LOGINShare
ตอนที่25|| เป็นนักปรุงเครื่องหอมเจ้าต้องถ่องแท้สมุนไพร
Last Updated:
2025-05-18 01:03:11
Latest chapter
สะใภ้รองสกุลซ่งผู้ถูกบิดาสามีชิงชัง ตอนที่ 30|| ท่านหมอซ่งบาดเจ็บ!
ตอนที่ 30|| ท่านหมอซ่งบาดเจ็บ!คืนหนึ่งในฤดูหนาว...สายลมเย็นพัดผ่านเรือนอวี้หลัน เสียงกิ่งไม้เสียดสีกันไปมาตามแรงลมส่งเสียงแผ่วเบา บรรยากาศรอบด้านมืดสนิท ทว่าภายในห้องนอนของหลินหลีฮวากลับยังคงมีแสงไฟจากตะเกียงเล่มน้อยที่จุดไว้บนโต๊ะ นางกำลังอ่านตำราแพทย์เงียบ ๆ ช่วงนี้ชีวิตของเด็กสาวสงบราบเรียบดียิ่ง หรืออาจเพราะนางไม่เคยใส่ใจผู้ใดที่คิดไม่ดีกับนางและชิงชัง หลินหลีฮวาให้ค่าก็แค่คนที่ดีกับนางและเอ็นดูนางจากใจจริงเท่านั้นแต่แล้ว…ปัง!เสียงเปิดประตูดังขึ้นอย่างแรงจนเด็กสาวสะดุ้งเฮือกพอหันไปมอง ก็เห็นร่างสูงของซ่งไป๋เซียวโซเซเข้ามาภายในเรือนฝั่งของนาง อาภรณ์ของเขาหากไม่สังเกตให้ดีจะมองไม่เห็นว่ามันเปื้อนเลือดและขาดวิ่น ดวงหน้าซีดขาวเต็มไปด้วยเหงื่อ ผิดปกติไม่จากเดิมพอสมควรอาหลีที่อยู่ให้ชิดกับเขามาร่วมสิบเดือนแยกออกในทันใด"ท่านหมอซ่ง!"อาหลีรีบถลาเข้าไปหาเขาด้วยความตกใจ นางประคองร่างสูงใหญ่ของเขาไว้ก่อนที่เขาจะล้มลงกับพื้น ทว่าสุดท้ายนางก็ล้มลงเพราะขนาดร่างกายของนางกับเขาต่างกัน ยังดีเฉียงเว่ยโผล่ตามมาเขาจึงช่วยนางพยุงท่านหมอซ่งลุกขึ้นได้โดยง่าย"เจ้า… ยังไม่นอนหรือ?" น้ำเสียงของซ่งไ
สะใภ้รองสกุลซ่งผู้ถูกบิดาสามีชิงชัง ตอนที่ 29|| พาศิษย์รักไปผ่าศพ
ตอนที่ 29|| พาศิษย์รักไปผ่าศพผ่านพ้นวันครบรอบอายุเต็มสิบสี่ไปแล้วชีวิตของหลินหลีฮวาก็ยังคงเหมือนเดิม ดังเช่นวันนี้ภายในห้องปรุงยาของเรือนอวี้หลัน หลินหลีฮวากำลังอ่านตำราแพทย์อย่างตั้งใจ แต่ไม่นานนักเสียงฝีเท้าหนักแน่นแสนจะคุ้นเคย ก็ดังขึ้นทางด้านหลัง นางเงยหน้าขึ้นก็พบกับซ่งไป๋เซียวที่ยืนอยู่ตรงประตู ดวงตาของเขามองนางนิ่ง ๆ ก่อนจะเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงราบเรียบ"อาหลี ตามข้ามา"เด็กสาวพับตำรา