LOGINShare
บทที่ 8
Latest chapter
สะใภ้แสนดีของพ่อสามี บทที่ 8
ในห้องฉุกเฉินของโรงพยาบาล ทีมแพทย์และพยาบาลกำลังยุ่งอยู่กับการช่วยชีวิตเฉาโฉงฉันกับสามีนั่งอยู่บนเก้าอี้พลาสติกเย็น ๆ โดยไม่มีใครพูดอะไร มีเพียงเสียงหายใจและเสียงหัวใจเต้นของกันและกันที่ดังก้องอยู่ในโถงทางเดินที่ว่างเปล่าใบหน้าของสามีเต็มไปด้วยความโกรธและความกังวล เขาถามคำถามที่ค้างคาอยู่ในใจมานาน“ที่รัก นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?”ฉันถอนหายใจเบา ๆ แล้วเล่าเรื่องราวทั้งหมดที่เกิดขึ้นในช่วงไม่กี่วันนี้ให้เขาฟัง“ไอ้สารเลว! เขาทำแบบนี้ได้ยังไง!”ฉันซบอยู่ในอ้อมกอดของสามี รู้สึกถึงความไร้พลังอย่างลึกซึ้งในขณะนั้นเอง ประตูห้องฉุกเฉินก็เปิดออก แพทย์ถอดหน้ากากอนามัยลง“คุณหมอ เป็นยังไงบ้างคะ?”สีหน้าของแพทย์เคร่งขรึม เสียงของเขาต่ำและเชื่องช้า ทุกคำพูดราวกับค้อนที่ทุบลงกลางใจของเรา“พ้นขีดอันตรายแล้ว แต่ผู้ป่วยได้รับบาดเจ็บที่ศีรษะอย่างรุนแรง ทำให้สมองเสียหาย ส่งผลกระทบต่อความสามารถในการรับรู้ของเขาอย่างมาก”สามีของฉันยืนอยู่ตรงนั้น ร่างกายสั่นสะท้านอย่างแรง“คุณหมายความว่า... เขาถูกตีจนกลายเป็นคนเสียสติเหรอครับ?”แพทย์พยักหน้าอย่างหนักแน่น เพื่อยืนยันความจริงที่โหดร้ายนี้“
สะใภ้แสนดีของพ่อสามี บทที่ 7
เขาชะงักไปครู่หนึ่ง แต่ไม่นานก็กลับมามีรอยยิ้มที่ชั่วร้ายเหมือนเดิม“แล้วไงล่ะ เขาจะรู้ก็ช่างมัน ฉันแก่ขนาดนี้แล้วจะกลัวอะไร”เสียงของเขาทุ้มต่ำและเต็มไปด้วยการข่มขู่ ทุกคำพูดเหมือนเข็มที่แทงเข้าสู่หัวใจของฉันฉันใช้แรงทั้งหมดผลักมือของเขาออก กรีดร้องด้วยความตกใจ“ออกไปนะ! อย่าแตะต้องตัวฉัน!” เสียงของฉันสั่นเทา เต็มไปด้วยความหวาดกลัวเฉาโฉงมีพละกำลังที่มากมาย เขาใช้มือข้างหนึ่งปิดปากฉันไว้ และอีกมือหนึ่งพยายามควบคุมร่างกายของฉัน“เธอเป็นของฉัน เธอหนีไม่พ้นหรอก” น้ำเสียงของเขาเผยให้เห็นความมั่นใจที่ผิดปกติฉันบิดตัวอย่างบ้าคลั่ง ใช้แรงทั้งหมดเตะและถีบ แต่เฉาโฉงดูเหมือนแทบไม่สะทนสะท้านจากการขัดขืนของฉันเลย พลังและน้ำหนักตัวของเขาทำให้ฉันดิ้นไม่หลุด“ปล่อยฉันนะ! ไอ้สารเลว!”ในความวุ่นวาย ดวงตาของฉันเหลือบไปเห็นโคมไฟตั้งโต๊ะบนหัวเตียงมันเป็นโคมไฟโลหะที่หนักอึ้ง ฐานของมันแข็งแรงพอที่จะใช้เป็นอาวุธป้องกันตัวได้ฉันใช้มือที่สั่นเทาจับที่คอของโคมไฟ กระชากมันออกจากปลั๊กอย่างรุนแรง ตั้งใจจะฟาดไปที่ศีรษะของเฉาโฉงเฉาโฉงเห็นฉันคว้าโคมไฟ แววตาของเขาก็ฉายแววตื่นตระหนกเล็กน้อย รีบถอยห่าง
