ตอนที่ 9 ชอบกินหอย

รถสปอตคันหรูขับลัดเลาะมาตามถนนเลียบชายหาด วันนี้อากาศดี ไม่ร้อนมาก ฟาบริซขับรถมาจอดที่ร้านอาหารแห่งหนึ่งที่ตั้งอยู่ไม่ไกลจากริมหาดมากนัก เป็นร้านอาหารแบบธรรมดาๆ แต่ดูสะอาดสะอ้านและบรรยากาศดี

"สวัสดีค่ะคุณฟาบริซ หายไปนานเลยนะคะ ป้านึกว่าลืมป้าเสียแล้ว" ป้าเจ้าของร้านยิ้มให้และพูดคุยทักทายกับฟาบริซด้วยท่าทางสนิทสนม แสดงว่าเขาคงมาฝากท้องที่ร้านนี้บ่อยแน่ๆ

"ของผมขอเหมือนเดิมนะครับแล้วขอเพิ่มข้าวผัดปู ต้มยำกุ้งน้ำข้น ปลาหมึกนึ่งมะนาว ห่อหมกลูกชิ้นปลากราย แล้วก็ทอดมันกุ้งครับ" ฟาบริซสั่งอาหารกับป้าเจ้าของร้านที่ท่าทางใจดีคนนั้นโดยที่ไม่ถามความเห็นของฉันสักคำ แต่ดูๆ แล้วเมนูที่เขาสั่งมันเป็นเมนูโปรดของฉันทั้งนั้นเลยนะ เอ๊ะ! แล้วเขารู้ได้ไงว่าฉันชอบกินอะไร หรือเขาเองก็ชอบกินเหมือนฉัน

ความจริงเรื่องอาหารที่ทั้งสองครอบครัวของเราชอบทานมันก็ไม่ต่างกันมากเท่าไหร่หรอก เพราะมัมของเราทั้งคู่เป็นเพื่อนรักกัน แล้วก็เป็นคนไทยเหมือนกันแถมทั้งสองครอบครัวจะมีนัดทานอาหารด้วยกันทุกสัปดาห์ ถ้าใครจะสังเกตว่าคนไหนชอบอะไรก็คงรู้ได้ไม่ยาก เพียงแต่ที่ผ่านมาฉันไม่เคยใส่ใจใครนอกจากเฮียฟาคนเดียวเท่านั้น

เพียงครู่เดียวอาหารที่สั่งทั้งหมดก็ถูกวางลงบนโต๊ะอาหารตรงหน้า กลิ่นอาหารคือยั่วยวนมาก แถมหน้าตาก็น่ากินสุดๆ ฉันหยิบจานเล็กตักแบ่งข้าวผัดปูสำหรับตัวเองและตักอีกจานส่งให้ฟาบริซ

"ฉันไม่ชอบกินปู" เขาตอบสั้นๆ

"แล้วนายสั่งมาทำไม?" ฉันเอ่ยถามด้วยความงุนงง

เขาไม่ตอบแต่ใช้ช้อนซ้อมม้วนเส้นสปาเก็ตตี้หอยลายเข้าปาก อาหารที่นี่คือดีงาม อร่อยจนฉันวางช้อนไม่ลง มารู้สึกตัวอีกทีคือฟาบริซนั่งกอดอกมองฉันที่กำลังกินตุ้ยๆ อยู่ ฉันจึงตักต้มยำกุ้งใส่ถ้วยเล็กแล้วส่งให้เขาเป็นมารยาทนิดนึง เดี๋ยวจะหาว่าฉันตะกละ

"ไม่ชอบกินกุ้ง" เขาตอบเสียงห้วนๆ มาอีกแล้ว อะไรกันเนี่ย

"งั้นเอาหมึกนึ่ง..." ฉันถามยังไม่ทันขาดคำ..

