Share
บทที่15
Related chapter
ศาสตร์ต้องห้าม บทที่16
แม่เสือลิลลี่แห่งกรุงเทพมหานคร โดย โอเวน โจนส์ (Owen Jones) ตอนที่ 1: คืนวันเสาร์ตอนกลางคืน ลิลลี่นอนแช่อยู่ในอ่างน้ำร้อนที่สุดเท่าที่เธอจะทนได้ แช่ตัวไว้สิบนาที แล้วขัดผิวอีกสิบนาทีก่อนจะทำวนซ้ำซ้ำแล้วซ้ำเล่า เธอพยายามจะลบกลิ่นของ ‘หมู’ ออกจากตัวเธอ นั่นคือสิ่งที่เธอคิดว่ามันต้องมีกลิ่นติดอยูเป็นแน่ และเธอก็คิดไม่ถึงว่ามันจะมีกลิ่นเลวร้ายแบบนี้อยู่ในโลก เธอเริ่มที่จะถูกครอบงำด้วยมันแล้ว หรือหลายคนอาจจะพูดแบบนั้นว่าเธอกำลังหมกมุ่นอยู่ แต่เธอไม่สามารถช่วยมันหายไปได้อีกต่อไป หากมีเวลาก็จะถูกใช้ไปด้วยความหมกมุ่นของเธอ ซึ่งมันก็ผ่านมานานแล้ว ตอนนี้เธอก็ติดอยู่กับมัน ไม่สำคัญว่าเธอจะแช่น้ำนานแค่ไหน หรือถูแรงแค่ไหน ในช่วงแรกเธอเปลี่ยนชื่อบ่อยด้วยหวังว่าชื่อใหม่จะชะล้างมลทินจากตัวเธอได้ แต่ก็ไม่มีผลอะไร เธอเชื่อโชคลางมากเช่นเดียวกับผู้คนจำนวนมากในชนบท แต่ตอนนี้ได้ลดน้อยลงไปบ้างแล้ว เมื่อเห็นว่าไม่มีอะไรช่วยให้สถานการณ์เลวร้ายของเธอดีขึ้นได้ เธอนึกถึงเกี่ยวกับเรื่องของครอบครัวเธอ และสงสัยอีกว่ามันเป็นสิ่งที่ดีหรือไม่ที่พวกเขาไม่ได้อยู่ที่นั่นเพื่อช่วยเธอ หรือมันเป็นเ
ศาสตร์ต้องห้าม บทที่1
1 นายลีกับสถาณการณ์ลำบาก นายลี หรือตาเฒ่าลี คนในชุมชนรู้กันทั่วว่าเขามีอาการแปลก ๆ เกิดขึ้นมาร่วมอาทิตย์แล้วนั้น เพราะว่ามันเป็นเพียงชุมชนเล็ก ๆ และอยู่ในพื้นที่ห่างไกล จึงทำให้ทุกคนในละแวกนั้นรู้กันไปทั่ว เขาเสาะหาคำแนะนำจากหมอในพื้นที่ ซึ่งก็เป็นหมอเก่าแก่คนหนึ่งที่ไม่ใช่หมอสมัยใหม่ และเธอได้บอกกับลีว่าอุณหภูมิในร่างกายของเขานั้นไม่คงที่ เพราะมีบางอย่างส่งผลต่อระบบเลือดของเขา เธอคนนั้นก็คือ หมอผีประจำชุมชน ป้าของนายลีนั่นเอง ตามความเป็นจริงแล้วก็ยังไม่แน่นอนว่านั่นคือสาเหตุของอาการหรือไม่ แต่เธอก็ให้สัญญาว่าเธอจะทราบถึงสาเหตุได้ในอีกไม่เกินยี่สิบสี่ชั่วโมงแน่นอน หากลีทิ้งบางสิ่งสักสองอย่างไว้ให้เธอศึกษา และกลับมาฟังผลหลังจากนั้น หมอผีส่งกอตะไคร้น้ำ และก้อนหินให้นายลี เขารู้ว่าต้องทำยังไง เพราะว่าเขาเคยทำมันมาก่อนหน้านั้น ดังนั้นเขาจึงปัสสาวะรดลงบนกอตะไคร้น้ำ และบ้วนน้ำลายพร้อมขากเสมหะลงบนก้อนหิน เขาส่งมันกลับไปให้เธอด้วยสีหน้าจริงจัง และระวังไม่ให้ของเหล่านั้นสัมผัสลงบนมือเปล่าของหมอผี เธอได้ห่อมันไว้ด้วยใบตองเพื่อรักษาความชื้นให้นานที่สุดเท่าที่จะทำได้ “ ใช้เวลา
