LOGINShare
บทที่8 ผู้หญิงของภวินท์
Last Updated:
2025-12-01 13:48:08“เรื่องที่จะให้หนูน้ำย้ายมาเป็นเลขาให้ลุงจัดการให้เลยไหม จะได้แจ้งให้ฝ่ายบุคคลดำเนินการ” หากเป็นบริษัทอื่นหรือแม้แต่ PSW Asset Group แห่งนี้ ไม่มีทางเป็นไปได้ที่พนักงานฝ่ายวางแผนและการตลาดจะข้ามขั้นมาทำตำแหน่งเลขาหน้าห้อง
ยกเว้นกรณีที่พนักงานคนนั้นจะถูกใจเจ้าของบริษัทถึงขั้นได้ตบแต่งเป็นภรรยา “ผมยังไม่ได้ตัดสินใจ เอาไว้ผมค่อยบอกคุณลุงอีกทีนะครับ” ประตูลิฟต์ปิดลงช้า ๆ ทิ้งความเงียบงันระหว่างภวินท์กับคุณเมธีไว้เพียงครู่ ก่อนเสียงถอนหายใจหนัก ๆ ของเลขาคนสนิทจะดังขึ้นบ่งบอกถึงความหนักใจบางอย่าง “ถ้าหนูน้ำย้ายมาทำตำแหน่งเลขา จะไม่ทำให้หนูน้ำยิ่งถูกคนอื่นมองไม่ดีเหรอ” “นั่นมันเป็นปัญหาของเขาไม่ใช่ปัญหาของผม” เป็นคำตอบสั้น ๆ แต่ฟังดูใจร้ายพอสมควรจนคุณเมธีต้องหลุบตาลงเล็กน้อย ภวินท์ไม่ใช่คนใจร้ายโดยกำเนิด แต่ชีวิตที่ผ่านมาทำให้เขากลายเป็นคนจิตใจหยาบกระด้างแบบนี้ ในวันที่โชคชะตาพลิกผัน วันที่คุณพิศาลและคุณกนกวรรณ ภรรยา เสียชีวิตจากอุบัติเหตุทางรถยนต์ระหว่างเดินทางกลับจากเจรจาธุรกิจ บ้านเศรษฐวินิจที่เคยเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะ กลายเป็นสถานที่ที่มีเพียงความเงียบงัน เมื่อสมาชิกในบ้านเหลือเพียงเขาคนเดียว หลังจากงานศพผ่านพ้นไป… เด็กหนุ่มวัยย่างยี่สิบต้องกลายมาเป็นผู้สืบทอดธุรกิจของครอบครัว ทั้งที่ยังเป็นเพียงนักศึกษาปีหนึ่ง ยังไม่ได้ใช้ชีวิตวัยรุ่น เขาต้องมานั่งเซ็นเอกสารที่ไม่เข้าใจ ต้องประชุมกับผู้บริหารที่มองเขาเป็นเพียง “เด็ก” ภวินท์ต้องเผชิญกับแรงกดดันจากทุกฝ่าย ทั้งจากคู่ค้า หุ้นส่วน และคนในองค์กรที่ไม่มั่นใจว่าเด็กอายุไม่ถึงยี่สิบอย่างเขาจะประคองธุรกิจและนำพาบริษัทไปได้ไกลสักแค่ไหน ในวันที่หัวใจเขาอ่อนแรงที่สุด คนที่คอยยืนอยู่ข้างหลัง คอยสอนทุกอย่างให้กับเขา คือคุณเมธี เพื่อนสนิทของคุณพิศาล และเป็นเพียงคนเดียวที่ภวินท์ให้การยอมรับ เขาไม่มีโอกาสได้เลือกเส้นทางของตัวเอง ไม่เคยมีโอกาสได้ใช้ชีวิตแบบวัยรุ่นทั่วไป และไม่เคยมีสิทธิ์อ่อนแอแม้เพียงครั้งเดียว ดังนั้น…ความเย็นชา หยาบกระด้างที่ทุกคนเห็น เปรียบเป็นเกราะแข็งแกร่งที่ทำให้เขาขึ้นมายืนอยู่จุดนี้ได้ จะมีสักกี่คนที่รู้ว่าเขาได้ผ่านความผิดหวัง สูญเสีย และความโดดเดี่ยวมามากมายเพียงใด ประตูบานเหล็กเปิดออกที่ชั้นสูงระฟ้าของตึก เผยให้เห็นโถงสำนักงานส่วนตัวที่เงียบสงบแต่แฝงไปด้วยอำนาจของผู้ครอบครอง เสียงรองเท้าหนังราคาแพงกระทบพื้นหินอ่อนไปตามโถงทางเดิน คุณเมธีเดินตามหลังชายหนุ่มอย่างรู้จังหวะ ประตูของห้องผู้บริหารถูกผลักออก ผนังด้านหนึ่งเป็นกระจกเต็มบาน เฟอร์นิเจอร์และของตกแต่งทุกชิ้นผ่านการคัดเลือกอย่างพิถีพิถัน จากตรงนี้สามารถมองเห็นวิวศิวิไลของเมืองกรุงทอดยาวสุดลูกหูลูกตา แสงแดดยามสายส่องผ่านเข้ามากระทบขอบโต๊ะทำงานสีเข้มที่สั่งทำพิเศษ ชั้นหนังสือด้านหลังเรียงรายไปด้วยแฟ้มโครงการ อาคารจำลอง และแบบแปลนอสังหาริมทรัพย์ที่ชายหนุ่มเป็นคนลงนามอนุมัติมาแทบทั้งหมด PSW Asset Group วางรากฐานไว้โดยคุณพิศาล บิดาของเขา ทุกอย่างที่ตั้งตระหง่านอยู่ตรงหน้า คือภาระที่เขารับมาในฐานะทายาทเพียงคนเดียวของตระกูลเศรษฐวินิจ คุณเมธีเดินตามเข้า วางเอกสารลงบนโต๊ะข้างโซฟาที่ชายหนุ่มเพิ่งจะทิ้งตัวลงไป ราวกับต้องการปลดภาระบางส่วนออกจากบ่า เสียงถอนหายใจจของชายวัยกลางคนดังขึ้นเบา ๆ แต่ก็เพียงพอให้ดึงสายตาของภวินท์ขึ้นมามอง “มีอะไรไม่สบายใจหรือเปล่าครับ” “เปล่าหรอก ลุงแค่คิดว่าถ้าตอนนี้พ่อของหนูน้ำยังอยู่…หนูน้ำคงไม่ต้องลำบากแบบนี้” ความกังวลที่ซ่อนอยู่ในน้ำเสียงนั้น ภวินท์พอเข้าใจได้ กุลจิราไม่ใช่แค่ลูกสาวของคนรู้จัก แต่ยังเป็นคนที่คุณเมธีเห็นเธอเติบโตอยู่ในบริษัทมาตลอดหลลายปีนี้ จะมีความห่วงใยให้ก็ไม่ใช่เรื่องแปลก เพียงแต่คำว่า ‘ลำบาก’ ที่หลุดออกมาทำให้คิ้วของเขากระตุกเล็กน้อย ความลำบากของกุลจิราที่ทำให้คนที่งานล้นมืออย่างคุณเมธีต้องมานั่งกลุ้มใจ คือการแต่งงานเป็นภรรยาเขาอย่างนั้นหรือ “ลุงไม่ได้ว่าอะไรเรานะ ลุงแค่อดเป็นห่วงหนูน้ำไม่ได้ ในฐานะที่ก็ถือลุงก็ว่าเป็นญาติผู้ใหญ่ของหนูน้ำคนหนึ่ง” “ผมเข้าใจครับ ผู้หญิงคนนั้นเก่งเรื่องทำให้คนอื่นสงสารแบบนี้มาแต่ไหนแต่ไรแล้ว” เสียงถอนหายใจของชายวัยกลางคนแว่วดังขึ้นอีกครั้ง กับผู้หญิงคนอื่น ไม่เห็นภวินท์จะพูดจาค่อนขอดแบบนี้เลย “เอาเถอะ ไหนๆก็มาถึงวันนี้แล้ว ลุงหวังแค่ว่าเราจะปฏิบัติกับหนูน้ำอย่างดี อย่างที่เราเคยรับปากคุณเกียรติเขาเอาไว้” ถ้อยคำนั้นทำให้ชายหนุ่มชะงัก ราวกับถูกแตะต้องจุดที่เขาไม่ค่อยเปิดให้ใครเห็น ก้องเกียรติ ไม่ใช่แค่พ่อของผู้หญิงที่เขาเอาเรื่องแต่งงานเข้ามาเกี่ยวข้องเพราะเรื่องเงินทอง หากแต่เป็นหนึ่งในไม่กี่คนที่บิดาของเขาชื่นชม “คุณเกียรติสร้างโรงงานมาด้วยน้ำพักน้ำแรง เขาทำธุรกิจด้วยความซื่อสัตย์จนคนในวงการพากันให้ความเคารพนับถือ เป็นคนที่รักลูกน้อง ไม่เคยคิดเอาเปรียบใคร…เหมือนกับพ่อของเราไม่มีผิดเลย” ภวินท์ไม่ได้ออกความเห็น แววตาที่ทอดมองออกไปนอกกระจกสูงนั้นสะท้อนความคิดบางอย่างโดยไม่คิดจะปิดบัง ตอนนั้นคุณพิศาลเห็นแววในตัวคุณก้องเกียรติ จึงให้คุณเมธีเข้าไปติดต่อทำธุรกิจด้วย จากคู่ค้า กลายเป็นเพื่อน ร่วมงานกันหลายโปรเจกต์ “วันที่พ่อกับแม่ของเราประสบอุบัติเหตุ…” น้ำเสียงของคุณเมธีแผ่วลงอย่างเห็นได้ชัด “จากวันนั้นผ่านมาไม่กี่ปี ใครจะนึกว่าคนที่ยังดูแข็งแรงดีอยู่อย่างคุณเกียรติจะมาจากไปเร็วแบบนี้” เมื่อปลายปีที่แล้ว โรงงานผลิตยานยนต์ของก้องเกียรติถูกหุ้นส่วนโกงจนประสบปัญหาการเงิน ต้องไปกูหนี้ยืมสิน หนี้สินโรงงานพอกพูนจนแตะหลักหลายล้าน จนไม่สามารถประคับประคองธุรกิจเอาไว้ได้ สุดท้ายก็ถูกธนาคารฟ้องล้มละลาย ก้องเกียรติรับกับเรื่องที่เกิดขึ้นไม่ได้ ล้มป่วยจนต้องเข้าโรงพยาบาล อาการทรุดลงเรื่อง ๆ จนแพทย์ไม่สามารถยื้อชีวิตเอาไว้ได้และจากไปในที่สุด ความเงียบเข้าปกคลุมทุกพื้นที่ภายในห้อง