"ไม่ชอบกินปลาหมึก" คำตอบที่ออกจากปากของเขามันปั่นประสาทฉันเป็นอย่างมาก

"ว๊อยยย .. ไอ้นั่นก็ไม่ชอบ ไอ้นี่ก็ไม่ชอบ แล้วสั่งมาทำมะเขืออะไรเยอะแยะเนี่ย" ฉันปรี๊ดเสียงใส่

"สั่งให้เธอ" เขายังตอบห้วนๆ ตามสไตล์แต่มันดูกวนเบื้องล่างฉันเหลือเกิน ฉันหายใจเข้าปอดลึกๆ พยายามข่มอารมณ์หงุดหงิดไว้ เพราะไม่อย่างนั้นเขาคงสะใจน่าดูที่ยั่วโทสะฉันได้

"ปูไม่ชอบ กุ้งไม่ชอบ หมึกก็ไม่ชอบ แล้วคุณชายฟาบริซชอบทานอะไรล่ะคะ เดี๋ยวดิฉันจะได้สั่งให้ค่ะ" ฉันพูดด้วยน้ำเสียงประชดประชันสุดฤทธิ์ เขายื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆ มองหน้าฉันแล้วยิ้ม ก่อนที่จะตอบออกมา

"ชอบกินหอย"

พรวดดด ...แค่กๆ แค่กๆ

ฉันที่กำลังซดน้ำแกงต้มยำกุ้งอยู่ๆ ก็สำลักพรวดเมื่อได้ยินคำตอบ เขาหัวเราะเสียงดังอย่างอารมณ์ดีที่แกล้งฉันได้ เดี๋ยวเถอะ.. อย่าให้ถึงคราวฉันบ้างแล้วกัน

ฉันโบกมือเรียกพนักงานเพื่อสั่งอาหาร พักหนึ่งก็มีน้องพนักงานชายหนุ่มเดินเข้ามาก้มหน้าก้มตาจรดปากกาลงกับสมุดเตรียมรับออเดอร์

"พี่ขอหอยนางรมทรงเครื่องค่ะ" น้องพนักงานเงยหน้าขึ้นมามองฉันแว่บหนึ่งแล้วมองไปที่ฟาบริซพร้อมกับยิ้มแปลกๆ

"คุณผู้หญิงจะรับกี่ชุดครับ" น้องพนักงานเอ่ยถาม

"สามชุดไปเลยค่ะน้อง" ฉันตอบกลับไปเรียบๆ ในขณะที่น้องพนักงานหันกลับไปมองฟาบริซพร้อมกับยิ้มให้กันแบบมีเลศนัยอย่างเปิดเผย

"จะไหวเหรอครับพี่ฟาบริซ" เขาสองคนพูดกระซิบกระซาบกันยิ้มๆ แสดงว่าคงจะสนิทกันพอสมควรแหละ แต่ฉันก็ไม่ได้สนใจหรอก

จริงๆ แล้วฉันชอบทานหอยนางรมทรงเครื่องมากๆ เลยนะ แต่ที่สั่งมาหลายชุดเพราะอยากแกล้งฟาบริซ ฉันคิดว่าคนกินยากอย่างเขาต้องกินไม่ได้แน่ๆ แต่งานนี้เขาคงไม่ยอมเสียเชิงง่ายๆ หรอก อยากบอกเองหนิว่าชอบกินหอย จะเอาให้อ้วกแตกไปเลย ถึงทีฉันเอาคืนบ้างล่ะ ส่วนหอยสามชุดนั้นที่เขากินไม่ได้ ฉันนี่แหละจะฟาดให้ราบพนาสูญเชียว

หลังจากนั้นไม่นานหอยนางรมทรงเครื่องทั้งสามชุดก็พรั่งพร้อมอยู่บนโต๊ะอาหารเป็นที่เรียบร้อย ฉันงี้น้ำลายแทบราด ก็หอยมันสดและตัวใหญ่มากๆ ไหนจะน้ำจิ้มซีฟู้ดและเครื่องเคียงต่างๆ ที่ส่งกลิ่นหอมยั่วยวนชวนน้ำลายแตกนั่นอีก แต่ฉันต้องสงบสติอารมณ์ไว้ก่อนไม่งั้นจะเสียการใหญ่

"ทานสิคะคุณชาย ชอบกินหอยไม่ใช่เหรอ ฉันอุตส่าสั่งให้แล้วนะ ต้องให้ป้อนไหมคะ?" ฉันคะยั้นคะยอเต็มที่ คราวนี้คงได้เห็นคนหน้าแหกกันบ้างแหละ

"ป้อนสิ"

