LOGINShare
บทที่7 ท่านประธานไม่ปลื้ม
Last Updated:
2025-12-01 13:06:53“แต่งงานได้คืนเดียวก็กล้าขนาดนี้แล้วเหรอ” น้ำเสียงทุ้มต่ำคล้ายกระซิบแต่แฝงไปด้วยแรงกดดัน
“ดูท่าว่าเมื่อคืน…เจ้าบ่าวของคุณคนนั้นจะใจดีกับคุณไปหน่อยนะ” สายตาคมกริบที่ทอดมองมาไม่ใช่เพียงตำหนิ หากแต่เป็นการข่มขู่เธออยู่กราย ๆ คล้ายกำลังบอกว่าคืนนี้เธอต้องไปทำหน้าที่ ‘เมียบนเตียง’ ให้ดีและต้องดียิ่งกว่าเมื่อคืน ใบหน้าของหญิงสาวผ่าวร้อนขึ้นมาอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย ความซ่านสยิวแบบเดียวกับในตอนนั้นพุ่งทะยานลงไปยังกึ่งกลางลำตัวของเธอ ภาพตอนที่เธอกับภวินท์อยู่บนเตียงด้วยกันในค่ำคืนที่ผ่านมาฉายชัดขึ้นมาอีกครั้ง “คุณเด็ดกว่าที่ผมคิดไว้อีกนะแต่แค่นี้ยังทำให้ผมพอใจไม่ได้หรอก” เขาใช้ปากงับใบหูเธอ ขบเลียอย่างเอร็ดอร่อยราวกับว่ารสชาติของมันหวานหอมไม่แพ้ส่วนอื่น ๆ ของเธอ เอวสอบกระแทกกระทั้นเข้าหาความคับแน่น เนื้อตัวของกุลจิราสั่นเทาเมื่อถูกความกระสันเสียวซัดสาดใส่อย่างหนักหน่วงตั้งแต่ครั้งแรก เธอกระตุกเกร็ง ส่วนอ่อนไหวตอดรัดท่อนเอ็นร้อนเป็นจังหวะ ชายหนุ่มเร่งความเร็วเข้าหาความคับแน่นหลายครั้งก่อนจะรูดดึงเกราะป้องกันที่เต็มไปด้วยน้ำสีขุ่นขาวปนสีแดงจาง ๆ ที่บ่งบอกว่ากุลจิรายังไม่เคยผ่านชายใดมาก่อนโยนไปที่พื้น ดวงตาของหญิงสาวเบิกกว้าง ร่างกายพากันแตกตื่นตอนที่เขาใช้ปากฉีกถุงยางอนามัยอันใหม่ ครั้งเดียวไม่พอเหรอ เธอจะรับไม่ไหวแล้วนะ ในขณะที่กุลจิรากำลังตื่นกลัว ซีอีโอหนุ่มก็สวมใส่เกราะป้องกันเข้าไปในความเป็นชายของตนเอง ความแข็งขืนประสานกับความนุ่มของกุลจิราในเสี้ยววินาทีนั้น เขาไม่รอให้เธอตั้งรับได้ก็ขยับร่างกายเข้าหาเธอด้วยจังหวะที่เร็วและรุนแรง “อ๊า อื้ออ” เมื่อไม่อาจกักเก็บเสียงครวญครางหวิวหวาม กุลจิราก็ปล่อยทุกอย่างไปตามธรรมชาติ มือเล็กทั้งสองข้างกำผ้าปูแน่นขณะรับแรงที่ภวินท์ถาโถมเข้าใส่ “คุณชอบให้ผมเอาแรงๆแบบนี้ใช่มั้ย หืมม” ภวินท์โน้มกายลงไป ซุกใบหน้าลงไปที่ภูเขาลูกโต ลิ้นร้อนระอุดูดกลืนยอดปทุมถันสีชมพูระเรื่อเข้าไปในปาก ร่างบางสั่นสะท้านเกร็งไปทั้งตัวแต่ไม่ยอมให้คำตอบแก่เขา “ตอบผมมาสิว่าคุณชอบให้ผมกระแทกแรงๆ” เขาเอ่ยถามเสียงพร่า แล้วยันกายขึ้นไปตอกตรึงความแข็งขึงเข้าไปในร่องคับ สายตาจ้องมองไปยังจุดเชื่อมต่อ แต่จนแล้วจนเล่ากุลจิราก็ยังไม่ยอมพูด นอกจากสีหน้าและแววตาลามกที่แสดงออกมาอย่างชัดเจน เขาคือผู้ชายเพียงคนเดียวที่ได้เป็นเจ้าของชีวิตและร่างกายของเธอ เธอก็ควรจะเชื่อฟังเขา ไม่ใช่มาอวดดีแบบนี้ ตั๊บ ตั๊บ…!! ภวินท์กระแทกกระทั้นกายเข้าหาหญิงสาวอย่างไม่มีความปราณี เขาต้องสั่งสอนคนที่กล้าขัดคำสั่ง “ถ้าไม่อยากให้ผมเย…จนคุณต้องคลานลงจากเตียงก็ตอบมา…คุณ ชอบที่ผมกระแทกคุณแรงๆแบบนี้” สิ้นคำเขาก็ตอกสะโพกเข้าออกรัวเร็ว เสียงหัวเตียงตอนที่ชนเข้ากับผนังห้องดังเป็นจังหวะเดียวกัน เมื่อไม่อาจต้านทานไหวและรู้ว่าคนอย่างภวินท์ เมื่ออยากได้อะไรแล้วก็ต้องเอาให้ได้ สุดท้ายกุลจิราก็จำใจต้องให้คำตอบที่พอใจแก่เขา ทว่าน้ำเสียงของเธอก็แผ่วจนแทบจะไม่ได้ยิน “อืออ ชา…ชอบบบ” “พูดให้มันดังๆเหมือนเสียงครางของตัวเองหน่อยสิ” เขายกสะโพกเธอขึ้นแล้วกระแทกความเป็นชายเข้าใส่กึ่งกลางกายของกุลจิราแบบเน้น ๆ “อ๊าๆ ชะ…ใช่ ฉันชอบให้คุณกระ ทะ…แทกแรงๆ อื้อออ!” “ได้ยินที่ผมพูดไหม” เสียงทุ้มเย็นของเขาทำให้กุลจิราหลุดออกจากภวังค์ที่เผลอไปคิดถึงมันขึ้นมา ถึงอย่างนั้นใบหน้ายังร้อนผ่าวไม่หาย “เมื่อกี้คุณภวินท์พูดว่าอะไรนะคะ” เธอกะพริบตาถี่เล็กน้อย ตั้งสติกลับมา “ผมบอกว่าต่อไป…คุณไม่ต้องใส่ชุดนี้มาทำงานอีก” หญิงสาวก้มมองตัวเอง เธอมั่นใจว่าตัวเองไม่ได้แต่งตัวผิดระเบียบ ใส่แบบนี้ตั้งแต่วันแรกที่เข้ามาทำงาน ไม่เห็นแผนกบุคคลจะว่าอะไร คำตอบนั้นทำให้คิ้วเรียวของเธอยกขึ้นโดยอัตโนมัติ “ทำไมล่ะคะ” ชายหนุ่มถอนหายใจออกมาเบา ๆ แต่แฝงความไม่พอใจไว้ในทุกรายละเอียดของสีหน้า ด้านหลัง คุณเมธีถอยห่างออกไปอีกอย่างรู้หน้าที่ ทิ้งระยะให้ทั้งคู่พูดคุยกันตามลำพังมากขึ้น “ชุดนี้มันเห็นร่องอก อย่าลืมว่าตอนนี้ทุกคนในบริษัทรู้ว่าคุณกับผมแต่งงานกันแล้ว เพราะฉะนั้นการแต่งตัวของคุณ ก็คือหน้าตาของผม” “คะ?” ใบหน้าของเธอสะท้อนความประหลาดใจ เธอไม่ใช่ผู้หญิงที่ชอบอวดเรือนร่าง อีกอย่างชุดนี้ก็มองเห็นหน้าอกหน้าใจเธอแค่นิดเดียว “ผมสั่งคุณก็แค่ต้องทำตาม” น้ำเสียงที่ทุ้มเย็นของเขาทำให้กุลจิราได้แต่ต้องปฏิบัติตาม ไม่ว่าจะเป็นที่นี่หรือตอนที่อยู่บ้านเศรษฐวินิจ ทุกพื้นที่ที่เท้าเธอเหยียบบนโลกใบนี้ เธอก็ไม่อาจหนีจากเงาอำนาทของเขา ไม่มีสิทธิ์ตั้งคำถาม เขารู้จักกุลจิรามานาน บางทีระยะเวลาที่เขารู้จักเธออาจจะมากกว่าที่เธอรู้จักเขาเสียอีก ในสายตาของภวินท์ กุลจิราเป็นเพียงผู้หญิงตัวเล็ก ๆ แต่เขาไม่เคยเห็นเธอไม่ยอมเสียเปรียบหรือให้ใครดูถูกได้ แต่ผู้หญิงฝีปากดีแบบกุลจิรา เขาย่อมมีวิธีจัดการอยู่แล้ว “รับทราบค่ะ ถ้าไม่มีอะไรแล้วดิฉันขอตัวไปทำงานก่อนนะคะ” หญิงสาวโน้มศีรษะลงเล็กน้อยแล้วเดินออกไป ไกลพอที่จะไม่ได้ยินบลบทสนทนาระหว่างภวินท์กับคุณเมธี “เรื่องที่จะให้หนูน้ำย้ายมาเป็นเลขาให้ลุงจัดการให้เลยไหม จะได้แจ้งให้ฝ่ายบุคคลดำเนินการ”
Latest chapter
สถานะภรรยานอกหัวใจ สัมผัสแสนร้าย
“ถ้าขืนคุณยังพูดอะไรอีก คืนนี้ผมจะไม่ให้คุณได้นอน”ชายหนุ่มเคลื่อนมือต่ำลงไป ข้อนิ้วไล้ลงบนเนินอกอิ่ม เรื่อยลงไปยังกึ่งกลางระหว่างทรวงอกกลมกลึงทั้งสองข้าง แก่นกลางกายปวดหนึบอยู่ในเป้ากางเกงกุลจิราสูดลมหายใจเข้าลึก ปลายนิ้วของเขาลากลงมายังแผ่นท้องแบนราบ“อ้าขาออก ผมเลียไม่ถนัด” ชายหนุ่มช่างครางต่ำในลำคอ นวลเนื้อที่เห็นเพียงรำไรเกลี้ยงเกลาหมดจด นิ้วเรียวยาวแยกส่วนนั้นของหญิงสาวออก“อ๊ะ!” ร่างเล็กบางสะดุ้ง แผ่นหลังแอ่นโค้งเมื่อถูกท่อนเนื้อแข็งขืนเคล้าคลึงตวัดวนตรงส่วนนั้นของตัวเองเจ้าสิ่งนั้นค่อย ๆ ล่วงล้ำเข้าไปในปากทางคับแคบ พลันหยาดน้ำหวานซึมซาบออกมาหญิงสาวสั่นสะท้านไปทั้งตัว รู้สึกเหมือนโลกหมุนคว้างตาพร่ามัว ภวินท์ยังใช้ส่วงหัวหยักบานมรีดเค้นน้ำหวานให้ซ่านซึมออกมาความกระหายใคร่ส่งให้ความหวิวหวามแล่นลิ่วไปทุกอณูร่างกายของทั้งคู่“อื้ออ” ในกายของหญิงสาวกระตุกวาบ ความซาบซ่านลุกลามไปทั่วทั้งตัว ข้างในท้องน้อยเสียวซ่าน กึ่งกลางกายสั่นระริก บีบรัดความเป็นชายของเขาแน่นเข้า“อ๊า!” คนที่ถูกตรึงมือทั้งสองเอาไว้ส่งเสียงครวญคราง ชายหนุ่มใช้ปลายนิ้วสัมผัสติ่งเนื้อที่บวมฉ่ำ ดวงตาเยิ้มฉ่ำของกุลจ
สถานะภรรยานอกหัวใจ สัมผัสกลางดึก...