เมื่อต่างคนต่างจมอยู่ในความคิดของตัวเอง “ไม่ว่าเหตุผลที่ทำให้เราดึงหนูน้ำเข้ามาในชีวิตคืออะไร ลุงก็ขอแค่เรารักษาคำพูดที่ให้ไว้กับคุณเกียรติเขาก็พอ” ภวินท์ยังคงเงียบ ไม่ว่าคนอื่นจะมองหรือเข้าใจเช่นไร เขาไม่แคร์เลยด้วยซ้ำ หนึ่งในเหตุผลที่เขาตัดสินใจใช้หนี้สินให้ครอบครัวของกุลจิรา เป็นเพราะมิตรภาพระหว่างคุณพิศาล บิดาของเขากับก้องเกียรติ ที่เป็นทั้งผู้ใหญ่และนักธุรกิจที่เขาให้ความนับถือ หากยังมีเหตุผลอื่นอยู่จริง ๆ เขาก็มองไม่เห็นความจำเป็นที่ต้องมานั่งอธิบายให้ใครฟัง รู้เพียงว่าตอนนี้กุลจิราเป็นผู้หญิงของเขา เป็นสิ่งของที่เขาใช้เงินซื้อมาก็พอแล้ว
Latest chapter
สถานะภรรยานอกหัวใจ สัมผัสแสนร้าย
“ถ้าขืนคุณยังพูดอะไรอีก คืนนี้ผมจะไม่ให้คุณได้นอน”ชายหนุ่มเคลื่อนมือต่ำลงไป ข้อนิ้วไล้ลงบนเนินอกอิ่ม เรื่อยลงไปยังกึ่งกลางระหว่างทรวงอกกลมกลึงทั้งสองข้าง แก่นกลางกายปวดหนึบอยู่ในเป้ากางเกงกุลจิราสูดลมหายใจเข้าลึก ปลายนิ้วของเขาลากลงมายังแผ่นท้องแบนราบ“อ้าขาออก ผมเลียไม่ถนัด” ชายหนุ่มช่างครางต่ำในลำคอ นวลเนื้อที่เห็นเพียงรำไรเกลี้ยงเกลาหมดจด นิ้วเรียวยาวแยกส่วนนั้นของหญิงสาวออก“อ๊ะ!” ร่างเล็กบางสะดุ้ง แผ่นหลังแอ่นโค้งเมื่อถูกท่อนเนื้อแข็งขืนเคล้าคลึงตวัดวนตรงส่วนนั้นของตัวเองเจ้าสิ่งนั้นค่อย ๆ ล่วงล้ำเข้าไปในปากทางคับแคบ พลันหยาดน้ำหวานซึมซาบออกมาหญิงสาวสั่นสะท้านไปทั้งตัว รู้สึกเหมือนโลกหมุนคว้างตาพร่ามัว ภวินท์ยังใช้ส่วงหัวหยักบานมรีดเค้นน้ำหวานให้ซ่านซึมออกมาความกระหายใคร่ส่งให้ความหวิวหวามแล่นลิ่วไปทุกอณูร่างกายของทั้งคู่“อื้ออ” ในกายของหญิงสาวกระตุกวาบ ความซาบซ่านลุกลามไปทั่วทั้งตัว ข้างในท้องน้อยเสียวซ่าน กึ่งกลางกายสั่นระริก บีบรัดความเป็นชายของเขาแน่นเข้า“อ๊า!” คนที่ถูกตรึงมือทั้งสองเอาไว้ส่งเสียงครวญคราง ชายหนุ่มใช้ปลายนิ้วสัมผัสติ่งเนื้อที่บวมฉ่ำ ดวงตาเยิ้มฉ่ำของกุลจ
สถานะภรรยานอกหัวใจ สัมผัสกลางดึก...
