แชร์

บทที่ 8

ผู้เขียน: ธารดารา
เธอกลืนน้ำลายลงแรง ๆ ข่มความขมเฝื่อนในลำคอ “แต่ภาพลักษณ์ของฉู่ซืออี๋ไม่เข้ากับธีมผลิตภัณฑ์”

ฉู่ซืออี๋ทำงานอยู่เมืองนอกสไตล์โก้หรู

“นี่เป็นเรื่องของเธอ ไม่ใช่เรื่องของฉัน” ฟู่เจิงพูด “ฉันรู้ว่าเธอต้องมีวิธีแน่นอน แบรนด์แอมบาสเดอร์นี้สำคัญกับซืออี๋มาก ดังนั้นเธอต้องติดตามตั้งแต่ต้นจนจบ”

เวินเหลียงตัวชาไปหมด ผิวหน้าแข็งทื่อ ไม่รู้ว่าควรหัวเราะหรือร้องไห้ดี

ฟู่เจิงให้ความสำคัญกับความสามารถของเธอขนาดนี้ แต่กลับผลักรักแรกของเขามาให้ภรรยาตัวจริงอย่างเธอด้วยความโหดเหี้ยม

ฟู่เจิง คุณเห็นฉันเป็นตุ๊กตาดินปั้นจริง ๆ เหรอ เสียใจเจ็บปวดไม่เป็นใช่ไหม?

“ได้ ฉันจะพยายามสุดความสามารถแน่นอนค่ะ” ภายในลำคอของเวินเหลียงเหมือนมีเศษแก้วที่แตกระเนระนาดเกลื่อนพื้น แหบแห้งเต็มประดา ต้องใช้เรี่ยวแรงทั้งหมดในการเปล่งแต่ละคำ

……

ในห้องน้ำ

เวินเหลียงอาเจียนแห้งไม่หยุด กลับไม่มีอะไรออกมาเลย

เธอลูบท้องน้อยและปลอบลูกในท้อง

กระจกตรงหน้าสะท้อนภาพผู้หญิงคนหนึ่ง ซึ่งมีสีหน้าซีดขาว ขอบตาแดงระเรื่อ

เวินเหลียงวักน้ำเย็นล้างหน้าอย่างต่อเนื่อง

ไม่เป็นไร...

ไม่เป็นไร

ก็แค่ให้ฉู่ซืออี๋เป็นแบรนด์แอมบาสเดอร์เองไม่ใช่เหรอ?

ก็แค่ติดตามการถ่ายโฆษณาของฉู่ซืออี๋กับการเปิดตัวเองไม่ใช่เหรอ?

นี่คืออาชีพของเธอ เธอต้องทำได้แน่

เวินเหลียงมองตัวเองในกระจกและพยายามคลี่ยิ้มเล็กน้อย

เธอเคยรับปากพ่อไว้ว่า หลังจากเขาจากไป ไม่ว่าเจอเรื่องอะไรจะต้องเข้มแข็งต่อ

พอกลับถึงห้องทำงาน เวินเหลียงโทรศัพท์กลับไปหาผู้จัดการส่วนตัวหลินเยียนหรันเพื่อปลุกปลอบขออภัย แล้วมอบแบรนด์แอมบาสเดอร์น้ำหอมแบรนด์เล็ก ๆ อีกแบรนด์หนึ่งในมือให้หลินเยียนหรันแทน พร้อมรับปากว่าในอนาคตถ้ามีโฆษณาที่เหมาะสมจะพิจารณาหลินเยียนหรันเป็นคนแรก พี่ลี่จึงยอมเลิกราในที่สุด

หลังจากวางสายโทรศัพท์ เวินเหลียงเรียกผู้ช่วยให้เอาข้อมูลเชิงลึกของฉู่ซืออี๋เข้ามา และเปิดประชุมกับพนักงานในแผนก

หลังจากยุ่งงวดทั้งวันจึงกำหนดแผนงานมาสามตัวเลือกได้

เวินเหลียงให้ผู้ช่วยติดต่อผู้จัดการส่วนตัวของฉู่ซืออี๋อีกครั้งเพื่อนัดหมายหารือเรื่องแบรนด์แอมบาสเดอร์

เวินเหลียงพิงพนักเก้าอี้ นวดระหว่างคิ้ว พลางมองเอกสารข้างมืออย่างอ่อนล้า——หนังสือสัญญาหย่า

