LOGINShare
48
Last Updated:
2025-08-01 10:00:09“คารวะท่านอ๋อง” จวงเล่ยตามหลังผู้เป็นนายเข้ามาในกระโจมในเวลาเกือบจะไล่เลี่ยกัน
“ข้ามีเรื่องส่วนตัวให้เจ้าไปทำ”
“ขอรับท่านอ๋อง” รองแม่ทัพคนสนิทน้อมรับคำสั่งและรู้ว่าเรื่องนี้มีเพียงตนเท่านั้นที่รู้ เพราะในกระโจมหลังนี้มีเพียงตนและเขาเท่านั้น
แม่ทัพใหญ่เกาหรงซานเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นระหว่างทาง และแผนการที่วางไว้ให้จวงเล่ยฟัง
“ข้าจึงอยากให้เจ้าสะกดรอยตามมัน สืบให้รู้ว่ามันติดต่อกับใคร หลังจากนั้นก็ส่งมันไปรับโทษที่นรก โทษฐานที่มันคิดจะฆ่าชายาของข้า”
“ขอรับท่านอ๋อง แล้วเมื่อไหร่ท่านอ๋องจะปล่อยมันไปขอรับ”
“อีกเจ็ดวัน”
“ท่านอ๋องจะปล่อยมันในวันที่เราเคลื่อนทัพกลับเมืองหลวงหรือขอรับ”
“ใช่ ข้าคิดว่าวันนั้นเหมาะสมที่สุด เพราะพวกเราทุกคนจะวุ่นวายกับการเตรียมตัวเดินทาง ความวุ่นวายจะทำให้มันคิดไม่ถึงว่าเราแกล้งปล่อยให้มันหนี แต่หลังจากนั้นเจ้าต้องคอยติดตามมันอย่างใกล้ชิด ห้ามคลาดสายตาเด็ดขาด”
“เรื่องนั้นท่านอ๋องโปรดไว้ใจข้า ถ้ามันไม่ถ
Latest chapter
สลักรักอ๋องนักรบ 49
จนกระทั่งวันนี้ หลังจากกินข้าวกลางวันด้วยกันแล้วเขาก็บอกว่าจะไปพบนายอำเภอและชวนนางไปด้วยกัน แต่นางก็หาข้ออ้างเพื่อปฏิเสธ เพราะอยากช่วยเหลือนักฆ่าเคราะห์ร้ายคนนี้มากกว่า“ไม่รู้ว่าท่านอ๋องจะทรมานเจ้าไปเพื่ออะไร ทำไมไม่ฆ่าเจ้าให้ตายๆ ไปเลยจะได้หมดเวรหมดกรรม” นางสงสารเขามากแต่ก็ไม่มีปัญญาจะช่วยเหลือได้มากไปกว่านี้“ข้าเคยบอกแล้วไงว่าสามีของเจ้าต้องการคำตอบจากข้า เขาจึงทรมานข้าอยู่อย่างนี้ เมื่อใดที่เขาได้คำตอบข้าก็ไร้ความหมาย”“ดังนั้นท่านจึงไม่ยอมเปิดปาก”“บอกก็ตายไม่บอกก็ตาย”“ถ้าอย่างนั้นสู้กินให้อิ่มแล้วค่อยตายดีกว่า เพราะถ้าตายก่อนท้องอิ่มมันคงทรมานน่าดู”“ข้าขอตายอย่างมีศักดิ์ศรีดีกว่าพระชายา” คำตอบของนักฆ่าก็คือปฏิเสธอาหารที่นางหยิบยื่นให้“ศักดิ์ศรีของท่านไร้ค่าตั้งแต่วันที่ท่านเลือกใช้ชีวิตเป็นนักฆ่าแล้ว คนดีเท่านั้นที่คู่ควรกับคำว่าศักดิ์ศรี ส่วนนักฆ่าอย่างท่านเขาเรียกว่าคนเลว”“ข้าไม่เข้าใจท่านเลย ท่านเหมือนโกรธเคืองข้าแต่ท่านก็แอบ
