Share

บทที่ 9

Aвтор: ธารดารา
สามปีก่อน ฟู่เจิงเคยพาฉู่ซืออี๋กลับบ้านใหญ่

ตอนนั้นเธอยังเรียนมหาวิทยาลัยอยู่ ทั้งที่มหาวิทยาลัยห่างจากบ้านใหญ่มาก แต่เธอก็เดินทางกลับไปทุกวัน ซึ่งสาเหตุที่ทำก็เพื่อจะได้ไม่พลาดการมาเป็นครั้งคราวของเขา

วันนั้นเธอไม่พลาด

เธอเห็นฟู่เจิงแนะนำฉู่ซืออี๋กับทุกคนในฐานะแฟนสาว

เห็นพวกเขาโอบกอดจูบกันที่สวนหลังบ้านกับตา

เธอคิดว่าชาตินี้คงได้แต่มองดูเขาอยู่ไกล ๆ แล้ว

วันที่แต่งงานกับฟู่เจิง เธอยังถึงกับนึกว่าตัวเองกำลังฝัน

ในเมื่อเป็นความฝัน ก็ต้องตื่นขึ้นสักวัน

และฉู่ซืออี๋ก็คือคนนั้นที่ปลุกเธอ

หัวใจเวินเหลียงพลันเกิดความเจ็บถี่ยิบ ก่อนจะยิ้มบางตอบ “ไม่เจอกันนานเลยนะคะ คุณฉู่เฉิดฉายน่าประทับใจกว่าเดิม”

เวลานี้ เธอคงเรียกคำว่า ‘พี่สะใภ้รอง’ ไม่ออกอีกแล้ว

ฉู่ซืออี๋ยิ้มพูด “ขอบใจนะ เธอก็เหมือนกัน จริงสิ อาเหลียง เธอชอบซีดีลายเซ็นของแอลเอกซ์ไหม? เมื่อก่อนเคยได้ยินว่าเธอชอบแอลเอกซ์ เขาเป็นเพื่อนที่ฉันรู้จักตอนอยู่เมืองนอกพอดี กลับมาเที่ยวนี้เลยให้เขาเซ็นชื่อของเธอให้เป็นพิเศษเลยนะ”

เวินเหลียงเหมือนถูกสายฟ้าฟาดผ่าเดี๋ยวนั้น เธอที่ไม่ว่าเจอกับเรื่องอะไรจะรักษาสีหน้าได้เสมอ วินาทีนี้กลับเหม่อลอยทำอะไรไม่ถูก

เหมือนกับตัวตลกตัวหนึ่งที่ถูกทุกคนมุงดู นำพาความขบขันจำนวนนับไม่ถ้วนมาให้ทุกคน

เธอมองฟู่เจิงแบบทื่อ ๆ ดวงตาเจืออารมณ์วิงวอนเล็กน้อย

เธอหวังเหลือเกินว่าฟู่เจิงจะบอกว่าฉู่ซืออี๋พูดผิด เขาเป็นคนซื้อของขวัญ เป็นเขาเจาะจงให้คนไปจัดการ

ฟู่เจิงมองเธออย่างเฉยเมย ถ้อยคำที่พูดกลับเป็นมีดเสียบเข้ากลางใจ “ทำไม? ของขวัญที่ซืออี๋เอามาให้ไม่ชอบเหรอ?”

เวินเหลียงสีหน้าซึมกะทือ ไม่สามารถแสดงอารมณ์อะไรได้

ผ่านไปเนิ่นนานกว่าเธอจะสงบใจได้ ก่อนจะพูดราบเรียบ “เรื่องในอดีตเอาไว้คุยกันเป็นการส่วนตัวเถอะ ทุกคนรอนานมากแล้ว รีบนั่งหารือเรื่องงานกันดีกว่าค่ะ”

“ได้” พอฉู่ซืออี๋ได้ยินอย่างนั้นจึงหันไปบอกกับฟู่เจิง “อาเจิง คุณกลับห้องทำงานเถอะค่ะ ตอนเที่ยงอย่าลืมกินข้าวด้วยกันนะ”

