เข้าสู่ระบบแสงสีทองในเวลาเย็นสาดส่องกระทบผืนน้ำเป็นประกายระยิบระยับจับนัยน์ตา สองพ่อลูกที่กำลังนั่งเล่นอยู่ที่ริมชายหาด โดยที่คนเป็นพ่อ ยอมนอนให้ลูกสาวขุดหลุมฝั่งตัวเองไปเกือบครึ่งตัว เสียงหัวเราะคิกคักชอบใจดังจากสาวน้อยในชุดว่ายน้ำลวดลายสตอเบอรี่ ทักเปียสองข้างนั่งหยองๆโยนกองทรายใส่คนเป็นพ่อ
“น้องเพิร์ล เล่นนานแล้วนะคะ หิวหรือยังลูก” เสียงหวานเอ่ยถามจากคนเป็นแม่ ทำให้สาวน้อยหันไปมองเพียงเล็กน้อย ก่อนจะหันกลับมาสนใจตักทรายใส่กระบะแล้วยกมาวางใส่พ่อหน้าตาเฉย
“น้องเพิร์ล แม่เรียกแล้วนะคะ ทำไมหนูไม่ตอบล่ะลูก” คนเป็นพ่อถามด้วยความเอ็นดู วางมือลงบนผมของลูกน้อย
“เพิลเย่นอยู่ค่า”
ตอนพิเศษ 6 แสงสีทองในเวลาเย็นสาดส่องกระทบผืนน้ำเป็นประกายระยิบระยับจับนัยน์ตา สองพ่อลูกที่กำลังนั่งเล่นอยู่ที่ริมชายหาด โดยที่คนเป็นพ่อ ยอมนอนให้ลูกสาวขุดหลุมฝั่งตัวเองไปเกือบครึ่งตัว เสียงหัวเราะคิกคักชอบใจดังจากสาวน้อยในชุดว่ายน้ำลวดลายสตอเบอรี่ ทักเปียสองข้างนั่งหยองๆโยนกองทรายใส่คนเป็นพ่อ “น้องเพิร์ล เล่นนานแล้วนะคะ หิวหรือยังลูก” เสียงหวานเอ่ยถามจากคนเป็นแม่ ทำให้สาวน้อยหันไปมองเพียงเล็กน้อย ก่อนจะหันกลับมาสนใจตักทรายใส่กระบะแล้วยกมาวางใส่พ่อหน้าตาเฉย “น้องเพิร์ล แม่เรียกแล้วนะคะ ทำไมหนูไม่ตอบล่ะลูก” คนเป็นพ่อถามด้วยความเอ็นดู วางมือลงบนผมของลูกน้อย “เพิลเย่นอยู่ค่า”
ตอนพิเศษ 5 “ทำอะไรอยู่คะคนเก่ง” เสียงทุ้มห้าวของพ่อทูนหัวที่หอบหิ้วถุงมากมายเต็มสองมือเข้ามาในบ้านที่มีเด็กน้อยกำลังง่วนอยู่กับเล่นของเล่นตัวต่ออยู่ในคอกเด็ก “ป้อเขม” เสียงใสร้องเรียกคนมาใหม่ด้วยน้ำเสียงตื่นเต้นดีใจ พลางลุกเดินเข้าไปหา ชูสองมือให้เขาอุ้มมากอดไว้แนบอก “คิดถึงกันบ้างไหมคะ” “คิดถึงค่ะ คิดถึงป้อเขมที่ฉุดเยย” “อยากรู้ไหม...วันนี้พ่อซื้ออะไรมาให้หนูด้วย” “อาไยคะ”สาวน้อยเอียงคอถาม ด้วยความสงสัย “งั้นเดี๋ยวเราไปดูกัน” ชายหนุ่มเอ่ยด้วยรอยยิ้มเอ็นดู ก่อนจะพาสาวน้อยไปนั่ง ดูสิ่งที่เขาซื้อขนมาวางที่โซฟาภายในห้องรับแขก “อะไรกันคะสองคนนี้ งุบงิบๆกันอยู่สองคน” หญิงสาวที่เพิ่งอุ้มสาวน้อยอีกคนออกมาจากห้องของน้องแพม ลูกสาวตัวน้อยวัยหกเดือนที่กำลังน่ารักน่าชัง “พี่ซื้อของที่มีใครบางคนโทรไปสั่งพี่มาน่ะสิ” “หื้อ...โทรไปสั่งเลยเหรอคะ”คิ้วสวยเลิกสูง มองหน้าสาวน้อยที่กำลังหลบตาคนเป็นแม่ซุกหน้าเข้ากับหลังพ่อทูนหัวตัวเอง “ไหน...ขอบัวดูได้ไหมคะ แกอยากได้อะไร” ชายห
ตอนพิเศษ 4 อากาศในยามเช้าหลังฝนเพิ่งหยุดโปรยปรายไปไม่นาน กลิ่นชื้นของไอดินกับบรรยากาศหลังฝนตก พลอยทำให้อากาศเช้านี้สดชื่นกว่าทุกวัน เด็กน้อยไร้เดียงสาในเปลนอน ถูกคนเป็นแม่ใช้มือโยกเบาๆ เพื่อให้สาวน้อยแก้มกลมนอนหลับได้ยาวนานและสบายตัวขึ้น “วันนี้บัวจะทานข้าวเช้าอะไรดีหื้อ เดี๋ยวพี่ลงไปทำให้” ชายหนุ่มที่เพิ่งเดินออกมาจากห้องน้ำ ร่างสูงยังพันเพียงผ้าเช็ดตัวเผยช่วงบนที่เต็มไปด้วยมัดกล้าม ที่ทำให้คนเป็นภรรยาได้มองกี่ครั้งก็อดหายใจไม่ทั่วไม่ได้ หยดน้ำยังพราวทั่วตัว