Home / วาย / ศิลปินคนโปรด Favourite Person #ไนท์คนโปรด / ตอนที่ 4 คุณอาหมอบ้านอยู่ท้ายซอย

Share

ตอนที่ 4 คุณอาหมอบ้านอยู่ท้ายซอย

last update Last Updated: 2025-07-05 00:31:11

[ย้อน] 3 ปีที่แล้ว

โรงพยาบาลคีรีกันตรักษ์

โรงพยาบาลเอกชน ที่มีมาแล้วมากกว่า 40 ปี ได้รับการรับรองเป็นมาตรฐานสากล และได้รับความไว้วางใจจากผู้คนมากมายเป็นวงกว้าง มีชื่อเสียงทั้งในด้านการให้บริการ การตรวจวินิจฉัย และการดูแลรักษา เอาใจใส่เสมือนคนในครอบครัว ผู้อำนวยการนายแพทย์กันต์ คีรีกันตรักษ์ เดินออกมากจากห้องประชุมด้วยท่าทางสุขุมและหนักแน่น แฝงไปด้วยความมุ่งมั่นตั้งใจในหน้าที่ เมื่อครู่เป็นการประชุมที่ผอ.กันต์เพิ่งเรียกจัดประชุมกับทีม เพื่อพูดคุยอัปเดตถึงความคืบหน้าของโปรเจกต์ต่างๆ

คนโปรดยืนอยู่ข้างพ่อเขา บนทางเดินที่คนเดินสวนไปมาในห้องโถงกว้างของโรงพยาบาล ทั้งสองเพิ่งออกมาจากห้องตรวจ โดยมีนายแพทย์ที่เดินตามออกมาส่งด้วย เพราะตนจะไปพักเที่ยงด้วยพอดี

“แนะนำอย่าหักโหมมากนะครับ พักผ่อนเยอะๆ แล้วก็อย่าเครียดมาก” แพทย์บอกด้วยน้ำเสียงสุภาพและจริงจัง

“ก็ลูกชายผมน่ะสิครับหมอ ทำให้ผมเครียด” นายตำรวจคนป่วยหันมาพูดกับลูกชายตัวเอง แต่ไม่ได้จริงจังมาก

“อ้าวพ่อ ทำไมพูดงี้อ้ะ?” คนโปรดแย้งกลับด้วยท่าทางสบายๆ เหมือนพ่อลูกคุยเล่นกัน แต่มีคนที่ไม่เก็ทอยู่คือ

“โอ๊ะ อย่าเถียงกันครับ อย่าเถียงกัน บอกแล้วไงครับว่าอย่าเครียด” นายแพทย์ที่ยืนอยู่ด้วยกันยกมือขึ้นสองมือเป็นปางห้ามญาติ

“ขอบคุณคุณหมอมากเลยนะครับ”

“อะ อ๋อครับ” แพทย์แอบงง เพราะตามอารมณ์สองพ่อลูกไม่ทัน

คนโปรดยกมือไหว้ขอบคุณแพทย์เจ้าของไข้พ่อของตัวเอง นายตำรวจคนป่วยเองก็ก้มหัวเล็กน้อยเป็นเชิงขอบคุณพร้อมกับคำที่ลูกชายเอ่ย

“ไม่เป็นไรครับ เป็นหน้าที่อยู่แล้ว ขอตัวก่อนนะครับ” แพทย์ตอบพร้อมรอยยิ้ม จากนั้นก็เดินจากไป

“จริงๆ ไม่ต้องมาก็ได้นะ บอกแล้ว”

“ได้ไงล่ะพ่อ พ่ออ้ะทำงานหนักเกินไป มาโรงพยาบาลก็ดีแล้วจะได้ตรวจเช็กด้วยว่ามีอะไรน่าเป็นห่วงรึเปล่า” คนโปรดตอบด้วยน้ำเสียงที่แฝงความเป็นห่วง แต่ก็ไม่วายพ่อพูดต่อ

“มึงแช่งกูเหรอฮะ” คนโปรดได้ยินแล้วก็ยกยิ้ม

“เปล่าสักหน่อย ผมเป็นห่วง จะได้ดูแลถูกไง” คนโปรดพูดไปตามความจริง

“ถ้ามึงอยากดูแลกู มึงก็ทำตามที่กูบอกสิ”

