เข้าสู่ระบบแชร์
54
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-09-29 10:40:13“คุณไทเลอร์รู้เรื่องนี้หรือเปล่า.. จริงเหรอ” เห็นเขาพยักหน้ารับก็ยิ่งใจเสีย
“ผมก็จำอะไรไม่ค่อยได้เหมือนกัน แต่จำได้ว่าไทเลอร์จะพาคุณไปส่งที่บ้าน แต่คุณปฏิเสธเขาและบอกว่าจะกลับกับผม” แขนยาว ๆ ของอลันรั้งเอวบางจากทางด้านหลังแล้วดึงเข้ามาหา แนบจมูกกับแผ่นหลังเนียน “แล้วเราก็มาลงเอยกันที่นี่ เมื่อคืนคุณทำให้ผมครางได้ทั้งคืนรู้ตัวบ้างไหม คุณทำให้ผมแทบคลั่ง ไม่เคยมีใครทำให้ผมติดใจได้เท่าคุณเลยนะ ผมว่าเรามาคบกันดีกว่า”
“ไม่!” เธอรีบปฏิเสธและพยายามจะสลัดเขาทิ้ง แต่เขาก็กอดรัดเอาไว้แน่นเหลือเกิน “ปล่อยฉันนะ ฉันจะกลับบ้าน”
“ทำไมถึงเย็นชานักล่ะบี เมื่อคืนคุณไม่ได้เป็นแบบนี้เลยนะ” อลันไม่ปล่อยให้เธอทำเย็นชาใส่ตน ฝังจมูกลงบนซอกคอระหงพร้อมกับใช้สองมือโลมไล้ไปที่จุดปลุกสวาท
ไม่นานเสียงห้ามก็กลายเป็นเสียงคราง ร่างที่ฝืนก็อ่อนปวกเปียกเหมือนถูกไฟลน แล้วเป็นฝ่ายพลิกขึ้นมาทาบทับอยู่บนร่างของเขา ควบทะยานอย่างช่ำชอง ข้ามสะพานสายรุ้งไปสู่จุดหมายปลายทางด้วยกัน
“เมื่อวันก่อนหลานกับห
บทล่าสุด
สวาทหวาน 58
หนึ่งอาทิตย์แล้วที่พรพิมลพยายามจะหลบหน้าไทเลอร์ ด้วยเหตุผลเพียงข้อเดียว.. นั่นก็คือเรื่องที่เกิดขึ้นหลังจากไปดื่มที่ผับด้วยกันในคืนนั้นเธอมักจะหาข้ออ้างปฏิเสธเมื่อถูกเบคกี้หยางชวนให้อยู่ทานข้าวเย็นด้วยกัน และจะต้องแน่ใจก่อนทุกครั้งว่าหลานชายของท่านไม่ได้อยู่ที่บ้านจึงจะยอมแวะไปหาแต่ปัญหาที่หนักกว่าการหลบหน้าไทเลอร์ก็คือเรื่องของอลัน เพราะฝ่ายนั้นไม่รู้จะหลงใหลได้ปลื้มอะไรกับเธอนักหนา จึงโทรมาพร่ำคำคิดถึงและขอพบได้ทุกวัน จะปฏิเสธก็ไม่ได้ เพราะกลัวเขาจะเปิดเผยความสัมพันธ์ให้ไทเลอร์รู้“ฉันบอกนายแล้วใช่ไหมว่าฉันต้องทำงานไปด้วยเรียนไปด้วย ไม่ว่างจะรับโทรศัพท์ของนายได้ตลอดเวลา แล้วก็ออกมาหาบ่อย ๆ แบบนี้ไม่ได้ด้วย” เธอบอกกับเขาหลังจากจบเกมรักในอ่างอาบน้ำ และกำลังยืนแต่งตัวอยู่หน้ากระจกบานใหญ่“บ่อยที่ไหนกันครับบี คุณเพิ่งจะออกมาพบผมแค่สองครั้งเท่านั้น ทั้ง ๆ ที่ผมอยากจะพบคุณทุกวัน” เถ้าบุหรี่ในมือของชายหนุ่มถูกดีดลงบนที่เขี่ย“สองครั้งที่นายว่าคือครั้งละมากกว่ายี่สิบสี่ชั่วโมง ไม่ใช่แค่หนึ่งคืนหรือหนึ่งวันเท่านั้น นายทำให้
