นในที่สุดวันแรกก็สร้างห้องน้ำช
กิจกรรมอย่างหนึ่งที่เลี่ยงไม่ได้ของเด็กมหาลัยคือการออกค่ายอาสา ครั้งนี้ก็เช่นกันสโมสรนักศึกษาเขาจัดไปออกค่ายอาสาที่แถวจังหวัดแม่ฮ่องสอนซึ่งเขาขอความร่วมมือให้ดาวเดือนมหาวิทยาลัยและรองดาวเดือนไปทำกิจกรรมด้วยเพื่อโปรโมทสถาบันไปด้วย วรงกรณ์ก็ยินดีที่จะไปร่วมกิจกรรมด้วยและที่หนีไม่พ้นก็เป็นเชอร์รี่ที่ไม่จำเป็นต้องมาก็ได้แต่ก็ยังขอที่จะติดตามมาด้วย ส่วนรองทั้งดาวและเดือนอย่างกิ่งก้อยและกิตติภพก็ให้ความร่วมมือเช่นกันก่อนที่จะมากิตติภพได้โทรคุยกับที่บ้านแล้วเพราะเห็นว่าอยู่เขตภาคเหนือใกล้บ้านตัวเอง ซึ่งพ่อเลี้ยงกับแม่เลี้ยงก็ดีใจมากจึงวางแพลนไว้ว่าจะไปเยี่ยมลูกชายที่มาออกค่ายอาสา แต่โดนลูกชายเบรคเสียก่อนในวันที่จะต้องเดินทางทุกคนเอาสัมภาระของตัวเองมาไว้ที่รถส่วนของต่างๆ ที่นำไปออกค่ายครั้งนี้ทางคณะเลือกที่จะสร้างห้องน้ำและโรงอาหารให้กับโรงเรียนบนดอย โดยหัวหน้าคณะนักศึกษาได้ติดต่อซื้อวัสดุอุปกรณ์ก่อสร้างในเขตพื้นที่ไว้และให้เขาเอาไปส่งไว้ที่โรงเรียนแล้วเลยไม่จำเป็นตัองขนอะไรมาก นอกจากของใช้ส่วนตัวและของที่รับบริจาคเพิ่มเช่น เสื้อผ้า เครื่องนุ่งห่ม หนังสือเมื่อทำการเช็คชื่อกับรุ่นพี่แล้วกิต
หลังวันประกวดผ่านพ้นไป ทั้งดาวเดือนของทุกคณะที่ขึ้นประกวดก็เป็นที่รู้จักและจับตามองมากขึ้นไม่ว่าจะขยับไปทำกิจกรรมไหนๆ อย่างของวรงกรณ์ก็มีแต่สาวๆ และหนุ่มร่างบางสายรับทั้งหลายเข้าหาเข้ามาอยากสานสัมพันธ์มากมาย แต่คนที่เป็นข่าวด้วยบ่อยสุดคงหนีไม่พ้นดาวคณะคู่กันอย่างเชอร์รี่เพราะถือว่าเรียนด้วยกันและได้ใกล้ชิดหนุ่มหล่อมากกว่าใครๆ รวมถึงข่าวที่เกิดขึ้นส่วนมากเชอร์รี่เป็นคนส่งข่าวเองทั้งนั้นเพื่อที่จะสกัดดาวรุ่งคู่แข่งทั้งหลาย ซึ่งวรงกรณ์ก็รู้ดีแต่ไม่ได้ว่าอะไรเพื่อนถือว่าเอาไว้เป็นไม้กันหมาก็ยังดี เพราะเค้าก็ยังไม่ได้คิดจะรักใครคบใครสักคนทางด้านกิตติภพก็มีข่าวทั้งกับสาวๆโดยเฉพาะกิ่งก้อยดาวคณะคู่กัน แต่ทุกคนหารู้ไม่ก่ิงก้อยนั่นไม่ได้ชอบผู้หญิงถึงแม้เธอจะหน้าหวานเหมือนนางในวรรณคดี แต่ใจจริงเธอกลับชอบผู้หญิงด้วยกันและตอนนี้กำลังตามจีบดาวมหาลัยอยู่ และคนที่กิตติภพเป็นข่าวด้วยบ่อยที่สุดคือเพื่อนสนิทของเขาอย่างพนัชกรทำเอาแม่ยกสายวายลงเรือลำนี้กันค่อนข้างมากกว่าเป็นข่าวกับกิ่งก้อยทั้งได้แรงเชียร์จากเพจคิ้วท์บอยลงข่าวเกือบทุกวัน คนที่ตามข่าวบ่อยๆก็เป็นใครไม่ได้นอกจากเนย วราภรณ์ เจ้าแม่สายวาย แต่ค