-คนโปรด-

คำพูดเมื่อครู่แฝงด้วยความจริงจัง ทำให้บรรยากาศรอบๆ เงียบไปครู่หนึ่ง ผมไม่ได้พูดอะไรต่อ“แล้วเรียนเป็นไงบ้าง” พ่อถามลูก ขณะก้าวขาไปตามทางเดินยาวในโรงพยาบาล

“ก็ดีครับ” คนโปรดตอบสั้นๆ ไม่ได้แสดงสีหน้าอะไร

“มันเข้าท่ามั้ย” พ่อถามอีกครั้ง

ขณะนั้นเอง นายแพทย์กันต์เดินตรงเข้ามาในทางเดียวกัน ก่อนจะกล่าวทักนายตำรวจเพื่อนของตัวเอง “อ้าว คุณนพ เป็นไงบ้าง”

“อ้าวเฮ้ย คุณหมอ นึกว่าจะไม่เจอแล้ว” นายตำรวจเอ่ยพร้อมรอยยิ้ม “ไม่เจอกันนานเลย สบายดี”

‘นึกว่าจะไม่เจอแล้ว’ เมื่อกี้บอกไม่อยากมาไม่ใช่เหรอวะ คนโปรดนึกในใจ ก่อนจะยกมือเกาหัว

“สบายดีๆ เพิ่งประชุมเสร็จน่ะ มาทำไรครับ?”

“หน้ามืดนิดหน่อยน่ะ ไม่ได้เป็นไร เอ้อ ลูก อันนี้คุณหมอกันต์ รู้จักกับพ่อนี่แหละ”

“สวัสดีครับ” ผมยกมือไหว้คุณหมอ

“หวัดดีครับลูก” นายแพทย์ยกมือรับ พร้อมส่งยิ้มใจดีให้

“ลูกชายเหรอ ดูเป็นเด็กดีมากเลย เห็นแล้วนึกถึงลูกชายคนเล็ก” เขาหันไปคุยกับพ่อของผมต่อ

“ใช่ ลูกชาย ชื่อคนโปรด เป็นน้อง มีคนโตอีกคนชื่อคนดี”

“เรียนที่เดียวกันกับลูกผมเลย” คุณหมอว่า เมื่อเห็นชุดนักศึกษาผม

“จริงเหรอ?” น้ำเสียงนายตำรวจฟังดูดีใจ

“ใช่ครับ ผมก็มีลูกชายสองคนเหมือนกัน คนโต เรียนบริหาร แต่จบแล้วล่ะ บอกให้เรียนหมอเหมือนพ่อก็ไม่เรียนสักคน คนเล็กอีกคนก็อยู่เมกานู้น เรียนสถาปัตย์”

“เหมือนกันครับ ผมอยากให้เป็นตำรวจ ลูกสองคนก็ไม่มีใครเป็นให้เลย เฮ้อ” นายตำรวจส่ายหัว แสดงสีหน้าไม่สบอารมณ์ “บอกให้ไปทางดีๆ แท๊ๆ”

“จริงครับ แต่ก็ขัดอะไรไม่ได้ ฟังที่ไหนเด็กสมัยนี้”

“นี่บอกอยากเรียนนิเทศศาสตร์การแสดง ผมก็เลยตามใจเขาไป”

‘ตามใจ’ แต่ทุกวันนี้ก็ยังบอกอยากให้ไปเป็นตำรวจอยู่เลยนะ

“อ๋อ อยากเป็นนักแสดงเหรอ ดีๆ หน้าตาดี”

ผมยิ้มรับคำชมพร้อมกับโค้งหัวลงเล็กน้อยให้คุณหมอไปที

“คุณหมอค่ะ เชิญทางนี้หน่อยค่ะ” ทันใดนั้นเองเสียงเรียกก็ดังขึ้นจากทางด้านข้าง เป็นพยาบาลผู้หญิงที่เดินเข้ามาหาคุณหมอ

“ครับ” นายแพทย์หันไปตอบ

“เดี๋ยวไม่กวนเวลาแล้ว ไว้เจอกัน” พ่อผมพูด

“เจอกัน อย่าลืมดูแลคุณพ่อคุณแม่ด้วยนะลูก” ประโยคหลังนายแพทย์หันมาพูดกับผม

“ครับคุณหมอ” ผมตอบกลับอย่างเต็มใจ

“เรียกอาก็ได้”

“ครับ คุณอา”

