All Chapters of วุ่นวายนักรักซะเลย: Chapter 1 - Chapter 10

แพรวา......ฉันนั่งเล่นมือถือฆ่าเวลารอไอ้ปิงอาบน้ำเพื่อที่จะได้ไปเรียนพร้อมกัน แต่เวลาผ่านไปจะยี่สิบนาทีแล้วมันยังไม่โผล่หัวออกมาจากห้องน้ำเลยค่ะ ฉันมองดูนาฬิกา คือตอนนี้มันสายมากแล้ว คงเข้าแถวไม่ทันแล้วแน่ๆ เห้อออ ฉันเดินไปหน้าห้องน้ำเพื่อจะเคาะเรียกมัน แต่............"ซี๊ดดดดด อ๊าาาส์ " มันทำอะไรของมันทำไมมันทำเสียงแบบนั้น ฉันจึงเอาหูแนบกับประตูเพื่อฟังถี่ๆ ว่ามันพูดอะไร"ซี๊ดดดดดด อื้มมมม จะออกแล้ว อ๊าาาา......." และเสียงที่ฉันได้ยินคือไม่ใช่แค่เสียงไอ้ปิง มันมีเสียงของผู้หญิงแล้วก็ผู้ชายอีกที่ฉันไม่คุ้นเสียง แต่ในห้องน้ำมันมีแต่ไอ้ปิงไม่ใช่เหรอแล้วเสียงนั้นมันมาจากไหน"อิ๊ไต อิ๊ อ๊ะ อิ๊ อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ ""คิมูจิ อ่าาาาา อ๊าาาาส์" มันคืออะไร ภาษาอะไรกันฟังไม่รู้เรื่องเลยจริงๆ ในระหว่างที่ฉันกำลังใช้ความคิดประตูห้องน้ำก็เปิดออกทันทีโดยที่ฉันไม่ทันได้ตั้งตัว"ว๊ายยยยยยยยย" คือร่างของฉันมันพุ่งเข้าไปในห้องน้ำและชนกับไอ้ปิงเข้าพอดี"เห้ยยย มายืนทำไรหน้าห้องน้ำวะยัยเตี้ย อย่าบอกนะว่าแอบดูกูอาบน้ำอ่ะ" มันเดินออกมาโดยที่ในมือมันกำมือถือไว้แน่น"บ้า ใครจะมาแอบดูแกอาบน้ำ ฉันแค่จะมาเรียกแกว่า

แพรวา..."ยัยเตี้ย!!! " ฉันหันขวับไปทันทีที่ได้ยินเสียงไอ้ปิง ก่อนจะต้องทำหน้าเบื่อหน่ายปนเอือมระอาเพราะตอนนี้มันเดินจูงมือเด็กใหม่ของมันมาตรงที่ฉันยืนอยู่กับน้องแบม"มีไร""เลิกเรียนยังอ่ะ""เลิกละแกมีไร""กูก็จะได้ไปส่งมึงกลับบ้านไงชดเชยที่เมื่อเช้าปล่อยมึงนั่งรถมาโรงเรียน""ไม่จำเป็นเพราะฉันจะให้น้องแบมไปส่ง""ว่าไงนะ!!! " แล้วทำไมมันต้องขึ้นเสียงทำหน้าทำตาขึงขังเหมือนไม่พอใจแล้วดุสายตาที่มันมองน้องแบมของฉันสิ"หูหนวกแล้ว??? ฉันว่าฉันพูดชัดละนะ""เรานัดกันไปถ่ายรูปครับพี่ปิง""ใครถามความเห็นมึง" มันหันไปตวาดน้องแบมทั้งที่น้องเขาก็พูดกับมันดีๆ"นี่ไอ้ปิงแกพูดกับน้องเขาดีๆ ดิวะ""แล้วมันมาเสือกไมอ่ะกูพูดกับมึงอยู่ไม่ได้พูดกับมัน""น้องเค้าแค่ตอบแทนมั้ยล่ะ เพราะเย็นนี้ฉันจะไปถ่ายรูปกับน้องเขา""ไม่ได้!!! เพราะเย็นนี้มึงต้องไปซื้อของกับกู""แล้วทำไมต้องเป็นฉัน แกก็ไปกับ...เอ่อ ไปกับแฟนแกดิ" สายตาฉันมองไปที่น้องผู้หญิงที่ตอนนี้กำลังกุมมือจับแขนมันอยู่ทั้งที่ตอนแรกที่ฉันเห็นมันเป็นคนกุมมือน้องเขาแท้ๆ ไม่รู้มันปล่อยมือน้องเขาตั้งแต่เมื่อไหร่"ไม่ได้!!!! เพราะของที่จะให้มึงไปช่วยเลือกมันคื

