" ลิญา กลับไปที่บ้านก่อนนะลูก ส่วนทางนี้ เดี๋ยวพ่อจะดูแลแม่เอง"
" เราจะทำยังไงกันดีคะ พ่อ... เราจะเอาเงินที่ไหน ไปรักษาแม่" " พ่อพอจะรู้จัก คนใหญ่คนโตอยู่บ้าง นี่เป็นที่อยู่ของ เพื่อนพ่อ หนูไปขอความช่วยเหลือ ตามที่อยู่นี้นะ" " ค่ะพ่อ" ลิญาก้มมองแผ่นกระดาษที่เต็มไปด้วยที่อยู่ของคนที่ขึ้นชื่อว่าเป็นเพื่อนของพ่อด้วยความดีใจ อย่างน้อยในช่วงเวลาเลวร้าย ก็ยังคงมีความหวังในการที่จะพึ่งพิง @บ้านลิญา ใช้เวลาเพียงไม่นาน ลิญาก็กลับมาที่บ้านของตัวเอง เธอรวบรวมคว่มกล้าทั้งหมดที่มี หมายจะขับรถออกไปตามที่อยู่ ที่พ่อให้มา แต่ก็ยังไม่กล้าพอ ที่ไปขอความช่วยเหลือจากเขา เนื่องจากลิญานั้น ไม่ได้รู้จักอธิบดีเป็นการส่วนตัว ทว่าสถานการณ์ในตอนนี้ มันบีบบังคับให้เธอต้องไปที่บ้านหลังนั้น ไวกว่าความคิด ลิญาขับรถออกมาจากบ้านของตัวเอง ด้วยความเร็ว ก่อนจะมุ่งหน้าเพื่อไปที่นั่น ด้วยความร้อนใจ ใช้เวลาเพียงไม่นาน รถสปอร์ตคันหรูของหญิงสาว ก็ขับเคลื่อนมาที่บ้านของ อธิบดี ลิญา ก้าวขาลงจากรถด้วยท่าทีกล้า ๆ กลัว ๆ ก่อนจะรวบรวมกล้าทั้งหมดที่มี เดินย่างกรายเข้าไปในคฤหาสน์สุดหรู ลิญามองไปรอบๆ บ้าน ทว่ากลับไม่มีใครอยู่แถมยังเงียบราวกับไม่มีคนอยู่ แม่แต่สาวใช้สักคนที่เดินออกมาต้อนรับ ในขณะที่ลิญามองไปรอบ ๆ บ้าน กลับพบกับหญิงสาวคนหนึ่งใบหน้าสะสวย เดินย่างกรายออกมาจากตัวบ้าน “เอ่อ ขอโทษนะคะ พอดีว่า ฉันมาหาท่านอธิบดี ไม่ทราบว่าท่านอยู่ไหมคะ” ลิญาเอ่ยถามหญิงสาวตรงหน้าขึ้น ก่อนที่เธอจะจับจ้องใบหน้าหญิงสาวตรงหน้าด้วยความมึนงง “คุณเป็นใครคะ” น้ำเสียงหวานเอ่ยถามขึ้น เมื่อเห็นเด็กสาวในชุดมันธยมปลาย เอ่ยถามถึงคนเป็นพ่อตัวเอง “หนู มีความจำเป็นจำเป็นต้องเจอ ท่านอธิบดีค่ะ ขอหนูเข้าพบท่านได้ไหมคะ" “พ่อฉันคงไม่หน้ามืด เลี้ยงเด็กเอาไว้หรอกใช่ไหม" “ไม่ใช่นะคะ” “มันแน่อยู่แล้วแหละ พ่อฉันคงไม่มีทางทำอะไรแบบนั้น แต่ถ้าเธอจะเจอวันนี้ ที่นี่ คงไม่ได้หรอกนะ เพราะว่าพ่อของฉัน เขาเพิ่งออกไปบริษัทเมื่อครู่นี้ ถ้ามีเรื่องด่วนคงต้องไปเจอที่บริษัท” เสียง สิรัญญาเอ่ยขึ้น ก่อนจะเอ่ยชวนเด็กสาวไปที่ บริษัทพร้อมกัน เพราะดูจากใบหน้าที่เศร้าหมอง