Share

บทที่ 8

Author: ธารดารา
เธอกลืนน้ำลายลงแรง ๆ ข่มความขมเฝื่อนในลำคอ “แต่ภาพลักษณ์ของฉู่ซืออี๋ไม่เข้ากับธีมผลิตภัณฑ์”

ฉู่ซืออี๋ทำงานอยู่เมืองนอกสไตล์โก้หรู

“นี่เป็นเรื่องของเธอ ไม่ใช่เรื่องของฉัน” ฟู่เจิงพูด “ฉันรู้ว่าเธอต้องมีวิธีแน่นอน แบรนด์แอมบาสเดอร์นี้สำคัญกับซืออี๋มาก ดังนั้นเธอต้องติดตามตั้งแต่ต้นจนจบ”

เวินเหลียงตัวชาไปหมด ผิวหน้าแข็งทื่อ ไม่รู้ว่าควรหัวเราะหรือร้องไห้ดี

ฟู่เจิงให้ความสำคัญกับความสามารถของเธอขนาดนี้ แต่กลับผลักรักแรกของเขามาให้ภรรยาตัวจริงอย่างเธอด้วยความโหดเหี้ยม

ฟู่เจิง คุณเห็นฉันเป็นตุ๊กตาดินปั้นจริง ๆ เหรอ เสียใจเจ็บปวดไม่เป็นใช่ไหม?

“ได้ ฉันจะพยายามสุดความสามารถแน่นอนค่ะ” ภายในลำคอของเวินเหลียงเหมือนมีเศษแก้วที่แตกระเนระนาดเกลื่อนพื้น แหบแห้งเต็มประดา ต้องใช้เรี่ยวแรงทั้งหมดในการเปล่งแต่ละคำ

……

ในห้องน้ำ

เวินเหลียงอาเจียนแห้งไม่หยุด กลับไม่มีอะไรออกมาเลย

เธอลูบท้องน้อยและปลอบลูกในท้อง

กระจกตรงหน้าสะท้อนภาพผู้หญิงคนหนึ่ง ซึ่งมีสีหน้าซีดขาว ขอบตาแดงระเรื่อ

เวินเหลียงวักน้ำเย็นล้างหน้าอย่างต่อเนื่อง

ไม่เป็นไร...

ไม่เป็นไร

ก็แค่ให้ฉู่ซืออี๋เป็นแบรนด์แอมบาสเดอร์เองไม่ใช่เหรอ?

ก็แค่ติดตามการถ่ายโฆษณาของฉู่ซืออี๋กับการเปิดตัวเองไม่ใช่เหรอ?

นี่คืออาชีพของเธอ เธอต้องทำได้แน่

เวินเหลียงมองตัวเองในกระจกและพยายามคลี่ยิ้มเล็กน้อย

เธอเคยรับปากพ่อไว้ว่า หลังจากเขาจากไป ไม่ว่าเจอเรื่องอะไรจะต้องเข้มแข็งต่อ

พอกลับถึงห้องทำงาน เวินเหลียงโทรศัพท์กลับไปหาผู้จัดการส่วนตัวหลินเยียนหรันเพื่อปลุกปลอบขออภัย แล้วมอบแบรนด์แอมบาสเดอร์น้ำหอมแบรนด์เล็ก ๆ อีกแบรนด์หนึ่งในมือให้หลินเยียนหรันแทน พร้อมรับปากว่าในอนาคตถ้ามีโฆษณาที่เหมาะสมจะพิจารณาหลินเยียนหรันเป็นคนแรก พี่ลี่จึงยอมเลิกราในที่สุด

หลังจากวางสายโทรศัพท์ เวินเหลียงเรียกผู้ช่วยให้เอาข้อมูลเชิงลึกของฉู่ซืออี๋เข้ามา และเปิดประชุมกับพนักงานในแผนก

หลังจากยุ่งงวดทั้งวันจึงกำหนดแผนงานมาสามตัวเลือกได้

เวินเหลียงให้ผู้ช่วยติดต่อผู้จัดการส่วนตัวของฉู่ซืออี๋อีกครั้งเพื่อนัดหมายหารือเรื่องแบรนด์แอมบาสเดอร์