สลักรักอ๋องนักรบ 48
“คารวะท่านอ๋อง” จวงเล่ยตามหลังผู้เป็นนายเข้ามาในกระโจมในเวลาเกือบจะไล่เลี่ยกัน“ข้ามีเรื่องส่วนตัวให้เจ้าไปทำ”“ขอรับท่านอ๋อง” รองแม่ทัพคนสนิทน้อมรับคำสั่งและรู้ว่าเรื่องนี้มีเพียงตนเท่านั้นที่รู้ เพราะในกระโจมหลังนี้มีเพียงตนและเขาเท่านั้นแม่ทัพใหญ่เกาหรงซานเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นระหว่างทาง และแผนการที่วางไว้ให้จวงเล่ยฟัง“ข้าจึงอยากให้เจ้าสะกดรอยตามมัน สืบให้รู้ว่ามันติดต่อกับใคร หลังจากนั้นก็ส่งมันไปรับโทษที่นรก โทษฐานที่มันคิดจะฆ่าชายาของข้า”“ขอรับท่านอ๋อง แล้วเมื่อไหร่ท่านอ๋องจะปล่อยมันไปขอรับ”“อีกเจ็ดวัน”“ท่านอ๋องจะปล่อยมันในวันที่เราเคลื่อนทัพกลับเมืองหลวงหรือขอรับ”“ใช่ ข้าคิดว่าวันนั้นเหมาะสมที่สุด เพราะพวกเราทุกคนจะวุ่นวายกับการเตรียมตัวเดินทาง ความวุ่นวายจะทำให้มันคิดไม่ถึงว่าเราแกล้งปล่อยให้มันหนี แต่หลังจากนั้นเจ้าต้องคอยติดตามมันอย่างใกล้ชิด ห้ามคลาดสายตาเด็ดขาด”“เรื่องนั้นท่านอ๋องโปรดไว้ใจข้า ถ้ามันไม่ถ
สลักรักอ๋องนักรบ 47
นักฆ่าผู้โชคร้ายคลี่ยิ้มขมขื่น อยากหัวเราะเยาะให้แก่ตัวเองแต่ก็เจ็บที่ลำคอจนไม่สามารถทำได้“ประทังชีวิตไปเพื่ออะไร เพื่อให้สามีเจ้าทรมานข้าหรือ” เขามองใบหน้างามตราตรึงนั้นด้วยสายตาอ่อนแสง “อย่าทำดีกับข้าเลย เพราะถึงอย่างไรข้าก็ไม่รู้ว่าใครเป็นคนสั่งให้สังหารเจ้า ข้าแค่รับคำสั่งมาจากเจ้าสำนักเท่านั้น”“ถ้าอย่างนั้นข้าถามท่านหน่อยเถอะ ท่านกล้าสังหารข้าด้วยเหรอ ในเมื่อข้ากับท่านไม่เคยบาดหมางใจกันมาก่อน”“ข้าเป็นนักฆ่า การฆ่าคนคืองานของข้า ต่อให้ข้ารอดไปได้ข้าก็ต้องตามฆ่าเจ้าให้สำเร็จจนได้” มือสังหารประกาศจุดยืนของตัวเอง “สวรรค์ลิขิตชีวิตมาให้ข้าแบบนี้ ข้าเลือกเองไม่ได้ ข้าหวังว่าเจ้าจะยอมรับชะตากรรมของตัวเองเหมือนกัน”“สวรรค์บ้าที่ไหนจะลิขิตคนให้เป็นคนเลว เจ้าเลวเพราะเจ้าอยากเลวเองต่างหาก แล้วถ้าเจ้าเลวเจ้าก็ไม่ได้ขึ้นสวรรค์หรอกนะ นรกใต้ดินนี่ต่างหากที่เหมาะกับคนเลวอย่างเจ้า!” นางกล่าวอย่างเดือดดาลแล้วโยนหมั่นโถวไว้ตรงหน้านักฆ่าหน้าโง่ “ชีวิตเป็นของเจ้า เจ้าตัดสินใจเอาเองก็แล้วกันว