คงต้องการที่จะเจอกับพ่อเขาจริง ๆ “ได้ค่ะ งั้นหนูขอตามไปที่บริษัทด้วยนะคะ” “อื้ม" ลิญา มองตามร่างหญิงสาว สิรัญญา มีท่าทีเย่อหยิ่ง ถึงภายนอกจะดูเป็นไฮโซปากร้าย ทว่ากลับมีความใจดี ที่เธอสัมผัสได้ ใช้เวลาเพียงไม่นาน ทั้งสองก็มาถึงบริษัทของอธิบดี ลิญาเดินลงจากรถด้วยท่าทีกล้า ๆ กลัว ๆ ก่อนที่สิรัญญานั้น จะเอ่ยสั่งพนักงาน พาเด็กสาวไปที่ห้องของท่านประธาน ลิญาเดินตามหญิงสาววัยกลางคนด้วยท่าทีเรียบนิ่ง และพยายามคิดคำพูดภายในใจ ระหว่างทางเธอกำกระโปรงตัวเองวัยแน่น เพื่อลดอาการประหม่าของตัวเอง ก๊อก..ก๊อก เสียงเคาะประตูดังขึ้น สร้างความตกใจให้กับเด็กสาวเป้นอย่างมาก แต่นี่ไม่ใช่เวลาที่เธอจะต้องหวาดกลัว เพราะมันเป็นสิ่งเดียวที่ช่วยครอบครัวเธอได้ในช่วงเวลาเลวร้ายตอนนี้ " สวัสดีค่ะ เสียงเด็กสาวเอ่ยทักทายนชายหนุ่มวัยกลางคนตามารยาท ก่อนจะเดินย่างกรายเข้าไปในห้อง " นั่งสิ หนูคงเป็นลูกดนัล มีอะไรรึเปล่าถึงมาที่นี่" " หนูมีเรื่องให้คุณอาช่วยค่ะ ตอนนี้ครอบครัวเรากำลังมีปัญหา บริษัทกำลังล้มละลาย แม่หนูป่วย หนูขอพูดตรงๆ เลยแล้วกันนะคะ พวกเรากำลังเดือดร้อนเรื่องเงินค่ะ เลยอยากจะขอรบกวนคุณอาได้ไหมคะ พ่อคงหมดหนทางแล้วจริง ๆ ถึงให้หนูมาขอความช่วยเหลือคุณอา" น้อนนนนนน สู้เขานะลูกกกกกกก มาดูกันว่า ระหว่างสงคราม กับพ่อของเขา ใครจะเจ้าเล่ห์กว่ากัน 😊🤭❤️🔥 คอมเม้นท์หน่อยค่าาา ชอบอ่านมากกกกกหลายเดือนต่อมา...เพล้ง !!โอ๊ยยยยยยย !!ในขณะที่หญิงสาวนั้น กำลังเทน้ำดื่มอยู่ อาการปวดท้องก็แผ่ซ่านไปทั่วร่าง ลิญาพยายามประคองร่างตัวเองไม่ให้ล้มลง ก่อนจะค่อยๆทิ้งตัวลงบนพื้น" เฮีย..."สงครามที่นอนหลับอยู่ได้ยินเสียงภรรยาสาวก็สะดุ้งเฮือกขึ้นทันที ก่อนจะรีบวิ่งออกมาจากห้อง " ลิญา!!"สงครามเอ่ยขึ้น ก่อนรีบวิ่งเข้าไปอุ้มภรรยาของตัวไปที่รถทันที รถสปอร์ตคันหรูขับเคลื่อนด้วยความเร็ว ก่อนจะใช้เวลามาถึงโรงพยาบาลไม่ถึงสิบนาที เหล่าหมอและพยาบาลต่างตกใจกับสงครามที่ดูรีบร้อนและตกใจ" หมอเมียผมจะคลอด"" ครับ หมอรู้แล้วครับ"ร่างหญิงสาวถูกนำเข้าไปในห้องคลอด " หมอจะนับ 1 2 3 แล้วคุณแม่เบ่งนะคะ เอ้า 1 2 3อืดดดดดดดด!!!"" เจ็บ.... หนูเจ็บ"ลิญากรีดร้องลั่นด้วยความเจ็บปวด