แพรวา......"ขอบคุณพี่รุ้งมากเลยนะครับที่อนุญาตให้แพรไปช่วยปิงจัดงานวันเกิดแม่""ไม่เป็นไรหรอกจ้ะ ถ้ามีอะไรก็บอกพี่นะพี่ยินดีช่วย^^""พี่รุ้งใจดีที่สุดเลย ถ้าปิงมีพี่สาวน่ารักๆ แบบพี่รุ้งก็คงจะดี" ดูมัน ดูความอ้อนความตอแหลของมัน ต่อหน้าคนอื่นมันจะเรียกฉันว่าแพรวาและเรียกตัวเองว่าปิง แบบว่าปิงอย่างงั้นปิงอย่างงี้ ทำให้ทุกคนเอ็นดูมันไง มันจะไม่ขึ้นมึงกูกับฉันหรอกค่ะถ้าไม่ได้อยู่ด้วยกันสองต่อสอง มันฉลาดไหมล่ะไอ้บ้าปิงอ่ะ"งั้นแพรขอตัวขึ้นไปเก็บของก่อนนะ"ฉันนั่งฟังมันพูดด้วยความหมั่นไส้ก่อนจะขอตัวขึ้นมาเก็บเสื้อผ้าบนห้อง บางคนอาจจะสงสัยว่าทำไมที่บ้านถึงเหลือพี่รุ้งคนเดียวพี่ๆ คนอื่นๆ อยู่ไหน คือพี่ชายฝาแฝดของฉันทั้งสองคนคือพี่เมฆพี่หมอกเขาไม่ได้อยู่บ้านหรอกค่ะเขาสองคนไปอยู่คอนโดถ้าพ่อกับแม่ไปต่างประเทศเขาจะไม่ได้อยู่บ้านเลยเพราะอะไรน่ะเหรอก็เพราะทั้งสองคนจะพาสาวไปที่คอนโดยังไงล่ะในขณะที่ฉันกำลังนั่งบนเตียงพับเก็บเสื้อผ้าใส่กระเป๋าเป้ไอ้ปิงมันก็เดินเข้ามาในห้องนอนแล้วก็กระโดดขึ้นมานอนบนเตียงนอนของฉันอย่างถือวิสาสะซึ่งปกติเวลามันมาที่บ้านมันก็ทำแบบนี้ตลอดอ่ะนะโดยที่ไม่มีใครว่า"ทำไมช้าจัง

