LOGINShare
บทที่ 581
Latest chapter
ศึกยอดมังกรครองบัลลังก์ แผ่นดินนี้ข้าไม่เอา บทที่ 584
ทว่าผู้พูดคือฮ่องเต้หญิง เป็นผู้ทรงอำนาจที่แย่งชิงบัลลังก์มาจากผู้อื่นเมื่อเผชิญกับคู่ต่อสู้เช่นนี้ ฉู่หนิงไม่กล้าประมาทแม้แต่น้อยจากภายนอก ฉู่หนิงยังคงวางท่าลอยชาย กล่าวอย่างนิ่งเฉย “ให้ข้าอยู่มิสู้ตาย? คงต้องดูก่อนว่าท่านจะได้กลับไปหรือไม่”อู่จ้าวแสยะยิ้ม “เจ้ากล้าเอาชีวิตเราหรืออย่างไร?”“ไม่ต้องถึงขั้นนั้นหรอก!”ฉู่หนิงพลันโน้มตัวเข้าไปใกล้อู่จ้าว ฉีกยิ้มกว้างว่า “แต่ให้ข้าได้ลิ้มรสร่างกายของท่านอีกสักสองสามวันคงจะไม่มีปัญหา”“อย่างไรท่านก็จะฆ่าข้าอยู่แล้ว เช่นนั้นมิสู้หาผลประโยชน์ก่อนจะถูกท่านฆ่าดีกว่า!”อู่จ้าวตกใจ กระนั้นก็ยังคงแสดงความน่าเกรงขามของฮ่องเต้ ยิ้มเยาะว่า“เจ้ากล้าหรือ?”ฉู่หนิงหัวเราะแล้วโผตัวเข้าใส่โดยไม่พูดพร่ำทำเพลง“เจ้า…”“ข้าจะให้ท่านได้เห็นว่าข้ากล้าหรือไม่!”ฉู่หนิงคร้านจะเสียเวลาพูดกับอู่จ้าว ใช้การกระทำพิสูจน์ทันทีอู่จ้าวฟังไม่ทันจะพูดจบก็ถูกฉู่หนิงโผเข้าใส่ ริมฝีปากถูกปิดแม้จะขัดขืนอย่างสุดกำลัง แต่ร่างกายที่อ่อนแรงของนางไม่อาจเป็นคู่ต่อสู้ของฉู่หนิงได้เลยการต่อสู้นี้ดำเนินไปถึงสองชั่วยามเต็ม ๆ!ฉู่หนิงเหยียบย่ำศักดิ์ศรีของฮ่องเต้หญ
ศึกยอดมังกรครองบัลลังก์ แผ่นดินนี้ข้าไม่เอา บทที่ 583
พายุร้ายพัดกระหน่ำตลอดทั้งคืนเมื่อแสงอาทิตย์แรกรอดผ่านหน้าต่างเข้ามาในห้อง ฉู่หนิงก็เป็นคนแรกที่ตื่นขึ้นแม้จะผ่านความบ้าคลั่งมาตลอดทั้งคืน แต่พลังกายของชายหนุ่มนั้นดีเยี่ยม พักผ่อนเพียงครู่หนึ่งก็ฟื้นคืนกลับมาแล้วเมื่อลืมตาตื่น สิ่งแรกที่ปรากฏแก่สายตาคือเรือนร่างเย้ายวนที่มีส่วนโค้งเว้าผิวพรรณขาวผ่อง ถัดจากเนินอกลงไปคือเอวบางน่าสัมผัสบนดวงหน้างดงามปรากฏคราบน้ำตาสองสาย เป็นร่องรอยที่เหลือจากการทรมานเมื่อคืนในฐานะฮ่องเต้หญิง นางย่อมมีศักดิ์ศรี ทว่าความบ้าคลั่งเมื่อคืนได้เหยียบย่ำศักดิ์ศรีของนางจนจมดินอาจเพราะเมื่อคืนบ้าคลั่งเกินไป หรืออาจเพราะฤทธิ์ยาของฉู่หนิง