“ครับ”

เวินเหลียงมองเงาหลังของเขา ปากสัมผัสถึงรสขม ทรมานหัวใจจนหายใจไม่ออก

เธอยังนึกว่าฟู่เจิงจะใส่ใจเธอสักนิด

เธอยังนึกว่าฟู่เจิงจะมีใจให้เธอสักหน่อย

ช่างน่าหัวเราะ

……

กว่าจะจบการประชุมก็เป็นเวลาบ่ายสามโมงแล้ว ทั้งสองทีมจับมือกัน

เวินเหลียงจัดระเบียบแฟ้มเอกสารตรงหน้าเสร็จ “ทุกคนคงเหนื่อยกันแล้วนะคะ ฉันจะเลี้ยงข้าวทุกคนเอง ข้างล่างมีร้านหม้อไฟเปิดใหม่ร้านหนึ่ง รสชาติต้นตำรับมากเลย”

หวังเหยียนผู้จัดการส่วนตัวของฉู่ซืออี๋จึงตอบ “ได้สิคะ งั้นขอน้อมรับแล้วนะ”

ผู้ร่วมงานของทั้งสองฝ่ายต่างตอบรับแล้วไปที่ลิฟต์อย่างเกรงใจซึ่งกันและกัน

หวังเหยียนถาม “ซืออี๋ ประธานฟู่บอกว่าจะกินข้าวกับเธอนี่ ไม่งั้นก็เรียกเขามากินด้วยกันไหม?”

ฉู่ซืออี๋ยิ้มตอบ “ฉันจะไปถามดูนะ แต่ไม่แน่ว่าอาเจิงจะโอเค”

“จะเป็นไปได้ยังไง? เขาดีกับเธอออกอย่างนั้น”

ผู้ช่วยของฉู่ซืออี๋หยอก “พี่ซืออี๋คะ พี่อย่าถ่อมตัวเลย พี่กับประธานฟู่เป็นอะไรกัน? พอพี่กลับมาเขาก็ยกแบรนด์แอมบาสเดอร์เอ็มคิวให้พี่ นี่ยังไม่ชัดอีกเหรอ?”

“เอาละ ๆ พวกเธออย่าพูดไปเรื่อยนะ” ฉู่ซืออี๋เขินมองเวินเหลียงทีหนึ่ง “อาเหลียง เธอพาพวกเขาลงไปก่อนนะ เดี๋ยวฉันกับอาเจิงจะตามไป”

เห็นรอยยิ้มบนใบหน้าเธอแล้ว มันทิ่มแทงหัวใจเวินเหลียง พยักหน้าเงียบ ๆ วางแฟ้มเอกสารที่ห้องทำงานและลงตึกไปห้องวีไอพีของร้านหม้อไฟที่จองเอาไว้ร่วมกับคนอื่น ๆ ก่อน สั่งอาหารกินประกอบเล็กน้อย แล้วเริ่มสร้างบรรยากาศก่อนเป็นคนแรก

นี่คืองานของเธอ ซึ่งเธอทำจนขึ้นมือแล้ว

บนโต๊ะอาหารเริ่มคึกคัก คนของทั้งสองฝ่ายสนทนาพลางหัวเราะ

หวังเหยียนเปลี่ยนประเด็นมาที่เวินเหลียง “ได้ยินชื่อผู้อำนวยการเวินมานาน ทำงานนี้มาหลายปีแล้วสิคะ?”

ผู้จัดการผลิตภัณฑ์ยิ้มพลางตบบ่าของเวินเหลียง ตอบด้วยใบหน้าเป็นเกียรติทันที “ไม่นานหรอกค่ะ สามปีเอง แต่อย่าเห็นผู้อำนวยการเวินอายุน้อยอย่างนี้แต่ความสามารถน่ะของแท้เลย จ้านจี้ที่ดังเมื่อปีที่แล้ว เกมแนวโมบานั่นน่ะ ก็เชิญผู้อำนวยการเวินเป็นที่ปรึกษาการตลาดเหมือนกัน”

จุดประสงค์ของหวังเหยียนไม่ได้อยู่ตรงนี้ จึงถามอีก “งั้นน่าจะเก่งจริง ๆ นะคะ แต่ฉันได้ยินว่าผู้อำนวยการเวินเป็นน้องสาวของประธานฟู่เหรอ?”

