บทที่ 9

“ครับ เพื่อนเทมส์มันแกล้ง”

เทมส์ยืนยันอีกครั้งเมื่อเห็นสีหน้าตกใจและไม่อยากจะเชื่อของเพียงฟ้า ก็ไม่ได้โกหกสักนิดเพราะโดนแกล้งจริงๆ ต่อให้ไม่น่าเชื่อขนาดไหนก็เถอะ เทมส์เองก็ไม่ได้มีความจำเป็นต้องทำแบบนี้สักหน่อย วันๆไม่เคยอยากคุยกับใคร เรื่องอะไรจะต้องไปรับปรึกษาปัญหาชีวิตคนอื่นด้วย ที่สำคัญคือรวยมากจะหาเงินไปทำไมนักหนาก่อน

“หมายความว่าไงคะ”

เพียงฟ้าพยายามตั้งสติเพื่อจะรับฟังว่าที่จริงแล้วเรื่องที่พาเธอซวยขนาดนี้ตกลงมันเกิดขึ้นจากอะไรกันแน่ บางทีก็สงสัยว่าชีวิตคนเรามันจะมีเรื่องให้ตกใจวันละกี่รอบกัน

“มันทำใบโปรโมทแกล้งเทมส์ครับ”

เทมส์บอกพลางถอนหายใจยาวๆด้วยความลำบากใจ ความผิดเพื่อนสนิทอย่างตุลย์ที่เป็นคนเริ่มก็ใช่ แต่เรื่องที่ตัวเองพาเพียงฟ้าเข้าบ้านนั่นคงโทษใครไม่ได้นอกจากตัวเองที่ดันไปถูกใจเพียงฟ้าจนเรื่องเลยเถิดขนาดนี้ หวังว่าถ้าตัวเองบอกความจริงไปหมดแล้วเพียงฟ้าจะยังไม่ไล่ออกไปจากห้องซะก่อนก็แล้วกัน

“แกล้งยังไงนะ”

เพียงฟ้าถามย้ำอย่างรอคอย แค่เห็นสีหน้าที่เหมือนลำบากใจของเทมส์ก็เริ่มจะกระจ่างว่าเธอน่ะมันคงดวงซวยจริงๆแบบไม่ต้องสงสัย

“มันทำใบโปรโมทแกล้งเทมส์แล้วเอาไปวางเล่นตามโต๊ะที่ร้านอาหารมันตอนที่ไม่มีลูกค้า เทมส์เห็นก็เลยไปตามเก็บหมด ไม่คิดว่าจะยังมีเหลือหลุดออกไปได้เหมือนกันครับ”

เทมส์เล่าไปทำหน้าหงอยไป ถึงตอนนั้นจะโกรธที่ตุลย์เล่นพิเรนทร์แบบนี้แต่ตอนนี้กลับต้องขอบคุณเพื่อนด้วยซ้ำที่ทำให้ได้เจอกับเพียงฟ้า

“หมายความว่ามันไม่มีบริการรับปรึกษานี้แต่แรกงั้นเหรอ”

เพียงฟ้าถามอีกครั้งแม้คำตอบจะชัดเจนอยู่แล้วแล้วก็ตาม เธอเอะใจตั้งแต่เห็นบ้านก็น่าจะเชื่อตัวเองแล้วกลับก็สิ้นเรื่องแล้ว

เทมส์โดนเพื่อนแกล้งส่วนเพื่อนเธอก็ดันไปเห็นแล้วเก็บมาสมัครให้ ส่วนเทมส์ก็มาเนียนหลอกเธออีกทีงั้นสินะ ไม่รู้จะโมโหใครก่อนเลยจริงๆ ที่แน่ๆเธอควรโมโหตัวเองมากกว่าที่ดันเดินเข้าไปแบบนั้น ถึงเทมส์จะหลอกแต่ก็ไม่ได้บังคับเธอสักนิดเป็นเธอที่ยินยอมพร้อมใจเองต่างหาก

“ครับ”

เทมส์รับคำอย่างจำยอมรับความผิด ตอนนี้โดนโกรธก็ไม่แปลกใจเลย แต่เทมส์จะไม่ยอมแพ้หรอกนะ

“แล้วทำไมเพื่อนพี่ถึงโอนเงินไปได้ล่ะ”

