Semua Bab สองยามเถื่อน: Bab 1 - Bab 7

นิยายเรื่องนี้ประกอบด้วยเรื่องสั้น 2 เรื่องได้แก่1.สองยามเถื่อน2.กุหลาบช้ำบทนำสองยามเถื่อน“อือ....ยะ...อย่า...” ริมฝีปากอิ่มเรื่อรูปแอปเปิ้ลของเด็กสาวขยับแผ่วเบาหวิวหวั่น ก่อนจะเม้มแน่นจนยู่เพื่อกดกลั้นเสียงครางอู้อี้อี๋อ๋อยไม่ให้หลุดรอดออกจากคอหอย ใบหน้าสวยใสจิ้มลิ้มพริ้มเพราบิดเบ้เหยเกตามแรงเร้าของอารมณ์กระสันที่โดนกระตุ้นอย่างไร้ความปรานี“อูยยย...อย่า...อย่าทำหนู” แม้ใจเธอจะเต้นรัวเหมือนหน้ากลองราวกับเลือดลมสูบฉีดพลุ่งพล่าน ยามจุดสงวนในร่างกายโดนล่วงล้ำจากปากลิ้นหื่นกระหาย ถูกระบายความใคร่ถาโถม แต่ส่วนซอกหัวใจก็ยังตระหนักรู้ว่าเธอคือเหยื่อ...“ปล่อย...ปล่อยหนู...อย่าทำ...” เด็กสาวร่ำร้องของความเมตตา แต่กลับแอ่นกายบิดเร้า เผยอร่องรูสวาทตอบรับการบุกรุกของลิ้นสากจากชายวัยห้าสิบห้าด้วยความเต็มใจ ชายสูงวัยซึ่งยังสวมชุดยามรักษาการณ์สีฟ้าครามอย่างแข็งขัน ป้ายชื่อตรงหน้าอกบอกว่าเขาชื่อนายสมคิด มีตำแหน่งเป็นหัวหน้ายามประจำป้อมยามหลังของโรงงานชุดชั้นในนารีน่า“แผล่บๆๆๆ...” ลิ้นสากร้อนร้ายของยามสมคิดเลียไล้ร่องกลีบฉ่ำของสาวน้อยวัยแรกแย้มอย่างมูมมามหิวกระหายราวกับเป็นอาหารโปรด ตวัดลิ้น

“หา!”“ถุงยางน่ะ ถุงยางอนามัย” พูดย้ำเหมือนเป็นเรื่องปกติ “พอดีคืนนี้นัดผู้ชายไว้น่ะ แกช่วยหน่อยนะ พี่ต้องกลับไปเคลียร์เอกสารสำคัญที่ออฟฟิศอ่ะ ผู้จัดการฝ่ายโทรมาตะกี้ เซ็งมาก นะนิดนะ”อณิกาอ้าปากหวอ ไม่ค่อยเข้าใจ “แต่พี่โฉมบอกว่ายังไม่มีแฟนไม่ใช่เหรอ”“ก็ยังไม่มีน่ะสิ แค่เดตกันน่ะ ซื้อมาสักสามกล่องแล้วกันนะ”“สามกล่องเลยหรือพี่”“จะตกใจอะไร พี่นัดมาสองคน”“สองคน?”“เออน่า แกรีบไปซื้อเลย เดี๋ยวค่ำซะก่อน ไปซื้อที่7-11 หลังโรงงานก็ได้ พี่ให้ทิปแกร้อยนึง เอาเงินไปเลย”แบงค์ห้าร้อยถูกยัดมาในมือของเธอ แล้วโฉมสิริก็ออกจากห้องพักไป โดยไม่ถามสักคำว่าเธอเต็มใจจะทำหรือไม่“เฮ่อ....ให้ฉันไปซื้อถุงยางเนี่ยนะ” เด็กสาวแรกรุ่นวัยสิบแปดที่ยังบริสุทธิ์ผุดผ่อง ต้องไปยืนหน้าเคาน์เตอร์เพื่อซื้อถุงยางอนามัยอย่างนั้นเหรอ “จะดีหรือพี่โฉม? แล้วสองคนคืออะไร?”แม้จะไม่เต็มใจสักเท่าไหร่ แต่อณิกาก็ยอมไปซื้อถุงยางอนามัยให้โฉมสิริตามที่ได้รับการร้องขอเธอออกจากห้องพักประมาณห้าโมงเศษๆ เดินเท้าออกไปยังป้อมยามหลังโรงงานโดยใช้เวลาประมาณห้านาทีก็ถึง ป้อมยามขนาดใหญ่ที่มีห้องพักและห้องน้ำขนาดเล็กอยู่ในตัว ประตูทางผ่านสู่น