“ไป นำไปเลย” คุณอาหมอหันไปพูดกับพยาบาล

“เชิญทางนี้ค่ะ” หญิงพยาบาลวัยกลางคนผายมือพาคุณหมอเดินไปอีกทาง

                                _⁠_⁠_⁠_⁠_⁠_⁠_⁠_⁠_

“อ้าวคุณหมอ มาอยู่ที่นี่เหมือนกันเหรอครับ ไม่เคยเห็นเลย”

“อ๋อ เพิ่งย้ายมาน่ะครับ จะได้ใกล้โรงพยาบาล จำได้ว่าคุณนพก็อยู่ที่นี่”

“อ๋อ ดีๆ ครับ อยู่นี่ก็ดี”  “ผมว่าสภาพแวดล้อมโอเคดี”

“วันหลังเดี๋ยวเชิญมาที่บ้านนะครับ” คนมาอยู่ใหม่ว่าขึ้น

“โอ้ ได้เลยครับ”

.

“สวัสดีค่ะ คุณกานต์” เสียงครูแม่ลักษณ์กล่าวทักคุณกานต์ กานต์ คีรีกันต์รักษ์ ภรรยาคุณหมอหรือแม่ของไนท์

“สวัสดีค่ะ เชิญค่ะๆ”

“วันนี้มารบกวนคุณกานต์กับคุณหมอหน่อยนะคะ”

“อ๋อ ไม่รบกวนเลยค่ะ เราก็เพิ่งย้ายมาอยู่ใหม่ อยากมีเพื่อนคุยพอดี” คุณกานต์เจ้าบ้านว่ายิ้มๆ

พ่อแม่ทั้งสองของครอบครัวพากันรับประทานอาหารว่าง คุยสัพเพเหระกันถูกคอ

“หมอเล่นกอล์ฟด้วยเหรอ เห็นมีถุงกอล์ฟ ตรงนั้น” นายตำรวจถามนายแพทย์

“อ่อ เคยเล่นนานแล้วน่ะครับ”

“หมอว่างวันไหน เดี๋ยวไปตีกอล์ฟกัน”

? “คุณนพก็เล่นเหรอ”

“ครับ”

“ช่วงนี้งานไม่ยุ่งแล้วเหรอคะ” ครูลักษณ์ภรรยานายตำรวจถามสามีตัวเอง เหมือนเป็นเชิงเบรก

“ช่วงนี้ไม่ค่อยมีไรแล้ว”

“ความได้เพื่อนเล่นแล้วอ้ะเนาะ” คุณลักษณ์พเยิดหน้ายิ้มว่าแซวสามีตัวเองกับเจ้าบ้านทั้งสอง ฮ่าๆๆๆ จากนั้นก็เกิดเสียงหัวเราะกันขึ้น

 

เอี๊ยดดดด!!! เสียงเบรครถ ไนท์เหยียบเบรคแทบไม่ทันเมื่อเงยหน้าขึ้นมาจากโทรศัพท์ที่หนีบอยู่หน้าคอนโซนรถ แล้วพบว่ามีบิ๊กไบค์ขับมาจะเลี้ยวเข้าซอยหมู่บ้านเดียวกันกับเขา

ปี๊ก ปี๊ก!! เสียงบีบแตรรถของบิ๊กไบค์สีเขียว ก่อนที่เจ้าของรถจะพายมือ เป็นเชิงให้รถเบนซ์ข้างหน้าขับเข้าไปก่อน

“ขับรถไม่ดูรึไง” คนโปรดส่ายหัวให้กับรถเบนซ์ดำด้านที่ขับมาเกือบจะชนเข้ากับรถของเขา ก่อนจะขับต่อเข้ามาในหมู่บ้านเดียวกัน และแล้วรถทั้งสองคันก็จอดลงที่จุดหมายปลายทาง ซึ่งเป็นบ้านหลังเดียวกัน

เบนซ์เข้ามาจอดในโรงรถบริเวณบ้าน ส่วนคนโปรดจอดบิ๊กไบค์ไว้หน้าบ้าน ไนท์ลงมาจากเบนซ์พร้อมปิดประตูรถ แล้วพูดกับเจ้าของบิ๊กไบค์

“ตามมาทำไม ไม่จบเหรอ” ไนท์ถามขึ้นเสียงเข้ม หันกลับมามองคนโปรดที่เดินตามหลังมา

“ตามอะไร ผมก็จะมาที่นี่เหมือนกัน”