ความอยากกระหายของเขายังไม่สิ้นสุดหากเป็นเมื่อก่อนเขาคงจะออกไปหาความสุขจากข้างนอก ใช้เงินซื้อผู้หญิงสักคนที่พร้อมจะปรนเปรอความใคร่ให้เขาพอใจทว่าค่ำคืนนี้จิตใจของเขากลับเอาแต่คิดถึงใบหน้าของคนที่อยู่ในห้องข้าง ๆภรรยาที่เขาใช้เงินซื้อมาเช่นกัน…เขาอยากผลักประตูเข้าไปในห้องนั้นให้ผู้หญิงคนนั้นทำหน้าที่ของตัวเองสายตาคมกริบตวัดไปทางประตูห้องที่ปิดอยู่ ชายหนุ่มวางแก้วเหล้าลงที่โต๊ะ ลูบปลายนิ้วกับขอบแก้วเสมือนว่าเขากำลังลูบไล้ผิวของเธออยู่ในขณะที่กุลจิราตกอยู่ในห้วงนิทรา ฝ่ามืออุ่นจัดของใครบางคนสอดเข้าไปใต้ผ่าห่มที่คลุมตัวเธออยู่ นิ้วนั้นค่อย ๆ เคลื่อนเข้าหาขาเรียวเล็ก สอดเข้าไปใต้เสื้อผ้าที่เธอสวมปลายนิ้วลูบโลมต้นขานวลเนียนแล้วแทรกสอดเข้ามา เคล้าคลึงเกสรอันอ่อนโยนที่ซ่อนซุกอยู่ในกลีบเนื้อละมุนกุลจิราลืมตาขึ้น รู้สึกได้ถึงขนอ่อนบนตัวที่กำลังลุกเกรียว หลังข้อนิ้วของใครคนนั้นสัมผัสกึ่งกลางเรียวขาเธออยู่“คุณภวินท์…!!” หญิงสาวเอ่ยออกมาด้วยความตกใจ ภายใต้แสงสลัวรางค่อย ๆ ปรากฎเป็นใบหน้าของเขา“แอร์ที่ห้องก็เย็นดีนี่แต่ทำไมตรงนี้ของคุณถึงร้อนขนาดนี้” น้ำเสียงของเขาแหบพร่า นิ้งเคล้าคลึงที่ส
สถานะภรรยานอกหัวใจ หมกมุ่น
กุลจิรานอนหลับไปแล้ว ทว่าภายในห้องที่อยู่เชื่อมติดกันมีเพียงประตูบานหนึ่งขวางกั้น ปรากฏร่างของชายหนุ่มนั่งอยู่บนโซฟาปลายเตียงหลังใหญ่สายตาคมกริบจดจ่ออยู่กับแก้วเหล้าสีอำพันในมือ แสงสีส้มจากโคมหัวเตียงสะท้อนประกายของสิ่งที่อยู่ในนั้นคล้ายเปลวไฟคุกรุ่นทว่าความร้อนแรงที่สุดกลับซ่อนลึกอยู่ในแววตาของชายหนุ่มเขากำลังทำอะไรอยู่กันแน่…แม้เป็นเพียงคำถามในความเงียบงัน แต่มันกลับดังก้องราวกับเสียงนั้นดังสะท้อนจากผนังทั้งสี่ด้านการทำให้ชีวิตผู้หญิงคนหนึ่งพังลงในชั่วข้ามคืนเขาไม่รู้สึกผิดจริง ๆ น่ะหรือมีวิธีการมากมายที่จะให้ครอบครัววงษ์เศวตชดใช้เงินก้อนนั้นแต่เขากลับเลือกวิธีที่โหดร้ายกับเธอเขาเลือกจะล่ามโซ่กุลจิราไว้กับตัวเอง ทั้งที่รู้ว่าผลที่จะตามมาคืออะไรแต่ก็ต้องยอมรับว่าร่างเปล่าเปลือยของกุลจิราน่าหลงไหลกว่าที่เขาคิดไว้มากเรือนร่างอรชรที่สั่นไหวใต้อาณัติของเขา ความนุ่มหยุ่นที่ติดตรึงอยู่ในความทรงจำของเขาตั้งแต่คืนแรกทุกอย่างของผู้หญิงคนนั้น ล้วนเป็นยาพิษที่เขาเต็มใจที่จะกลืนกินลงไป จนบางครั้งก็คิดว่าเงินห้าสิบล้านนั่น ‘น้อยไปเสียด้วยซ้ำ’ถ้าเทียบกับการได้ครอบครองกุลจิราใบหน้าหวา
