บทที่ (6.1).4 กู่เยว่ชิงเรียกหา ใยต้องรีบไป

แสงแรกของอรุณเพิ่งสาดส่องบนนภา เจินเจินที่ปรากฏตัวเข้ามาในเรือนไม้ก็ค้อมตัวพลางรายงานว่า "เมื่อครู่คนของพระชายากู่มาเชิญพระชายาให้ไปหาเพคะ เห็นว่าให้ไปรอพบกันที่ศาลาเหลียนฮวา"

"ยามใด"

"ตอนนี้เลยเพคะ"

"เช้าขนาดนี้?" เจียงเยี่ยนฟางเลิกคิ้วมองคนด้านหลังผ่านกระจก มือก็ยกขึ้นสวมผ้าปิดหน้าไปด้วย "หรือจะให้ข้าไปดูนางกับท่านอ๋องพลอดรักกันอีก"

เจินเจินรีบส่ายหน้าพลางขยับเข้าไปช่วยอีกฝ่ายหวีผม "เวลานี้ท่านอ๋องทรงเล่นหมากล้อมอยู่กับท่านหงเปาเพคะ"

"น่าแปลกยิ่งนัก นึกว่าจะขาดกันไม่ได้เสียอีก..." กล่าวมาถึงตรงนี้เจียงเยี่ยนฟางก็เงียบไป เหมือนนึกอะไรขึ้นมาได้ "ธรรมเนียมปฏิบัติของวังหลวง เหล่าสนมต่างมีตำหนักเป็นของตนเอง ในส่วนของข้าก็พอเข้าใจได้ แต่ข่าวลือเกี่ยวกับท่านอ๋องของเจ้าที่ข้าเคยได้ยินชาวบ้านเล่ามา ต่างไม่ยุ่งเกี่ยวกับวังหลวงแล้ว ถึงได้มาตั้งจวนแห่งนี้... เหตุใดถึงยังต้องแยกเรือนนอนกับกู่เยว่ชิงอีก" เท่าที่เจียงเยี่ยนฟางสังเกตมา คล้ายว่ากู่เยว่ชิงจะไม่ได้อาศัยอยู่ที่เรือนอี้ เพราะเมื่อวานของตกแต่งในเรือนอี้ที่นางเห็นออกจะดูสุขุมเย็นชาสมกับเป็นห้องของเซียวลี่หยางไม่มีผิด ดูไม่เหมือนมีสตรีอาศั