ตอนนี้ฮ่องเต้หญิงอู่จ้าวจึงยังไม่ตื่นฉู่หนิงมองเรือนร่างที่เปี่ยมด้วยเสน่ห์เย้ายวนเบื้องหน้า อดกลืนน้ำลายไม่ได้นึกถึงเรื่องที่ทำกับฮ่องเต้หญิงเมื่อคืน พวกนั้นเป็นท่าทีไม่เคยลองกับเสิ่นหว่านอิ๋งมาก่อนเขาเพิ่งแต่งงานกับเสิ่นหว่านอิ๋งได้ไม่นาน ไม่กล้าเรียกร้องจากนางมากเกินไป กลัวว่านางจะกลัวแต่กับฮ่องเต้หญิงแล้ว เขาไม่มีความกังวลแบบนั้นแม้แต่น้อย!หากจะให้บรรยายการกระทำเมื่อคืนด้วยคำ ๆ เดียว มันก็คงเป็นคำว่า บ้า
ศึกยอดมังกรครองบัลลังก์ แผ่นดินนี้ข้าไม่เอา บทที่ 582
เขาต้องการแสดงท่าทีของผู้ชนะ พยายามให้ตัวเองอยู่ในสถานะที่ได้เปรียบกว่าแต่อู่จ้าวกลับแค่นเสียงเย็น จ้องฉู่หนิงอย่างแน่นิ่ง “ในสนามรบมีการแพ้ชนะเป็นปกติ แต่เมื่อครู่เจ้าไม่ควรแตะต้องเรา!”ฉู่หนิงเข้าใจแล้ว ที่แท้นางก็ยังคงขุ่นเคืองกับเรื่องเมื่อครู่อยู่แต่คิดดูแล้วก็ไม่แปลก ในฐานะฮ่องเต้หญิง การที่ร่างกายถูกบุรุษอื่นสัมผัส ในใจย่อมมีโทสะเป็นธรรมดาฉู่หนิงกลอกตาไปมาแล้วหัวเราะแห้ง ๆ “เรื่องเมื่อครู่ ข้าเป็นฝ่ายล่วงเกินเอง แต่ผู้ไม่รู้ย่อมไม่มีความผิด เชื่อว่าฮ่องเต้หญิงทรงมีพระทัยกว้างขวาง ไม่ถือสาหาความกับข้า”ทว่าอู่จ้าวกลับยิ้มเยาะ “เราชอบถือสาหาความที่สุดแล้ว!”ฉู่หนิงชะงักงันแย่แล้ว เขาลืมไปว่านางเป็นสตรีเมื่อเป็นสตรี ก็มักจะคิดเล็กคิดน้อยหากโมโหขึ้นมาแล้วก็ยากที่จะปลอบประโลมยิ่งไปกว่านั้น ในฐานะฮ่องเต้ อู่จ้าวก็มีศักดิ์ศรีและความน่าเกรงขามเป็นของตัวเอง บัดนี้ถูกดูหมิ่น ย่อมไม่ปล่อยไปง่าย ๆต่อให้ครั้งนี้ความขัดแย้งระหว่างต้าฉู่กับต้าโจวจะคลี่คลายลง ฮ่องเต้หญิงก็ไม่มีทางปล่อยเขาไป!สีหน้าของฉู่หนิงไม่ค่อยสู้ดีนักเมื่อคิดถึงตรงนี้เช่นนี้จะทำอย่างไรดี หากไม่คลายควา
ศึกยอดมังกรครองบัลลังก์ แผ่นดินนี้ข้าไม่เอา บทที่ 581