สวาทหวาน 57
คำแก้ตัวของหญิงสาวที่ตัวเองไม่ค่อยชอบขี้หน้า เพราะมีตัวเทียบที่คิดว่าดีกว่า ทำให้เบคกี้หยางมองเธอแปลกไปจากเดิม เพราะคิดไม่ถึงว่าเธอจะยืดอกยอมรับแบบนี้“มาดามอาจจะคิดว่าหนูเป็นผู้หญิงใจง่าย หรืออาจจะคิดว่าหนูหวังรวยทางลัด หรืออยากเป็นหนูตกถังข้าวสารก็แล้วแต่มาดามจะคิดเลยค่ะ หนูจะยอมทนความรู้สึกดูถูกเหล่านั้นอย่างเต็มใจ แต่ได้โปรดอย่ามองคุณหยางอี้ด้วยความรู้สึกที่ไม่ดี เพราะหนูจะไม่ทน”“คิดว่าพูดแบบนี้แล้วฉันจะยอมรับเธอเป็นลูกสะใภ้อย่างเต็มใจอย่างนั้นเหรอ” น้ำเสียงที่ใช้ไม่ได้กระด้างเหมือนตอนแรก แต่ก็ยังฟังดูเย็นชา“หนูไม่คิดหรอกค่ะมาดาม หนูคิดมาตลอดว่าหนูไม่มีค่าคู่ควรกับผู้ชายที่สมบูรณ์แบบอย่างคุณหยางอี้ แต่ถึงหนูจะคิดแบบนั้น หนูก็ไม่เจียมตัวหรอกค่ะ เพราะหนูรักเขา รักมาก ดังนั้นหนูจึงตั้งใจเรียนให้หนักที่สุดเพื่อถีบตัวเองให้ดูมีค่าขึ้นมาบ้าง อย่างน้อย ๆ คนอื่นจะได้มองว่าหนูก็มีดี แต่ก็คงไม่ใช่สำหรับมาดาม ดังนั้นหนูจะยอมทนทุกอย่าง ทนจนกว่ามาดามจะยอมรับหนูเป็นลูกสะใภ้”ไม่ต้องอดไม่ต้องทนมันต่อไปแล้ว เปิดอกพูดกันไปเลยดีกว่
สวาทหวาน 56
“ที่หนูทำอยู่ทุกวันนี้ก็ดีที่สุดแล้ว แค่นี้ฉันก็ชื่นใจแล้วจ้ะ” เธอดีทุกอย่างจริง ๆ เขาไม่ได้เยินยอ บางเรื่องก็ดีเกินไปจนน่าโมโหด้วยซ้ำ เขาจูบเธออีกครั้งอย่างนุ่มนวลและอ่อนโยนเธอเผยอปากรับจูบดูดดื่มของเขาอย่างเต็มใจ และขยับขึ้นไปนั่งบนตักของเขาตามที่มือใหญ่ของเขาพาไป…ติ๊ด ๆ ๆ ๆแต่เสียงประตูที่เตือนว่ากำลังจะมีคนเปิดเข้ามาก็ทำให้หญิงสาวที่ถูกจูบรีบฝืนตัวหนี แต่ชายหนุ่มกลับไม่แคร์ถ้าใครจะเข้ามาเห็น เพราะที่นี่คือบ้านของเขา เป็นรังรักของเขากับเธอ ดังนั้นคนที่ควรต้องเกรงใจคือคนที่เข้ามาต่างหากซึ่งเขาก็รู้ว่าไม่ใช่ใครนอกจากพรพิมล หญิงสาวที่ไปเสนอหน้าอยู่กับมารดาของเขาวันนี้ เขาจึงไม่ยอมปล่อยเธอให้เป็นอิสระ แต่กลับจูบหนักหน่วงยิ่งกว่าเดิม เพื่อให้หล่อนได้เห็นและเอาไปฟ้องมารดา“นี่มันอะไรกัน! ทำไมถึงทำประเจิดประเจ้อแบบนี้!”