156

“นิก้าก็อยากรู้เหมือนกันค่ะ” หญิงสาวที่พูดภาษาไทยได้แต่ประโยคพื้นฐานง่าย ๆ ก็สงสัยไม่ต่างกัน

“คุณบีอธิบายหน่อยนะครับ ผมพูดภาษาจีนไม่เป็น อธิบายเป็นภาษาอังกฤษก็เหมือนกับกระแดะไปหน่อย” สิงขรโยนให้เป็นหน้าที่ของพรพิมล แล้วหันมาสนใจน้องสาวในอ้อมแขน ตักอาหารที่สั่งมาให้เธอโดยเฉพาะ ป้อนใส่ปากให้อย่างใส่ใจ

ฮ่องกง

สามเดือนผ่านไปแล้ว แต่ข่าวคราวที่ได้รับรายงานจากเวโรนิก้ากลับไม่ได้ทำให้ลีน่ารู้สึกดีขึ้นเลย เพราะจากนิสัยของลูกชายแล้ว สิ่งที่ได้ยินได้ฟังมันช่างแตกต่างจนไม่น่าเชื่อถือ จึงตัดสินใจโทรเรียกตัวลูกชายกลับมาคุยกันให้รู้เรื่อง

“ถ้าแม่ไม่ขู่ว่าจะไปอาละวาดแฟนลูก ลูกก็คงไม่กลับมาใช่ไหมอลัน” ยังไม่ทันได้กล่าวทักทาย นางก็ถามลูกชายหัวแก้วหัวแหวน ด้วยคำถามที่ค้างคาใจทันที

“ทำไมคุณแม่เป็นแบบนี้ล่ะครับ ขอผมกอดให้หายคิดถึงก่อน แล้วเราค่อยคุยกันไม่ได้เหรอครับ” ชายหนุ่มยังทำใจเย็น ยิ้มออดอ้อนใส่มารดา

“ไม่ต้องมาทำเป็นพูดดี แม่ไม่หลงกลหรอกนะ” ปากเธอต่อว่าลูกชาย แต่วงแขนกลับโอบกอดเขาไว้ด้วยความรักและคิดถึง

“ผมคิดถึงคุณแม่นะครับ รักมากด้วย”

“รักมากกว่าผู้หญิงทุกคนหรือเปล่า”

“แน่นอนสิครับ จะมีใครสำคัญเท