เวินเหลียงพิงพนักเก้าอี้ นวดระหว่างคิ้ว พลางมองเอกสารข้างมืออย่างอ่อนล้า——หนังสือสัญญาหย่า

เธอพลิกอ่านคร่าว ๆ

ฟู่เจิงใจป้ำ ไม่ตระหนี่ถี่เหนียวกับค่าเลิกราสักนิด

บ้านเดี่ยวสองหลัง รถหรูสองคัน เงินหนึ่งร้อยล้านบาท

ใจกว้างเสียจริงนะ ประธานฟู่

เวินเหลียงยิ้มขมขื่นในใจ

เวินเหลียงรีบไปห้องประชุม ช่วงเวลาระหว่างนี้ หัวหน้าฝ่ายปฏิบัติการ ผู้จัดการผลิตภัณฑ์ หัวหน้าทีมออกแบบและคนอื่น ๆ ทยอยมาถึงตามลำดับแล้ว

พักหนึ่ง ยังไม่เห็นฉู่ซืออี๋และทีมงานมาเลย

เวินเหลียงพูดกับผู้ช่วย “ไปติดต่อผู้จัดการส่วนตัวของฉู่ซืออี๋ เร่งเร็ว ๆ หน่อย”

ไม่นานผู้ช่วยก็กลับมา “ผู้อำนวยการเวินคะ เร่งแล้วค่ะ พวกเขาบอกว่าจะถึงแล้ว”

รอครึ่งค่อนเช้า หัวหน้าฝ่ายปฏิบัติการและคนอื่น ๆ เริ่มไม่พอใจแล้ว

เวินเหลียงพูดด้วยใบหน้าที่หงุดหงิด “ผู้จัดการส่วนตัวของฉู่ซืออี๋เบอร์อะไร ส่งมาให้ฉัน”

ขณะผู้ช่วยกำลังจะตอบก็มีคนกลุ่มหนึ่งเดินเข้าประตูมา

“คุณฉู่ ประธานฟู่ คุณมาได้ยังไงคะ?” พนักงานรีบไปต้อนรับ

สองคนที่เดินนำหน้ามาก็คือฉู่ซืออี๋กับฟู่เจิง

เธออยู่ในชุดกระโปรงยาวสีเหลืองอ่อน คล้องแขนฟู่เจิงอย่างสนิทสนม

ส่วนฟู่เจิงอยู่ในชุดสูทสง่าทั้งตัว เป็นชุดที่เธอเลือกเอาไว้แล้ววางอยู่ปลายเตียงตอนเช้า

ทุกคนเห็นความสนิทสนมของทั้งสอง แลกเปลี่ยนสายตากันทีหนึ่ง พลันเข้าใจอะไรบางอย่าง

มีข่าวลือมานานแล้วว่าราชินีแห่งวงการภาพยนตร์ฉู่เป็นรักแรกของประธานฟู่ ดูท่าจะจริงแฮะ

เหมาะสมกันแท้ ๆ!

เวินเหลียงเจ็บแปลบในใจนิด ๆ ห้านิ้วกำแน่นแล้วเดินไปข้างหน้าด้วยใบหน้าสงบ “ประธานฟู่ คุณฉู่ ในเมื่อมาแล้วก็รีบเริ่มกันเถอะค่ะ”

ฟู่เจิงบอกว่าหลังจากหย่าแล้วจะยังคงเห็นเธอเป็นน้องสาว

แต่เวินเหลียงรู้ดี คนที่เคยรักด้วยใจจริงจะเป็นเพื่อนกันไม่ได้อีกเด็ดขาด

ดูเขากับฉู่ซืออี๋รักซึ้งหวานแหวว เธอคงทำไม่ได้

พอหย่าแล้ว เธอมีแต่จะไปให้ไกล

ฉู่ซืออี๋เห็นเวินเหลียงก็ดึงมือเธอมาแบบเซอร์ไพรส์เล็กน้อย “อาเหลียง เธอก็อยู่ด้วยเหรอ!”