ก่อนจะรีบเดินตามหลังเขาโดยไม่เอ่ยถามว่ากำลังจะไปที่ใดซ่งไป๋เซียวเดินนำออกจากเรือนอวี้หลัน ผ่านทางเดินยาวของจวนสกุลซ่ง ก่อนจะมาหยุดที่เรือนหลังหนึ่งที่เงียบสงัด บรรยากาศรอบด้านต่างจากส่วนอื่นของจวนโดยสิ้นเชิงเมื่อบ่าวรับใช้เปิดประตูออก กลิ่นสมุนไพรฉุนจัดปะทะเข้าจมูกทันที ทำให้หลินหลีฮวาต้องขมวดคิ้วเล็กน้อย นางมองเข้าไปภายใน เห็นเตียงไม้ยกสูงตั้งอยู่กลางห้อง บนเตียงนั้นคลุมบางสิ่งคล้ายร่างของผู้เสียชีวิตด้วยผ้าขาวสะอาดเด็กสาวชะงักไปครู่หนึ่ง ก่อนจะหันไปมองอาจารย์ของตน"ท่านหมอซ่ง...""วันนี้ข้าจะสอนเจ้าเรื่องร่างกายของมนุษย์ "เขากล่าวเรียบ ๆ ตลอดมาสามเดือนนับจากอาหลีมาเป็นศิษย์ติดตาม เขาก็สอนให้น
สะใภ้รองสกุลซ่งผู้ถูกบิดาสามีชิงชัง ตอนที่ 28 || วันนี้อาหลีของพวกเราอายุสิบสี่แล้ว
ตอนที่ 28 || วันนี้อาหลีของพวกเราอายุสิบสี่แล้วภายในเรือนอวี้หลันวันนี้อบอวลไปด้วยบรรยากาศที่แตกต่างออกไปจากทุกวันตั้งแต่เช้าตรู่ บ่าวไพร่ในเรือนต่างขะมักเขม้นจัดเตรียมสิ่งของอย่างขยันขันแข็ง อาจิ่วกับอาหนิววิ่งวุ่นอยู่ในครัว อาจ้านเองก็ดูเหมือนจะรู้ว่าเป็นวันพิเศษ กระโดดไปมาอยู่รอบขาของอาหลีอย่างอารมณ์ดี"ฮูหยินเจ้าคะ! อยู่นิ่ง ๆ ก่อนเจ้าค่ะ!"อาหลีที่กำลังถูกอาจิ่วกับอาหนิวช่วยกันจัดแต่งทรงผมให้ถึงกับหัวเราะเบา ๆ นางไม่ได้รู้สึกตื่นเต้นเป็นพิเศษ แต่ก็ดีใจที่ทุกคนดูจะใส่ใจวันเกิดครบรอบอายุสิบสี่ของนางมากเช่นนี้"วันนี้เป็นวันเกิดของฮูหยินรอง ทุกคนต้องทำให้ท่านงดงามที่สุด!"อาหนิวกล่าวเสียงจริงจัง ขณะที่อาจิ่วก็พยักหน้าเห็นด้วยอย่างแข็งขัน"จริงเจ้าค่ะ! วันนี้ท่านหมอซ่งยังเป็นคนออกคำสั่งให้เราดูแลฮูหยินรองให้ดีห้ามท่านไปซุกซนที่ใดเด็ดขาด!"อาหลีขมวดคิ้วเล็กน้อย "ท่านหมอซ่งหรือ?""ใช่เจ้าค่ะ!" อาจิ่วยิ้มกว้าง"และไม่ใช่แค่นั้นนะเจ้าคะ ท่านหมอซ่ง… ท่านหมอซ่งกำลังทำอาหารในครัวเจ้าค่ะ!""หา?!"อาหลีเบิกตากว้างทันที นางแทบจะลุกพรวดขึ้นมา แต่สองสาวใช้รีบกดไหล่นางให้นั่งนิ่ง ๆ"ข้าคิดว่าหู
สะใภ้รองสกุลซ่งผู้ถูกบิดาสามีชิงชัง ตอนที่ 27|| เหตุใดท่านจึงชอบสวมอาภรณ์สีแดงหรือเจ้าค่ะ
ตอนที่ 27|| เหตุใดท่านจึงชอบสวมอาภรณ์สีแดงหรือเจ้าค่ะหลินหลีฮวาสังเกตมานานแล้ว…ซ่งไป๋เซียวมักจะสวมอาภรณ์สีแดงเข้มหรือแดงสดเสมอ ไม่ว่ายามปกติหรือยามออกเดินทาง แม้แต่ยามอยู่บ้านชุดคลุมของเขาก็มักมีสีแดงเป็นหลักนางเคยคิดว่าคงเป็นเพียงความชอบส่วนตัว หรืออาจเป็นสีที่ขับให้บุคลิกของเขาดูสง่างามขึ้น ทว่าวันนี้… นางกลับได้รับคำตอบที่แตกต่างออกไปโดยสิ้นเชิงในบ่ายวันหนึ่ง หลังจากฝึกฝนวิชาแพทย์จนเสร็จสิ้น หลินหลีฮวาเดินไปยังลานฝึกซ้อมวรยุทธ์ของซ่งไป๋เซียว ไม่ใช่ว่านางอยากเห็นว่าเขาฝึกฝนเช่นไรจากปตินางจะไม่เฉียดใกล้เพราะกลัวจะถูกเขาบังคับให้นางฝึกฝนกระบี่อีก แต่นางมีข้อสงสัยเกี่ยวตำราแพทย์อยากจะถามให้รอก็คงอีกนานจึงจำใจมาหาเขาที่ลานฝึกเมื่อมาถึง นางก็พบว่าชายหนุ่มกำลังฝึกเพลงกระบี่กลางลานกว้างปลายกระบี่เคลื่อนไหวราวกับมังกรพิโรธ เส้นทางของกระบี่รวดเร็วจนมองตามแทบไม่ทันพริบตาเดียว ร่างของซ่งไป๋เซียวก็พุ่งทะยานขึ้น หมุนตัวกลางอากาศและฟาดกระบี่ลงกับหุ่นไม้ที่ถูกตั้งไว้ฉึก!หุ่นไม้ถูกตัดขาดเป็นสองท่อนในพริบตา!"..."หลินหลีฮวาเผลอกลืนน้ำลาย ดูจากท่าทางอ่อนโยนของเขายามเป็นหมอ นางนึกไม่ถึงเลยว่า
สะใภ้รองสกุลซ่งผู้ถูกบิดาสามีชิงชัง ตอนที่ 26|| ติดตามท่านหมอซ่งไปตรวจผู้ป่วยครั้งแรก
ตอนที่ 26|| ติดตามท่านหมอซ่งไปตรวจผู้ป่วยครั้งแรกหลังจากที่ซ่งไป๋เซียวแต่งตั้งให้นางเป็นผู้ช่วยและลูกศิษย์ของเขา หลินหลีฮวาก็ทุ่มเทฝึกฝนตำราแพทย์อย่างจริงจังมาหลายวันจากที่ซ่งไป๋เซียวนั้นมีงานยุ่ง แต่การอ่านตำราเพียงอย่างเดียวไม่อาจทำให้นางเป็นผู้ช่วยที่ดีได้วันนี้ นางจึงได้มีโอกาสติดตามท่านหมอซ่งไปตรวจผู้ป่วยเป็นครั้งแรกเช้าวันนี้ ท้องฟ้าสดใส อากาศเย็นสบาย ขบวนรถม้าของซ่งไป๋เซียวแล่นออกจากจวน โดยมีหลินหลีฮวานั่งอยู่ข้างในกับเขา ใบหน้าของนางเต็มไปด้วยความตื่นเต้นปนกังวล"ท่านหมอซ่ง วันนี้พวกเราจะไปที่ใดหรือเจ้าคะ?"