เพียงฟ้ายังคงถามต่อแม้จะเดาได้นิดๆเพราะเพื่อนเธอใจร้อน ชอบทำอะไรตามใจไม่คิดให้รอบคอบก่อนแบบนี้ เจอใบโปรโมทก็สมัครโดยไม่ตรวจหาข้อมูลอะไรเลยบ้าที่สุด

“ก็เพื่อนพี่เล่นแอดไลน์มาแล้วกดโอนเงินทันทีไม่ถามไถ่กันสักคำน่ะสิครับ กว่าเทมส์จะเห็นข้อความเพียงก็มาถึงบ้านแล้ว ตอนแรกจะเข้าไปบล็อคด้วยซ้ำแต่เห็นว่าโอนเงินมาเลยกะจะเดินออกมาบอกเพียงทีเดียวเลย”

เทมส์อธิบายเพิ่มในสิ่งที่เพียงฟ้าไม่ได้แปลกใจสักนิดเพราะรู้นิสัยเพื่อนดี ที่จริงจะว่าเทมส์หลอกก็ไม่ถูกเพราะเพื่อนเธอใจร้อนไปเองต่างหาก หากได้คุยกันสักหน่อยเรื่องคงไม่ลามมาถึงเธอแบบนี้เลย

“แล้วทำไมไม่บอกพี่ตั้งแต่ที่หน้าบ้านล่ะคะ พี่เองก็กำลังจะบอกยกเลิกเหมือนกันเพราะเพื่อนพี่เป็นคนสมัครให้พี่ไม่ได้จะใช้บริการซะหน่อย”

เพียงฟ้าที่เข้าใจแล้วแต่ก็อดจะถามปนบ่นออกมาด้วยความเศร้าใจไม่ได้ เรื่องอะไรที่เธอต้องมารับเคราะห์แบบนี้กัน

“ก็พอเห็นหน้าในจอตอนกดกริ่งแล้วแบบชอบครับ ก็เลยออกไปต้อนรับ”

เทมส์สารภาพออกมาด้วยรอยยิ้มกว้าง ตาใสแป๋วจ้องกันด้วยความใสซื่อจนใจกระตุกไปนิดนึง รอยบุ๋มที่สองข้างแก้มก็ดึงสายตาให้มองอย่างอดไม่ได้

“ได้ไงอ่ะเทมส์ งั้นเทมส์ก็หลอกพี่อีกทีน่ะสิ”

เพียงฟ้าโวยออกมาเมื่อได้ฟังเหตุผลที่ไม่น่าเชื่อถือนั่น เจอหน้าแล้วชอบใครเชื่อก็บ้าแล้ว เธอไม่ได้สวยจนสะกดสายตาขนาดนั้นซักหน่อยเถอะ

“เทมส์ไม่ได้หลอกนะครับ ชอบเพียงจริงๆแต่เข้าใจผิดไปหน่อยคิดว่าเพียงอยากมาเพื่อเรื่องนั้นเหมือนที่ไอ้ตุลย์มันใส่ดอกจันไว้ท้ายใบเทมส์ก็เลยทำแบบนั้นไป ไม่รู้ว่าเป็นครั้งแรกของเพียงเทมส์ขอโทษนะครับ”

เทมส์บอกออกมาอย่างรู้สึกผิด แต่ทุกอย่างก็จริงใจพอให้เพียงฟ้ามองเห็นว่าเทมส์ไม่ได้หลอกกันจริงๆ เพียงแต่คำว่าชอบนี่มันก็เกินเชื่อไปหน่อย

“เฮ้อ…ชอบอะไรล่ะ เราน่ะเด็กกว่าพี่เกือบสิบปีเลยนะ อีกอย่างเรื่องมันผ่านไปแล้วก็ช่างมันเถอะ”

เพียงฟ้าแย้งเบาๆอย่างไม่เชื่อแม้ใจจะแอบสั่นไหวนิดหน่อยกับคำว่าชอบ ต่อให้เทมส์เด็กกว่าแต่คนที่หล่อและมีเสน่ห์ขนาดนี้บอกชอบใครบ้างจะไม่หวั่นไหว การเสียครั้งแรกให้คนที่เกรดพรีเมี่ยมขนาดนี้ก็ไม่ได้แย่เพราะชีวิตเธอคงไปหาคนแบบนี้ไม่ได้เหมือนกัน ถือว่าเป็นประสบการณ์ชีวิตที่น่าจดจำไปก็พอแล้ว เพราะงั้นเธอถึงไม่ได้โกรธอะไรเทมส์ตั้งแต่แรกเพราะเธอก็ยินยอมเองเหมือนกัน