? “มาทำไม” “อ้าวเฮ้ย เดี๋ยว” เจ้าของบ้านพูดยังไม่ทันจบ คนโปรดก็ถือวิสาสะเปิดประตูเดินเข้ามาในบ้านแล้ว

“อ้าวโปรด มาแล้วเหรอลูก” ครูลักษณ์แม่ของคนโปรดว่าขึ้นก่อน

“อ้าวไนท์ มาพร้อมกันเลย” คุณกานต์แม่ของไนท์ว่าขึ้นบ้าง เมื่อเห็นไนท์เดินตามเข้ามา

“สวัสดีครับ” / ”สวัสดีครับ” ไนท์และคนโปรดยกมือไหว้สวัสดีผู้ใหญ่ทั้งสองครอบครัวที่อยู่ในบ้าน

“มา นั่งๆ กินข้าวกัน” คุณกานต์เจ้ามือที่ทำกับข้าวมื้อนี้บอกเด็กทั้งสอง คนที่ยืน ก่อนทั้งหมดจะย้ายก้นมานั่งที่โต๊ะอาหาร หลังจากนั่งเล่นที่โซฟาประมาณว่ารอเด็กๆ มา

“ไนท์ นี่คนโปรด ลูกชายคุณอาร้อยตำรวจโทนพ”

“เรียกซะเต็มเลย” นายตำรวจว่ากับคุณกันต์

“ครับ” ไนท์ตอบรับสั้นๆ

นายแพทย์แนะนำคนโปรดให้กับลูกตัวเองเสร็จก็ถามคนโปรดต่อ

“เห็นว่าเรียนนิเทศ แล้วเป็นไงบ้างลูก”

“ก็ดีครับ สนุกดี ปี 1 ก็ยังไม่ได้เข้มข้นอะไรมากครับ”

“เอ้อ แล้วทำไมถึงเรียนนิเทศล่ะ”

“อ๋อ มีคนบอกน่ะครับว่าหน้าตาดี แสดงได้เลย”

“ก็ดีจริงๆ นั้นแหละ”

“หลงตัวเอง” ไนท์ว่าขึ้นเสียงเบา

“แล้วผมก็เคยลองเล่นหนังของโรงเรียนแล้วชอบ ก็เลยอยากเรียนทางนี้ต่อน่ะครับ”

“อ๋ออ”

ตำรวจนพพูดขึ้นบ้าง “ผมพูดไว้ว่าถ้ามันไม่ใช่หรืออะไรยังไง ก็มาเป็นตำรวจเหมือนพ่อ ผมว่า”

“ให้ลูกลองดูก่อน” แม่คนโปรดว่าตอบสามีตัวเอง น้ำเสียงนุ่มนวลแต่แฝงความหนักแน่น ตอบกลับสามีที่มีท่าทีห่วงใย

“ก็ให้ไง” พ่อตอบกลับทันที เสียงเข้มขึ้นมา

“กดดันลูก” แม่เสริมขึ้นพร้อมมองหน้าสามีราวกับจะเตือนให้ใจเย็นหน่อย

“ไม่ได้กดดัน เนาะ” นายตำรวจว่า คำสุดท้ายเป็นเชิงถามความคิดเห็นลูกตัวเอง

“ครับ ไม่ได้กดดันอะไร” คนโปรดตอบกลับเสียงเรียบ ก่อนจะยกยิ้ม

     _⁠_⁠_⁠_⁠_⁠_⁠_⁠_⁠_

“น้องดูเป็นเด็กน่ารักเนาะ” คุณแม่บ้านคีรีกันพูดกับลูกชาย

“ก็งั้นๆ แหละ ผมสงสัยว่าเขาทำของใส่รึเปล่าเนี่ย..” ไนท์พูดขึ้น น้ำเสียงติดจะหงุดหงิดเล็กน้อย คนเป็นแม่ยกมือตีแขนลูกน้อยๆ เป็นเชิงเหมือนตำหนิ

