ตอนที่33-1ลูกใคร

ตอนที่33ลูกใคร

 “ปะป๊าๆ ปะป๊า” เสียงเล็กๆร้องเรียกคนเป็นพ่อที่กำลังขนกระเป๋าสัมภาระของลูกน้อยเดินมาทางนี้พอดี

“ดีเหมือนกันนะเรียกพี่ว่าพ่อเขม เรียกพ่อแท้ๆว่าปะป๊า”

“หึหึ จะได้ไม่ซ้ำไงคะ” หญิงสาวกลั้วหัวเราะเบาๆขณะเอ่ยตอบ

“พี่ก็จะกลายเป็นหมาหัวเน่าไปแล้วสิ น้องเพิร์ลไม่ติดพี่เหมือนแต่ก่อนละ”

“อย่าน้อยใจสิคะ พี่เขมก็ยังเป็นพ่อทูนหัวที่แกรักอยู่นะคะ แต่ช่วงนี้แกกำลังเห่อพ่อเขา”

“หึหึ” ชายหนุ่มอีกเราะเบาๆ

หญิงสาวส่งยิ้มให้กับร่างสูงของคนเป็นสามีที่กำลังถือของเดินเข้ามา

“ปะป๊าอุ้มๆ”

“ครับๆ เดี๋ยวพ่อวางของก่อนนะ” ชายหนุ่มบอกสุ้มเสียงอ่อนโยน ก่อนจะวางของลงบนโต๊ะโดนไม่ทันมองใครทั้งนั้นนอกจากลูกและเมียตนเอง

“มาครับ..ให้พ่ออุ้ม” วางของเสร็จจึงหันมาย่อตัวรับลูกสาวขึ้นมาอุ้ม ตั้งใจจะเดินไปหาเขมกรและรัญลฎาที่ยืนอยู่บริเวณหน้าเคาน์เตอร์ทางด้านขวา ทว่าเสียงเรียกที่ดังขึ้นจา