ซ่งไป๋เซียวปิดตำราแพทย์ในมือ ก่อนตอบเรียบ ๆ"โรงหมอหลวงที่ตั้งอยู่ทางทิศตะวันออกของเมืองเหยียนจิ่ง""โรงหมอหลวง?" หลินหลีฮวาตาโต"ใช่ ฝ่าบาทได้เปิดโรงหมอสำหรับรักษาผู้ป่วยที่ไม่มีเงินทองมากพอจะจ่ายให้หมอในวังหรือหมอประจำตระกูลใหญ่ พวกเขาเป็นเพียงชาวบ้านธรรมดา หากเจ็บป่วยก็ได้แต่พึ่งหมอพื้นบ้าน ซึ่งบางครั้งก็รักษาไม่ได้ผล""เช่นนั้น นอกจากท่านจะเป็นหมอหลวงแล้วยังต้องออกมาตรวจรักสาชาวบ้านยากจนที่โรงหมอหลวงด้วยหรือเจ้าค่ะ"หลินหลีฮวาพูดเสียงเบา นางรู้สึกชื่นชมเขาโดยไม่รู้ตั
สะใภ้รองสกุลซ่งผู้ถูกบิดาสามีชิงชัง ตอนที่25|| เป็นนักปรุงเครื่องหอมเจ้าต้องถ่องแท้สมุนไพร
ตอนที่25|| เป็นนักปรุงเครื่องหอมเจ้าต้องถ่องแท้สมุนไพรแสงแดดยามสายส่องลอดผ่านผ้าม่านโปร่งแสงของเรือนอวี้หลัน ลำแสงสีทองอ่อนโยนกระทบลงบนร่างของเด็กสาวที่นั่งอยู่บนตั่งข้างหน้าต่าง อาหลีพิงหมอนใบเล็ก สวมอาภรณ์สีอ่อน ผมยาวถูกรวบไว้หลวม ๆนี่เป็นวันที่สิบห้านับตั้งแต่นางหายจากไข้หนัก และบาดแผลของนางก็เกือบหายดีแล้ว แม้ฝ่ามือยังคงมีร่องรอยแดงจาง ๆ อยู่บ้าง แต่นางสามารถขยับมือได้อย่างคล่องแคล่วดังเดิมอาหลีนั่งมองออกไปนอกหน้าต่าง นางเพิ่งรู้ตัวว่า ตนเองมาอยู่เมืองหลวงได้เกือบสี่เดือนแล้ว และนับตั้งแต่แต่งเข้าสกุลซ่ง นางแทบไม่ได้ออกจากจวนเลย...ชีวิตของนางในช่วงหลายเดือนมานี้ ล้วนเต็มไปด้วยเรื่องวุ่นวายจนไม่มีเวลาคิดถึงเรื่องของตนเอง แต่เมื่อบาดแผลของนางเริ่มหายดี นางก็เริ่มคิดได้ว่า...นางต้องมีชีวิตของตัวเองเด็กสาวเผลอกำตำราในมือแน่นขึ้น ก่อนจะก้มลงมองกระดาษเบื้องหน้า บนกระดาษมีสูตรปรุงเครื่องหอมที่นางจดบันทึกไว้ นางเคยปรุงเครื่องหอมมาตั้งแต่เด็ก ได้รับการถ่ายทอดวิชาเหล่านี้มาจากท่านแม่ที่ล่วงลับ นางเชี่ยวชาญเรื่องการปรุงน้ำหอม การผสมเครื่องหอมสำหรับจุด และแม้แต่การปรุงโอสถหอมที่ช่วยรักษ
สะใภ้รองสกุลซ่งผู้ถูกบิดาสามีชิงชัง ตอนที่ 24 || อยู่มิสู้ตาย!