“พ่อกับแม่ชมคนอื่นหน่อยไม่ได้เลยเหรอลูกก” คุณแม่พูดขึ้นพร้อมหัวเราะน้อยๆ

“ไม่ได้” ร่างสูงตอบกลับทันที น้ำเสียงหนักแน่ เหมือนเด็กน้อยโดนขัดใจ

“ขี้อิจฉาเหรอ” แม่พูดเสียงเล่น จากนั้นไนท์ก็เดินขึ้นบันไดไปบนห้อง ไม่ตอบอะไรต่อ

“เอ้า แม่หยอกเล่นเฉยๆ” “ลูกคนนี้หนิ โตมาแล้วงอนเก่งเหมือนใครเนี่ย”

     _⁠_⁠_⁠_⁠_⁠_⁠_⁠_⁠_

วัดบูรณภักดิ์วาอาราม ขณะนี้เป็นสถานที่จัดงานฌาปนกิจศพ และวันนี้  ก็เป็นวันเผาแล้ว

การันต์ยืนมองภาพใบหน้าของนางวรกานต์วัยห้าสิบสามปีในกรอบสีทอง ตั้งแต่รู้ว่ามารดาของตัวเองสิ้นลมลงแล้ว เขาก็ยังใจหายยังไม่หายจนถึงตอนนี้ ตอนนั้นนายแพทย์กันต์อยู่ที่โรงพยาบาล ไม่มีใครอยู่บ้าน ไนท์ก็ไปดูงาน ก่อนจะรู้ว่าผู้เป็นแม่เป็นลมล้มหมดสติ คุณน้าลักษณ์เพื่อนบ้านมาที่บ้านพอดี และพบเข้าจึงโทรเรียกรถโรงพยาบาล ไนท์ก็ขับตามมาที่โรงพยาบาล แต่แล้วคุณกานต์ก็มาจากไปแบบไม่บอกไม่กล่าว

ผมยังไม่ได้เปิดบริษัทเลย แม่ก็มาจากไปก่อนซะแล้ว ไหนบอกจะรอดูความสำเร็จของผมไง เหลือทำงานหลังจากรับปริญญา แล้วก็ไม่รอดูหน้าครอบครัวของเราลูกของแม่คนนี้ก่อนเหรอ ผมอยากให้แม่ภูมิใจนะ แม้ว่าแม่จะเคยบอกว่าภูมิใจในตัวผมแล้วก็ตาม ร่างสูงหยิบธูปขึ้นมาหนึ่งดอก มือข้างหนึ่งยกขึ้นเช็ดน้ำตาที่เอ่อออกมาหางตา ก่อนจะท่องบทสวดในใจแล้วปักธูปลงไปในกระถาง ขอบคุณที่เลี้ยงผมมาเป็นอย่างดีนะครับ

    คนโปรด ลูกชายนายตำรวจเพื่อนของพ่อ จากที่มองเขาอยู่เมื่อครู่ ก็ลุกจากเก้าอี้เดินเข้ามานั่งลงที่ม้านั่งตัวยาวด้วยกัน ข้างๆ ร่างสูง โดยเว้นระยะห่างเล็กน้อย ก่อนจะพูดขึ้น

“ไม่มีใครรู้หรอกว่า พรุ่งนี้คนที่เรารักหรือคนที่รักเราจะยังอยู่กับเรามั้ย ไม่เป็นไรนะครับ”

ไนท์คิดในใจ ไม่เป็นเหี้ยอะไรล่ะ

“ขอแสดงความเสียใจด้วยอีกครั้งนะครับ ไม่คิดว่าจะมาจากกันไปเร็วขนาดนี้” นายตำรวจบอกกับเพื่อน ผู้เป็นสามีผู้เสียชีวิต

“ขอบคุณครับ” นายแพทย์กันต์เองก็ใจหายเหมือนกัน

###

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • ศิลปินคนโปรด Favourite Person #ไนท์คนโปรด   ตอนที่ 22 แสดงคู่กัน (2/2) (NC) 🔞