เธอพลิกอ่านคร่าว ๆ

ฟู่เจิงใจป้ำ ไม่ตระหนี่ถี่เหนียวกับค่าเลิกราสักนิด

บ้านเดี่ยวสองหลัง รถหรูสองคัน เงินหนึ่งร้อยล้านบาท

ใจกว้างเสียจริงนะ ประธานฟู่

เวินเหลียงยิ้มขมขื่นในใจ

เวินเหลียงรีบไปห้องประชุม ช่วงเวลาระหว่างนี้ หัวหน้าฝ่ายปฏิบัติการ ผู้จัดการผลิตภัณฑ์ หัวหน้าทีมออกแบบและคนอื่น ๆ ทยอยมาถึงตามลำดับแล้ว

พักหนึ่ง ยังไม่เห็นฉู่ซืออี๋และทีมงานมาเลย

เวินเหลียงพูดกับผู้ช่วย “ไปติดต่อผู้จัดการส่วนตัวของฉู่ซืออี๋ เร่งเร็ว ๆ หน่อย”

ไม่นานผู้ช่วยก็กลับมา “ผู้อำนวยการเวินคะ เร่งแล้วค่ะ พวกเขาบอกว่าจะถึงแล้ว”

รอครึ่งค่อนเช้า หัวหน้าฝ่ายปฏิบัติการและคนอื่น ๆ เริ่มไม่พอใจแล้ว

เวินเหลียงพูดด้วยใบหน้าที่หงุดหงิด “ผู้จัดการส่วนตัวของฉู่ซืออี๋เบอร์อะไร ส่งมาให้ฉัน”

ขณะผู้ช่วยกำลังจะตอบก็มีคนกลุ่มหนึ่งเดินเข้าประตูมา

“คุณฉู่ ประธานฟู่ คุณมาได้ยังไงคะ?” พนักงานรีบไปต้อนรับ

สองคนที่เดินนำหน้ามาก็คือฉู่ซืออี๋กับฟู่เจิง

เธออยู่ในชุดกระโปรงยาวสีเหลืองอ่อน คล้องแขนฟู่เจิงอย่างสนิทสนม

ส่วนฟู่เจิงอยู่ในชุดสูทสง่าทั้งตัว เป็นชุดที่เธอเลือกเอาไว้แล้ววางอยู่ปลายเตียงตอนเช้า

ทุกคนเห็นความสนิทสนมของทั้งสอง แลกเปลี่ยนสายตากันทีหนึ่ง พลันเข้าใจอะไรบางอย่าง

มีข่าวลือมานานแล้วว่าราชินีแห่งวงการภาพยนตร์ฉู่เป็นรักแรกของประธานฟู่ ดูท่าจะจริงแฮะ

เหมาะสมกันแท้ ๆ!

เวินเหลียงเจ็บแปลบในใจนิด ๆ ห้านิ้วกำแน่นแล้วเดินไปข้างหน้าด้วยใบหน้าสงบ “ประธานฟู่ คุณฉู่ ในเมื่อมาแล้วก็รีบเริ่มกันเถอะค่ะ”

ฟู่เจิงบอกว่าหลังจากหย่าแล้วจะยังคงเห็นเธอเป็นน้องสาว

แต่เวินเหลียงรู้ดี คนที่เคยรักด้วยใจจริงจะเป็นเพื่อนกันไม่ได้อีกเด็ดขาด

ดูเขากับฉู่ซืออี๋รักซึ้งหวานแหวว เธอคงทำไม่ได้

พอหย่าแล้ว เธอมีแต่จะไปให้ไกล

ฉู่ซืออี๋เห็นเวินเหลียงก็ดึงมือเธอมาแบบเซอร์ไพรส์เล็กน้อย “อาเหลียง เธอก็อยู่ด้วยเหรอ!”

เวินเหลียงหลุบตามองมือของฉู่ซืออี๋แวบหนึ่ง ก่อนจะดึงกลับอย่างแนบเนียนแล้วพยักหน้าเล็กน้อย

ฉู่ซืออี๋คล้ายยังไม่สังเกตเห็น “ไม่เจอกันสามปี เธอเหินห่างกับฉันจังเลย ฉันยังจำได้นะ ตอนนั้นเธอเรียนมหาลัยยังเรียกฉันว่าพี่สะใภ้รองอยู่เลย”

ทุกคนกลับไม่ประหลาดใจ

หัวหน้าเวินเป็นน้องสาวบุญธรรมของประธานฟู่ ราชินีวงการภาพยนตร์ฉู่ดูจะสนิมกับเธอมาก คาดว่างานมงคลของประธานฟู่คงใกล้เข้ามาแล้ว