“เทมส์ไม่สน ขอเลขบัญชีหน่อยครับ”

เทมส์ตอบปัดกับเรื่องอายุที่เพียงฟ้าย้ำนักหนานั่น ก่อนจะขอเลขบัญชีทันที

“ทำไมคะ”

เพียงฟ้าถามอย่างไม่เข้าใจว่าเทมส์จะขอไปทำไมอีก

“ก็จะคืนเงินให้เพียงไง”

เทมส์ตอบตามตรง มือหนาหยิบมือถือกดเตรียมโอนเงินอย่างที่ว่า

“ไม่ต้องหรอกช่างมันเถอะ ถือว่าชดเชยเรื่องเมื่อคืนก็แล้วกัน เทมส์ก็กลับบ้านได้แล้ว”

เพียงฟ้าส่ายหัวและปฏิเสธออกมา ไม่ได้ติดใจอะไรกับเรื่องนี้แล้วและก็อยากให้เทมส์แยกย้ายกับเธอจริงๆซะที

“อย่าทำเหมือนเทมส์ขายบริการสิครับ อีกอย่างเพียงต่างหากที่เสียหายไม่ใช่เทมส์”

เทมส์บอกออกมาอย่างไม่พอใจนิดๆ ใบหน้าหล่อขมวดคิ้วแน่นกับท่าทางเหมือนเป็นเรื่องไม่สำคัญของคนแก่กว่า ตัวเองเสียหายแท้ๆยังมาทำเป็นไม่สนอยู่ได้

“พี่ไม่ได้ถือสาอะไร เทมส์ก็ลืมๆมันไปเถอะนะ พี่แก่ขนาดนี้แล้วไม่ใช่เรื่องแปลก”

เพียงฟ้าบอกออกมาอย่างที่คิด เธออายุไม่ใช่น้อยๆเลิกใฝ่ฝันถึงการแต่งงานหรือมีคนรักไปแล้ว เพราะงั้นเรื่องนี้มันก็ไม่ได้สำคัญอะไรกับเธอเลย

“อย่าพูดเหมือนตัวเองช่ำชองทั้งที่เป็นครั้งแรกได้มั้ยครับ เทมส์ไม่ชอบเลย”

เทมส์ยิ่งไม่พอใจมากกว่าเดิมที่เพียงฟ้าลดคุณค่าของตัวเองขนาดนั้น ทั้งที่เทมส์รู้สึกดีและภูมิใจมากแท้ๆที่ได้เป็นคนแรกของเพียงฟ้าแบบนี้

“มีครั้งแรกเดี๋ยวก็มีครั้งสองนั่นแหละค่ะ อย่าเอามาใส่ใจเลย”

เพียงฟ้าตอบส่งๆ ไม่ทันสังเกตเห็นว่าเด็กตรงหน้าแทบจะแยกเขี้ยวใส่เธออยู่แล้วเมื่อได้ยินประโยคไม่เข้าหูนี่

“ไม่ได้นะ เทมส์ไม่ยอม!”

เทมส์เสียงดังขึ้นจนเพียงฟ้าสะดุ้ง ร่างสูงเข้ามาจับไหล่เธอบีบด้วยแรงไม่น้อยเพราะความโกรธจนลืมตัว แค่คิดว่าจะมีใครมาซ้ำรอยที่ตัวเองเคยทำไว้ก็ทนไม่ได้แล้ว

“อะไรเนี่ยเทมส์ พี่เจ็บนะ”

เพียงฟ้าโวยวายเมื่อรู้สึกเจ็บจนเทมส์ชะงักแล้วปล่อยทันที

“ขอโทษครับ แต่เทมส์ไม่ชอบเพียงอย่าพูดแบบนั้นได้มั้ย เพียงเป็นของเทมส์แล้วนะครับ”

เทมส์ทำหน้าหงอยอย่างรู้สึกผิดที่ทำให้เพียงฟ้าเจ็บ ก่อนจะจับมือเล็กมากุมไว้อย่างถนอม สายตาคมมองสบกับดวงตาสวยหวานด้วยความหลงใหลและหวงแหน เพราะตาคู่นี้ที่ทำให้เทมส์ชอบจนละสายตาไม่ได้แล้วก็มาตกหลุมจนโงหัวไม่ขึ้นแบบนี้

