หนีเสือปะจระเข้

แพรวา......

ขณะที่ฉันกำลังนั่งแท็กซี่เพื่อไปโรงเรียนเสียงมือถือก็ดังขึ้นมา พอดูหน้าจอก็เป็นชื่อพายุน้องชายฝาแฝดของฉันเองค่ะ 

"มีไร" ฉันตะคอกเสียงถามมันเนื่องจากยังโมโหเรื่องไอ้ปิง

"พูดกับน้องพูดเพราะๆ หน่อยไม่ได้หรือไงครับพี่สาว"

"ฉันจะพูดแบบนี้แล่ะ ทำไมแกมีปัญหาอะไร"

"ก็แค่จะโทรมาถามว่าไอ้ปิงมันไปเรียนหรือเปล่าวันนี้" อ่อที่แท้ก็จะโทรมาถามหาเพื่อนรักเพื่อนเลิฟของมันนี่เอง

"ฉันจะรู้ไหมไม่ได้อยู่บ้านเดียวกันกับมันนี่ เพราะขนาดแกเป็นน้องชายฉันฉันยังไม่รู้เลยว่าแกจะมาเรียนหรือเปล่าไอ้ยุ หึ...แกคงจะลุกไม่ไหวอีกคนใช่ไหมเสียงนี่เหมือนยังไม่ฟื้นจากที่นอน คอยดูนะถ้าพ่อกับแม่กลับมาฉันจะฟ้อง ฟ้อง ฟ้อง!!!! "

"ถามนิดเดียวแม่งร่ายมาซะยาว จะฟ้องไรก็ฟ้องเหอะเพราะยังไงซะพ่อกับแม่ก็ต้องเข้าข้างลูกชายสุดที่รักอยู่แล้วยัยพี่สาวขี่บ่น บ่นเหมือนคนแก่ สงสัยอยู่กับเจ้รุ้งเยอะไป"

"แกเกิดหลังฉันแค่ไม่กี่วินาทีอย่ามาพูดเหมือนฉันแก่ไอ้ยุ"

"ว่าแต่ไอ้ปิงมันไปเรียนไหม"

"ไม่รู้โว๊ย อยากรู้ทำไมไม่โทรไปถามมันเอง"

"โทรแล้วมันไม่รับ"

"เลยโทรมาถามฉันแทนเนี้ยนะ"

"ก็เห็นไปหามันที่บ้านก็คิดว่ารู้"

"ถ้าอาพิงค์ไม่ขอร้องจ้างให้ฉันก็ไม่มีทางไปบ้านมันหรอก"

"จริงอ่ะ"

"เออดิ"

"แน่นะ"

"อะไรแน่"

"ก็นึกว่าอาสาไปเองไง5555"

"ใครจะอยากไป เสียเวลาชีวิตนั่งรถมาสองต่อสามต่อ แกอ่ะเป็นเพื่อนกันทำไมไม่มารับไปเรียน"

"เรื่องไร มันก็มีรถป่ะ แล้วก็นะถึงผมกับมันจะเป็นเพื่อนเลิฟกันแต่เรื่องนี้ตัวใครตัวมันใครตื่นไหวก็ไปก่อนเลย"

"ดีเนอะต้องมาลำบากฉันแทน"

"เอาน่าหัดไว้ อีกหน่อยแต่งงานกันเป็นเมียมันจะได้ชินเวลาปลุกมันไปทำงาน5555"

"ไอ้ยุ!!!! แกอย่ามาพูดเรื่องนี้ให้ฉันได้ยินอีกเข้าใจไหม"

"ก็หรือไม่จริงเรื่องนี้แม่กับอาพิงค์อาปืนพูดตั้งแต่ผมจำความได้ว่าถ้าโตมาพี่กับมันต้องแต่งงานกัน"

"แกคิดว่าฉันจะยอมแต่งกับมันงั้นดิ.....ไม่มีทาง"

"มันมากกว่ามั้งที่ต้องพูดคำนี้อ่ะ"

"หมายความว่าไงไอ้ยุ"

"5555555 ไม่บอก"

"บอกมาไม่งั้นคือนี้ถ้าแกหนีเที่ยวอีกฉันจะเรียกพี่รุ้งให้ตื่นมาจัดการกับแกไอ้พายุ"

"แม่งเอะอะขู่ เอะอะฟ้อง"

"งั้นก็บอกมาไอ้ปิงมันพูดอะไร"

"ก็....อืมมมมพูดดีมั้ยน๊า พูดไปก็เหมือนนินทาเพื่อน เอ...บอกดีไม่บอกดี"

"จะบอกไม่บอก!!! " ฉันเริ่มโมโหแล้วนะกับไอ้พายุที่มันชอบกวนตรีน

"เค เคบอกก็ได้นี่เห็นว่าเป็นพี่สาวนะ เลือดย่อมข้นกว่าน้ำ"

"พูดมาอย่าพล่ามเยอะ"