คำตอบของเขาไม่ผิดกับที่ฉันคิดไว้เลย คงกลัวจะเสียเชิงล่ะสิท่า ถึงได้ยอมกิน แต่เอาเถอะ ไปให้สุดเลยจ้ะพ่อคู๊ณ ฉันขยับเข้าไปนั่งใกล้ๆ เขาแล้วตักหอยนางรมตัวโตลงในถ้วยเล็กพร้อมกับเครื่องเคียงราดด้วยน้ำจิ้มซีฟู้ดพร้อมตักไปจ่อที่ปากของเขา เขาอ้าปากเตรียมรับทันที

"เดี๋ยวเถอะได้อ้วกแตกแน่ๆ " ฉันแอบคิดกระหยิ่มยิ้มย่องอยู่ในใจในขณะที่ฟาบริซรับหอยนางรมทรงเครื่องเข้าไปในปาก แต่เขากลับเคี้ยวมันอย่างเอร็ดอร่อยแถมยังเร่งให้ฉันป้อนต่ออีกต่างหาก

O_O อะไรครับเนี่ย!! ฉันขมวดคิ้วงุนงงจนเขาต้องร้องเตือนให้ป้อนอีกรอบ อีตาบ้านั่นไม่อ้วก เคี้ยวตุ้ยๆ แถมทำหน้าฟินมากๆ ใส่ฉันอีก ฮึ่ยยย!!! สรุปแล้วหอยนางรมสามชุดฉันไม่ได้กินเลยสักคำ เพราะอีตาบ้านี่ฟาดเรียบ ฉันจิ๊ปากอย่างหงุดหงิดที่ไม่ได้กินของโปรด แต่ก็เอาเถอะ สั่งใหม่ก็ได้หนิ

"น้องคะ พี่สั่งอาหารหน่อยค่ะ" ฉันยกมือเรียกน้องพนักงานคนเดิมให้มารับออเดอร์

"เธออย่าบอกนะว่าจะสั่งหอยนางรมทรงเครื่องอีก" ฟาบริซเอ่ยถาม ฉันพยักหน้ารัวๆ

"ก็นายเล่นกินคนเดียวหมดสามชุด ฉันยังไม่ได้กินสักคำเลยนะ แล้วคราวนี้ห้ามแย่งฉันกินด้วย ไม่งั้นน่าดู"

"ฉันว่าเธออย่าสั่งเลยดีกว่า ไม่งั้นอย่าหาว่าไม่เตือนนะ" เขาพูดยิ้มๆ แต่ทำไมฉันต้องเชื่อด้วย เมื่อน้องพนักงานเดินมาถึงฉันก็สั่งทันที

"น้องคะ พี่ขอหอยนางรมทรงเครื่องอีกสามชุดค่ะ" น้องพนักงานอ้าปากหวอทำตาโต แล้วหันไปทางฟาบริซแล้วกระซิบกระซาบกัน แต่ฉันหูดีไงก็เลยได้ยิน แต่ก็งงๆ อยู่ว่าเขาพูดเรื่องอะไรกัน

"โอ้โหพี่ฟาบริซ แฟนพี่บำรุงหนักขนาดนี้พี่ได้คลานลงเตียงแน่ๆ"

"น้องคะ .. ทำไมพูดแบบนี้คะ พี่ไม่โอเคนะ" ฉันถึงกับลมออกหูเมื่อได้ยินสิ่งที่พนักงานพูดเมื่อครู่

"เอ่อ..ผมขอโทษด้วยครับที่พูดถึงพี่ไม่สุภาพ" น้องพนักงานกล่าวขอโทษ

"อยู่ๆ มาบอกว่าพี่เป็นแฟนหมอนี่ได้ยังไง ถึงพี่จะสวยมากขนาดนี้ แต่พี่ก็เลือกนะคะน้อง" ฉันเชิดหน้าใส่ ในขณะที่น้องพนักงานกล่าวขอโทษฉันอีกครั้งแล้วรีบเดินออกไปทันที

...

Write Talk ยัยหนูอยากแกล้งเขา แต่ดันผิดแผนซะได้ ว่าแต่สั่งหอยนางรมรัวๆ ขนาดนี้ยัยน้องจะรู้บ้างไหมว่าผู้ชายมันชอบคิดลึก 555 😂