LOGIN“นายไม่ไปโรงพยาบาลเหรอ” ไอมิเอะเผลอมองไปที่บาดแผลบนใบหน้าของเสืออีกครั้ง คราบเลือดที่แห้งกรังตัดกับผิวขาวซีด ทำให้ใจเธอสะดุดวูบโดยไม่รู้ตัว “...ไม่” “อย่าบอกว่านายจะทำแผลเอง” “ทำไม คิดว่าฉันทำไม่ได้เหรอ ฉันอยู่คนเดียวมาตั้งแต่เด็ก ทำแผลเอง ทำอาหารเอง ทำทุกอย่างด้วยตัวเองจนชินแล้ว” น้ำเสียงนั้นไม่
“โอ้โห....” คำถามของเสือทำเอาพนักงานหญิงถึงกับร้องโอ้โห อ้าปากค้างกันเป็นแถบ เพราะนี่มันไซซ์เกินมนุษย์ไปแล้ว ไอมิเอะก็ถึงกับสะดุ้งเฮือกด้วยความตกใจ ด้วยจินไซซ์หกสี่ ก็ว่าใหญ่แล้ว มาเจอเสือไซซ์หกเก้า ทำเอาเธอช็อกไปเลย ไหล่บางเกร็งขึ้นทันที หัวใจเหมือนหล่นวูบลงไปที่ปลายเท้า ความร้อนแล่นวาบขึ้นมาที่ใ
เสือมองไปที่เรียวขาขาว ๆ ของไอมิเอะอย่างไม่ปิดบัง มองช้า ๆ เหมือนกำลังประเมิน เหมือนอ่านรายละเอียดทุกอย่างตั้งแต่ท่าทางที่เกร็งขึ้น ไหล่ที่หดเล็กน้อย ไปจนถึงจังหวะการหายใจที่ผิดปกติ ไอมิเอะรู้สึกได้ถึงสายตานั้นจนต้องหลบตาโดยอัตโนมัติ ร่างกายแข็งเกร็งขึ้นเล็กน้อย เธอไม่กล้าขยับ ไม่กล้าพูดอะไรเพิ่ม เ
บทที่ 180 “มึงติดใจอะไรมันนักหนา” “รึติดความทรงจำช่วงโปรโมชั่น มันฝังในหัวเอาออกยาก?” “เพิ่งเดือนเดียวเอง แต่หมดโปรโมชั่นแล้ว หมดเร็วเกินไปไหม” “แล้ววันนี้เอาไง จะให้พวกกูนอนเป็นเพื่อนไหม?” ยี่หวาเอ่ยถามพลางมองหน้าไอมิเอะด้วยความอ่อนใจ “….” ไอมิเอะก็นิ่งไป สายตาจ้องไปยังปลายเตียงราวกับกำลังมองบ
“กูมองเห็นอนาคตตั้งแต่ขึ้นเสียงแล้ว ต่อไปถ้ามันหึงอีก คงลงไม้ลงมือ” ยี่หวานั่งกอดอกพูดด้วยน้ำเสียงจริงจังกว่าทุกครั้ง คำพูดของเพื่อนแต่ละคนเหมือนมีดเล่มเล็ก ๆ ค่อย ๆ กรีดลงกลางใจ ไอมิเอะเม้มริมฝีปากแน่น มือกำชายผ้าห่มจนยับ “อึก…” เธอกลืนน้ำตาลงคอ ก่อนจะพูดออกมาด้วยเสียงสั่น “เรารู้…เรารู้ว่ามันไม่
เขาโน้มลงมาใกล้จนลมหายใจร้อนผ่าวปะทะแก้มนวล มือใหญ่สอดเข้าไปในเส้นผมแล้วกระชากขึ้นมาจนใบหน้าเธอเงยขึ้น ริมฝีปากเขาไล้ผ่านโหนกแก้ม หน้าผาก ไล่ลงมาอย่างเชื่องช้า ก่อนจะใช้ลิ้นตวัดเลียเลือดสีแดงสดจากใบหูของเธอ “อย่าทำให้กูบ้าไปกว่านี้” จินฝังเขี้ยวลงไปที่ใบหูของเธอซ้ำอีกครั้ง “อึก อื้อฮือๆ” ทำให้ไอม