เวินเหลียงหลุบตามองมือของฉู่ซืออี๋แวบหนึ่ง ก่อนจะดึงกลับอย่างแนบเนียนแล้วพยักหน้าเล็กน้อย

ฉู่ซืออี๋คล้ายยังไม่สังเกตเห็น “ไม่เจอกันสามปี เธอเหินห่างกับฉันจังเลย ฉันยังจำได้นะ ตอนนั้นเธอเรียนมหาลัยยังเรียกฉันว่าพี่สะใภ้รองอยู่เลย”

ทุกคนกลับไม่ประหลาดใจ

หัวหน้าเวินเป็นน้องสาวบุญธรรมของประธานฟู่ ราชินีวงการภาพยนตร์ฉู่ดูจะสนิมกับเธอมาก คาดว่างานมงคลของประธานฟู่คงใกล้เข้ามาแล้ว

เวินเหลียงรู้มาตลอด เธอสู้ฉู่ซืออี๋ไม่ได้
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Comments (4)
goodnovel comment avatar
Pu Pu Siriwannawat
สนุกดีค่ะ กำลังมัน
goodnovel comment avatar
Jiraporn
หย่ากับมันให้จบๆไปเลยเวินเหลียงให้มันครองรักกับเมียเก่ามันไปเถอะลูก
goodnovel comment avatar
Hasanee Samee
สงสารนางเอกมาก
VIEW ALL COMMENTS

Latest chapter

  • สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง   บทที่ 945

    อิเลียลุกขึ้นพรวด พลางมองเยี่ยนหวยอย่างเหลือเชื่อ“ถ้าเธอยังเห็นฉันเป็นพี่ชายของเธออยู่ ก็เชื่อฟังฉัน แล้วกลับไปเมืองฟิลาเดลเฟียพรุ่งนี้ซะ!” เยี่ยนหวยนั่งตัวตรงพลางเงยหน้ามองเธออยู่บนโซฟา“ฉันไม่กลับ!” อิเลียเดือดดาลจนแค่นเสียงฮึออกมาทีหนึ่ง ก่อนจะกลับไปนั่งตรงมุมโซฟา “อยากกลับพี่ก็กลับไปเองซะเลยสิ!”“ฟู่เจิงไม่ใช่คนดี ต่อให้ระหว่างพวกเธอมีลูกด้วยกัน เขาก็ไม่มีทางคบกับเธอ”ก่อนหน้านี้ฟู่เจิงเคยมีเรื่องอื้อฉาวว่ามีชู้ ตอนนี้ก็มีอดีตภรรยาที่มีความสัมพันธ์คลุมเครือมาอีกคน ขอให้เป็นผู้ใหญ่ที่รักลูกสาว ก็จะไม่มีวันเลือกเขาทั้งนั้น“พี่รู้ได้ยังไงว่าเขาไม่ใช่คนดี? พี่รู้ได้ไงว่าเขาจะไม่คบกับฉัน? วันนี้ตอนเที่ยงเรายังไปกินข้าวด้วยกันอยู่เลย!”เมื่อเห็นอิเลียดื้อดึง ในใจของเยียนหวยก็รู้สึกไม่ได้ดั่งใจ เขาแสยะยิ้มออกมาทีหนึ่ง ก่อนจะเอ่ยว่า “พวกเธอไม่ได้ไปกินข้าวด้วยกันตามลำพัง แต่ฟู่ซือฝานอยู่ข้าง ๆ ใช่ไหม?”ในช่วงเวลาสำคัญแบบนี้ ฟู่เจิงจะมากินข้าวกับอิเลียตามลำพังได้ยังไง? นอกเสียจากเขาคิดจะเลิกกับเวินเหลียงจริง ๆ“...ใช่ ก็เขาเป็นลูกของพวกเรานี่” เมื่อเห็นว่าถูกเดาทางถูก อิเลียก็พูดอึ

  • สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง   บทที่ 944

    แต่หลังจากเดินตามแผนแล้วถึงได้พบว่า นี่มันไม่ใช่เรื่องเล็ก ๆ เลยถ้าพ่อแม่คุณลุงคุณป้ารู้ว่าเธอมีลูกนอกสมรสข้างนอก ต้องเข้ามาแทรก และไม่แน่ว่าจะพาตัวเธอกับลูกกลับไป“อิเลีย ผมเข้าใจนะครับคุณในฐานะแม่แท้ ๆ คุณอยากรีบกระชับความสัมพันธ์กับฝานฝาน แต่ก็อย่าตื่นตระหนกจนทำอะไรไม่ถูก โดยเฉพาะมักจะไปหาฝานฝานที่โรงเรียนอนุบาล แบบนี้จะส่งผลกระทบกับชีวิตของเธอได้นะครับ”“ฉันรู้แล้วค่ะ ต่อไปจะไม่ไปหาเขาที่โรงเรียนอนุบาลอีก ฉันเห็นว่าคุณกินน้อยมาก อาหารที่เหลือไม่ถูกปากหรือเปล่า?”ฟู่เจิง “...ก่อนมาผมกินมาบ้างแล้ว”หลังกินข้าวเที่ยงเสร็จ ฟู่ซือฝานรบเร้าขอกลับกับฟู่เจิงเธอล้วงกลยุทธ์ร้องไห้งอแงชักดิ้นชักงออยู่ที่พื้นของเด็กห้าขวบออกมาอย่างล้ำลึก ไม่มีเหตุผล ทว่าอิเลียฝืนเธอไม่ได้อิเลียทำได้เพียงกลับไปที่บ้านของเซี่ยเจิน“อิเลีย เธอกลับมาแล้วเหรอ?”เมื่อเห็นอลิซนั่งอยู่บนโซฟา อิเลียเดินมานั่งลง “เป็นยังไงบ้าง? ครั้งนี้เธอไปเมืองซีกับซีซาร์ ได้แสร้งทำเป็นเจอโดยบังเอิญ แล้วไปกินข้าวกับเขาอะไรหรือเปล่า?”อลิซเบะปาก “เปล่า”“ทำไมล่ะ? โอกาสดีขนาดนั้นทำไมเธอไม่คว้าเอาไว้?”“เขางานยุ่งมาก ฉันกล

  • สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง   บทที่ 943

    อิเลียจัดผมด้วยท่าทางราวกับไม่มีเจตนาอื่น หน้าตาเผยความตื่นเต้นออกมาดูท่าเธอจะเลือกวิธีถูกจริง ๆในตอนนี้เธอเพิ่งเข้าใกล้ฟู่ซือฝานไม่เท่าไร ท่าทีของฟู่เจิงเขาก็ผ่อนคลายลงเยอะแล้วผ่านไปยี่สิบนาที ฟู่เจิงก็ปรากฏตัวขึ้นในห้องรับรองนี่เป็นการเจอกันครั้งที่สองหลังจากวันนั้นเขานั่งลงข้าง ๆ ฟู่ซือฝาน พลางพยักหน้าให้อิเลียเบา ๆ “รบกวนแล้ว ไม่ถือสาที่ผมมาร่วมโต๊ะด้วยใช่ไหม?”“ไม่ถือสา นั่งเถอะค่ะ”สีหน้าของอิเลียเย็นชา ราวกับยังอยู่ต่อหน้าคุณหญิงและฟู่ชิงเยว่ครั้งก่อน เธอไม่ได้โกรธที่ฟู่เจิงปฏิเสธเธออย่างไร้ความปรานี“งานผมยุ่งมาก ยากที่จะใส่ใจคุณกับฝานฝานได้มากขนาดนั้น”“ฝานฝานเป็นลูกของฉัน นี่เป็นสิ่งที่สมควรอยู่แล้ว ฉันไม่รู้ว่าคุณจะมา ก็เลยสั่งอาหารไปสุ่ม ๆ เดี๋ยวอาหารมาเสิร์ฟคุณก็ดูแล้วกันว่าอยากจะสั่งเพิ่มไหม”“ผมไม่เลือกกิน” ฟู่เจิงตอบจากนั้นพนักงานก็เริ่มมาเสิร์ฟอาหารฟู่เจิงมองเนื้อแพะที่มาเสิร์ฟเต็มโต๊ะ เขาเงียบไปครู่หนึ่ง จากนั้นก้มหน้าไปมองฟู่ซือฝานฟู่ซือฝานก้มศีรษะน้อย ๆ อย่างกระวนกระวายอิเลียหยิบตะเกียบขึ้นมา “ไม่ต้องเกรงใจ กินเลยค่ะ”ฟู่เจิงลังเลอยู่ครู่หนึ่

  • สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง   บทที่ 942

    เจียงเฉิงเที่ยงวันศุกร์ อิเลียไปรับฟู่ซือฝานออกไปกินข้าวเที่ยงที่คฤหาสน์ย่านซิงเหอวานเธอฉีกยิ้มพลางพูดกับฟู่ซือฝานว่า “เมื่อวานแม่ว่าจะไปรับหนูที่โรงเรียนอนุบาล จู่ ๆ ก็นึกถึงคำพูดของหนูเมื่อครั้งก่อนได้ ก็เลยมาวันนี้ วันนี้ตอนบ่ายแม่จะพาหนูไปเล่นดี ๆ เป็นยังไงจ๊ะ?”ฟู่ซือฝานเอียงคอพลางครุ่นคิด “ตอนบ่ายหนูต้องทำการบ้าน แค่กินข้าวเที่ยงก็พอแล้วค่ะ”“ก็ได้ งั้นหนูคิดไว้หรือเปล่าว่าอยากกินอะไร?”“ไปร้านอาหารที่มีเมนูเนื้อแพะแนะนำแล้วกันค่ะ” ฟู่ซือฝานเอ่ยขึ้นด้วยทีท่าจริงจัง “วันนี้คุณลุงบอกว่าจะไปกินข้าวเที่ยงเป็นเพื่อนหนู ไม่รู้ว่าจะมาไหม”นัยน์ตาอิเลียวาบความปลื้มปีติออกมา “จริงเหรอ?”“เขาเคยบอกไว้แบบนี้ค่ะ คุณน้าคะ ที่คุณน้ารับหนูออกมา ไม่ใช่เป็นเพราะอยากกระชับความสัมพันธ์กับหนูสองต่อสองเหรอคะ? ทำไมถึงหวังให้คุณลุงมาด้วยล่ะคะ?”เจ้าตัวน้อยเอ่ยถามขึ้นด้วยใบหน้าจริงจัง“น้า...น้ามีเรื่องอยากพูดคุยกับพ่อของหนูน่ะ แล้วก็หวังว่าเราจะได้กินข้าวด้วยกันพร้อมหน้าพร้อมตากันทั้งครอบครัว” อิเลียรีบหาข้ออ้างทันทีเจ้าเด็กคนนี้ หูตาเฉียบแหลมจริง ๆ“อ้อ”“น้าจะหาร้านอาหารเนื้อแพะเดี๋ยวน

  • สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง   บทที่ 941

    “เรียกฉันทำไม?” เยี่ยนหวยมองเธอด้วยสีหน้าไร้เดียงสา“ตอนนี้มันฤดูร้อน”ผ่านฤดูใบไม้ผลิมาแล้ว“ฉันแค่นึกถึงวันนั้นที่ไปติวให้เธอแล้วเจอแม่เธอเข้าโดยบังเอิญ เธอคิดไปถึงไหน?” เยี่ยนหวยเลิกคิ้วถังซือซือชะงักไปมีครั้งหนึ่งตอนที่เธอติวอยู่ในบ้าน แล้วบังเอิญเจอแม่ของเธอเข้าจริง ๆ แต่นั่นมันเรื่องตอนเทอมที่สองเยี่ยนหวยต้องจงใจพูดถึงวันนั้นตอนเทอมแรกแน่ ๆ ให้เธอเข้าใจผิดถ้าเธอชี้ไปเลยว่าเยี่ยนหวยจำผิด ก็จะเข้าแผนของเยี่ยนหวย เหมือนว่าเธอยังไม่เคยลืมเรื่องในอดีต คิดถึงเรื่องราวเหล่านั้นของเธอกับเยี่ยนหวยอยู่ตลอด“ตอนนี้ไม่ใช่ฤดูร้อนเหรอ? นายคิดไปถึงไหนอีก?” เธอปัดตกเรื่องนี้ไปอย่างมั่นใจทันทีหลังพูดจบ เธอก็หมุนตัวเดินไปด้านหน้าต่อ “ไม่พูดแล้ว รีบไปร้านถัดไปเถอะ”อยู่ข้างนอกจนถึงสี่ทุ่ม ทั้งสองคนถึงกลับไปยังโรงแรมด้วยกันถังซือซืออยากเรียกรถกลับไปเอง ไม่อยากให้เยี่ยนหวยไปส่งเธอเยี่ยนหวยจึงเอ่ยไปตามตรงว่า “ฉันพักอยู่ที่โรงแรมเดียวกันกับเธอ”ถังซือซือ “...”นี่ไม่ใช่ครั้งแรกแล้วคราวก่อนตอนที่เวินเหลียงถ่ายรูปเยี่ยนหวยรูปแรกที่เมืองฟิลาเดลเฟีย เวินเหลียงก็ถามว่าช่วงนี้เยี่ยนหวย

  • สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง   บทที่ 940

    เมืองซีในฐานะเมืองใหญ่ของเจียงหนาน ประเภทของกินเล่นมีมากมาย ของกินเอกลักษณ์ที่ขึ้นชื่อไปทั่วประเทศอาทิ เต้าหู้เหม็น ไส้กรอกยักษ์ เส้นหมีเฝิ่น กุ้งเผ็ดเป็นต้นถังซือซือเคยมาเมืองซีตอนมาทำงานต่างถิ่นก่อนหน้านี้ เวลาค่อนข้างกระชั้นชิด จึงทำได้เพียงเดินช็อปปิงที่อื่น แต่เพิ่งเคยมาถนนคนเดินที่นี่เป็นครั้งแรกเธอซื้อไส้กรอกยักษ์สองชิ้นก่อน และแบ่งให้เยี่ยนหวยหนึ่งชิ้นกินไปได้เพียงครึ่งเดียว ถังซือซือก็หยุดอยู่ตรงหน้าร้านขายขนมฉือปา เธอกลืนน้ำลายแล้วถามขึ้นว่า “รู้ไหมคะว่าตรงไหนมีถังขยะบ้าง?”“ที่เหลือเธอไม่กินแล้วเหรอ?”“อืม”“ไม่อร่อย?”“ไม่ใช่ อร่อยมาก แต่ว่ายังมีของอร่อยอื่น ๆ อีกเยอะแยะ ฉันอยากเก็บท้องเอาไว้”เยี่ยนหวย “...”“เอามาให้ฉันก็ได้” เยี่ยนหวยรับไส้กรอกครึ่งชิ้นที่เหลืออยู่มาจากในมือของเธอ ก่อนจะเติมเข้าไปในท้องอย่างไม่มีภาระใด ๆถังซือซือซื้อขนมฉือปาแล้วเธอทำตัวอย่างกับโจร แต่ละร้านไม่ยอมปล่อยไปเลย ทว่าก็ชิมเพียงสองสามคำ ทั้งหมดที่เหลือก็โยนให้เยี่ยนหวยอย่างสบายใจเยี่ยนหวยเพลิดเพลินกับพฤติกรรมพรรค์นี้ ในใจเข้าใจได้ในทันที ราวกับกลับไปเมื่อเจ็ดปีก่อนหลังเรียนอย

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status