เสียงที่ดังขึ้นทำให้ปันหยีใจหล่นไปอยู่ที่ตาตุ่ม ความตกใจทำให้เธอผลักคนรักออกห่างสุดแรง แล้วยืนขึ้นอย่างร้อนรนจนลืมความเจ็บตรงบาดแผลที่หัวเข่า“ขอโทษค่ะมาดาม” เธอกล่าวโดยที่ไม่
สวาทหวาน 55
มื้อเย็น บนโต๊ะอาหาร“พอนั่งแบบนี้แล้วยังเจ็บอยู่ไหม” หยางอี้ถามคนรักเมื่อวางเธอลงบนเก้าอี้“ก็บอกแล้วไงคะว่าไม่ค่อยเจ็บแล้ว ไม่ต้องอุ้มก็ได้ หนูเดินเองไหว” ตั้งแต่ที่เขาเริ่มอุ้มเธอมาจากห้องนั่งเล่น เขาก็ถามว่าเจ็บไหม พออุ้มมาได้ครึ่งทางก็ถามอีกว่าปวดแผลไหม พอตอนนี้วางเธอลงแล้วก็ยังถามอีก เธอซาบซึ้งในความรักความเอาใจใส่ของเขาหรอกนะ แต่เขาก็ทำให้เธอรู้สึกว่าตัวเองอ่อนแอ เหมือนเด็กที่ยังไม่โตเธอถูกเขาบังคับให้หยุดอยู่กับบ้านเพื่อรักษาอาการป่วยและบาดแผล ทำให้รู้สึกดีขึ้นมากหลังจากกินยาตามที่หมอสั่ง แต่ในสายตาของเขาเธอก็ยังเป็นคนป่วยอยู่ดีจนถึงตอนนี้“ก็ฉันเป็นห่วงของฉันนี่”“เลิกห่วงได้แล้วค่ะ เพราะหนูไม่ได้เป็นอะไรมากจริง ๆ”“ไม่เป็นก็ไม่เป็น” สายตาลุ่มลึกที่เต็มไปด้วยความรักมองใบหน้าพิมพ์ใจ “พักนี้หนูดูเหนื่อย ๆ นะ อ่านหนังสือหนักไปหรือเปล่า”“ก็ไม่เท่าไหร่นะคะ”“ทำไมต้องหักโหมด้วยล่ะ ฉันไม่ได้บังคับให้หนูต้องรีบเรียนรีบจบเลยนะ และก็ไม่ได
สวาทหวาน 54
“คุณไทเลอร์รู้เรื่องนี้หรือเปล่า.. จริงเหรอ” เห็นเขาพยักหน้ารับก็ยิ่งใจเสีย“ผมก็จำอะไรไม่ค่อยได้เหมือนกัน แต่จำได้ว่าไทเลอร์จะพาคุณไปส่งที่บ้าน แต่คุณปฏิเสธเขาและบอกว่าจะกลับกับผม” แขนยาว ๆ ของอลันรั้งเอวบางจากทางด้านหลังแล้วดึงเข้ามาหา แนบจมูกกับแผ่นหลังเนียน “แล้วเราก็มาลงเอยกันที่นี่ เมื่อคืนคุณทำให้ผมครางได้ทั้งคืนรู้ตัวบ้างไหม คุณทำให้ผมแทบคลั่ง ไม่เคยมีใครทำให้ผมติดใจได้เท่าคุณเลยนะ ผมว่าเรามาคบกันดีกว่า”“ไม่!” เธอรีบปฏิเสธและพยายามจะสลัดเขาทิ้ง