EP3...ถุงยางเป็นเหตุ

“หา!”

“ถุงยางน่ะ ถุงยางอนามัย” พูดย้ำเหมือนเป็นเรื่องปกติ “พอดีคืนนี้นัดผู้ชายไว้น่ะ แกช่วยหน่อยนะ พี่ต้องกลับไปเคลียร์เอกสารสำคัญที่ออฟฟิศอ่ะ ผู้จัดการฝ่ายโทรมาตะกี้ เซ็งมาก นะนิดนะ”

อณิกาอ้าปากหวอ ไม่ค่อยเข้าใจ “แต่พี่โฉมบอกว่ายังไม่มีแฟนไม่ใช่เหรอ”

“ก็ยังไม่มีน่ะสิ แค่เดตกันน่ะ ซื้อมาสักสามกล่องแล้วกันนะ”

“สามกล่องเลยหรือพี่”

“จะตกใจอะไร พี่นัดมาสองคน”

“สองคน?”

“เออน่า แกรีบไปซื้อเลย เดี๋ยวค่ำซะก่อน ไปซื้อที่7-11 หลังโรงงานก็ได้ พี่ให้ทิปแกร้อยนึง เอาเงินไปเลย”

แบงค์ห้าร้อยถูกยัดมาในมือของเธอ แล้วโฉมสิริก็ออกจากห้องพักไป โดยไม่ถามสักคำว่าเธอเต็มใจจะทำหรือไม่

“เฮ่อ....ให้ฉันไปซื้อถุงยางเนี่ยนะ” เด็กสาวแรกรุ่นวัยสิบแปดที่ยังบริสุทธิ์ผุดผ่อง ต้องไปยืนหน้าเคาน์เตอร์เพื่อซื้อถุงยางอนามัยอย่างนั้นเหรอ “จะดีหรือพี่โฉม? แล้วสองคนคืออะไร?”

แม้จะไม่เต็มใจสักเท่าไหร่ แต่อณิกาก็ยอมไปซื้อถุงยางอนามัยให้โฉมสิริตามที่ได้รับการร้องขอ

เธอออกจากห้องพักประมาณห้าโมงเศษๆ เดินเท้าออกไปยังป้อมยามหลังโรงงานโดยใช้เวลาประมาณห้านาทีก็ถึง ป้อมยามขนาดใหญ่ที่มีห้องพักและห้องน้ำขนาดเล็กอยู่ในตัว ประตูทางผ่านสู่นอกรั้วที่เธอเคยเดินผ่านมาสองสามครั้งตอนที่ไปซื้อของใช้ที่ร้านสะดวกซื้อ

“อ้าวคุณนิด จะออกไปซื้อของหรือครับ” ลุงยามผมสีดอกเลาหัวหน้ายามประจำป้อมทักทายเธอทุกครั้ง ด้วยน้ำเสียงเป็นมิตร และสายตาที่เต็มไปด้วยความอบอุ่นเมตตาอารี “เอาร่มไปมั้ย ดูเหมือนฝนจะตกนะ”

“ไม่เป็นไรค่ะลุงสมคิด” ทุกคนในโรงงานไม่มีใครไม่รู้จักชื่อเขา เพราะเขาเป็นพนักงานรุ่นแรกของโรงงาน เรียกว่าเป็นคนงานเก่าแก่ที่อยู่คู่กับโรงงานมาตั้งแต่ต้น

“เดินดี ๆ นะครับ ในซอยหลังโรงงานนี่มอเตอร์ไซค์ขี่กันไม่ค่อยระวัง” เสียงจากยามอีกคนที่ทำงานคู่กับลุงสมคิดจนถูกมองว่าเป็นปาท่องโก๋ นั่นก็คือลุงเฉลิม ชายวัยห้าสิบผู้มีน้ำใจ ชอบช่วยเหลือคนเดือดร้อน ใจกว้างใจถึงและพึ่งพาได้ เรียกว่าเป็นที่รักของคนในโรงงานเลยทีเดียว

“ขอบคุณนะคะ” เธอยิ้มให้สองยาม ก่อนจะเดินผ่านประตูรั้วเหล็ก มุ่งสู่ร้านสะดวกซื้อซึ่งอยู่ห่างออกไปราวเจ็ดหรือแปดร้อยเมตรจากประตูโรงงาน

“มอคค่าร้อนสองแก้วด้วยค่ะ” หลังจากหยิบกล่องถุงยางวางบนโต๊ะหน้าเคาน์เตอร์ เธอก็สั่งกาแฟร้อนสองแก้วเพื่อจะนำไปฝากสองยามที่ป้อม

พนักงานสาวเหลือบมองเธอเล็กน้อยตอนที่คีย์ราคาของ แน่นอนว่าเจ้าหล่อนต้องสงสัยอยู่แล้ว เด็กสาววัยสิบแปดที่ตัวเล็กนิดเดียวอย่างเธอคงจะร่านไม่เบา ถึงขนาดซื้อถุงยางอนามัยตั้งสามกล่อง