สะใภ้แสนดีของพ่อสามี บทที่ 6
ฉันรู้สึกขยะแขยงและหวาดกลัวอย่างรุนแรง รีบหันหลังกลับเพื่อจะหนี แต่เขากลับขวางทางฉันไว้ แถมยังพยายามจะจูบฉันด้วยฉันกรีดร้อง ใช้แรงทั้งหมดผลักเขาออก วิ่งเข้าไปในห้องนอนของฉัน แล้วรีบล็อกประตูทันทีฉันพิงประตู หอบหายใจอย่างหนัก หัวใจเต้นรัวไม่หยุดฉันรู้ว่าไม่สามารถให้ความหวังใด ๆ กับเฉาโฉงได้อีกแล้วพรุ่งนี้ฉันจะไปซื้อกล้องวงจรปิดฉันนอนลงบนเตียง แม้ร่างกายจะเหนื่อยล้า แต่จิตใจกลับตื่นตัวอย่างผิดปกติฉันรู้ว่าตัวเองไม่สามารถผ่อนคลายความระมัดระวังได้ คืนนี้ฉันต้องตื่นอยู่ตลอดเวลาการนอนหลับในคืนนี้เป็นเรื่องทรมานสำหรับฉัน ในความฝันมีภาพของเฉาโฉงที่เต็มไปด้วยความไม่หวังดีปรากฏขึ้นซ้ำแล้วซ้ำเล่า ทำให้ฉันสะดุ้งตื่นจากความไม่สงบหลายครั้งทุกครั้งที่ถึงตอนกลางคืน ฉันรู้สึกได้ถึงภัยคุกคามที่มองไม่เห็นซึ่งซุ่มซ่อนอยู่ในความมืด ทำให้ฉันไม่สามารถวางใจได้เลยเช้าวันรุ่งขึ้น ขณะที่เฉาโฉงยังไม่ตื่น ฉันก็รีบตรงไปยังตลาดอิเล็กทรอนิกส์ทันทีที่นั่น ฉันเลือกกล้องวงจรปิดที่มีประสิทธิภาพสูงอย่างพิถีพิถันมันมีขนาดเล็ก ติดตั้งง่าย ซ่อนได้ และมีฟังก์ชันมองเห็นในเวลากลางคืน ทำให้สามารถจับภาพได้อย
สะใภ้แสนดีของพ่อสามี บทที่ 5
มือของฉันสั่นเทา แต่ฉันบังคับตัวเองให้สงบ แล้วตอบสามี “ที่รักคะ ฉันคิดถึงคุณจัง วิดีโอคอลกันได้ไหม?”ฉันพยายามอย่างยิ่งที่จะใช้โทนเสียงที่อ่อนโยนที่สุดเท่าที่จะทำได้ แม้ว่าในใจจะเต็มไปด้วยความตื่นเต้นเฉาโฉงเห็นการกระทำของฉัน แววตาของเขาฉายแววตื่นตระหนกเล็กน้อย เห็นได้ชัดว่าเขาไม่คาดคิดว่าฉันจะทำแบบนี้ ฉันคิดว่า...เขาคงไม่อยากให้เฉาเฟยเห็นพฤติกรรมของเขาในตอนนี้“ตอนนี้เลยเหรอ?” สามีพูดด้วยความลังเลเล็กน้อย“ใช่ค่ะ ตอนนี้เลย” ฉันย้ำอย่างหนักแน่นดวงตาสองคู่ประสานกัน เป็นการต่อสู้ที่ไร้เสียง“ก็ได้ รอผมสักครู่นะ”เสียงตอบกลับของสามีดังมาจากโทรศัพท์ ทำให้ฉันรู้สึกฮึกเหิมขึ้นอีกหลายเท่าเฉาโฉงกำหมัดแน่นอย่างไม่เต็มใจ กำลังต่อสู้ทางจิตใจอย่างรุนแรงเห็นเขายังไม่มีท่าทีจะจากไป ฉันก็กดปุ่มวิดีโอคอลทันทีหน้าจอโทรศัพท์แสดงข้อความกำลังเชื่อมต่อ ฉันหันโทรศัพท์ไปทางเฉาโฉง เพื่อให้เขาเห็นหน้าจอวิดีโอคอลอย่างชัดเจนเพื่อให้ทันทีที่รับสาย ลูกชายของเขาก็จะปรากฏขึ้นทันทีใบหน้าของเฉาโฉงซีดเผือดลงอย่างเห็นได้ชัด เขาดูเหมือนจะตกใจร่างกายของเขาแข็งค้างไปชั่วขณะ จากนั้นก็ลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว
สะใภ้แสนดีของพ่อสามี บทที่ 4
ในขณะนั้นเอง เสียงโทรศัพท์ที่ดังขึ้นอย่างกะทันหันก็บาดแก้วหูราวกับเสียงสัญญาณเตือนภัย ทำให้เส้นประสาทของฉันตึงเครียดถึงขีดสุด นั่นคือเสียงเรียกเข้าเฉพาะที่ฉันตั้งไว้ให้สามีเฉาโฉงเองก็ตกใจเช่นกัน เขาทำฉันหลุดมือตกลงบนพื้นฉันรีบวิ่งเข้าไปในห้องนอน หยิบโทรศัพท์ขึ้นมา สูดหายใจเข้าลึก ๆ พยายามทำให้ความรู้สึกสงบลง แต่ความตื่นเต้นนั้นกลับเหมือนควันไร้รูปร่างที่พันรอบตัวฉันไว้แน่น“ฮัลโหล ที่รัก มีอะไรเหรอคะ?”ปลายสาย เสียงของสามีอบอุ่นและคุ้นเคย “ที่รัก ที่นี่คืบหน้าไปอย่างราบรื่นมาก คาดว่าจะกลับบ้านได้วันศุกร์นี้แล้ว เธออยากได้อะไรเป็นของฝากไหม?”ฉัน... ไม่ได้อยากได้อะไรเป็นพิเศษหรอกค่ะ แค่คุณกลับมาก็พอ” ฉันตอบกลับไปเหมือนหุ่นยนต์ กลไก ทุกคำพูดเหมือนกับการเต้นรำบนปลายมีด ต้องระมัดระวังอย่างยิ่ง กลัวว่าจะเผลอเผยความตื่นเต้นออกไปโดยไม่ตั้งใจเฉาโฉงแอบผลักประตูห้องนอนของฉันเข้ามา ในขณะที่ฉันกำลังคุยโทรศัพท์กับสามี เขาก็ค่อย ๆ เดินเข้ามาทีละก้าว”ผมจำได้ว่าคุณอยากกินขนมโมจิที่นี่ งั้นผมซื้อกลับไปให้นะ...”ฉันนั่งอยู่ที่ขอบเตียง หันหลังให้ประตูห้องนอน ตอบคำพูดของสามีด้วยความตั้งใจ ขณะเด
สะใภ้แสนดีของพ่อสามี บทที่ 3
เมื่อฉันพยายามเปิดไฟแต่เปิดไม่ติด จึงอาศัยความทรงจำของร่างกาย ทิ้งตัวนั่งลงบนโถส้วม แต่กลับพบว่าสัมผัสที่ได้รับนั้นผิดปกติไปอย่างสิ้นเชิงนี่... นี่มัน?ฉันบิดเอวและสะโพกโดยสัญชาตญาณ ร่างกายกระตุกราวกับถูกไฟฟ้าช็อต เสียงกรีดร้องที่ดังแหลมกำลังจะหลุดออกจากลำคอ ก็ถูกมือหนาและแข็งแรงจากด้านหลังปิดปากไว้“ชู่ว์... เฟยเฟย พ่อเอง...”พ่อสามีแนบชิดอยู่ด้านหลังฉันทั้งร่าง มือหนึ่งปิดปากฉันไว้ ส่วนอีกมือหนึ่งทาบบนหน้าอก โอบกอดฉันไว้ทั้งตัว“เมื่อกี้พ่ออาบน้ำอยู่แล้วไฟดับ พ่อเลยนั่งรอไฟมาบนโถส้วม แล้วเธอก็มานั่งทับพ่อเข้า...”พ่อสามีกระซิบข้างหูฉันราวกับคู่รักต้องยอมรับว่าในสภาพแวดล้อมที่มืดมิดเช่นนี้ เมื่อได้ยินเสียงที่คุ้นเคย ฉันก็สงบลงเกือบจะทันที ตระหนักได้ว่าผู้ชายที่อยู่ด้านหลังไม่ใช่คนร้าย แต่เป็นพ่อสามีของฉันเองแต่ไม่นาน หัวใจของฉันก็เริ่มเต้นเร็วขึ้นเพราะท่าทางของเราในตอนนี้ ดูเหมือนกับท่าร่วมรักแบบผู้หญิงอยู่ด้านบนของผู้ชายมากโดยเฉพาะอย่างยิ่ง เมื่อพ่อสามีสังเกตเห็นว่าร่างกายที่แข็งเกร็งของฉันเริ่มผ่อนคลายลงแล้ว เขาก็ปล่อยมือที่ปิดปากฉันออก แล้วใช้มืออีกข้างคลุมหน้าอกอีกข
