บทที่ 1

ฉันเป็นผู้หญิงที่มีความต้องการทางเพศสูงมาก

ถึงแม้จะไม่เคยไปตรวจที่โรงพยาบาล แต่ฉันก็รู้ว่าตัวเองเป็นโรคเสพติดเซ็กส์แน่นอน

โดยเฉพาะในช่วงตกไข่ ฉันต้องร่วมรักอย่างน้อยวันละสองถึงสามครั้ง ไม่อย่างนั้นทั้งตัวจะคันจนทนไม่ไหว

เดิมทีสามีของฉันที่รูปร่างสูงใหญ่ และช่วยเติมเต็มความว่างเปล่าของฉันได้พอดี

แต่เผอิญว่าช่วงนี้เขางานยุ่งมาก ต้องไปทำงานต่างจังหวัดเกือบครึ่งเดือน

คราวนี้ ฉันก็ทนไม่ไหวจริง ๆ ทั้งเผลอใจลอยในเวลางานบ่อย ๆ แม้แต่การใช้เครื่องสั่นช่วยตัวเองทุกคืนก็ไม่สามารถ

ตอบสนองความต้องการได้อีกแล้ว

ในสมองคิดถึงแต่เรื่องผู้ชาย

ถึงขั้นที่ว่าต้องพกกางเกงชั้นในสองตัวไว้ในกระเป๋าเพื่อเปลี่ยนตลอดเวลา ไม่อย่างนั้นอาจจะต้องขายหน้าได้

วันนั้นหลังเลิกงาน คนในรถไฟฟ้าใต้ดินเยอะมากเป็นพิเศษ ฉันเพิ่งถูกเบียดเข้าไปยืนนิ่ง ๆ ที่มุมหนึ่ง

ก็รู้สึกถึงมือที่ร้อนผ่าวของผู้ชายคนหนึ่งอยู่ด้านหลัง ที่บีบสะโพกของฉันอย่างแรง

“ไอ้โรคจิต!”

ผู้หญิงสวย ๆ แทบทุกคนที่ต้องเดินทางด้วยรถไฟฟ้าใต้ดินมักจะเคยเจอพวกวิตถาร

ฉันก็ไม่น่าจะรอดเช่นกัน

ยิ่งวันนี้ฉันใส่กระโปรงสั้นแบบแนบเนื้อ แค่ก้มตัวเล็กน้อยก็เห็นส่วนลับที่ถูกปกปิดด้วยกางเกงในจีสตริงสีชมพู ทำให้ฉันกลายเป็นเป้าหมายที่บรรดาพวกโรคจิตในรถไฟฟ้าชอบจับต้องมากที่สุด

แทบจะร้อยเปอร์เซ็นต์ที่จะถูกไอ้พวกวิตถารจ้องมอง

แต่เมื่อฉันแอบชำเลืองมองไปด้านหลัง ก็หน้าแดงก่ำไปหมด

ไม่เคยคิดฝันเลยว่าผู้ชายที่กำลังลวนลามสะโพกของฉันอย่างไม่เกรงใจคนอื่นคนนั้น คือเฉาโฉงพ่อสามีของฉันเอง ที่เพิ่งเดินทางมาจากต่างจังหวัดเพื่อมาที่เมืองนี้

เมื่อวานสามีโทรมาบอกว่าพ่อสามีจะมาอยู่ด้วยชั่วคราว แต่ฉันกลับมาเจอเขาในรถไฟฟ้าใต้ดิน

ที่คาดไม่ถึงยิ่งกว่าคือ เขาจำฉันไม่ได้ คิดว่าฉันเป็นสาววัยกลางคนที่ซ่อนความต้องการเอาไว้ และไม่กล้าขัดขืนแม้จะถูกลวนลาม

พอมองภาพสะท้อนในกระจกหน้าต่าง ร่างกายที่ใหญ่โตของเขากำลังโอบอุ้มฉันไว้ในอ้อมแขน ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความพึงพอใจกับความสุขที่กำลังได้รับ

ฉันก้มหน้าลง ขมิบสะโพกแน่น พยายามเกร็งกล้ามเนื้อทุกส่วนในร่างกาย เพื่อต่อต้านความรู้สึกเสียวซ่านรุนแรงที่แทรกซึมไปถึงไขกระดูก

เพราะกลัวว่าตัวเองจะส่งเสียงครางที่น่าอับอายออกมา

ทำยังไงดี? ฉันควรจะหันไปดีไหม?

แต่มือใหญ่ ๆ ของพ่อสามีกำลังลูบคลำอยู่ด้านหลังสะโพกของฉัน ถ้าหันไปตอนนี้แล้วเผยตัวตนออกมา จะน่าอายเกินไปหรือเปล่า?

แกล้งทำเป็นไม่รู้งั้นเหรอ?

แต่เรามีจุดหมายปลายทางเดียวกัน ไม่ว่าจะเป็นการลงจากรถก่อน หรือนั่งต่อไปอีกสองสามสถานี ยังไงก็ต้องพบกันอยู่ดี

ฉันลังเล ตอนนี้มีแค่สองทางเลือกเท่านั้น คือหันกลับไปเปิดเผยตัวตน หรือสนุกกับมันต่อไป

เดิมที ฉันเตรียมใจที่จะกัดฟันและเปิดเผยตัวตนแล้ว แต่เมื่อพ่อสามีค่อย ๆ สอดนิ้วเข้าไปในกางเกงชั้นในของฉัน ร่างกายของฉันกลับเลือกอย่างหลังโดยสัญชาตญาณ

ราวกับเป็นสัญญาณว่าการเล้าโลมสิ้นสุดลง เขาก็สอดนิ้วเข้าไปทันที

“อืม...”

ความรู้สึกที่มาอย่างกะทันหันทำให้ฉันอดไม่ได้ที่จะครางออกมาเบาๆ และตามสัญชาตญาณก็แอ่นสะโพกไปด้านหลังเล็กน้อย

เพื่อให้เขาสอดได้ลึกขึ้น

ต้องยอมรับว่าเทคนิคของพ่อสามีนั้นร้ายกาจมาก ทั้งสัมผัสจุดที่อ่อนไหวที่สุดของฉันได้ทุกครั้ง แล้วยังเหมือนกุญแจที่ปลดปล่อยความปรารถนาอันลึกซึ้งที่ซ่อนอยู่ในร่างกายของฉันออกมาทั้งหมด

ร่างกายของฉันตอบสนองเกือบจะทันที กระแสความอบอุ่นไหลออกมาอย่างช้า ๆ

และพ่อสามีก็ไม่พอใจแค่นี้ เขายังต้องการมากกว่านี้อีก