ตอนที่ 24 || อยู่มิสู้ตาย!กลางดึกสงัด ราตรีเดือนดับ ณ เรือนของถานอี๋เหนียง อนุภรรยาคนโปรดของใต้เท้าซ่งเพล้ง!เสียงถ้วยชาตกกระแทกพื้นดังลั่นสะท้านเรือน บ่าวไพร่ต่างพากันอกสั่นขวัญแขวน แต่กลับไม่มีผู้ใดกล้าโผล่ศีรษะออกจากที่ของตนแม้แต่คนเดียว!ภายในห้องโถงที่เคยหรูหราสง่างาม บัดนี้กลับอบอวลไปด้วยกลิ่นอายอันตราย เสียงกรีดร้องโหยหวนเพราะตกใจสะท้อนก้องไปทั่วเรือนเงาร่างสูงสง่าในอาภรณ์สีแดงเข้มยืนตระหง่านอยู่กลางห้อง มองหญิงสาวตรงหน้าด้วยสายตาเย็นเยียบ…ซ่งไป๋เซียว!ถานอี๋เหนียงหน้าซีดเผือดจนไร้สีเลือด นางถอยกรูดไปจนชนกับโต๊ะน้ำชา มือสั่นระริก ดวงตาตื่นตระหนกยิ่งกว่าครั้งใดในชีวิตร่างของเขาเปรียบดั่งพญามัจจุราชที่กำลังมาทวงชีวิต!บุรุษผู้นี้…คือหมอหลวงธรรมดาแน่ใช่หรือไม่?!เหตุใดซ่งไป๋เซียวจึงเต็มไปด้วยกลิ่นอายสังหารและเย็นชานัก เขาในยามนี้ดูอำมหิต โหดเหี้ยมกว่าผู้ใด!บรรยากาศรอบกายของเขาหนักอึ้ง ราวกับกลืนกินอากาศภายในห้องจนหมดสิ้น แม้แต่เสียงหายใจของนางยังติดขัดความรู้สึกเหมือนถูกมือที่มองไม่เห็นบีบคอแน่นขึ้นทุกขณะ!"ท่านหมอซ่ง…" ถานอี๋เหนียงพยายามฝืนใจให้สงบ แต่ริมฝีปากของนางกลับสั่
สะใภ้รองสกุลซ่งผู้ถูกบิดาสามีชิงชัง ตอนที่ 23 || ก็…จัดการตามสมควร…
ตอนที่ 23 || ก็…จัดการตามสมควร…สิบวัน เป็นสิบวันที่ ซ่งไป๋เซียว เฝ้าไข้อาหลีไม่ห่างกาย สิบวันที่เฝ้ามองนางซึ่งเคยสดใสร่าเริง ต้องซูบซีดและอ่อนแรงสิบวันที่ไฟโทสะของเขาค่อยๆ เผาไหม้จนร่างกายและหัวใจของเขาก็แทบมอดไหม้ไปด้วยเช่นกัน!บัดนี้ ไข้หนักของอาหลีทุเลาลง อาการของนางดีขึ้นเป็นลำดับ แผลพุพองเริ่มตกสะเก็ดและไม่เหลือร่องรอยให้กังวลแต่หัวใจของเขา... กลับไม่อาจสงบลงได้!และยังไม่ทันที่เขาจะวางใจ เฉียงเว่ยกับเกาหานก็พากันเข้ามารายงานเรื่องสำคัญ"นายท่าน! ถานอี๋เหนียง… นางเป็นคนขององค์ชายสามจ้าวสือห่าวขอรับ!"พลันนั้น!บรรยากาศรอบตัวซ่งไป๋เซียวพลันเย็นยะเยือก!ดวงตาคู่นั้นหรี่ลง…"เจ้าแน่ใจ?"น้ำเสียงของเขาเรียบนิ่งไร้อารมณ์ แต่กลับกดดันราวกับพายุหิมะที่พร้อมจะโหมกระหน่ำใส่ผู้ใดก็ตามที่ขวางทาง"ยิ่งกว่าแน่ใจขอรับ!"