สถานะภรรยานอกหัวใจ สัญญาณบางอย่างกำลังคลืบคลานเข้ามา
สิ่งที่กุลจิรารับรู้มาจากป้าลำดวนผ่านทางโทรศัพท์ สมชายต้องไปจัดการธุระเร่งด่วนให้กับภวินท์ป้าลำดวนไม่ได้อยากโกหกเธอแต่จำต้องทำตามคำสั่งของชายหนุ่มเขาคิดว่าเมื่อกุลจิราผิดหวังที่ไม่มีรถให้นั่งกลับบ้านสบาย ๆ เธอจะยอมลดศักดิ์ศรี มาขอกลับด้วยแต่เขาคิดผิด…ทั้งที่มีมีสิทธิ์และสามารถใช้ตำแหน่งภรรยาเมื่ออยู่ที่บริษัทในการนั่งรถคันเดียวกับเขากลับด้วยกันกุลจิรากลับเลือกจะทิ้งโอกาสนั้นภายใต้แววตาคมกริบที่มองมานั้นคล้ายมีความผิดหวังปะปน ก่อนจะหายวับไปราวกับมันไม่เคยมีอยู่กุลจิราช่างเป็นผู้หญิงอวดดีเท่าที่เขาเคยพบเจอมาและความอวดดีนี้ของเธอกำลังท้าทายความอดทนของเขาอยู่กุลจิรามองเห็นเมอร์เซเดสสีดำสนิทแล่นผ่านหน้าตัวเองออกไป แน่นอนว่าเธอจำได้ว่ารถหรูคันนี้เป็นของภวินท์เสี้ยววิวินาทีที่รถแล่นผ่านเธอมองเห็นเสี้ยวใบหน้าของชายหนุ่มเขาไม่แม้จะมองมาที่เธอ เหมือนตั้งใจขับผ่านเธอไปฝนยังคงโปรยปรายลงมาไม่หยุดเนื้อตัวของหญิงสาวเปียกชุ่มแนบไปกับลำตัว รู้สึกหนาวไปถึงกระดูกแต่กระนั้นก็ยังยิ้มออกมาขณะก้าวขาขึ้นไปบนรถประจำทางกุลจิราพาเนื้อตัวที่เปียกชุ่มเดินเดินไปตามตรอกซอกซอย โชคดีที่บ้านเศรษฐวินิจไม่ไ
สถานะภรรยานอกหัวใจ ระยะอันตราย
หญิงสาวผ่อนลมหายใจออกมา ยกมือขึ้นทาบอกแต่เมื่อมองเห็นเวลาที่นาฬิกาข้อมือ ความตั้งใจที่ต้องการได้รับคาเฟอีนเข้าสู่ร่างกายก่อนกลับไปทำงานต่อก็จบลงแค่นั้นกุลจิราผลักประตูออกมา สายตาสะดุดเข้ากับร่างสูงใหญ่ของซีอีโอหนุ่ม เขากำลังเดินตรงไปยังลิฟท์ที่สุดโถงทางเดินกุลจิราจำต้องก้าวตามหลังของอสูรร้ายไป เมื่อลิฟท์อีกตัวใช้งานไม่ได้ ยังอยู่ในระหว่างซ่อมแซมเธอกลับไปที่ห้องทำงานช้ามากแล้วแต่เท้าทั้งสองข้างยังคงก้าวไปข้างหน้าอย่างไม่รีบร้อน มองแค่ปลายรองเท้าของตัวเองแต่พอเงยหน้าขึ้นมาอีกครั้งก็ไม่พบเขาแล้วโล่งอกไปที…เธอยังกลัวว่าจะต้องใช้ลิฟท์ตัวเดียวกันกับเขาเมื่อกุลจิราก้าวเข้ามายืนในลิฟต์สายตากลับมองเห็นป้ายรองเท้าหนังมันปลาบ เธอเงยหน้าขึ้นมอง ดวงตาคู่นั้นจับจ้องมาที่เธออย่างเฉยชาเหมือนเช่นทุกครั้งร่างสูงใหญ่ล่ำสันยืนห่างออกไปเพียงก้าวเดียว กุลจิราถอยร่นไปด้านหลังหนึ่งก้าวพยายามควบคุมสติเมื่อกี้ตอนที่อยู่ในห้องประชุม เธอคงไม่ได้ทำอะไรให้เขาไม่พอใจหรอกนะรัศมีกดดันแผ่ซ่านออกมาจากชายหนุ่มทั้งคุกคามและปั่นป่วนหัวใจของเธอ คละเคล้ากับกลิ่นโคโลญอ่อนจาง กลิ่นจากร่างกำยำที่มอมเมาเธอในช่วงเวล
สถานะภรรยานอกหัวใจ บทที่16 สัมผัสจากซาตาน
กุลจิราเปิดแฟ้มที่ตระเตรียมมาเผื่อสถานการณ์ฉุกเฉินออกเธอลุกขึ้นยืนด้วยท่าทีสุขุม ปรายตามองไปที่สไลด์“ข้อมูลจากโครงการก่อนหน้านี้ งบประมาณลูกค้าต่างชาติสูงกว่าปีนี้สิบห้าเปอร์เซ็นต์ค่ะ ฝ่ายการตลาดสามารถสรุปช่องทางการทำโฆษณาและงบปนะมาณที่ต้องใช้ได้ทันทีค่ะ”สายตาของซีอีโอหนุ่มที่จ้องมองมามีประกายความพึงพอใจวูบหนึ่งปรากฏขึ้นกุลจิราเพียงก้มศีรษะเล็กน้อยก่อนนั่งลงที่เก้าอี้พริษฐ์รีบเสริม“ข้อมูลของคุณกุลจิราเมื่อสักครู่มีประโยชน์มากครับ ผมจะเพิ่มส่วนนี้ลงในรายงานรอบสุดท้าย”ภวินท์ตอบน้ำเสียงราบเรียบ“งั้นก็เอาตามนี้”การประชุมดำเนินต่ออีกราว ๆ สิบห้านาทีภวินท์ก็ทำการปิดประชุม“ถ้าไม่มีอะไรเพิ่มเติมวันนี้ก็พอแค่นี้ก่อน” ทุกคนลุกขึ้นทยอยเก็บเอกสาร ทะยอยออกจากห้องประชุมรวมทั้งกุลริราด้วยในช่วงเวลาเร่งรีบไม่ทันมีใครสังเกตเห็นสายตาคมกริบคู่หนึ่งที่เหลือบมองไปที่ร่างบางระหงอย่างมีแผนการกลิ่นกาแฟที่กรุ่นค้างในห้องประชุมยังติดปลายลมหายใจของกุลจิราอยู่ หญิงสาวตั้งใจจะใช้เวลาเพียงไม่นานหากาแฟดื่มเพื่อคลายความง่วงก่อนกลับไปที่ห้องทำงานของตัวเอง จึงเข้ามาในห้องพักเบรคของพนักงานก่อน เจ้าของร่างเ
You may also like
บอสเหวินรีบตามเร็ว! คุณภรรยาค่าตัวสามหมื่นล้าน
ถานฉี54.7K viewsท่านประธานขาพาหนูลงจากเตียง เอ๊ย! คานที
ผลิกา(เลอบัว)46.7K viewsให้ตายเถอะ โยนอดีตสามีไปข้างหลังคนรักที่มิอาจเอื้อม เขาคลั่งไปแล้ว
เล่อเอิน59.4K viewsพลาดรักร้ายนายวิศวะ
Kim Nayeol35.1K viewsไม่รัก แต่รู้สึก
ณดารินทร์261 viewsจอมเถื่อนสุดที่รัก
ดากานดา อัคนียา ทิวลม กลีบบัว708 viewsเมียจ้างบำเรอสวาท
เฮียกังฟู153 viewsหัวใจในตะวัน
เอลยา439 views