สลักรักอ๋องนักรบ 46
คำพูดของนางกัดเซาะหัวใจที่เคยแข็งกระด้างจนอ่อนปวกเปียกเหมือนก้อนเต้าหู้ เขาไม่ตอบรับเพียงแต่กอดนางไว้แล้วมองพื้นที่รอบๆ ในห้องครัว“ถ้าอย่างนั้นข้าจะฝังผู้เฒ่าไว้ตรงนั้นก็แล้วกัน” ถึงอย่างไรเขาก็ไม่ต้องการให้นางออกไปเผชิญกับความหนาวเหน็บ โดยที่ไม่มีเขาคอยโอบกอดเพื่อถ่ายเทลมปราณสร้างความอบอุ่นให้หรอก “เจ้านั่งรอข้าอยู่ตรงนี้นะ จะได้ไม่หนาว” จับร่างบางให้นั่งลงใกล้ๆ เตา เดินไปยังจุดหมายแล้วหยิบกระบี่ออกมาสะบัดใส่หน้าดินไม่กี่ทีก็ได้หลุมขนาดใหญ่ขึ้นมาหนึ่งหลุมเฟิ่งต้าชวี่มองสามีที่กำลังเดินกลับมา ลุกขึ้นแล้วยกแขนซับเหงื่อที่หน้าผากให้เขาอย่างเอาใจใส่“เหงื่อท่านออกเยอะมาก”“ข้าแค่ใช้กำลังเยอะไปหน่อย” ตั้งแต่เดินทางมาถึงโรงเตี๊ยมแห่งนี้เขาก็ต้องหาบน้ำให้นางอาบ หลังจากนั้นก็มัวเมาอยู่กับความสุข ยังไม่ทันเรียบร้อยดีก็เกิดเรื่องขึ้น เสร็จแล้วก็ต้องมาขุดหลุมฝังศพอีกแต่ทั้งหมดที่เกิดขึ้นก็ไม่ได้ทำให้เขาเหนื่อยจนต้องเสียเหงื่อ สาเหตุที่แท้จริงเป็นเพราะเขาตกใจตอนที่นางจะถูกแทงด้วยมีดสั้นต่างหาก จึงทำให้ล
สลักรักอ๋องนักรบ 45
คำตอบของมันทำให้แม่ทัพผู้ยิ่งใหญ่ตวัดปลายกระบี่ปาดลำคอของมันเป็นทางยาว แต่ก็ไม่ลึกจนถึงขั้นจะเอาชีวิต มองเลือดสีแดงสดที่ไหลออกมาอย่างเย็นชา แล้วรีบใช้ฝักกระบี่ที่ถือไว้ด้วยมืออีกข้างปัดยาพิษที่มันหยิบขึ้นมา“ไม่ต้องกลัวว่าจะไม่ได้ตาย เจ้าได้ตายสมใจอยากแน่ เพียงแต่ไม่ใช่เวลานี้เท่านั้น ข้าจะให้เจ้าตายอย่างทรมานถ้าเจ้าไม่บอกว่าใครส่งเจ้ามา แต่ถ้าเจ้ายอมบอก ข้าจะให้เจ้าตายในดาบเดียว” เขาให้เวลาอีกฝ่ายตัดสินใจเลือกวิธีตายอยู่สามลมหายใจเข้าออกแล้วเอ่ยขึ้นอีกครั้ง “เจ้าเลือกเองนะ” แล้วใช้ฝักกระบี่จี้สกัดจุดให้มันยืนหยิ่งอยู่แบบนั้น ก่อนจะหมุนตัวกลับเข้าไปในห้องพักทันทีที่ผลักประตูเข้าไป มือที่จับกระบี่ก็กำแน่นจนเห็นเส้นเลือดโปนที่หลังมือ เมื่อเห็นนางผู้เป็นที่รักกำลังถูกมีดสั้นเล่มหนึ่งจ่ออยู่ที่ลำคอระหงตรงกลางห้อง เขาตกใจจนไม่กล้าปริปากถามออกไปด้วยซ้ำ เพราะกลัวนางจะถูกทำร้ายเฟิ่งต้าชวี่ถอนหายใจออกมาดังๆ ด้วยความโล่งอก เมื่อเห็นเขาปลอดภัยดีกลับมา“ข้าดีใจที่ท่านปลอดภัย ข้านึกว่าท่านเสียท่าให้พวกมันแล้วซะอีก” ตอนที่นางถูกสตร
สลักรักอ๋องนักรบ 44
เขาใช้ความเงียบเป็นคำตอบ มองใบหน้าเรียวที่เลิกคิ้วขึ้นข้างหนึ่ง“เจ้าทำให้ข้าคลั่งอีกแล้วสาวน้อยของข้า” จูบคิ้วข้างนั้นแล้วเริ่มไล่ไปที่ส่วนอื่นๆ บนใบหน้าโดยเก็บใบหูไว้เป็นสิ่งสุดท้าย‘ท่านก็ทำให้ใจข้าเต้นผิดจังหวะเช่นกันท่านอ๋องใหญ่’ มือเล็กเรียวเอื้อมไปโอบท้ายทอยของเขา ขยับริมฝีปากเรียวอิ่มไปประกบริมฝีปากเรียวบาง มอบจูบดูดดื่มแทนคำขอบคุณ จูบซ้ำแล้วซ้ำเล่า จูบจนได้ยินเสียงครางบ่งบอกความพึงพอใจของเขา จึงพลิกกายขึ้นเป็นฝ่ายควบคุมเขาบ้างลากริมฝีปากอิ่มผ่านซอกคอแกร่งไปยังลาดไหล่หนา แล้วต่ำลงไปที่หน้าอกแน่นตึงด้วยมัดกล้าม ใช้ปลายลิ้นเรียวเล็กแตะตุ่มสีชมพูแล้วเลียไล้สลับกับการใช้ฟันขาวสะอาดขบเม้มทั้งสองข้างมือข้างหนึ่งเลื่อนต่ำจากกล้ามอกไปตามหน้าท้องเป็นลอนแน่น ลากไปตามไรขนเป็นระเบียบตั้งแต่สะดือลงไปจนได้จับกุมแก่นกายอุ่นร้อน หยอกเย้าด้วยการกำแน่นแล้วรูดขึ้นลงจนสุดขนาด เรียกเสียงครางกระเส่าจากคนตัวใหญ่ได้ไม่หยุดปาก“อา.. เจ้าคือนางปีศาจจิ้งจอกหรืออย่างไร ถึงได้สะกดใจข้าให้ลุ่มหลงได้เช่นนี้ อา.. ชายาที่รักของข้า” แล
You may also like
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง
จี้เวยเวย474.6K viewsท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ
สกุลหยางมีบุตรสาว349.0K viewsเสด็จลุงห้ามใจไม่ไหว
หลิ่วเยว่121.8K viewsข้ามเวลามาเป็นไทเฮาสุดแกร่ง
ลิ่วเยว่64.5K viewsชายาพิษ โฉมสะคราญบรรณาการ
ประดับดิน10.0K viewsย้อนเวลาไปปฎิวัติตัวเองให้กลายเป็นคุณแม่สุดแซ่บ ยุค80
ต้าซ้อ1.2K viewsนางร้ายต้องได้รัก
moonlight -mini2.1K viewsวาสนาข้ามภพ ชะตารักพลิกผัน
ต้นไม้แห้ง458 views