ก่อนจะรวบเรี่ยวแรงทั้งหมดที่มี เบ่ง ตามคำเชื้อเชิญ ของเหล่าหมอและพยาบาล 123กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดสิ้นเสียงกรี๊ดหญิงสาวก็ตามด้วยน้ำเสียงหวีดร้องของเด็กน้อย ที่ออกมาลืมตาดูโลก เพียงได้ยินเสียงของเด็กน้อย ความเจ็บปวดเจียนตายก็พลันหายไปในพริบตา หยาดน้ำหญิงสาวหลั่งไหล เป็นทางยาง แหว๊!! แหว๊!!เสียกรีดร้องหายไปในพริบตา ยามที่พย
สิรัญญาเดินย่างกรายลงมาจากตัวบ้าน ก่อนจะเห็นแม่บ้านเตรียมงานต่าง ๆ " เกิดอะไรขึ้น""วันนี้คุณสงครามจะมาทานข้าวที่บ้านค่ะ คุณท่านจึงให้เตรียมเลี้ยงฉลอง ที่คุณลิญาตั้งครรภ์ค่ะ นั่งไงคะ มานุู่นแล้ว"สงครามเดินย่างกรายเข้ามาในบ้าน ก่อนจะเอ่ยทักทายพี่สาวของตัวเอง " หน้าบานมาเชียวนะ"" แน่นอนก็คนมีความสุข"" แล้วนี่พ่อยังไม่กลับเหรอ""คงแวะซื้อของขัวญให้หลานอยู่มั้ง""มาเหนื่อย ๆ พักผ่อนก่อนเถอะ"สิรัญญาเอ่ยขึ้น ก่อนสาวใช้จะเดินย่างกรายเข้ามาพร้อมกับน้ำดื่ม ในช่วงสองเดือนแรก ลิญาแพ้ท้องหนักมากกินอะไรไม่ค่อยได้ จนร่างกายฟุบผอมลงไปมาก จึงพาเธอย้ายกลับมาอยู่ที่บ้านของเขา เพื่อให้แม่ของเขาดูแลเธอซึ่งทุกคนภายในบ้าน ก็ยินดีต้อนรับเธอรวมถึงคนเป็นปู่ของเขา" เฮียคราม หนูอยากนอน"ลิญาเริ่มรู้สึกมึน ๆ เนื่องจากเพิ่งเดินทางมาถึง ทุกคนจึงพาหญิงสาวขึ้นไปพักผ่อนโดยมีสงครามตามดูแลอยู่ไม่ห่าง"ปวดหัว"ลิญาเอ่ยขึ้นก่อนจะสูดดมกลิ่นกายชายหนุ่ม สงครามจ้องมองร่างหญิงสาว ก็นึกสงสาร ลิญาอวกตลอดทั้งคืนจนแทบไม่ได้นอน " ถ้าเลือกได้ เฮียก็อยากเป็นแทนหนูนะ"ทั้งสองสบสายตากันอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนลิญาจะร่ำไห้ออกมาด้วยค
พรืบบบ!!ทุกอย่างมืดดับลงภายในพริบตา ก่อนสงครามจะรีบจัดแจงเสื้อผ้าให้เธอ และอุ้มออกไปจากห้องในทันที มือแกร่งจ้องใบหน้าหญิงสาว ด้วยสายตาวูบไหว เหล่าแม่บ้านต่างตกใจ สงครามเหยียบคันเร่งด้วยความเร็ว ใช้เวลาเพียงไม่นานทั้งคู่ก็มาถึงโรงพยาบาล สงครามราวกับคนสติแตก ใบหน้าเหงื่อโชกไปด้วยเม็ดเหงื่อ ร่างบางถูกนำตัวเข้าห้องฉุกเฉิน ก่อนคุณหมอจะเอ่ยถามสงคราม" คนไข้เป็นอะไรมาครับ""หมดสติ เพราะโดนเอา"คำตอบของชายหนุ่มทำเอาหมอและพยาบาลต่างตกใจ กับสิ่งที่ได้ยิน แต่ก็ไม่ได้มีเวลาซักถามอะไรไปมากกว่านี้เพราะตอนนี้ลิญายังคงนอนไม่ได้สติอยู่ภายในห้องตรวจหมอและพยาบาลในห้องเตรียมเครื่องมือเพื่อรักษาหญิงสาวทันทีหลายชั่วโมงผ่านไป...