ศาสตร์ต้องห้าม บทที่2
2 ความฉงนใจของครอบครัวลี ตามวิถีของคนในชนบท ทุกคนจะนอนรวมกันในห้องเดียวกันในบ้าน แม่และพ่อนอนเตียงนอนคู่ ส่วนเด็ก ๆ นอนคนละเตียง และทั้งสามเตียงก็มีมุ้งกันยุงของตัวเอง ดังนั้นเมื่อพวกเขาตื่นขึ้นมาในตอนเช้า ทุกคนจะย่องออกมาเพื่อไม่ให้เฮงตื่น พวกเขารู้ว่ามีบางอย่างผิดปกติ เพราะพ่อมักจะเป็นคนแรกที่ตื่น และออกไปก่อนเสมอ แม้ในเช้าที่หนาวเหน็บที่สุดก็ตามที พวกเขามองผ่านมุ้งไปที่ใบหน้าที่ซีดเซียวของเฮงและดูเป็นกังวล จนกระทั่งแม่ไล่ให้พวกเขาออกไปข้างนอก “ดิน ช่วยเราหน่อย ลูกเอ้ย ฉันไม่ชอบสภาพแบบนี้ของพ่อเธอเลย อาบน้ำให้เร็ว แล้วก็ไปดูว่าป้าจะบอกอะไรเราบ้าง ไปได้ไหมลูก ให้เป็นเด็กดีนะ หากเขายังไม่พร้อม และเรามาค่อนข้างเร็วไป ซึ่งฉันรู้ดี ถามเธอนะว่า เธอจะพยายามเพื่อหลานชายคนโปรดได้ไหม ก่อนที่มันจะสายเกินไป ดินเริ่มร้องไห้ และวิ่งหนีไปอาบน้ำ “ขอโทษนะ ลูกรัก แม่ไม่ได้ตั้งใจจะอารมณ์เสียใส่ลูก!” เธอตะโกนเรียกลูกสาวให้กลับมา เมื่อเธอมาถึงบ้านป้าทวดของเธอในสิบห้านาทีต่อมา หมอผีชราลุกขึ้น แต่งกายเรียบร้อย นั่งกินข้าวต้มตรงโต๊ะใหญ่หน้าบ้าน “อรุณสวัสดิ์ ดิน ดีใจที่ได้เจอเธอนะ
ศาสตร์ต้องห้าม บทที่3
3 ผีปอบเฮง พวกเขาได้ตื่นมาในตอนเช้าจากการเผลอหลับไปจากอาการเหนื่อยล้า เฮงห่มผ้าเรียบร้อยและหนุนหมอนสูง ทุกคนลุกขึ้น และลงไปข้างล่างทันทีเท่าที่จะสามารถทำได้ โดยเดินผ่านเตียงเขาไปอย่างรวดเร็ว “โว้ว แม่ เห็นพ่อเมื่อคืนนี้ไหม” เด่นถาม “ดวงตาของเขา และผิวของเขาสว่างจ้าอยู่ในห้อง แต่ทว่ามันเป็นดวงตาของเขาจริงหรือ มันเคยเป็นสีดำบนพื้นสีขาวเหมือนเรา แต่ตอนนี้พวกมันเป็นสีแดงบนพื้นสีชมพู… ฉันคาดว่า… คงเป็นเพราะเลือดทั้งหมดนั่นแน่ ๆ “แม่ก็ไม่รู้เหมือนกัน ลูกเอ้ย แต่แม่คิดว่าลูกพูดถูก เธอคงต้องหามันเพิ่มอีก และพาน้องสาวเธอไปกับเธอด้วยเพื่อไปเอานมมาเพิ่มอีก เธอจำวิธีการที่ป้าเอาเลือดได้ไหม “ได้ครับแม่ ผมคิดว่าจะเอามันจากเจ้าแพะตัวผู้ดีไหม เพื่อให้มันเป็นตัวสุดท้ายที่จะเอาใช้รักษาได้ “ดี เป็นความคิดที่ดี เด่น ใช้เลือดแพะที่ต่างกันในแต่ละวัน และดินก็สามารถรีดนมตามปกติได้ในทุกวัน ในเวลานี้นมแพะทั้งหมดจะใช้สำหรับพ่อของเธอ ตกลงไหม เขาต้องการมันมากกว่าที่พวกเราหาได้ และเราไม่ต้องการให้เขาหิวในตอนดึกใช่ไหม” “ไม่นะ แม่ ไม่เด็ดขาด! ฉันต้องใช้เวลานานมากกว่าจะได้นอนเมื่อคืนนี้