อู่หมิงคือฮ่องเต้หญิงแห่งต้าโจว?ภายในห้องฉู่หนิงถึงกับตะลึงงันเดิมทีเขาคิดว่าอู่หมิงคงเป็นคนในตระกูลอู่ที่มีความสนิทสนมกับฮ่องเต้หญิง ไม่คิดเลยว่านางจะเป็นฮ่องเต้หญิงครานี้เกิดปัญหาขึ้นแล้วเขาไปลูบคลำฮ่องเต้หญิงเข้าให้แล้วเหงื่อเย็นผุดขึ้นจากหน้าผากทันทีเสื้อผ้าด้านหลังแนบติดไปกับผิวเมื่อเหงื่อเย็นไหลซึมออกมาชั่ววินาทีนี้ ฉู่หนิงได้สัมผัสกับคำว่า ‘ตัวชา’ โดยแท้จริง!ตัวเองเป็นฮ่องเต้หญิงก็รีบพูดมาสิ ในเมื่อไม่พูด ข้าจะไปรู้ได้อย่างไรว่าเป็นฮ่องเต้หญิงฉู่หนิงตกใจลนลานมากเขาได้ยินชื่อเสียงของฮ่องเต้หญิงมานานแล้วประกอบกับครั้งนี้ฮ่องเต้หญิงใช้มาตรการเด็ดขาดเพื่อพิสูจน์ความบริสุทธิ์ให้กับตัวเอง สตรีผู้เด็ดขาดเช่นนี้ไม่มีทางยอมให้บุรุษคนใดมาหยามศักดิ์ศรีแน่นอน เมื่อคิดถึงตรงนี้ สีหน้าของฉู่หนิงพลันเปลี่ยนไป รีบชักมือกลับล้อเล่นหรือไร นี่มันฮ่องเต้หญิงเชียวนะ จะจับส่วนที่ไม่ควรจับไม่ได้เด็ดขาดมุมปากฉู่หนิงกระตุก ยิ้มแห้งว่า “ที่แท้ก็ฮ่องเต้หญิงแห่งต้าโจว ขอทรงอภัย ข้าไม่ทราบถึงฐานะของท่านจริง ๆ”แม้ที่นี่จะเป็นเมืองตุนหวง เป็นอาณาเขตในการดูแลของต้าฉู่ แต่อีกฝ่า
ศึกยอดมังกรครองบัลลังก์ แผ่นดินนี้ข้าไม่เอา บทที่ 580
แต่ฉู่หนิงกลับไม่เปิดโอกาสให้เขาตอบสนอง ก้าวเข้าไปยื่นมือหมายจะบีบคางเขาทว่าเพียงฉู่หนิงเข้าใกล้ อู่หมิงก็รู้สึกถึงกลิ่นหอมประหลาดปนกับกลิ่นอายบุรุษถาโถมเข้ามา ทำให้เขาขมวดคิ้วแน่น ถอยร่นไปสองก้าวทันทีอู่หมิงใช้มือขวาปัดมือฉู่หนิง กล่าวเสียงเย็นว่า “ฐานะของข้า เจ้าอย่าได้คาดเดา เจ้าหาได้รู้จักราชสำนักต้าโจว ไหนเลยจะทราบฐานะของข้าได้เล่า?”“ส่วนที่เจ้าว่าอู่ซือกลัวข้า นั่นมันไร้สาระสิ้นดี ข้าในฐานะรองแม่ทัพ ย่อมมีสิทธิ์บัญชาทัพเป็นธรรมดา”“แม้เขาจะเป็นแม่ทัพใหญ่ แต่เมื่อข้าจะรบกับเจ้าด้วยกำลังเท่าเทียมกัน เช่นนี้เป็นผลดีแก่ต้าโจว เขาย่อมไม่อาจปฏิเสธ!”คำแก้ตัวที่ฝืนเกินไป ทำให้ฉู่หนิงเกือบหลุดหัวเราะไม่แก้ตัวยังพอได้ แต่พอแก้ตัวเช่นนี้ ยิ่งทำให้ฉู่หนิงมั่นใจว่าฐานะของเขาไม่ธรรมดา“ในเมื่อเจ้าไม่ยอมบอก เช่นนั้นข้าจะค้นด้วยมือตนเอง!”ฉู่หนิงฉีกยิ้มมุมปาก เอื้อมมือหมายจะค้นทั่วกายอู่หมิงในฐานะรองแม่ทัพ ย่อมต้องมีป้ายคำสั่งประจำกายแทนฐานะ ขอแค่หาป้ายคำสั่งประจำกายเจอ ก็จะได้รู้ว่าเขาเป็นใครในตระกูลอู่แต่พออู่หมิงเห็นฉู่หนิงเอื้อมมือ สีหน้าก็เปลี่ยน ส่งเสียงฟึดฟัดทันควัน “เจ้า
