บทที่ 33 (CW: เลือดและความรุนแรง)

วันที่สิบเก้า เดือนห้า รัชศกซื่ออัน ปีที่ยี่สิบสี่

หลายวันมานี้ ชิงหว่านซินรู้สึกไม่สบายตัว ข้อเท้าที่ถูกโซ่ตรวนรัดไว้รู้สึกปวดร้าวอย่างแสนสาหัส ความรู้สึกพะอืดพะอมตีตื้นขึ้นมาจากลำคอเป็นระลอก ตามมาด้วยอาการอยากอาเจียนอย่างรุนแรงจนต้องทรุดกายลงกับพื้นดินแข็ง ๆ ที่เต็มไปด้วยเศษฟืนและฝุ่นดิน

นางท้อง...

ครั้งแรกที่ชิงหว่านซินรู้ตัวว่าตัวเองตั้งครรภ์ ภายในใจนั้นทั้งรู้สึกปีติยินดีและโศกเศร้าใจในคราวเดียวกัน

ชิงหว่านซินรู้สึกยินดีที่บุตรในท้องจะกลายเป็นหลักประกันที่ช่วยยื้อชีวิตของนางให้ยาวออกไปอีกหลายเดือนจนกว่าจะคลอดลูก เป็นแสงสว่างที่เปิดโอกาสให้นางสามารถมองหาช่องทางในการหลบหนีได้ อีกทั้งยังเป็นยันต์กันตายจากจวงหมิงรุ่ยอีกด้วย

แต่ในขณะเดียวกัน นางก็อดรู้สึกเศร้าเสียใจระคนเจ็บแค้นที่บุตรในท้องไม่ได้เกิดจากความรักของพ่อแม่อย่างที่นางวาดหวังไว้ก่อนอภิเษก

แม้ว่าครึ่งหนึ่งของเขาจะเป็นสายเลือดของนาง หากแต่อีกครึ่งหนึ่งในกายนั้นก็เป็นสายเลือดของคนชั่วช้าที่คิดฆ่าล้างบางตระกูลของนาง

ช่วงสองสามวันมานี้ ชิงหว่านซินจึงต้องต่อสู้กับจิตใจของตนเองอย่