ศาสตร์ต้องห้าม บทที่4
4 เส้นทางสู่การฟื้นตัว พวกเด็ก ๆ พาเฮงลงไปนอน และถอดแว่นตากันแดดออกให้ เขาหลับตาลงแสร้งทำเป็นหลับจนกระทั่งได้ยินเสียงประตูปิดด้านหลัง จากนั้นจึงเปิดประตูอีกครั้งและลุกขึ้นนั่งบนเตียง เขาไม่ได้เหนื่อยอะไรเลย หรือไม่รู้สึกเลยด้วยซ้ำ พวกเขาทิ้งแสงเทียนยามค่ำคืนอันเล็ก ๆ ไว้ใกล้ทางเข้าประตูเหมือนที่เคยทำ ก่อนที่แสงตะวันจะจางหายไป แต่มันก็ไม่สว่างพอที่จะทำให้แสงสว่างภายในห้องขนาดใหญ่สว่างขึ้น อย่างไรก็ตาม เฮงจะได้เห็นทุกอย่างชัดเจนเช่นเดียวกับตอนกลางวัน เขารู้ว่านี่มันแปลก แต่ก็ยอมรับมันว่าเป็นการดีกว่าที่จะไม่สามารถมองเห็นอะไรได้ในที่มืด เขารู้ตัวดีว่าเขาไม่เหมือนแต่ก่อน แต่จำไม่ได้เลยว่าก่อนหน้านี้เขาเป็นอย่างไรบ้าง เขารู้แค่ว่ามีบางอย่างเปลี่ยนแปลง และเขาเป็นคนที่แตกต่างออกไปแล้วในตอนนี้ ภรรยาของเขาก็บอกว่าเขาชอบผักสลัดสีเขียว ‘ก่อนหน้านี้’ แต่เขาจดจำมันไม่ได้ และเขาพบว่าความคิดเกี่ยวกับกินผักมันช่างน่าสะอิดสะเอียนทีเดียว เขาไม่สามารถเข้าใจได้เลยว่า ทำไมใคร ๆ ถึงชอบผักมากกว่าเนื้อ หรือมิลค์เชค เฮงรู้ดีว่าคำว่า ‘มิลค์เชค’ ก็ไม่ถูกต้องเช่นกัน แต่เขาไม่สามารถสรุปได้ว่
ศาสตร์ต้องห้าม บทที่5
5 มันคือมนุษย์ หรือ มันคือนกกันแน่ เมื่อวรรณกับลูก ๆ ได้ขึ้นมาหาเฮง เฮงยังคงนอนหลับอยู่ ซ่อนตัวอยู่ในเตียงอย่างมิดชิด ความจริงคือ เขาไม่สามารถนอนได้จนกระทั่งฟ้าสาง แต่เนื่องจากครอบครัวของเขาคิดว่าเขาต้องการการนอนหลับเพื่อพักฟื้นจึงไม่มีใครคิดว่าจะมีอะไรผิดปกติเกี่ยวกับเรื่องนี้ เวลาล่วงเลยกว่าสิบเอ็ดโมงเขาถึงโผล่ออกมา เขาสวมกางเกงขายาวที่สะอาด และไปที่กระจกเพื่อหวีผม และตรวจดูใบหน้าของเขาเพื่อดูความเปลี่ยนแปลง ตอนที่เขามองตัวเองในกระจก เขาพบว่ามีสองเรื่องใหญ่ที่สุดในชีวิตที่ทำให้เขาถึงกับช็อก เพราะเขามองทะลุผ่านตัวเองได้ เขาไม่ได้ไม่เห็นตัวตัวอย่างแน่นอน เพราะร่างกายบางส่วนของเขาสามารถมองเห็นได้ในกระจก แต่มันเหมือนกับการมองเงาสะท้อนของใครคนหนึ่งในน้ำที่ไหลช้า ๆ แล้วเขาก็เหลือบไปเห็นเตียงของเขาซึ่งอยู่ด้านหลังเขาพอดิบพอดี สิ่งนี้เขารู้ว่าเป็นไปไม่ได้ แต่เขาก็ต้องเชื่อสายตาตัวเอง เขาพยายามเคลื่อนตัวไปทางซ้าย ไปทางขวา ก้าวเข้าไปใกล้ และถอยออกออกจากตรงนั้น แต่มันไม่ต่างกันเลย มันดูเหมือนว่าร่างกายของเขาค่อย ๆ จางไป หรือกำลังจะหายไป เฮงเลือกเอาเสื้อเชิ๊ตแขนยาว และและเสื้อ