ศึกยอดมังกรครองบัลลังก์ แผ่นดินนี้ข้าไม่เอา บทที่ 579
ลมราตรีพัดพลิ้ว แสงจันทร์ทอประกายตกกระทบบนหิมะขาวทั่วพื้นในเรือนหลังที่ว่าการโครม!ชามและตะเกียบในถาดถูกขว้างออกมา อาหารหกเกลื่อนพื้น ชามก็ถูกขว้างจนแตกละเอียด เศษกระจายเต็มเรือน“ไสหัวไป ไสหัวออกไปให้หมด!”เสียงอู่หมิงดังออกมาจากในเรือน ตะโกนด้วยโทสะว่า “หากมิได้รับอนุญาตจากข้า ไม่ว่าผู้ใดก็ห้ามเข้ามา!”ในฐานะเชลย อู่หมิงไหนเลยจะมีกะจิตกะใจกินอาหารค่ำผู้ที่ถูกสั่งมาให้ดูแลเขาไม่กล้าเอ่ยคำ ได้แต่ก้มหน้ากวาดเก็บอาหารที่หกเกลื่อนพื้นเรือนเงียบ ๆขณะนั้นเอง เสียงฝีเท้าดังมาจากนอกเรือนแล้วเสียงฉู่หนิงก็ดังตามมา “ทำไม อู่หมิงไม่ยอมกินหรือ?”สาวใช้ที่ยกสำรับรีบทรุดกายลงคุกเข่า “ท่านอ๋องโปรดอภัย บ่าวไร้หนทางจะเกลี้ยกล่อม อาหารเพิ่งยกเข้าไปก็ถูกเขาขว้างออกมาแล้วเพคะ”ฉู่หนิงที่กินดื่มจนอิ่มหนำสำราญแล้วไม่ได้แปลกใจกับเรื่องนี้ โบกมือเอ่ยยิ้ม ๆ “เรื่องนี้เจ้าไม่ผิด ถอยไปเถิด ข้าจะไปพบเขาเอง”สาวใช้รู้สึกราวยกภูเขาออกจากอก รีบค้อมกายถอยออกไปฉู่หนิงไม่ได้เอ่ยทักอู่หมิง ผลักประตูเข้าไปโดยตรงอู่หมิงที่หงุดหงิดอยู่ในเรือนยังไม่ทันมองชัดว่าใครมา ก็ตวาดเสียงเกรี้ยวว่า “ข้าบอกแล้วมิใ
You may also like
ผู้ไม่เป็นที่โปรดปราน
แอปเปิลโซดา1.1K viewsBack to 1985 ฉันกลายเป็นคุณหนูตกอับ
มายารัตติกาล1.3K viewsขอโอกาสรักอีกครั้ง
LiHong715 viewsจะไม่ทนกับบทบาทนางร้าย [รีไรท์ตอนจบ]
คุณยอดวิทย์276 viewsตำแหน่งองค์รัชทายาท ผมไม่เอาแล้ว
หออักษร10.8K viewsนางร้ายพ่ายรัก ดวงใจรัชทายาท
LiHong1.0K viewsย้อนเวลาป่วน...ฉางอัน
เฟยเทียน / เงาจันทราสีหมึก / กัญญ์ญาภัค2.8K viewsเขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ
เฉินเจียเสี่ยวเกอ595.6K views