ความอยากกระหายของเขายังไม่สิ้นสุดหากเป็นเมื่อก่อนเขาคงจะออกไปหาความสุขจากข้างนอก ใช้เงินซื้อผู้หญิงสักคนที่พร้อมจะปรนเปรอความใคร่ให้เขาพอใจทว่าค่ำคืนนี้จิตใจของเขากลับเอาแต่คิดถึงใบหน้าของคนที่อยู่ในห้องข้าง ๆภรรยาที่เขาใช้เงินซื้อมาเช่นกัน…เขาอยากผลักประตูเข้าไปในห้องนั้นให้ผู้หญิงคนนั้นทำหน้าที่ของตัวเองสายตาคมกริบตวัดไปทางประตูห้องที่ปิดอยู่ ชายหนุ่มวางแก้วเหล้าลงที่โต๊ะ ลูบปลายนิ้วกับขอบแก้วเสมือนว่าเขากำลังลูบไล้ผิวของเธออยู่ในขณะที่กุลจิราตกอยู่ในห้วงนิทรา ฝ่ามืออุ่นจัดของใครบางคนสอดเข้าไปใต้ผ่าห่มที่คลุมตัวเธออยู่ นิ้วนั้นค่อย ๆ เคลื่อนเข้าหาขาเรียวเล็ก สอดเข้าไปใต้เสื้อผ้าที่เธอสวมปลายนิ้วลูบโลมต้นขานวลเนียนแล้วแทรกสอดเข้ามา เคล้าคลึงเกสรอันอ่อนโยนที่ซ่อนซุกอยู่ในกลีบเนื้อละมุนกุลจิราลืมตาขึ้น รู้สึกได้ถึงขนอ่อนบนตัวที่กำลังลุกเกรียว หลังข้อนิ้วของใครคนนั้นสัมผัสกึ่งกลางเรียวขาเธออยู่“คุณภวินท์…!!” หญิงสาวเอ่ยออกมาด้วยความตกใจ ภายใต้แสงสลัวรางค่อย ๆ ปรากฎเป็นใบหน้าของเขา“แอร์ที่ห้องก็เย็นดีนี่แต่ทำไมตรงนี้ของคุณถึงร้อนขนาดนี้” น้ำเสียงของเขาแหบพร่า นิ้งเคล้าคลึงที่ส
สถานะภรรยานอกหัวใจ หมกมุ่น
กุลจิรานอนหลับไปแล้ว ทว่าภายในห้องที่อยู่เชื่อมติดกันมีเพียงประตูบานหนึ่งขวางกั้น ปรากฏร่างของชายหนุ่มนั่งอยู่บนโซฟาปลายเตียงหลังใหญ่สายตาคมกริบจดจ่ออยู่กับแก้วเหล้าสีอำพันในมือ แสงสีส้มจากโคมหัวเตียงสะท้อนประกายของสิ่งที่อยู่ในนั้นคล้ายเปลวไฟคุกรุ่นทว่าความร้อนแรงที่สุดกลับซ่อนลึกอยู่ในแววตาของชายหนุ่มเขากำลังทำอะไรอยู่กันแน่…แม้เป็นเพียงคำถามในความเงียบงัน แต่มันกลับดังก้องราวกับเสียงนั้นดังสะท้อนจากผนังทั้งสี่ด้านการทำให้ชีวิตผู้หญิงคนหนึ่งพังลงในชั่วข้ามคืนเขาไม่รู้สึกผิดจริง ๆ น่ะหรือมีวิธีการมากมายที่จะให้ครอบครัววงษ์เศวตชดใช้เงินก้อนนั้นแต่เขากลับเลือกวิธีที่โหดร้ายกับเธอเขาเลือกจะล่ามโซ่กุลจิราไว้กับตัวเอง ทั้งที่รู้ว่าผลที่จะตามมาคืออะไรแต่ก็ต้องยอมรับว่าร่างเปล่าเปลือยของกุลจิราน่าหลงไหลกว่าที่เขาคิดไว้มากเรือนร่างอรชรที่สั่นไหวใต้อาณัติของเขา ความนุ่มหยุ่นที่ติดตรึงอยู่ในความทรงจำของเขาตั้งแต่คืนแรกทุกอย่างของผู้หญิงคนนั้น ล้วนเป็นยาพิษที่เขาเต็มใจที่จะกลืนกินลงไป จนบางครั้งก็คิดว่าเงินห้าสิบล้านนั่น ‘น้อยไปเสียด้วยซ้ำ’ถ้าเทียบกับการได้ครอบครองกุลจิราใบหน้าหวา