กลิ่นหอมสะอาดสดชื่นของคนเป็นสามีลอยแตะจมูก ก่อนจะเดินสาวเท้าเข้ามาใกล้ โน้มหน้ากดจูบที่ริมฝีปากบางเบาๆ “อะไรก็ได้ค่ะ พี่พอร์ชทำอะไรก็อร่อยทั้งนั้น บัวชอบ” “หึหึ วันก่อนน้องเพิร์ลบ่นอยากทานไข่ม้วนกับซุปมิโซะ” “ค่ะ งั้นบัวทานแบบลูกนะคะ” “รับทราบครับคุณผู้หญิง ว่าแต่น้องแพมดูเลี้ยงง่ายนะ กินกับนอน ไม่ค่อยร้องไห้งอแงเลย” “ใช่ค่ะ น้องแพมเลี้ยงง่ายกว่าน้องเพิร์ลเยอะเลยค่ะ รายนั้นฤทธิ์เยอะ ร้องไห้งอแงทั้งวัน” หญิงสาวเล่าไปเรื่อยโดยไม่ได้คิดอะไร บนใบหน้า
ตอนพิเศษ 3 ขีดสองขีดที่ขึ้นแสดงอยู่บนแทบสีขาวพลอยทำให้หญิงสาวที่กำลังมองดูอยู่ด้วยใจลุ้นระทึกถึงกับกรีดร้องออกมาด้วยความดีใจ จนเชฟหนุ่มที่กำลังง่วนอยู่กับการเตรียมวัตถุดิบสำหรับมื้อกลางวันต้องรีบวางงานในมือ วิ่งไปหาด้วยความร้อนใจ “บัว! เป็นอะไร เกิดอะไรขึ้น!” “พี่พอร์ช!” “อะไร?” สายตาคมจ้องมองภรรยาสาวด้วยความแปลกใจ นัยน์ตายังเต็มไปด้วยความตระหนก ครั้นพอตั้งสติได้ เมื่อได้สังเกตเห็นแววตาคู่นั้นเต็มไปด้วยหยาดน้ำ รอยยิ้มหวานที่ฉีกกว้างขึ้น สองประเมินผลได้แทบทันที ย้อนถามเสียงสั่นเครือ หัวใจเขาเต้นโครมคราม ด้วยความดีใจ ไม่คาดฝัน “จริงเหรอบัว!” “นี่ไงคะ มันขึ้นสองขีด” หล่อนยืนยันเสียงสั่น ขณะยื่นของในมือส่งให้ชายหนุ่มได้เห็น มือหนาสั่นเทา ทั้งตื่นเต้นและดีใจ ขณะยื่นมือไปรับแท่งสีขาวจากเธอมาดู น้ำใส ๆ หยดไหลรินจากดวงตาคู่นั้นของเขา ขณะมองหน้าภรรยาสาวด้วยความตื้นตัน “บัว...พี่...” ชายหนุ่มถึงกับพูดอะไรไม่ออก ได้แต่ยืนนิ่งงันอยู่ตรงนั้น กระทั่งสาวน้อยเจ้าของความสูงเกือบเก้าสิบเซนติเมตรวิ
ตอนพิเศษ2 จวบจนถึงเวลาเข้าหอ ที่เป็นพิธีการแบบเรียบง่ายมีผู้ใหญ่ของฝ่ายชายและเขมกรที่หญิงสาวเคารพดุจพี่ชายแท้ๆ มานั่งในห้องหอเพื่อให้พร และให้คู่สมรสที่ประสบความสำเร็จในชีวิตคู่อย่างท่านนายพลพัชระและคุณหญิงภารดี ขึ้นนอนบนเตียง แล้วกล่าวคำอวยพรก็ถือว่าสิ้นสุดงานในค่ำคืนนี้ เสียงข้อความจากโทรศัพท์มือถือที่ดังขึ้นติดๆกันหลายครั้ง ทำให้ระหว่างคิ้วของหญิงสาวย่นหากันด้วยความแปลกใจ สายตาเหลือบมองไปยังคนเป็นสามีที่เข้าไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า หลังจากที่ให้เธอได้ทำธุระส่วนตัวก่อนจนเสร็จแล้วมานอนรอบนเตียง ชื่อที่ปรากฏบนหน้าจอโทรศัพท์ทำให้หญิงนิ่งไปเล็กน้อย ‘มุกรดา’ ริมฝีปากบางเม้มแน่นเริ่มเป็นกังวล ระคนหึง
ตอนพิเศษ1 งานแต่งงานจัดขึ้นแบบเรียบง่าย บรรยากาศสบายๆ เชิญแขกไม่กี่สิบคน เฉพาะคนที่สนิทสนมรักใคร่ โดยใช้สถานที่ริมชายหาดของโรงแรมสิริมันตราบีช โดยมีเจ้าของโรงแรมคอยเป็นพ่องานดูแลให้ทุกอย่าง จนออกมาดีและได้รับแต่เสียงชื่นชม “บัวขอบคุณพี่เขมมากนะคะ สำหรับทุกอย่างที่ทำให้บัว” “ไม่เป็นไรหรอก ถือว่าเป็นของขวัญที่พี่จะมอบให้น้องสาวของพี่” ชายหนุ่มเอ่ยด้วยรอยยิ้ม พลางสบตาเจ้าบ่าวที่ยืนโอบไหล่หญิงสาวที่เขาทั้งรักทั้งหวงแหนมากที่สุดยามนี้ “ฝากน้องสาวคนนี้ด้วยนะครับ หวังว่าคุณคงไม่ทำให้ผมผิดหวัง” “ไม่แน่นอนครับ” ชายหนุ่มยืนยันรับคำหนักแน่น หันมอง