ปิงปิง.....ตุบ!!! โทรศัพท์มือถือเครื่องหรูถูกโยนลงโซฟาอย่างแรงโดยที่เจ้าของไม่กลัวมันจะพัง ยัยเตี้ยนะยัยเตี้ยโทรหาเป็นสิบสายทำไมยังไม่รับโทรศัพท์ผมสักที มันมัวทำไรกับไอ้หน้าอ่อนนั่นอยู่หรือเปล่าวะ ผมคิดอย่างหงุดหงิดในขณะที่ตัวเองกำลังนั่งรอนินิวแต่งตัวอยู่ในห้องของเธอ เอาไงดีวะกู ตอนนี้ผมเริ่มนั่งไม่ติด คิดละก็โมโหตัวเอง ผมไม่น่าใจอ่อนกับนินิวเลยจริงๆ ไม่งั้นคงไม่มานั่งเครียดอยู่ตรงนี้ ถ้าจะโทษก็คงโทษตัวเองเพราะผมผิดนัดกับยัยเตี้ยแล้วมากับนินิวแทน เรื่องของเรื่องก็คือเมื่อตอนเลิกเรียนเพื่อนินิวเดินมาหาผมที่ห้องเรียนขณะที่ผมกำลังจะเดินออกจากห้อง"พี่ปิงคะ พี่ไปดูยัยนิวให้หน่อยค่ะ""นิว...นิวเป็นอะไรครับ""คือวันนี้เราเรียนพละกันอาจารย์ให้วิ่งรอบสนามแล้วยัยนิวเกิดปวดขาตอนนี้เหมือนว่าขายัยนิวจะบวมขึ้นมาด้วยอ่ะค่ะ" จากนั้นผมก็เดินตามเพื่อนของนินิวมาที่ห้องเรียนที่นินิวนั่งรออยู่"พี่ปิง นิวปวดขาค่ะ""ทำไมไม่ไปห้องพยาบาลครับ" ผมถามขณะเดินมาหาเธอที่โต๊ะ"เอ่อออ..คือ ตอนแรกคิดว่าไม่เป็นอะไรไงคะ แต่พอเมื่อกี้ตอนจะลุกก็ปวดขึ้นมาซะงั้น""ใช่ค่ะพี่ปิง อืมมม พี่ปิงช่วยไปส่งยัยนิวที่ห้องได้ไหมคะ

แพรวา............"ขอบคุณนะจ้ะที่มาส่งพี่ ไว้เจอกันพรุ่งนี้นะ^^" ตอนนี้ฉันกลับมาถึงบ้านแล้วค่ะ บ้านใครน่ะเหรอก็บ้านตัวเองน่ะสิเรื่องอะไรจะไปบ้านไอ้ปิงเพราะฉันเชื่อว่าอารมณ์มันตอนนี้ถ้าเราเจอหน้ากันฉันเกรงว่าตัวเองจะไม่ปลอดภัย หึ ไม่ปลอดภัยยังไงน่ะเหรอ อย่าให้เล่าเลยค่ะ"อ้าวยัยแพรกลับมาเอาของเหรอ" นี่คือคำทักทายของพี่สาวสุดที่รักของฉันเองค่ะ คือฉันกลับมาบ้านตัวเองนะ"เปล่าค่ะกลับมานอน นอนได้มั้ยคะ^^""ไหนปิงปิงบอกจะให้เราช่วยจัดงานวันเกิดอาพิงค์ไง""วันนี้ปิงมันไม่ว่างค่ะไปทำธุระแพรเลยขอกลับมานอนที่บ้าน""อ่อออ เออแล้วนี่กินข้าวมารึยังแล้วกลับมายังไงใครมาส่งปิงมาส่งเหรอทำไมไม่เข้ามาในบ้านหรือรีบไปธุระ""โอ๊ยยยเจ้ถามทีละคำถามได้ไหมเล่นถามเป็นสิบข้อ เห้อออ แพรกินข้าวมาแล้วค่ะให้น้องแบมมาส่ง""น้องแบม?? ใครอ่ะ""น้องที่โรงเรียนค่ะวันนี้เราไปถ่ายรูปกันมาน้องเลยอาสามาส่ง""นึกว่าแฟน""น้องเค้าอายุน้อยกว่าแพรตั้งสองปี""แปลว่าถ้าเค้าอายุเท่าเราเราจะคบเป็นแฟนว่างั้น""ก็ไม่แน่นะคะ^^ น้องเค้าน่ารักดีนะ""น่ารักเท่าแบมแบมgot7ของพี่ได้ป่ะ^^""น่ารักพอพอกันเลยค่ะ"คืออยากจะบอกว่าเจ้รุ้งน่ะfcแบมแบ