    ไนท์ยังคงสายตานิ่ง ย้ำอีกรอบ“เป็นแฟนกับพี่นะ”“ซ้อมบทเหรอ?”“ไม่ได้ซ้อม กูพูดกับมึงเนี่ย” เขาว่า พร้อมยืนเท้าเอวเหมือนรอฟังคำตอบ“ผมกับพี่เนี่ยนะ?” ผมขมวดคิ้ว ยังงงอยู่ ในหัวตอนนี้กำลังประมวลผลว่าเขาล้อเล่นอยู่รึเปล่า “ล้อเล่นป่ะเนี่ย?”“แล้วคิดว่าไง” เขาลงเสียงทุ้ม “จะให้กูเอาไปเรื่อยๆ เหรอ”ผมเบ้หน้า ละเกียจจริงๆ เลย เวลาเขาพูดดูถูก “ฝันเหรอ”“เอ้า ก็ไม่รู้อะ ล่าสุดเราก็-” ผมถลึงตาใส่ทันที เป็นเชิงห้ามไม่ให้พูดประโยคนั้นออกมาไนท์หัวเราะในลำคอ สายตาเขายังไม่ละไปจากผม“พี่จริงจังมั้ยเนี่ย?” ผมถามเสียงแข็งขึ้นนิดหน่อยเขาโน้มหน้าเข้ามาใกล้ รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ผุดขึ้นช้าๆ ที่มุมปาก “จริงจังคับ” ทำมาเป็นพูดคับ หมาป่าเจ้าเล่ห์“..ขอคิดดูก่อน” คนโปรดตอบเสียงหนักแน่น“ทำไมอะ?” น้ำเสียงเขาเปลี่ยนเป็นอ่อนลง ไนท์เอื้อมมาดึงชายเสื้อเชิ้ตที่ผมเสียบเรียบร้อยในกางเกงออกจากนั้นก็สอดมือเข้ามาใต้เนื้อผ้าอย่างไม่รีบร้อน ปลายนิ้วลูบจากขอบเอว ลามไปถึงแผ่นหลังช้าๆ แล้วเขาก็โน้มหน้าลงมาจุ๊บเบาๆ ที่ปาก จุ๊บ“คิดว่าผมจะตอบตก

  • ศิลปินคนโปรด Favourite Person #ไนท์คนโปรด   ตอนที่ 22 แสดงคู่กัน (1/2)

    -คนโปรด-       บนโต๊ะอาหารเช้า      “แม่ครับ วันนี้ผมจะได้ถ่ายหนังสั้นด้วยนะครับ ได้เล่นเป็นตัวหลักเลยน้าาจะบอกให้”       “จริงเหรอลูก” แม่เงยหน้าขึ้นจากจาน ขานรับด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น ยินดีกับผู้เป็นลูกอย่างเห็นได้ชัด       “เป็นหนังประเภทไหนล่ะ?” พ่อที่กำลังตักข้าวเข้าปาก แต่หูกำลังตั้งใจฟังอยู่ถามขึ้น       “ก็…วายครับ เป็นเรื่องเกี่ยวกับวงการบันเทิงนี่แหละครับ ถ่ายที่บริษัท ไม่ได้ไปไหน”       พ่อชะงักเล็กน้อย ก่อนพูดเสียงเรียบ “วาย? ที่เขาว่าผู้ชายรักกับผู้ชายอะนะ”       “ครับ..” คนโปรดพยักหน้า       “แล้วมึงคิดยังไงรับเล่น” น้ำเสียงพ่อเปลี่ยนไปจากปกติ       “เอ่อ…” คนโปรดยังไม่ทันตอบ พ่อก็พูดขึ้น       “แล้วคนอื่นที่มองมา เขาจะไม่คิดว่ามึ- ลูกเป็นเกย์ เป็นอะไรเหรอ”       “พ่อ..” เสียงคนโปรดแผ่วลง แต่สายตายังมองตรง “มันการแสดงนะครับ ส่วนใครจะมองอะไรยังไง ก็ห้ามไม่ได้อยู่แล้ว ต่อให้ไม่ได้แสดงเรื่องแนวนี้ เขาจะมองก็มองครับ”       “ใช่พ่อ” แม่พูดสำทับอีกคน “เราต้องยินดีกับลูกสิ”       พ่อไม่พูดอะไรต่อ แค่ยกแก้วน้ำขึ้นด

  • ศิลปินคนโปรด Favourite Person #ไนท์คนโปรด   ตอนที่ 21 วิทยากรพิเศษ (2/2) (NC) 🔞