สถานะภรรยานอกหัวใจ สัญญาณบางอย่างกำลังคลืบคลานเข้ามา
สิ่งที่กุลจิรารับรู้มาจากป้าลำดวนผ่านทางโทรศัพท์ สมชายต้องไปจัดการธุระเร่งด่วนให้กับภวินท์ป้าลำดวนไม่ได้อยากโกหกเธอแต่จำต้องทำตามคำสั่งของชายหนุ่มเขาคิดว่าเมื่อกุลจิราผิดหวังที่ไม่มีรถให้นั่งกลับบ้านสบาย ๆ เธอจะยอมลดศักดิ์ศรี มาขอกลับด้วยแต่เขาคิดผิด…ทั้งที่มีมีสิทธิ์และสามารถใช้ตำแหน่งภรรยาเมื่ออยู่ที่บริษัทในการนั่งรถคันเดียวกับเขากลับด้วยกันกุลจิรากลับเลือกจะทิ้งโอกาสนั้นภายใต้แววตาคมกริบที่มองมานั้นคล้ายมีความผิดหวังปะปน ก่อนจะหายวับไปราวกับมันไม่เคยมีอยู่กุลจิราช่างเป็นผู้หญิงอวดดีเท่าที่เขาเคยพบเจอมาและความอวดดีนี้ของเธอกำลังท้าทายความอดทนของเขาอยู่กุลจิรามองเห็นเมอร์เซเดสสีดำสนิทแล่นผ่านหน้าตัวเองออกไป แน่นอนว่าเธอจำได้ว่ารถหรูคันนี้เป็นของภวินท์เสี้ยววิวินาทีที่รถแล่นผ่านเธอมองเห็นเสี้ยวใบหน้าของชายหนุ่มเขาไม่แม้จะมองมาที่เธอ เหมือนตั้งใจขับผ่านเธอไปฝนยังคงโปรยปรายลงมาไม่หยุดเนื้อตัวของหญิงสาวเปียกชุ่มแนบไปกับลำตัว รู้สึกหนาวไปถึงกระดูกแต่กระนั้นก็ยังยิ้มออกมาขณะก้าวขาขึ้นไปบนรถประจำทางกุลจิราพาเนื้อตัวที่เปียกชุ่มเดินเดินไปตามตรอกซอกซอย โชคดีที่บ้านเศรษฐวินิจไม่ไ
สถานะภรรยานอกหัวใจ ระยะอันตราย
หญิงสาวผ่อนลมหายใจออกมา ยกมือขึ้นทาบอกแต่เมื่อมองเห็นเวลาที่นาฬิกาข้อมือ ความตั้งใจที่ต้องการได้รับคาเฟอีนเข้าสู่ร่างกายก่อนกลับไปทำงานต่อก็จบลงแค่นั้นกุลจิราผลักประตูออกมา สายตาสะดุดเข้ากับร่างสูงใหญ่ของซีอีโอหนุ่ม เขากำลังเดินตรงไปยังลิฟท์ที่สุดโถงทางเดินกุลจิราจำต้องก้าวตามหลังของอสูรร้ายไป เมื่อลิฟท์อีกตัวใช้งานไม่ได้ ยังอยู่ในระหว่างซ่อมแซมเธอกลับไปที่ห้องทำงานช้ามากแล้วแต่เท้าทั้งสองข้างยังคงก้าวไปข้างหน้าอย่างไม่รีบร้อน มองแค่ปลายรองเท้าของตัวเองแต่พอเงยหน้าขึ้นมาอีกครั้งก็ไม่พบเขาแล้วโล่งอกไปที…เธอยังกลัวว่าจะต้องใช้ลิฟท์ตัวเดียวกันกับเขาเมื่อกุลจิราก้าวเข้ามายืนในลิฟต์สายตากลับมองเห็นป้ายรองเท้าหนังมันปลาบ เธอเงยหน้าขึ้นมอง ดวงตาคู่นั้นจับจ้องมาที่เธออย่างเฉยชาเหมือนเช่นทุกครั้งร่างสูงใหญ่ล่ำสันยืนห่างออกไปเพียงก้าวเดียว กุลจิราถอยร่นไปด้านหลังหนึ่งก้าวพยายามควบคุมสติเมื่อกี้ตอนที่อยู่ในห้องประชุม เธอคงไม่ได้ทำอะไรให้เขาไม่พอใจหรอกนะรัศมีกดดันแผ่ซ่านออกมาจากชายหนุ่มทั้งคุกคามและปั่นป่วนหัวใจของเธอ คละเคล้ากับกลิ่นโคโลญอ่อนจาง กลิ่นจากร่างกำยำที่มอมเมาเธอในช่วงเวล
สถานะภรรยานอกหัวใจ บทที่16 สัมผัสจากซาตาน
กุลจิราเปิดแฟ้มที่ตระเตรียมมาเผื่อสถานการณ์ฉุกเฉินออกเธอลุกขึ้นยืนด้วยท่าทีสุขุม ปรายตามองไปที่สไลด์“ข้อมูลจากโครงการก่อนหน้านี้ งบประมาณลูกค้าต่างชาติสูงกว่าปีนี้สิบห้าเปอร์เซ็นต์ค่ะ ฝ่ายการตลาดสามารถสรุปช่องทางการทำโฆษณาและงบปนะมาณที่ต้องใช้ได้ทันทีค่ะ”สายตาของซีอีโอหนุ่มที่จ้องมองมามีประกายความพึงพอใจวูบหนึ่งปรากฏขึ้นกุลจิราเพียงก้มศีรษะเล็กน้อยก่อนนั่งลงที่เก้าอี้พริษฐ์รีบเสริม“ข้อมูลของคุณกุลจิราเมื่อสักครู่มีประโยชน์มากครับ ผมจะเพิ่มส่วนนี้ลงในรายงานรอบสุดท้าย”ภวินท์ตอบน้ำเสียงราบเรียบ“งั้นก็เอาตามนี้”การประชุมดำเนินต่ออีกราว ๆ สิบห้านาทีภวินท์ก็ทำการปิดประชุม“ถ้าไม่มีอะไรเพิ่มเติมวันนี้ก็พอแค่นี้ก่อน” ทุกคนลุกขึ้นทยอยเก็บเอกสาร ทะยอยออกจากห้องประชุมรวมทั้งกุลริราด้วยในช่วงเวลาเร่งรีบไม่ทันมีใครสังเกตเห็นสายตาคมกริบคู่หนึ่งที่เหลือบมองไปที่ร่างบางระหงอย่างมีแผนการกลิ่นกาแฟที่กรุ่นค้างในห้องประชุมยังติดปลายลมหายใจของกุลจิราอยู่ หญิงสาวตั้งใจจะใช้เวลาเพียงไม่นานหากาแฟดื่มเพื่อคลายความง่วงก่อนกลับไปที่ห้องทำงานของตัวเอง จึงเข้ามาในห้องพักเบรคของพนักงานก่อน เจ้าของร่างเ
You may also like
ให้ตายเถอะ โยนอดีตสามีไปข้างหลังคนรักที่มิอาจเอื้อม เขาคลั่งไปแล้ว
เล่อเอิน59.4K viewsพลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี
โม่เสียวชี่511.3K viewsHow Much รักนี้เท่าไหร่
ณดารินทร์80.3K viewsนางบำเรอ BAD GUY
ลำเจียก56.8K viewsแก้วตาดวงใจ
สิรี&EVAVY983 viewsคลั่งรักเพียงเธอ
ลั่นทมสีเลือด154 viewsสถานะ คนคุย
หนมผิง107 viewsพันธะเมียแสนชัง
อินทุภา55 views
