ตอนที่14

8:00น. คอนโดเอคาร์

"อืมมม"ผมบิดขี้เกียจ แล้วลุกขึ้น วันนี้มีงานอ่ะ ผมลุกขึ้นเพื่อจะไปอาบนำ้ วันนี้สินค้าล็อตใหญ่เข้า ต้องรีบไป ผมเข้าไปอาบนำ้ พออาบนำ้เสร็จ ผมก็เดินเข้าไปในห้องเห็นยัยนั้นนอนอยู่บนเตียง ผมก็เดินผ่านเข้าไปยังห้องแต่งตัว แต่งตัวเสร็จก็ดินออกมาจากคอนโดเลย

19:00น.

"นาย คืนนี้จะไปนอนไหนครับ"ไอปอนเอ่ยถามผม ผมก็นึกอยู่สักพัก

"คอนโด"ผมบอกไอปอน ไม่รู้ทำไมใจผมอยากไปที่คอนโด แต่ผมไม่อยากเจอยัยนั้นน่ะ ผมคิดถึงโมเดลตั้งหากล่ะ ไอปอนพยักหน้ารับ แล้วขับรถพาผมกลับคอนโด วันนี้ผมเหนื่อยมาก เดินตรวจสินค้าทั้งวัน อยากไปว่ายนำ้ให้สบายใจหน่อย

"ถึงแล้วครับ ผมกลับก่อนน่ะนาย"ไอปอนเอ่ยบอกผม ผมก็พยักหน้ารับมัน แล้วเดินเข้าไปในคอนโดเลย

"คนไปไหนว่ะแม่ง เมื่อวานไฟเปิดหมด แต่วันนี้เสือกไม่เปิดไฟ"ผมบ่นขึ้น เมื่อเปิดประตูเข้ามายังในห้องคอนโดผมพอรูดคีการ์ดไฟจะติดแค่ดวงเดียว คือดวงข้างหน้าประตู ส่วนไฟดวงอื่นๆต้องไปเปิดเอา ผมเดินเปิดไฟหมดทุกดวง แต่ก็ยังไร้เงายัยสำส่อนอยู่ ไปไหนว่ะ สงสัยไปเที่ยว ไหนบอกปวดท้องสำออยชิบ ผมเดินเข้าไปเปิดประตูห้องนอน กดเปิดไฟ ก็เห็นยัยสำส่อนนอนอยู่บนเตียงเสื้อผ้าชุดเมื่อคืน

"ตายแล้วมั้ง"ผมพูดขึ้นดังๆเพื่อให้ยัยนั้นได้ยิน แต่ก็ไร้วี่แวว ไม่กระดุกกระดิกเลย สงสัยตายจริงๆ ผมจึงเดินเข้าไปดูยัยนั้นใกล้ๆ ยัยนั้นนอนหันข้างให้ผม ผมจึงเอานิ้วมือไปสกิดไหล่ยัยนั้น

"เห้ยย!ทำไมตัวร้อนว่ะ"ผมชักมือกลับมาอย่างตกใจ ตัวยัยนั้นร้อนมากอ่ะ เป็นอะไรว่ะ ผมจึงหยิบไอโฟนขึ้นมากดโทรหาไอปอน

"ไอปอน เรียกหมอประตัวกูให้หน่อย บอกให้มาไวๆกูให้เวลา10นาที"ผมรีบบอกไอปอนทันทีที่มันกดรับสาย ผมรีบบอกมัน ทั้งที่มันยังไม่ได้ถามอะไรผมสักคำ

30นาทีต่อมา

"เธอแค่ป่วยน่ะครับคุณคาร์ มีไข้ขึ้นสูงนะครับ แต่ผมคงฉีดยาให้เธอไม่ได้"หมอประจำตัวเอ่ยบอกผม

"ทำไมฉีดไม่ได้ว่ะ!"ผมถามไอหมอ ไอหมอมีสีหน้ากลัวผม

"คือๆๆๆ"

"คือๆๆอะไรของมึง!"ผมตะโกนถามไอหมอ

"คือผมเห็นหน้าเธอซีดๆแต่เธอก็ไม่ยอมตื่นมาตอบคำถามผม ผมไม่กล้าฉีดยามั่วน่ะครับ"

"มึงจะถามอะไรเธอ!"ผมเอ่ยถามไอหมอ

"ผมแค่อยากจะรู้เกี่ยวกับ วันมาของประจำเดือนเธอน่ะครับ ผมกลัวว่าถ้าผมฉีดยาให้เธอไปในช่วงที่เธอมีประจำเดือน เธออาจจะได้รับอันตรายได้น่ะครับ"ไอหมอบอกผม