    “อะไรของพี่เนี่ย!” ไนท์ยืนเบียดเข้ามาจนแทบไม่มีช่องว่างระหว่างกัน มือหนาดึงเอวคนโปรดเข้ามาติดตัว“เป็นอะไรขึ้นมา ไปกินน้ำอยาก…มาหรือไง?” คนโปรดโวย ขณะที่หัวใจเต้นระรัว“ก็กูไม่ได้ไป ที่เคยไปนานแล้วไง” ไนท์พูดติดหงุดหงิดคนโปรดรู้ทันทีว่าเขาหมายถึงอะไร“ใครจะไปรู้กับพี่อะ ก็ แค่สองอาทิตย์ป่ะ?”“สาม”“แล้วไง?”“มึงต้องรับผิดชอบ”“เกี่ยวอะไรกับผมอะ”“ก็มึงจัดตารางงานให้กูแน่น นอกจากถ่ายซีรีส์ ไหนจะเรียนแอ็กติ้งเสริม ดูหนัง ไหนจะแบรนด์กูอีก”คนโปรดเบ้ปาก “แต่มันก็เป็นแบบนี้ตั้งแต่ตอนพี่โดนัทละนะ”“ไม่รู้แหละ กูบอกว่าเกี่ยว ก็คือเกี่ยว”ไนท์พูดจบไม่รอให้อีกฝ่ายเถียงกลับ มือบีบเอวแน่น ขณะที่ปากก้มลงจูบซอกคออย่างหิวกระหาย เดินไปเปิดประตูห้องน้ำห้องสุดท้ายก่อนจะดึงอีกฝ่ายเข้าไปด้วยกัน แล้วปิดล็อกประตูในพริบตา เขาจับไหล่คนโปรดแล้วหมุนตัวให้หันมาหาเขา ก่อนที่จะค่อยๆ เลื่อนมือมาปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตนักศึกษาทีละเม็ด ปลายนิ้วลากผ่านผิวเนียนตรงกลางอกที่เริ่มโผล่ออกมาทีละนิด ก่อนจะรูดเนกไทของคนโปรดลงจนมันหลวมจากนั้นเขาก็จ

  • ศิลปินคนโปรด Favourite Person #ไนท์คนโปรด   ตอนที่ 20 หรือกุ้งจะทำให้ผีเข้า (2/2)

    เงียบไปพักหนึ่ง คนโปรดถามขึ้นขณะลิฟต์เปิดออก “แล้วรู้ได้ไงว่าผมอยู่ข้างบน?” ทั้งคู่กำลังเดินกลับไปที่ห้องไนท์ “ก็เห็นมึงไปนานเลยมาตาม เจอเลขาเขาเลยถามว่าเห็นมึงมั้ย เขาก็เลยบอก” “อ๋อ” เข้ามาในห้องไนท์ อาการแดงที่ลำคอของเขาดูจะทุเลาลงเล็กน้อย คนโปรดหยิบขวดยาออกมาจากกระเป๋ากางเกง พลิกดูฉลากอ่านอย่างตั้งใจ ก่อนจะเทมันลงมือสองเม็ด แล้วยื่นให้คนตรงหน้า ไนท์แบมือรับไว้ มองคนโปรดที่เดินไปเปิดตู้เย็นเล็กๆ หยิบขวดน้ำเปล่าออกมา เปิดฝาแล้วยื่นให้กับเขา ไนท์กลืนน้ำพร้อมกับยาก่อนจะปิดฝาขวดแล้ววางไว้บนโต๊ะ “ขอบใจ” เขาพูดเรียบๆ “ไม่เป็นไรครับ” “มึงไม่ว่ากูใช่มั้ย? ที่บอกคุณธามนั่นไปว่ามึงเป็นเมียกู” คนโปรดนิ่งไปเล็กน้อย “…อือ ช่างมันเถอะ” ไนท์มองเขานิ่ง เหมือนจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ก็เปลี่ยนใจ สุดท้ายถอนหายใจเบาๆ แล้วหมุนตัวเดินไปนั่งลงที่โต๊ะทำงานอย่างเงียบๆ “ตอนบ่าย.. พี่จะให้ผมขับรถให้ หรือว่าพี่จะไปเอง” คนโปรดถามขึ้น “เดี๋ยวไปเอง ไปเจอกันที่นั่นเลย เออ เที่ยงกูไม่

  • ศิลปินคนโปรด Favourite Person #ไนท์คนโปรด   ตอนที่ 21 วิทยากรพิเศษ (1/2)