ลิญานั่งรถเข็นออกมาพร้อมกับหมอ ก่อนสงครามจะเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วงภรรยาสาว" เป็นปกติ ของคนตั้งครรภ์อ่อน ๆ ช่วงนี้พักผ่อนให้เพียงพอ และเครียดให้น้อยลงนะครับคุณแม่"เสียงหมอเอ่ยย้ำเตือนหญิงสาวขึ้น ก่อนจะสบตากับสงคราม เพียงเท่านั้นชายหนุ่มก็รับรู้ได้ทันทีว่า ลิญานั้นตั้งท้องลูกของเขาอยู่ลิญาพยักหน้าเป็นเชิงเข้าใจ ก่อนที่หมอจะเดินออกไปในทันที" ลิญา.. เฮียขอโทษ ขอโทษทุกอย่างที่เฮีย
คำพูดของชายหนุ่มทำเอาลิญาชะงักครู่หนึ่ง ก่อนที่หยาดน้ำตาจะหลั่งไหลออกมา แม้สงครามจะเอ่ยขึ้นด้วยท่าทีเดือดดาล ทว่าทำเอาคนฟัง แทบล้มทั้งยืนสงครามเดินย่างกรายไปที่รถทันที ก่อนจะตามด้วยร่างของลิญา ไร้ซึ่งคำพูดใดใด มีเพียงเสียงสะอื้นไห้ของหญิงสาวดังขึ้นเป็นระยะ แม้จะโกรธเคืองหญิงสาวมากแค่ไหน ก็ทนเห็นภรรยาที่ตัวเองรักนั้น ร่ำไห้ต่อไปไม่ไหว" แม่งเอ๊ย!! เธอจะร้องทำไมหนักหนา"ไร้ซึ่งคำพูดใดใดจากหญิงสาว มีเพียงหยาดน้ำตาที่ยังคงไหลออกมาเป็นระยะ สร้างความโกรธเคืองให้กับสงครามมากขึ้นเป็นเท่าตัว ในเมื่อหญิงสาวเขือกที่จะเงียบ ก็คงไม่มีความจำเป็นใดใดที่ต้องคุยกันอีกต่อไป บรื้นนน!! เสียงรถสปอร์ตคันหรูขับเคลื่อนออกไปด้วยความเร็ว ตลอดการเดินทางลิญายังคงร้ำไห้ และเสียใจในคำพูดของสงครามที่คลาย ๆ ว่าเป็นการบอกเลิกเธอกลาย ๆ เพราะหลายปีที่อยู่ด้วยกันมา สงครามไม่เคยแม้แต่จะพูดคำนั้นออกมาเลยสักครั้ง จะด้วยความโกรธเคืองหรือเพราะอะไร เธอก็เสียใจไปแล้วทั้งนั้น ปีง !เสียงปิดประตูดังสนั่นเมื่อมาถึงคอนโดหรูของชายหนุ่ม สงครามเดินร่างกรายลงจากรถ พร้อมกับกระชากเรียวแขนหญิงสาวเข้าไปในห้องนอน พร้อมกับลากโซ่ตรวนขนา
หลังจากลองใช้ชีวิตร่วมกัน สงครามและลิญาที่มีความเข้าใจกันมากขึ้น และแล้วก็เดินทางมาถึง ช่วงเวลาที่ลิญาเรียนจบ สงครามจึงอยากเอาใจหญิงสาว ด้วยการจัดงานใหญ่โต เพื่อฉลองให้กับภรรยาสาว แม้ในใจลึก ไ จะกลัวว่าหญิงสาวนั้นจะไป เลี้ยงฉลองกับเพื่อนข้างนอกมากกว่า" เฮียครามของเธอแม่งใจป๋าสะบัดเลอ!"เป็นแป้งร่ำที่เอ่ยขึ้น ก่อนจะยกยิ้มมุมปากอย่างรู้ทันในความคิดของสามีเพื่อนสนิท" เข้าไปในงานเถอะ แซวฉันอยู่ได้"ลิญาเอ่ยขึ้นด้วยท่าทีเหนื่อยหน่าย ก่อนจะเดินเข้าไปในงาน ที่สงครามนั้น รออยู่" เฮียมาไวจัง ไหนบอกมีประไงคะ"" เฮียมาดูความเรียบร้อยในงาน แต่เดี๋ยวจะกลับไปแล้ว"" จริง ๆ เฮียส่งคนมาก็ได้นะคะ ไม่เห็นต้องมาเองเลย""งานหนูทั้งที เฮียอยากทำให้ออกมาที่สุด"สงครามเอ่ยขึ้นพร้อมกับคลอเคลียใบหน้าหญิงสาว โดดยไม่สนใจเพื่อน ๆที่มาร่วมงาน รวมถึงแขกเรื่อในงานใชเวลาเพียงไม่นานเสียงโทรศัพท์ของสงครามก็ดังขึ้น ก่อนที่ชายหนุ่มจะจูบลง ที่ขมับของหญิงสาวก่อนจะเดินจากไป ลิญามองตามร่างชายหนุ่ม ก่อนจะยกมือขึ้นบายๆ และหันมาหาเพื่อนของเธอที่จ้องมองอยู่" มองแบบนั้นทำไม""อิจฉาคนมีผัวโวยยยย""น้ำค้างก็มี คนข้าง ๆเธอไง"
หนึ่งปีต่อมา.....ปัง! ฮู้!!!! เสียงปรบมือดังขึ้นกระหึ่ม เมื่อสองชายหญิงเดินย่างกรายเข้ามาในโรงแรมหรู ที่ตกแต่งด้วยดอกไม้สวยงาม ระหว่างทางโรยด้วยกลีบกุหลาบสวยงาม บ่งบอกว่าระหว่างทางเดินนั้นสวยงามมากแค่ไหน ลิญาจับจ้องชายหนุ่มข้างกายอย่างไม่วางตา ชายหนุ่มที่เธอหวาดกลัวในวันนั้น กลับกลายเป็นคู่ชีวิตของเธอในวันนี้"ยินดีด้วยนะ ลิญา"เสียงแซมและเพื่อน ๆ เอ่ยขึ้นก่อนจับมือลิญาไว้แน่น มิตรภาพตลอดหนึ่งไปที่ผ่านมา มันดีมากสำหรับพวกเธอมากจริง ๆ ลิญารับรู้ได้ถึงความหวังดีและจริงใจที่เพื่อนๆ มีต่อเธอ สงครามเองก็เช่นกัน" เราไปรับแขกด้านนอกก่อนนะ ตามสบายเลย"" ออร่าเจ้าสาวสวยมากแม่"เสียงแป้งร่ำเอ่ยขึ้นก่อนจะบีบเข้าที่มือของเพื่อนสนิท"เธออยู่คุยกับเพื่อนก็ได้นะ เดี๋ยวฉันออกไปรอด้านนอก"สงครามเอ่ยขึ้น เมื่อเห็นท่าทีลิญาอยากคุยกับเพื่อน ๆ ทว่าลิญาไม่อยากให้ชายหนุ่มนั้นต้องออกไปรับแขกคนเดียวจึงอาสาตามไปด้วย" หนูไปกับเฮียค่ะ"แขกภายในงานเริ่มมากันครบ ก่อนทั้งสองจะเดินขึ้นไปบนเวที เสียงพิธีกรภายในงาน ยังคงดำเนินต่อไปเรื่อย ๆ ทว่าลิญากลับเหลือบไปเห็นสีหน้าท่าทางของคนเป็นแม่ ที่ดูจะมีความสุขมากกว่าเธอ.