เกาหานรีบคุกเข่าลง ยื่นจดหมายลับและบันทึกที่พวกเขาสืบมาให้กับนายของตนเองเพียงหนึ่งแวบเดียว ที่ซ่งไป๋เซียวกวาดตามองเนื้อหา ทุกอย่างก็ปรากฏขึ้นในสมองของเขาถานอี๋เหนียงไม่ใช่เพียงแค่อนุคนโปรดของใต้เท้าซ่ง แต่แท้จริงแล้ว... นางเป็นสายลับขององค์ชายสามจริงๆ!ตลอดเกือบหนึ่งปีที่ผ
สะใภ้รองสกุลซ่งผู้ถูกบิดาสามีชิงชัง ตอนที่ 22|| บางทีการมีสามีเช่นท่านหมอซ่งก็มิได้แย่อันใด
ตอนที่ 22|| บางทีการมีสามีเช่นท่านหมอซ่งก็มิได้แย่อันใดภายในเรือนอวี้หลัน กลิ่นสมุนไพรอวลอยู่ทั่วห้องหลังจากวันนั้นที่อาหลีบาดเจ็บหนักมา นี่ก็ผ่านมาแล้วห้าวัน กว่าที่เด็กสาวจะสร่างไข้และลุกขึ้นนั่งไหววันนี้ก็ยังเป็นเช่นห้าวันที่ผ่านมาคือภาพของซ่งไป๋เซียวนั่งอยู่ข้างเตียง ร่างสูงในอาภรณ์สีแดงเข้มดูเคร่งขรึมกว่าทุกที เขาถือถ้วยยาอุ่นไว้ในมือ ดวงตาคมจ้องมองเด็กสาวที่นั่งพิงหมอนอยู่บนเตียงอาหลียังคงดูซีดเซียว ผ้าพันแผลที่พันรอบมือทั้งสองข้างปิดบังร่องรอยบาดแผลพุพองที่ยังแห้งไม่สนิทไว้มิดชิดป้องกันเชื้อโรค ดูแล้วชวนขบขันไม่น้อยไป๋เซียวหลุบตาลง มองมือเล็กที่ถูกพันด้วยผ้าสีขาวสะอาดแตะมีรอยซึมของยาสมุนไพรกับน้ำหนองจากแผลที่พุพองแล้วแตก แต่เพียงแค่คิดว่าผิวขาวราวหยกเคยถูกลวกจนเป็นแผลพุพองอย่างไม่ยุติธรรม เขาก็รู้สึกปวดร้าวยิ่งนัก"อาหลี" เสียงของเขาอ่อนโยนกว่าปกติ"ได้เวลากินยาแล้ว"เด็กสาวเม้มริมฝีปากเล็กน้อย นางเหลือบตามองถ้วยยาในมือของเขา ก่อนจะขมวดคิ้วเล็กราวกับใบหลิวของตนเองเล็กน้อย กินมาหลายวันนั้นช่างขมไปทั้งปากแล้วจริงๆ"ข้ากินเองได้เจ้าค่ะ" ให้อย่างไรนางก็ไม่ชินที่ท่านหมอซ่งมาป้อน
You may also like
ซาลาเปาบ้านข้านั้นทั้งขาวทั้งนุ่ม
เหลียนฮวาสีชมพู/เสี่ยวอวี้11.6K viewsเกิดมาอีกทีก็มีสามีเป็นเทพบุตรถึงสองคน
Myเหมยลี่12.7K viewsชาตินี้ ข้าไม่ขอรัก!
ซีไซต์16.5K viewsจวนร้างแห่งนี้มีสตรีถูกทิ้ง
ป่าดอกท้อ28.7K viewsสนมร้างรักขอทวงบัลลังก์
ม่อเยี่ยน659.2K viewsย้อนเวลามาเป็นภรรยาแสนชังของแม่ทัพรั่ว
คุณธิดา4.5K viewsย้อนเวลามาเป็นแม่ค้าผลไม้
橙花2.5K viewsพระชายาอย่าหนีข้าไป
ป่าดอกท้อ9.2K views
