บทที่ 38

เวินเหลียงเงียบไป เธอเผยอริมฝีปาก แต่ไม่รู้ว่าควรพูดอะไรออกไปดี

เธอสูดลมหายใจเข้าลึกเบา ๆ ในใจขมขื่นและเจ็บปวด

เธอไม่กล้า

เธอไม่กล้าวางเดิมพันนี้

เธอรู้ดีตั้งนานแล้วว่า ในใจของฟู่เจิง เมื่อเทียบกันระหว่างเธอกับฉู่ซืออี๋ มันเทียบอะไรกันไม่ติดเลย

สำหรับฟู่เจิงแล้ว เขาถึงขั้นผลักให้เธอออกไปรับชั้นวางของที่หล่นลงมาแทนฉู่ซืออี๋ได้ ทำไมจะผลักเธอให้ออกไปรับคำด่าทอสาดเสียเทเสียแทนฉู่ซืออี๋ไม่ได้ล่ะ?

ยิ่งไปกว่านั้นคำพูดพวกนั้นก็เป็นเพียงแค่คำพูดจาให้ร้ายบนอินเทอร์เน็ตเท่านั้น ทำร้ายเธอไม่ได้อยู่แล้ว

อู๋หลิงเห็นเวินเหลียงเงียบ ก็ยิ่งกำแหงเข้าไปใหญ่ “ผู้อำนวยการเวิน คุณกล้าพนันไหม?”

เวินเหลียงไม่ตอบ ทว่าตัดสายทิ้งไปเลย

เธอรู้ดีว่า นี่คือเดิมพันที่มีแต่แพ้กับแพ้ ไม่มีความจำเป็นต้องไปพนันเลย

ต่อให้ฟู่เจิงไม่รู้เรื่องนี้ ถึงเขารู้แล้ว ไม่แน่ว่าอาจจะสนับสนุนด้วยซ้ำไป

เพียงแต่เธอจะยอมรับความพ่ายแพ้ไปทั้งอย่างนี้ไม่ได้ เรื่องนี้ต้องมีคนหาคำอธิบายมาให้เธอ

ผู้รับผิดชอบสตูดิโอส่งคลิปวิดีโอกล้องวงจรปิดภายในห้องแต่งตัวของวันนั้นมาให้เธอแล้ว

มันดันไม่มีเสียง ทว่า ด้วยเหตุการณ์ ณ ตรงนั้นและการกระ