    ผ่านไปไม่ถึงสิบนาที ร่างสูงในเสื้อเชิ้ตสีเรียบกับใบหน้าที่ดูเคร่งเครียดก็ก้าวเท้าเข้ามาในร้าน ผ่านโต๊ะคนโปรดไป เขาหยุดอยู่ตรงหน้าโต๊ะของณะและไนท์ ดวงตากวาดมองทั้งสองคนสลับกัน“พี่ขอโทษ” ธรณ์พูดกับณะเสียงอ่อนขณะยืนอยู่ข้างโต๊ะ “พี่คิดว่าเขาจบแล้ว ...แต่เขาไม่จบ” เสียงนั้นเต็มไปด้วยความเหนื่อยล้าแต่ยังเก็บความรู้สึกเอาไว้แน่นหนาไนท์เงยหน้าขึ้นเล็กน้อย พลางเอ่ยด้วยน้ำเสียงสุภาพ “สวัสดีครับพี่ธรณ์”ธรณ์พยักหน้ารับพลางถามกลับด้วยน้ำเสียงที่พยายามทำให้ดูปกติ “สวัสดีครับ มาร้านนี้พอดีเหรอ? หรือว่าไง”“ครับ บังเอิญน่ะครับ” ไนท์ตอบเรียบๆ“ว่าแล้ว ก็ ไม่ได้เจอนานเลยนะ ตั้งแต่เรียนจบไป”“ครับ” ไนท์ยิ้มบาง ไม่คิดว่าธรณ์จะจำเขาได้ เพราะเจอกันแค่สองสาม-ครั้งเองมั้ง ตอนเขามาหาณะที่มหา’ลัยธรณ์จ้องไนท์อยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะถามขึ้นอย่างไม่ทันตั้งตัว “ไม่คิดถึงณะบ้างเหรอ?”เอ๊ะ? “ครับ?” ไนท์ขมวดคิ้วเล็กน้อย ไม่คิดว่าคนตรงหน้าจะพูดประโยคนี้ตอนนี้ณะหันไปมองแฟนตัวเองทันที “พี่ธรณ์...”แต่ธรณ์ยังไม่หยุดพูด “พี่หมายถึง เคยเป็นเพื่อนรุ่นเดียวกั

  • ศิลปินคนโปรด Favourite Person #ไนท์คนโปรด   ตอนที่ 20 หรือกุ้งจะทำให้ผีเข้า (1/2)

    -คนโปรด-คนโปรดลืมตาขึ้นในความเงียบของห้อง เตียงที่นุ่มนอนสบาย ไม่ได้ทำให้คนโปรดตื่นสายขึ้น แม้จะไม่ได้ตั้งนาฬิกาปลุก แต่เขาก็ตั้งใจจะตื่นเช้าอยู่แล้ว และสุดท้ายก็รู้สึกตัวขึ้นมาตามเวลาที่ใจนัดไว้เขาไม่เดินไปเปิดม่านเพื่อรับแสงอาทิตย์ยามเช้า เพราะรู้ว่า แสงนั้นอาจปลุกใครบางคนที่นอนอยู่บนเตียงชั้นบนตื่นขึ้นมา และเขายังไม่อยากให้ไนท์ตื่นตอนนี้ที่เขายังไม่อยากให้ไนท์ตื่นตอนนี้ เพราะหนึ่งอยากให้อีกคนได้นอนอย่างเต็มอิ่ม เผื่อเจ้าตัวจะได้อารมณ์ดีไปทำงาน สองวันนี้ผมกับเขามีคิวถ่ายซีรีส์ก็ตอนบ่ายนู้น ถ้านอนพอ ไนท์จะได้เริ่มวันใหม่แบบไม่หงุดหงิดใส่ใคร โดยเฉพาะเขา คนโปรดย่องเบาไปหยิบโพสต์อิตแผ่นเล็กจากชั้นหนังสือ เขียนโน้ตทิ้งไว้ด้วยลายมือเรียบๆ ‘ผมออกไปก่อน จะแวะไปเปลี่ยนเสื้อผ้าที่บ้านก่อนด้วย’จากนั้นเขาก็เดินไปที่ประตู ค่อยๆ เปิดออกอย่างเบาที่สุด ไม่มีเสียงเอี๊ยดอ๊าด เงียบพอที่คนบนเตียงจะยังหลับได้ต่อไปเขาไม่อยากอยู่กับไนท์แค่สองคนนานเกินไป เพราะไนท์เองก็คงไม่ชอบ (ปกติเป็นแบบนั้น) และเขาเองก็ไม่อยากทำให้อีกคนรำคาญ เพราะเอาเข้าจริง... เขาก็เริ่มรำคาญแล้วด้

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status