31

“คุณท่านออกไปแล้วนะคะ ป้าสวนกับท่านตรงลิฟต์พอดี” แม่บ้านวัยประมาณห้าสิบเศษ ๆ กล่าวอย่างรู้ทัน

“ถ้าอย่างนั้นไม่ต้องทำแล้วค่ะ” หญิงสาวบอกกับอีกฝ่ายแล้วเดินกลับไปที่ห้องนอน โทรศัพท์หาเขาเพื่อถามให้แน่ใจว่าเมื่อคืนเขาได้กลับมาที่บ้านหรือเปล่า.. แต่เขาก็ไม่ยอมรับสายเหมือนเดิม

เอดิสันหยิบโทรศัพท์จากกระเป๋าเสื้อสูท แล้วกรอกเสียงทักทายลงไปตามสายเมื่อรู้ว่าเป็นใคร.. แต่เมื่อได้ยินคำถามที่เธอถามมาก็ต้องนิ่งอึ้งด้วยความลำบากใจ ไม่รู้จะตอบอย่างไรดี

“ผมว่าคุณหยินโทรหาบอสเองดีกว่านะครับ”

(ทำไมล่ะคะ แค่ช่วยเอาโทรศัพท์ของคุณเอดิสันให้เขาหน่อยไม่ได้เหรอคะ)

“ผมคิดว่าเวลานี้คงไม่เหมาะหรอกครับ เพราะบอสหงุดหงิดมาก  ไม่มีใครกล้าสู้หน้าสักคน แม้แต่คุณไซม่อนยังโดนตวาดออกมาจากห้องเลยครับ”

(เขาเป็นอะไรคะ)

“ไม่ทราบเหมือนกันครับ แต่เป็นแบบนี้มาตั้งแต่เช้าแล้ว ไม่แน่ใจว่าเป็นผลพวงมาจากเมื่อคืนหรือเปล่า” เขาพูดเพื่อให้เธอได้รู้ตัวว่าสาเหตุทั้งหมดนี้น่าจะมาจากเธอคนเดียว เพราะถ้าไม่ใช่เธอ