ศาสตร์ต้องห้าม บทที่6
6 เฮงกลับมาทำงานได้แล้ว หลังจากนั้นเพียงไม่กี่วัน เฮงถึงคิดว่า ‘ขี้เกียจไปหมด’ ตื่นนอนตอนสิบเอ็ดโมง ซึ่งช้ากว่าปกติไปหกชั่วโมง เขาตัดสินใจว่าถึงเวลากลับคืนสู่สภาวะปกติแล้ว หากมันจะเป็นไปได้จริง ๆ อีกครั้ง แล้วในเช้าวันหนึ่งตาก็เกิดฝ้าฟาง เมื่อได้ยินเสียงคนอื่น ๆ ตื่น เฮงก็ตื่นด้วยเช่นกัน “เฮง เธอแน่ใจหรือว่าสบายดี ยังไม่ถึงสัปดาห์เลยด้วยซ้ำ!” “ฉันยังคงรู้สึกเหนื่อยนิดหน่อย ฉันจะยอมรับเรื่องนั้น แต่สถานการณ์นี้ไม่สามารถดำเนินต่อไปได้อีก ฉันต้องรับเอาความรู้สึกปกติบางอย่างกลับเข้ามาในชีวิตของเรา นอนอยู่บนเตียงจนกว่าสิบเอ็ดโมงทุกวันไม่ได้ทำให้ใครมีอะไรดีขึ้น” “งั้นตกลง ถ้าเธอพูดอย่างนั้น แต่พาเด่นไปกับเธอด้วย เธอสามารถสอนรายละเอียดปลีกย่อยให้เขาในการเลี้ยงแพะ และเขาสามารถดูแลเธอได้หากเกิดอะไรขึ้น” ได้ โอเค วรรณ เธอเป็นผู้หญิงที่ดี ฉันจะอยู่ยังไงถ้าไม่มีเธอ ขอบคุณที่คิดถึงฉันตลอดมานะ ฉันโชคดีที่เธอแต่งงานกับฉัน” “ออกไปเถอะน่า เธอมันปากหวาน” “ฉันหมายความว่าอย่างนั้นนะ จูบฉันหน่อยสิ!” “ไม่นะ เดี๋ยวเด็ก ๆ เห็น! หยุดสิ! แต่เธอน่าจะบอกฉันเรื่องนี้ตั้งแต่เมื่อค
ศาสตร์ต้องห้าม บทที่7
7 การพัฒนาด้านโภชนาการของเฮง หลังจากนั้นสองสามอาทิตย์ของการดื่มแค่เพียงมิลค์เชคเลือดแพะ เฮงเริ่มรู้สึกเบื่อหน่าย เขาได้ลองชิมรสไก่ แต่ไม่ชอบจริง ๆ แม้ว่าเขาจะดื่มมันเพื่อไม่ให้เสียเปล่าเวลาที่พวกเขาเชือดไก่ เขากินมันด้วยรสชาติแบบเดิม ๆ แบบที่เด็ก ๆ กินบรอกโคลีหรือ กระหล่ำปลี เขาคิดว่าเขาจะสูบเลือดสุนัขของเขา แต่ก็ไม่ชอบความคิดนี้เท่าไหร่นัก ก่อนที่เขา ‘ป่วย’ เขากินงู หนู และกบเป็นประจำ แต่เขาคิดว่าพวกมันจะมีเลือดไม่เพียงพอสำหรับมื้ออาหารที่เหมาะสมนัก เขาพิจารณาว่าจะต้องใช้สัตว์อย่างน้อยสองหรือสามตัวต่อการล่าหนึ่งครั้ง และที่นั่นก็ไม่ได้มีหนูมากนัก มีงูเต็มไปหมด ซึ่งเป็นเหตุผลว่าทำไมถึงไม่มีหนูอยู่มากนัก ไม่มีสัตว์ชนิดอื่นในพื้นที่เลย มนุษย์เป็นสัตว์ที่แพร่พันธุ์มากที่สุด และนั่นคือสิ่งที่ทำให้เขากลัว เพราะเขาเริ่มหิวกระหายเลือดของมนุษย์ ครอบครัวของเขาจะปลอดภัยจากเขา เพราะนั่นมันไม่ใช่เรื่องที่ถูกต้องสำหรับเฮง เทียบเท่ากับการร่วมประเวณีระหว่างพี่น้อง แต่เขาคิดถึงคนอื่น และผู้หญิงมากกว่าผู้ชาย ด้วยเหตุผลที่คล้ายกันว่าทำไมเขาถึงไม่แตะต้องครอบครัวของเขา ทุกคืนหลังจากอาหา
Latest chapter