เพียงฟ้าหน้าเห่อร้อนกับการกระทำแสนอ่อนโยนและคำพูดราวเป็นเจ้าของเธอแบบนั้นของเทมป์

“แต่เราไม่ได้เป็นอะไรกันนะเทมส์ แล้วมันก็เป็นไปไม่ได้”

เพียงฟ้ารีบหลบสายตาคมเพราะรู้ว่าถ้ายังจ้องอยู่เธอจะควบคุมตัวเองไม่ได้ เทมส์มีผลกับใจเธอมากกว่าที่คิดเธอถึงต้องรีบตัดใจแบบนี้ มันเป็นไปไม่ได้ทุกๆอย่างโดยที่ไม่ต้องให้ใครมาบอกเธอเลย ถ้าไม่อยากถลำลึกก็ต้องรีบจบให้ไวที่สุด เพราะเส้นทางของเธอกับเทมส์ไม่มีทางได้มาบรรจบกันอยู่แล้วถ้าไม่ใช่เพราะเรื่องนี้

“ทำไมจะไม่ได้ แล้วอีกอย่างเราเป็นอะไรกันตั้งกี่ครั้งเพียงก็รู้ หรือไม่งั้นเทมส์จะทวนให้เอง”

เทมส์ที่ได้ยินแต่ประโยคไม่น่าฟังยิ่งไม่พอใจ ท่าทางเหินห่างผลักไสราวรังเกียจกันนักหนายิ่งทำให้ในอกร้อนระอุแทบทนไม่ไหว เพราะไม่เคยมีความรู้สึกแบบนี้ให้ใครถึงมันจะเร็วมากจนไม่แน่ใจว่าชอบขนาดไหน แต่ที่แน่ๆเทมส์คงทนไม่ไหวถ้าคนที่ได้อยู่เคียงข้างเพียงฟ้าเป็นคนอื่นที่ไม่ใช่ตัวเอง

เทมส์ไม่ใช่คนชอบล้อเล่นถ้าจริงจังก็จะพยายามจนถึงที่สุด ยิ่งเพียงฟ้ามาปฏิเสธกันด้วยเหตุผลไม่น่าฟังแบบนี้เทมส์ก็ยิ่งไม่ชอบใจ

“เทมส์ จะทำอะไร ปล่อยพี่นะ เทมส์”

เพียงฟ้าโวยวายเมื่อเทมส์อุ้มเธอขึ้นมาจนตัวลอยแล้วก้าวยาวๆไปทางห้องนอนของเธอ มือเล็กจับบ่ากว้างไว้แน่นเพราะกลัวตก

“ทำให้เพียงเป็นของเทมส์อีกหลายๆครั้งไงครับ แล้วก็ต้องเป็นของเทมส์คนเดียวด้วย”

เทมส์ตอบก่อนจะวางเพียงฟ้าที่เตรียมดิ้นหนีลงบนเตียงแล้วคร่อมทับทันทีไม่ให้คนตัวเล็กขยับออกได้ ตาคมสบกับตาสวยของคนใต้ร่างที่สั่นระริกด้วยความหวงแหน เพียงฟ้าที่แสนน่ารักนุ่มนิ่มและหวานไปทั้งตัวคนนี้ เทมส์ไม่ยอมให้ใครมาแย่งไปทั้งนั้น ไม่ชอบให้เพียงฟ้าปฏิเสธกันสักนิดเลย

เพียงฟ้าสบตาคมด้วยใจที่สั่นไหวเพราะสายตาเทมส์เต็มไปด้วยความเร่าร้อนและปรารถนาอย่างแรงกล้า แถมยังแฝงไปด้วยความไม่พอใจนิดๆอีกต่างหาก เมื่อคืนเทมส์ทั้งโยนและอ่อนหวานกับเธอแต่เทมส์ตอนนี้ดูน่ากลัวจนเธอหวั่นใจไม่น้อย

เพียงฟ้าอยากเรียกคนน้องให้ใจเย็นๆสักนิด แต่แค่เรียกชื่อเทมส์ก็ปิดปากเธอทันทีด้วยริมฝีปากหยักสวยนั่น

“เทมส์…อื้อ”