“ฟ้าผ่าแรงมากพี่คิด” ยามเฉลิมยิ้มกริ่ม ปล่อยให้เด็กสาวโอบกอดแขนล่ำเต็มที่ ประหนึ่งพระเอกที่กำลังปกป้องนางเอกอย่างไรอย่างนั้น “ลมแรงอย่างกับพายุเข้า เราเข้าไปหลบในป้อมก่อนดีกว่าคุณนิด”เพราะเสียงฟ้าร้องฟ้าผ่ายังดังต่อเนื่องไม่ยอมหยุด อณิกาจึงยอมเข้าไปในป้อมยามตามการเชื้อเชิญของยามเฉลิม โดยไม่เอะใจเลยว่า...มันคือประตูสู่นรกดีๆนี่เอง....!!!ภายในป้อมยามถูกแบ่งเป็นสองส่วน ส่วนแรกคือออฟฟิศขนาดเล็กส่วนหน้าที่ใช้ประจำการสอดส่องดูแลการเข้าออกทางประตูเหล็ก ส่วนที่สองคือส่วนหลังของตัวป้อมยามซึ่งมีห้องพักขนาดเล็กสำหรับไว้พักผ่อน ในห้องนั้นมีโซฟาหนึ่งชุดและมุมกาแฟเล็กๆไว้ชงดื่มด้วยตัวเอง บนผนังมีชุดแบบฟอร์มยามรักษาการแขวนอยู่หนึ่งชุด และแผงรายชื่อของยามรักษาการณ์ที่ทำงานประจำในป้อมยามแห่งนี้ ซึ่งมีอยู่ด้วยกันห้าคน โดยลุงสมคิดเป็นหัวหน้ายามประจำป้อมนี้“ไม่ต้องกลัวนะคุณนิด นั่งพักในห้องนี้ไปก่อน พอฝนหยุดก็ค่อยกลับไปที่พัก” ยามเฉลิมส่งกาแฟมอคค่าร้อนคืนให้แก่เธอ “พอดีผมเพิ่งดื่มกาแฟทรีอินวันไป คุณนิดดื่มกาแฟร้อน ๆ แก้หนาวสิครับ”“ขอบคุณนะคะ” เธอรับกาแฟแก้วนั้นมาดื่มโดยหาไม่รู้ว่ามีส่วนผสมบางอย่างเพิ

อณิกาไม่อยากยอมรับเลยว่าเธอรู้สึกดีที่โดนสองยามแก่เล่นงานอย่างหนัก ร่างกายเธอเป็นอะไรก็ไม่รู้ ดูเหมือนมันกระหายอยากการเสพสังวาสเสียเหลือเกิน“อื้อ...” เธอเสร็จสองยามแก่อย่างแน่นอน หากไม่ใช่เพราะเสียงเรียกจากผู้จัดการโรงงานดังโหวกเหวกอยู่ด้านนอก เสียงที่หยุดลิ้นของยามแก่ไว้...!สองยามตกใจเสียงผู้จัดการ ผละจากร่างเธออย่างรวดเร็วแล้ววิ่งหัวซุกหัวซุนออกไปเหมือนกลัวความผิด ขณะเธอหลั่งน้ำเสียวออกมาจนร่องรักฉ่ำแฉะ จากการโดนลิ้นสากเล่นงาน“อูย...อืออืมมม อ่าห์ อ่าห์ อ่าห์ อืออ ซี๊ดส์” เธอรู้สึกซ่านสยิวตั้งแต่หัวจรดปลายเท้า แม้ไม่อยากยอมรับว่าเสร็จเสียวเพราะยามแก่น่ารังเกียจคนนั้น “อ่า....”อณิกาใช้โอกาสนั้น รีบหนีออกจากป้อมยาม ขณะฝนเริ่มซาเม็ด และสองยามหื่นหายไปพร้อมกับผู้จัดการโรงงาน พวกมันคงเสียดายไม่น้อย ที่ทำเหยื่อหลุดมือไปโดยที่ยังไม่เสร็จสมอารมณ์หมาย...!“ทำไมหายไปนานจังวะ ..เปียกมาเชียว เหมือนลูกหมาตกน้ำเลย แล้วไหนของอ่ะ?”หากโฉมสิริรู้ว่าไม่ได้มีเพียงแค่น้ำจากฟ้าเท่านั้นที่เปรอะเปื้อนบนร่างกายของเธอ แต่ยังมีน้ำลายของสองยามหื่น และเหงื่อเหงี่ยนจากความร้อนในร่างกายของเธอเองด้วย...สายตาค