"เธอมีประจำเดือนอยู่"ผมบอกไอหมอ ไอหมอหันมามองผมอย่างตกใจ

"มึงจะตกใจทำไมของมึง หรือมึงอยากตาย?"ผมเอ่ยถามไอหมอ

"ไม่ครับ ผมยังไม่อยากตาย ถ้าผมตายแล้วใครจะผ่าตัดเอากระสุนออกจากตัวคุณคาร์ล่ะครับ"ไอหมอบอกผมพลางยิ้มแหย่ๆให้ผม

"เดี๋ยวนี้มึงกล้ายอกย้อนกูหรอว่ะ!"ผมถามไอหมอกลับไป มันรีบยกมือไหว้ผม

"ผมคิดว่าเธออาจจะใช้งานร่างกายหนักเกินไป เช่นหักโหมออกกำลังมากเกินไป หรือไปมีเรื่องอะไรที่ทำให้ร่างกายรับไม่ไหวน่ะครับ"ไอหมออธิบายให้ผมฟัง ซึ่งผมก็ไม่เข้าใจว่าจะฟังมันทำไม

"ผมจัดยาไว้ให้เธอแล้วนะครับ เดี๋ยวคุณคาร์ช่วยเช็ดตัวเปลี่ยนเสื้อผ้าให้เธอด้วยนะครับ แล้วป้อนยาให้เธอด้วยนะครับ ผมขอตัว สวัสดีครับ"ไอหมอบอกผมแล้วไหว้ลาผมแล้วมันก็รีบวิ่งออกไปจากห้องผมทันที อะไรของแม่ง ผมหันกับมามองยัยนั้นที่ตอนนี้นอนหลับอยู่ ไอหมอบอกให้ผมป้อนยายัยนั้น แล้วมึงถามกูสักคำไหมว่ากูอยากจะโดนตัวยัยนี่รึป่าว ผมคิดอยู่สักพัก ก็เข้าไปนั่งจับตัวยัยนั้นให้ลุกขึ้นนั้งพิงไปกับพนังเตียงนอน

"คนหรือหมากระเป๋าว่ะ "ผมพูดขึ้น ตัวเบาชิบ

พอผมจับเธอนั่งได้แล้วผมก็เอามือบีบปากยัยนั้นให้เธออ้าปาก อีกมือผมก็เอื่อมไปหยิบยาที่ไอหมอจัดใส่แก้วใบเล็กๆไว้ให้ ผมเทยาที่อยู่ในแก้วใส่ปากยัยนั้นทีเดียว4เม็ด

"ยาอะไรของแม่งว่ะ เยอะชิบ"แล้วผมก็หยิบเอาขวดนำ้เทใส่ปากยัยนั้น พร้อมกับจับคางยัยนั้นขึ้น ให้เธอกลืนยาที่ผมเทใส่ปากเธอ

"แค่กๆๆๆ"ยัยนั่นสำลัก แต่ก็ไม่ยอมตื่น หลับได้หลับดี ผมก็จับตัวยัยนั่นให้นอนลงที่เดิม

"สำออย กินยาแค่นี้ทำสำลัก เฮ้อ ผู้หญิงทำไมน่ารำคาญแบบนี้ว่ะ ม๊าน่ะม๊า!"

"ฉันไม่เช็ดตัวให้เธอหรอก นอนแบบนี้แหละ ไม่ใช่เรื่องอะไรของฉันเลย"ผมพูดขึ้นแล้วเดินออกจากห้องนอนไปยังห้องนำ้เพื่อจะอาบนำ้ เดี๋ยวเชื้อโรคติด พออาบนำ้แต่งตัวเสร็จ ผมก็เดินไปยังห้องโมเดลปืน คิดถึงMG4เว้ยย MG4เป็นปืนโปรดของผมแต่มันอยู่ประเทศญี่ปุ่นน่ะสิตอนนี้ ผมเอนหลังพิงพนังโซฟาพร้อมหลับตาลง อยากจะกลับญี่ปุ่นใจจะขาด แต่ของแม่งเสือกยังไม่มาอีก2ล็อต

อ๊อด อ๊อด อ๊อด

"ใครมาดึกๆว่ะแม่ง!เดี๋ยวยิงไส้แตกชิบ"ผมสบทขึ้นก่อนจะเดินไปที่หน้าประตูห้อง พร้อมชะโงกหน้าไปดูที่กล้องตาแมวหน้าประตูว่าใครมา