ผู้จัดการผลิตภัณฑ์หน้าตึงไม่ตอบ

พูดอย่างกับผู้อำนวยการเวินใช้เส้นแน่ะ

“จะพูดอย่างนั้นก็ได้ค่ะ คุณปู่มีบุญคุณเลี้ยงดูฉัน” เวินเหลียงยิ้มน้อย ๆ

“สามารถให้ประธานใหญ่ฟู่บ่มเพาะด้วยตัวเองได้ ไม่ธรรมดาจริง ๆ เลยนะคะ” หวังเหยียนยิ้มพูด

ความหมายแฝงในคำพูดคล้ายมีคล้ายไม่มี นอกจากผู้จัดการผลิตภัณฑ์ พนักงานคนอื่น ๆ ก็หน้าตึงเหมือนกัน

เวินเหลียงยังหน้านิ่งเหมือนเดิม “พ่อของฉันรู้จักกับคุณปู่มาก่อน ฉันถึงโชคดีไม่ต้องระเหเร่ร่อนอยู่ข้างถนนค่ะ”

“เหรอ? ไม่ใช่เพราะพ่อคุณบริจาคตับให้ประธานใหญ่ฟู่หรอกเหรอ?” หวังเหยียนถามต่อ
Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง   บทที่ 945

    อิเลียลุกขึ้นพรวด พลางมองเยี่ยนหวยอย่างเหลือเชื่อ“ถ้าเธอยังเห็นฉันเป็นพี่ชายของเธออยู่ ก็เชื่อฟังฉัน แล้วกลับไปเมืองฟิลาเดลเฟียพรุ่งนี้ซะ!” เยี่ยนหวยนั่งตัวตรงพลางเงยหน้ามองเธออยู่บนโซฟา“ฉันไม่กลับ!” อิเลียเดือดดาลจนแค่นเสียงฮึออกมาทีหนึ่ง ก่อนจะกลับไปนั่งตรงมุมโซฟา “อยากกลับพี่ก็กลับไปเองซะเลยสิ!”“ฟู่เจิงไม่ใช่คนดี ต่อให้ระหว่างพวกเธอมีลูกด้วยกัน เขาก็ไม่มีทางคบกับเธอ”ก่อนหน้านี้ฟู่เจิงเคยมีเรื่องอื้อฉาวว่ามีชู้ ตอนนี้ก็มีอดีตภรรยาที่มีความสัมพันธ์คลุมเครือมาอีกคน ขอให้เป็นผู้ใหญ่ที่รักลูกสาว ก็จะไม่มีวันเลือกเขาทั้งนั้น“พี่รู้ได้ยังไงว่าเขาไม่ใช่คนดี? พี่รู้ได้ไงว่าเขาจะไม่คบกับฉัน? วันนี้ตอนเที่ยงเรายังไปกินข้าวด้วยกันอยู่เลย!”เมื่อเห็นอิเลียดื้อดึง ในใจของเยียนหวยก็รู้สึกไม่ได้ดั่งใจ เขาแสยะยิ้มออกมาทีหนึ่ง ก่อนจะเอ่ยว่า “พวกเธอไม่ได้ไปกินข้าวด้วยกันตามลำพัง แต่ฟู่ซือฝานอยู่ข้าง ๆ ใช่ไหม?”ในช่วงเวลาสำคัญแบบนี้ ฟู่เจิงจะมากินข้าวกับอิเลียตามลำพังได้ยังไง? นอกเสียจากเขาคิดจะเลิกกับเวินเหลียงจริง ๆ“...ใช่ ก็เขาเป็นลูกของพวกเรานี่” เมื่อเห็นว่าถูกเดาทางถูก อิเลียก็พูดอึ

  • สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง   บทที่ 944

    แต่หลังจากเดินตามแผนแล้วถึงได้พบว่า นี่มันไม่ใช่เรื่องเล็ก ๆ เลยถ้าพ่อแม่คุณลุงคุณป้ารู้ว่าเธอมีลูกนอกสมรสข้างนอก ต้องเข้ามาแทรก และไม่แน่ว่าจะพาตัวเธอกับลูกกลับไป“อิเลีย ผมเข้าใจนะครับคุณในฐานะแม่แท้ ๆ คุณอยากรีบกระชับความสัมพันธ์กับฝานฝาน แต่ก็อย่าตื่นตระหนกจนทำอะไรไม่ถูก โดยเฉพาะมักจะไปหาฝานฝานที่โรงเรียนอนุบาล แบบนี้จะส่งผลกระทบกับชีวิตของเธอได้นะครับ”“ฉันรู้แล้วค่ะ ต่อไปจะไม่ไปหาเขาที่โรงเรียนอนุบาลอีก ฉันเห็นว่าคุณกินน้อยมาก อาหารที่เหลือไม่ถูกปากหรือเปล่า?”ฟู่เจิง “...ก่อนมาผมกินมาบ้างแล้ว”หลังกินข้าวเที่ยงเสร็จ ฟู่ซือฝานรบเร้าขอกลับกับฟู่เจิงเธอล้วงกลยุทธ์ร้องไห้งอแงชักดิ้นชักงออยู่ที่พื้นของเด็กห้าขวบออกมาอย่างล้ำลึก ไม่มีเหตุผล ทว่าอิเลียฝืนเธอไม่ได้อิเลียทำได้เพียงกลับไปที่บ้านของเซี่ยเจิน“อิเลีย เธอกลับมาแล้วเหรอ?”เมื่อเห็นอลิซนั่งอยู่บนโซฟา อิเลียเดินมานั่งลง “เป็นยังไงบ้าง? ครั้งนี้เธอไปเมืองซีกับซีซาร์ ได้แสร้งทำเป็นเจอโดยบังเอิญ แล้วไปกินข้าวกับเขาอะไรหรือเปล่า?”อลิซเบะปาก “เปล่า”“ทำไมล่ะ? โอกาสดีขนาดนั้นทำไมเธอไม่คว้าเอาไว้?”“เขางานยุ่งมาก ฉันกล

  • สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง   บทที่ 943

    อิเลียจัดผมด้วยท่าทางราวกับไม่มีเจตนาอื่น หน้าตาเผยความตื่นเต้นออกมาดูท่าเธอจะเลือกวิธีถูกจริง ๆในตอนนี้เธอเพิ่งเข้าใกล้ฟู่ซือฝานไม่เท่าไร ท่าทีของฟู่เจิงเขาก็ผ่อนคลายลงเยอะแล้วผ่านไปยี่สิบนาที ฟู่เจิงก็ปรากฏตัวขึ้นในห้องรับรองนี่เป็นการเจอกันครั้งที่สองหลังจากวันนั้นเขานั่งลงข้าง ๆ ฟู่ซือฝาน พลางพยักหน้าให้อิเลียเบา ๆ “รบกวนแล้ว ไม่ถือสาที่ผมมาร่วมโต๊ะด้วยใช่ไหม?”“ไม่ถือสา นั่งเถอะค่ะ”สีหน้าของอิเลียเย็นชา ราวกับยังอยู่ต่อหน้าคุณหญิงและฟู่ชิงเยว่ครั้งก่อน เธอไม่ได้โกรธที่ฟู่เจิงปฏิเสธเธออย่างไร้ความปรานี“งานผมยุ่งมาก ยากที่จะใส่ใจคุณกับฝานฝานได้มากขนาดนั้น”“ฝานฝานเป็นลูกของฉัน นี่เป็นสิ่งที่สมควรอยู่แล้ว ฉันไม่รู้ว่าคุณจะมา ก็เลยสั่งอาหารไปสุ่ม ๆ เดี๋ยวอาหารมาเสิร์ฟคุณก็ดูแล้วกันว่าอยากจะสั่งเพิ่มไหม”“ผมไม่เลือกกิน” ฟู่เจิงตอบจากนั้นพนักงานก็เริ่มมาเสิร์ฟอาหารฟู่เจิงมองเนื้อแพะที่มาเสิร์ฟเต็มโต๊ะ เขาเงียบไปครู่หนึ่ง จากนั้นก้มหน้าไปมองฟู่ซือฝานฟู่ซือฝานก้มศีรษะน้อย ๆ อย่างกระวนกระวายอิเลียหยิบตะเกียบขึ้นมา “ไม่ต้องเกรงใจ กินเลยค่ะ”ฟู่เจิงลังเลอยู่ครู่หนึ่

  • สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง   บทที่ 942

    เจียงเฉิงเที่ยงวันศุกร์ อิเลียไปรับฟู่ซือฝานออกไปกินข้าวเที่ยงที่คฤหาสน์ย่านซิงเหอวานเธอฉีกยิ้มพลางพูดกับฟู่ซือฝานว่า “เมื่อวานแม่ว่าจะไปรับหนูที่โรงเรียนอนุบาล จู่ ๆ ก็นึกถึงคำพูดของหนูเมื่อครั้งก่อนได้ ก็เลยมาวันนี้ วันนี้ตอนบ่ายแม่จะพาหนูไปเล่นดี ๆ เป็นยังไงจ๊ะ?”ฟู่ซือฝานเอียงคอพลางครุ่นคิด “ตอนบ่ายหนูต้องทำการบ้าน แค่กินข้าวเที่ยงก็พอแล้วค่ะ”“ก็ได้ งั้นหนูคิดไว้หรือเปล่าว่าอยากกินอะไร?”“ไปร้านอาหารที่มีเมนูเนื้อแพะแนะนำแล้วกันค่ะ” ฟู่ซือฝานเอ่ยขึ้นด้วยทีท่าจริงจัง “วันนี้คุณลุงบอกว่าจะไปกินข้าวเที่ยงเป็นเพื่อนหนู ไม่รู้ว่าจะมาไหม”นัยน์ตาอิเลียวาบความปลื้มปีติออกมา “จริงเหรอ?”“เขาเคยบอกไว้แบบนี้ค่ะ คุณน้าคะ ที่คุณน้ารับหนูออกมา ไม่ใช่เป็นเพราะอยากกระชับความสัมพันธ์กับหนูสองต่อสองเหรอคะ? ทำไมถึงหวังให้คุณลุงมาด้วยล่ะคะ?”เจ้าตัวน้อยเอ่ยถามขึ้นด้วยใบหน้าจริงจัง“น้า...น้ามีเรื่องอยากพูดคุยกับพ่อของหนูน่ะ แล้วก็หวังว่าเราจะได้กินข้าวด้วยกันพร้อมหน้าพร้อมตากันทั้งครอบครัว” อิเลียรีบหาข้ออ้างทันทีเจ้าเด็กคนนี้ หูตาเฉียบแหลมจริง ๆ“อ้อ”“น้าจะหาร้านอาหารเนื้อแพะเดี๋ยวน

  • สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง   บทที่ 941

    “เรียกฉันทำไม?” เยี่ยนหวยมองเธอด้วยสีหน้าไร้เดียงสา“ตอนนี้มันฤดูร้อน”ผ่านฤดูใบไม้ผลิมาแล้ว“ฉันแค่นึกถึงวันนั้นที่ไปติวให้เธอแล้วเจอแม่เธอเข้าโดยบังเอิญ เธอคิดไปถึงไหน?” เยี่ยนหวยเลิกคิ้วถังซือซือชะงักไปมีครั้งหนึ่งตอนที่เธอติวอยู่ในบ้าน แล้วบังเอิญเจอแม่ของเธอเข้าจริง ๆ แต่นั่นมันเรื่องตอนเทอมที่สองเยี่ยนหวยต้องจงใจพูดถึงวันนั้นตอนเทอมแรกแน่ ๆ ให้เธอเข้าใจผิดถ้าเธอชี้ไปเลยว่าเยี่ยนหวยจำผิด ก็จะเข้าแผนของเยี่ยนหวย เหมือนว่าเธอยังไม่เคยลืมเรื่องในอดีต คิดถึงเรื่องราวเหล่านั้นของเธอกับเยี่ยนหวยอยู่ตลอด“ตอนนี้ไม่ใช่ฤดูร้อนเหรอ? นายคิดไปถึงไหนอีก?” เธอปัดตกเรื่องนี้ไปอย่างมั่นใจทันทีหลังพูดจบ เธอก็หมุนตัวเดินไปด้านหน้าต่อ “ไม่พูดแล้ว รีบไปร้านถัดไปเถอะ”อยู่ข้างนอกจนถึงสี่ทุ่ม ทั้งสองคนถึงกลับไปยังโรงแรมด้วยกันถังซือซืออยากเรียกรถกลับไปเอง ไม่อยากให้เยี่ยนหวยไปส่งเธอเยี่ยนหวยจึงเอ่ยไปตามตรงว่า “ฉันพักอยู่ที่โรงแรมเดียวกันกับเธอ”ถังซือซือ “...”นี่ไม่ใช่ครั้งแรกแล้วคราวก่อนตอนที่เวินเหลียงถ่ายรูปเยี่ยนหวยรูปแรกที่เมืองฟิลาเดลเฟีย เวินเหลียงก็ถามว่าช่วงนี้เยี่ยนหวย

  • สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง   บทที่ 940

    เมืองซีในฐานะเมืองใหญ่ของเจียงหนาน ประเภทของกินเล่นมีมากมาย ของกินเอกลักษณ์ที่ขึ้นชื่อไปทั่วประเทศอาทิ เต้าหู้เหม็น ไส้กรอกยักษ์ เส้นหมีเฝิ่น กุ้งเผ็ดเป็นต้นถังซือซือเคยมาเมืองซีตอนมาทำงานต่างถิ่นก่อนหน้านี้ เวลาค่อนข้างกระชั้นชิด จึงทำได้เพียงเดินช็อปปิงที่อื่น แต่เพิ่งเคยมาถนนคนเดินที่นี่เป็นครั้งแรกเธอซื้อไส้กรอกยักษ์สองชิ้นก่อน และแบ่งให้เยี่ยนหวยหนึ่งชิ้นกินไปได้เพียงครึ่งเดียว ถังซือซือก็หยุดอยู่ตรงหน้าร้านขายขนมฉือปา เธอกลืนน้ำลายแล้วถามขึ้นว่า “รู้ไหมคะว่าตรงไหนมีถังขยะบ้าง?”“ที่เหลือเธอไม่กินแล้วเหรอ?”“อืม”“ไม่อร่อย?”“ไม่ใช่ อร่อยมาก แต่ว่ายังมีของอร่อยอื่น ๆ อีกเยอะแยะ ฉันอยากเก็บท้องเอาไว้”เยี่ยนหวย “...”“เอามาให้ฉันก็ได้” เยี่ยนหวยรับไส้กรอกครึ่งชิ้นที่เหลืออยู่มาจากในมือของเธอ ก่อนจะเติมเข้าไปในท้องอย่างไม่มีภาระใด ๆถังซือซือซื้อขนมฉือปาแล้วเธอทำตัวอย่างกับโจร แต่ละร้านไม่ยอมปล่อยไปเลย ทว่าก็ชิมเพียงสองสามคำ ทั้งหมดที่เหลือก็โยนให้เยี่ยนหวยอย่างสบายใจเยี่ยนหวยเพลิดเพลินกับพฤติกรรมพรรค์นี้ ในใจเข้าใจได้ในทันที ราวกับกลับไปเมื่อเจ็ดปีก่อนหลังเรียนอย

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status