"ก็....มันเคยพูดว่าถ้าบนโลกใบนี้เหลือพี่เป็นผู้หญิงเพียงคนเดียวมันจะยอมโดน้ำตายดีกว่ามีเมียแบบพี่55555"

"อะไรนะ!!! " ความโมโหเริ่มไต่ระดับขึ้นมาจากที่โมโหมันเรื่องเมื่อเช้าตอนนี้ฉันต้องมาโมโหกับสิ่งที่เพิ่งได้ยิน

"55555มันบอกพี่ทั้งจู้จี้ขี้บ่นเจ้ากี้เจ้าการทุกเรื่อง มันอุตส่าห์หนีพ่อหนีแม่มันมาอยู่ที่นี่เพื่อที่จะได้มีชีวิตอิสระ แต่ที่ไหนได้หนีเสือปะจระเข้"

"มันพูดจริงดิ"

"แล้วจะโกหกเพื่อ??? "

"แล้วมันคิดว่าฉันอยากแต่งงานกับมันหรือไงคบผู้หญิงทีละสามสี่คน ฉันขอบายถ้าต้องมาแต่งกับผู้ชายแบบมัน"

"โบราณเค้าว่าเกลียดแบบไหนได้แบบนั้้นนะ"

"จ้างให้ก็ไม่เชื่อ" ใครเชื่อก็เชื่อแต่ฉันไม่เชื่อ

ฉันนั่งรถมาถึงโรงเรียนได้สักพักแต่ยังไม่ขึ้นห้องเพราะตอนนี้ฉันยังรู้สึกไม่ค่อยโอเคหลังจากได้ฟังที่ไอ้พายุมันพูด ไม่เข้าใจทำไมต้องเก็บมาคิดเยอะคิดมากด้วย ทำไมต้องรู้สึกเฟล

"ยัยเตี้ย!!! " แค่คิดถึงมันก็โผล่เสียงอันน่ารำคาญมากระทบโสตประสาท

"อะไรของแกไอ้โย่ง" ชื่อที่เธอเรียกเวลาโมโหมันอีกชื่อก็คือไอ้โย่งเพราะมันน่ะสูงมากร้อยแปดสิบกว่า ส่วนฉันน่ะเหรอร้อยหกสิบกว่า คือเตี้ยกว่ามันอ่ะ แต่ฉันคิดว่าถ้าเทียบกันคนอื่นฉันก็ดูปกติสูงกว่าคนอื่นนะ ถ้าไม่เทียบกับมัน

"ไอ้ยุมันมาเรียนป่ะ"

"อีกละถามอีกละ ทำไมแกสองคนไม่โทรคุยกันเองจะมาถามฉันทำไม"

"ก็เธอเป็นพี่สาวมันเธอก็ควรรู้ป่าววะว่าน้องชายมาเรียนหรือเปล่ายัยเตี้ย"

"แต่แกสองคนเป็นเพื่อนเลิฟกันไม่ใช่หรือไง ทีชวนไอ้ยุมันหนีเที่ยวนี่โทรหากันได้ทีเวลามาเรียนต้องลำบากฉันอีกพวกแกนี่นะ เห้อออ" พูดจบฉันก็ลุกเดินออกมาทันที ไม่อยากพูดไม่อยากเห็นหน้ามันเห็นแล้วรมณ์เสียยิ่งคิดถึงสิ่งที่มันพูดกับน้องชายฉันก็ยิ่งอยากกระโดดไปบีบคอมัน หึ๊ยยยย

หลังเลิกเรียน.....

"พี่แพรครับพี่แพร" เสียงคุ้นหูดังขึ้น พอหันไปก็เป็นน้องแบมรุ่นน้องของฉันเองเราอยู่ชมรมถ่ายภาพด้วยกันน่ะ

"ว่าไงครับน้องแบม^^" แปลกใจใช่ไหมว่าทำไมฉันถึงพูดเพราะกับน้องแบมก็เพราะน้องเขาน่ารักยังไงล่ะ น่ารักมากด้วยพี่แพรอย่างโง้นพี่แพรอย่างงี้ โอ๊ยใจละลายอ่ะบอกเลย 

"วันนี้พี่แพรว่างไหมครับ"

"ก็....ว่างอยู่ มีอะไรหรืเปล่า"

"เมื่อวานผมไปคาเฟ่ร้านนึงมามันสวยมากเลยมุมถ่ายรูปสวยๆ ก็เยอะแต่เมื่อวานไปมันค่ำมากแล้วเลยถ่ายมาได้ไม่เยอะเท่าไหร่วันนี้ผมเลนอยากชวนพี่ไปด้วยกัน"

"จริงเหรอ" ฉันถามอย่างตื่นเต้น คืออยากจะบอกว่าฉันน่ะบ้าการถ่ายรูปเป็นชีวิตจิตใจเพราะไม่งั้นคงไม่เข้าชมรมนี้อย่างแน่นอน ฉันเลยไม่ลังเลใจว่าจะไปกับน้องแบมผู้น่ารักของพี่แพร^^