แต่เขาก็กอดรัดเอาไว้แน่นเหลือเกิน “ปล่อยฉันนะ ฉันจะกลับบ้าน”“ทำไมถึงเย็นชานักล่ะบี เมื่อคืนคุณไม่ได้เป็นแบบนี้เลยนะ” อลันไม่ปล่อยให้เธอทำเย็นชาใส่ตน ฝังจมูกลงบนซอกคอระหงพร้อมกับใช้สองมือโลมไล้ไปที่จุดปลุกสวาทไม่นานเสียงห้ามก็กลายเป็นเสียงคราง ร่างที่ฝืนก็อ่อนปวกเปียกเหมือนถูกไฟลน แล้วเป็นฝ่ายพลิกขึ้นมาทาบทับอยู่บนร่างของเขา ควบทะยานอย่างช่ำชอง ข้ามสะพานสายรุ้งไปสู่จุดหมายปลายทางด้วยกัน“เมื่อวันก่อนหลานกับห
สวาทหวาน 53
“ไม่เป็นไรครับ” เขาตอบชายหนุ่มมาดดีที่อุ้มหญิงสาวอย่างหวงแหนเอาไว้ ก็คงไม่ผิดหรอกที่เขารักและหวงเธอขนาดนี้ ก็เธอสวยใสไร้เดียงสาซะขนาดนั้น เป็นเขาก็คงมีอาการไม่ต่างกันหรอก “ผมลากลับเลยละกันนะครับ”“ค่ะ ขอบคุณมาก ๆ เลยค่ะที่อุตส่าห์พาไปหาหมอแล้วยังพามาส่งถึงบ้านอีก”“ด้วยความยินดีครับ” เขาหันไปลาสามีของเธออีกครั้งพร้อมกับโค้งศีรษะให้ “ผมกลับก่อนนะครับ”“ครับ” หยางอี้ตอบรับพร้อมกระชับร่างเล็กในแขน ยืนมองชายหนุ่มนามว่าซิ่วหมินเดินจากไปขึ้นรถ แล้วจึงเดินกลับไปที่รถของตนที่จอดรออยู่ใกล้ ๆ “คราวหน้าคราวหลังห้ามไปไหนมาไหนกับผู้ชายที่ไม่ใช่ผัวอีกเด็ดขาด เข้าใจไหม”น้ำเสียงกระฟัดกระเฟียดของเขาทำให้เธอยอมพยักหน้ารับโดยดี ไม่อยากมีปากเสียงกับเขาเนื่องจากรู้สึกปวดศีรษะมาก ๆ นั่นเอง“ทำไมตอบรับง่ายจัง ปกติหนูต้องมีเหตุผลมาแย้งกับฉันเสมอนี่นา” เขาถามด้วยความสงสัยเมื่อเข้าไปนั่งอยู่ในรถด้วยกันแล้ว“หนูปวดหัวมาก ยังไม่มีอารมณ์เถียงกับคุณตอนนี้หรอกค่ะ”
บางทีคุณอาจจะชอบ
ชีวิตหลังความตายของเซินมาน
จี้เสี่ยวนวน87.6K viewsเด็กมันยั่ว BAD LOVE
ลำเจียก50.4K viewsนางบำเรอ BAD GUY
ลำเจียก55.0K viewsห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม
เฟเธอร์ในลมอ่อน120.0K viewsSo Cool ขอรักคูล ๆ มาเปิดประตูหัวใจ
Phat_sara886 viewsซาตานผลาญรัก
ผการุ้ง ช่อชมพู105 viewsแพ้รักคนใจร้าย
วารินทร์ทิพย์992 viewsเทพบุตรในคราบซาตาน
ปีศาจชอนซา294 views