เวินเหลียงรู้มาตลอด เธอสู้ฉู่ซืออี๋ไม่ได้
อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป
ความคิดเห็น (4)
goodnovel comment avatar
Pu Pu Siriwannawat
สนุกดีค่ะ กำลังมัน
goodnovel comment avatar
Jiraporn
หย่ากับมันให้จบๆไปเลยเวินเหลียงให้มันครองรักกับเมียเก่ามันไปเถอะลูก
goodnovel comment avatar
Hasanee Samee
สงสารนางเอกมาก
ดูความคิดเห็นทั้งหมด

บทล่าสุด

  • สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง   บทที่ 945

    อิเลียลุกขึ้นพรวด พลางมองเยี่ยนหวยอย่างเหลือเชื่อ“ถ้าเธอยังเห็นฉันเป็นพี่ชายของเธออยู่ ก็เชื่อฟังฉัน แล้วกลับไปเมืองฟิลาเดลเฟียพรุ่งนี้ซะ!” เยี่ยนหวยนั่งตัวตรงพลางเงยหน้ามองเธออยู่บนโซฟา“ฉันไม่กลับ!” อิเลียเดือดดาลจนแค่นเสียงฮึออกมาทีหนึ่ง ก่อนจะกลับไปนั่งตรงมุมโซฟา “อยากกลับพี่ก็กลับไปเองซะเลยสิ!”“ฟู่เจิงไม่ใช่คนดี ต่อให้ระหว่างพวกเธอมีลูกด้วยกัน เขาก็ไม่มีทางคบกับเธอ”ก่อนหน้านี้ฟู่เจิงเคยมีเรื่องอื้อฉาวว่ามีชู้ ตอนนี้ก็มีอดีตภรรยาที่มีความสัมพันธ์คลุมเครือมาอีกคน ขอให้เป็นผู้ใหญ่ที่รักลูกสาว ก็จะไม่มีวันเลือกเขาทั้งนั้น“พี่รู้ได้ยังไงว่าเขาไม่ใช่คนดี? พี่รู้ได้ไงว่าเขาจะไม่คบกับฉัน? วันนี้ตอนเที่ยงเรายังไปกินข้าวด้วยกันอยู่เลย!”เมื่อเห็นอิเลียดื้อดึง ในใจของเยียนหวยก็รู้สึกไม่ได้ดั่งใจ เขาแสยะยิ้มออกมาทีหนึ่ง ก่อนจะเอ่ยว่า “พวกเธอไม่ได้ไปกินข้าวด้วยกันตามลำพัง แต่ฟู่ซือฝานอยู่ข้าง ๆ ใช่ไหม?”ในช่วงเวลาสำคัญแบบนี้ ฟู่เจิงจะมากินข้าวกับอิเลียตามลำพังได้ยังไง? นอกเสียจากเขาคิดจะเลิกกับเวินเหลียงจริง ๆ“...ใช่ ก็เขาเป็นลูกของพวกเรานี่” เมื่อเห็นว่าถูกเดาทางถูก อิเลียก็พูดอึ

  • สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง   บทที่ 944

    แต่หลังจากเดินตามแผนแล้วถึงได้พบว่า นี่มันไม่ใช่เรื่องเล็ก ๆ เลยถ้าพ่อแม่คุณลุงคุณป้ารู้ว่าเธอมีลูกนอกสมรสข้างนอก ต้องเข้ามาแทรก และไม่แน่ว่าจะพาตัวเธอกับลูกกลับไป“อิเลีย ผมเข้าใจนะครับคุณในฐานะแม่แท้ ๆ คุณอยากรีบกระชับความสัมพันธ์กับฝานฝาน แต่ก็อย่าตื่นตระหนกจนทำอะไรไม่ถูก โดยเฉพาะมักจะไปหาฝานฝานที่โรงเรียนอนุบาล แบบนี้จะส่งผลกระทบกับชีวิตของเธอได้นะครับ”“ฉันรู้แล้วค่ะ ต่อไปจะไม่ไปหาเขาที่โรงเรียนอนุบาลอีก ฉันเห็นว่าคุณกินน้อยมาก อาหารที่เหลือไม่ถูกปากหรือเปล่า?”ฟู่เจิง “...ก่อนมาผมกินมาบ้างแล้ว”หลังกินข้าวเที่ยงเสร็จ ฟู่ซือฝานรบเร้าขอกลับกับฟู่เจิงเธอล้วงกลยุทธ์ร้องไห้งอแงชักดิ้นชักงออยู่ที่พื้นของเด็กห้าขวบออกมาอย่างล้ำลึก ไม่มีเหตุผล ทว่าอิเลียฝืนเธอไม่ได้อิเลียทำได้เพียงกลับไปที่บ้านของเซี่ยเจิน“อิเลีย เธอกลับมาแล้วเหรอ?”เมื่อเห็นอลิซนั่งอยู่บนโซฟา อิเลียเดินมานั่งลง “เป็นยังไงบ้าง? ครั้งนี้เธอไปเมืองซีกับซีซาร์ ได้แสร้งทำเป็นเจอโดยบังเอิญ แล้วไปกินข้าวกับเขาอะไรหรือเปล่า?”อลิซเบะปาก “เปล่า”“ทำไมล่ะ? โอกาสดีขนาดนั้นทำไมเธอไม่คว้าเอาไว้?”“เขางานยุ่งมาก ฉันกล

  • สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง   บทที่ 943

    อิเลียจัดผมด้วยท่าทางราวกับไม่มีเจตนาอื่น หน้าตาเผยความตื่นเต้นออกมาดูท่าเธอจะเลือกวิธีถูกจริง ๆในตอนนี้เธอเพิ่งเข้าใกล้ฟู่ซือฝานไม่เท่าไร ท่าทีของฟู่เจิงเขาก็ผ่อนคลายลงเยอะแล้วผ่านไปยี่สิบนาที ฟู่เจิงก็ปรากฏตัวขึ้นในห้องรับรองนี่เป็นการเจอกันครั้งที่สองหลังจากวันนั้นเขานั่งลงข้าง ๆ ฟู่ซือฝาน พลางพยักหน้าให้อิเลียเบา ๆ “รบกวนแล้ว ไม่ถือสาที่ผมมาร่วมโต๊ะด้วยใช่ไหม?”“ไม่ถือสา นั่งเถอะค่ะ”สีหน้าของอิเลียเย็นชา ราวกับยังอยู่ต่อหน้าคุณหญิงและฟู่ชิงเยว่ครั้งก่อน เธอไม่ได้โกรธที่ฟู่เจิงปฏิเสธเธออย่างไร้ความปรานี“งานผมยุ่งมาก ยากที่จะใส่ใจคุณกับฝานฝานได้มากขนาดนั้น”“ฝานฝานเป็นลูกของฉัน นี่เป็นสิ่งที่สมควรอยู่แล้ว ฉันไม่รู้ว่าคุณจะมา ก็เลยสั่งอาหารไปสุ่ม ๆ เดี๋ยวอาหารมาเสิร์ฟคุณก็ดูแล้วกันว่าอยากจะสั่งเพิ่มไหม”“ผมไม่เลือกกิน” ฟู่เจิงตอบจากนั้นพนักงานก็เริ่มมาเสิร์ฟอาหารฟู่เจิงมองเนื้อแพะที่มาเสิร์ฟเต็มโต๊ะ เขาเงียบไปครู่หนึ่ง จากนั้นก้มหน้าไปมองฟู่ซือฝานฟู่ซือฝานก้มศีรษะน้อย ๆ อย่างกระวนกระวายอิเลียหยิบตะเกียบขึ้นมา “ไม่ต้องเกรงใจ กินเลยค่ะ”ฟู่เจิงลังเลอยู่ครู่หนึ่

  • สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง   บทที่ 942

    เจียงเฉิงเที่ยงวันศุกร์ อิเลียไปรับฟู่ซือฝานออกไปกินข้าวเที่ยงที่คฤหาสน์ย่านซิงเหอวานเธอฉีกยิ้มพลางพูดกับฟู่ซือฝานว่า “เมื่อวานแม่ว่าจะไปรับหนูที่โรงเรียนอนุบาล จู่ ๆ ก็นึกถึงคำพูดของหนูเมื่อครั้งก่อนได้ ก็เลยมาวันนี้ วันนี้ตอนบ่ายแม่จะพาหนูไปเล่นดี ๆ เป็นยังไงจ๊ะ?”ฟู่ซือฝานเอียงคอพลางครุ่นคิด “ตอนบ่ายหนูต้องทำการบ้าน แค่กินข้าวเที่ยงก็พอแล้วค่ะ”“ก็ได้ งั้นหนูคิดไว้หรือเปล่าว่าอยากกินอะไร?”“ไปร้านอาหารที่มีเมนูเนื้อแพะแนะนำแล้วกันค่ะ” ฟู่ซือฝานเอ่ยขึ้นด้วยทีท่าจริงจัง “วันนี้คุณลุงบอกว่าจะไปกินข้าวเที่ยงเป็นเพื่อนหนู ไม่รู้ว่าจะมาไหม”นัยน์ตาอิเลียวาบความปลื้มปีติออกมา “จริงเหรอ?”“เขาเคยบอกไว้แบบนี้ค่ะ คุณน้าคะ ที่คุณน้ารับหนูออกมา ไม่ใช่เป็นเพราะอยากกระชับความสัมพันธ์กับหนูสองต่อสองเหรอคะ? ทำไมถึงหวังให้คุณลุงมาด้วยล่ะคะ?”เจ้าตัวน้อยเอ่ยถามขึ้นด้วยใบหน้าจริงจัง“น้า...น้ามีเรื่องอยากพูดคุยกับพ่อของหนูน่ะ แล้วก็หวังว่าเราจะได้กินข้าวด้วยกันพร้อมหน้าพร้อมตากันทั้งครอบครัว” อิเลียรีบหาข้ออ้างทันทีเจ้าเด็กคนนี้ หูตาเฉียบแหลมจริง ๆ“อ้อ”“น้าจะหาร้านอาหารเนื้อแพะเดี๋ยวน

  • สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง   บทที่ 941

    “เรียกฉันทำไม?” เยี่ยนหวยมองเธอด้วยสีหน้าไร้เดียงสา“ตอนนี้มันฤดูร้อน”ผ่านฤดูใบไม้ผลิมาแล้ว“ฉันแค่นึกถึงวันนั้นที่ไปติวให้เธอแล้วเจอแม่เธอเข้าโดยบังเอิญ เธอคิดไปถึงไหน?” เยี่ยนหวยเลิกคิ้วถังซือซือชะงักไปมีครั้งหนึ่งตอนที่เธอติวอยู่ในบ้าน แล้วบังเอิญเจอแม่ของเธอเข้าจริง ๆ แต่นั่นมันเรื่องตอนเทอมที่สองเยี่ยนหวยต้องจงใจพูดถึงวันนั้นตอนเทอมแรกแน่ ๆ ให้เธอเข้าใจผิดถ้าเธอชี้ไปเลยว่าเยี่ยนหวยจำผิด ก็จะเข้าแผนของเยี่ยนหวย เหมือนว่าเธอยังไม่เคยลืมเรื่องในอดีต คิดถึงเรื่องราวเหล่านั้นของเธอกับเยี่ยนหวยอยู่ตลอด“ตอนนี้ไม่ใช่ฤดูร้อนเหรอ? นายคิดไปถึงไหนอีก?” เธอปัดตกเรื่องนี้ไปอย่างมั่นใจทันทีหลังพูดจบ เธอก็หมุนตัวเดินไปด้านหน้าต่อ “ไม่พูดแล้ว รีบไปร้านถัดไปเถอะ”อยู่ข้างนอกจนถึงสี่ทุ่ม ทั้งสองคนถึงกลับไปยังโรงแรมด้วยกันถังซือซืออยากเรียกรถกลับไปเอง ไม่อยากให้เยี่ยนหวยไปส่งเธอเยี่ยนหวยจึงเอ่ยไปตามตรงว่า “ฉันพักอยู่ที่โรงแรมเดียวกันกับเธอ”ถังซือซือ “...”นี่ไม่ใช่ครั้งแรกแล้วคราวก่อนตอนที่เวินเหลียงถ่ายรูปเยี่ยนหวยรูปแรกที่เมืองฟิลาเดลเฟีย เวินเหลียงก็ถามว่าช่วงนี้เยี่ยนหวย

  • สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง   บทที่ 940

    เมืองซีในฐานะเมืองใหญ่ของเจียงหนาน ประเภทของกินเล่นมีมากมาย ของกินเอกลักษณ์ที่ขึ้นชื่อไปทั่วประเทศอาทิ เต้าหู้เหม็น ไส้กรอกยักษ์ เส้นหมีเฝิ่น กุ้งเผ็ดเป็นต้นถังซือซือเคยมาเมืองซีตอนมาทำงานต่างถิ่นก่อนหน้านี้ เวลาค่อนข้างกระชั้นชิด จึงทำได้เพียงเดินช็อปปิงที่อื่น แต่เพิ่งเคยมาถนนคนเดินที่นี่เป็นครั้งแรกเธอซื้อไส้กรอกยักษ์สองชิ้นก่อน และแบ่งให้เยี่ยนหวยหนึ่งชิ้นกินไปได้เพียงครึ่งเดียว ถังซือซือก็หยุดอยู่ตรงหน้าร้านขายขนมฉือปา เธอกลืนน้ำลายแล้วถามขึ้นว่า “รู้ไหมคะว่าตรงไหนมีถังขยะบ้าง?”“ที่เหลือเธอไม่กินแล้วเหรอ?”“อืม”“ไม่อร่อย?”“ไม่ใช่ อร่อยมาก แต่ว่ายังมีของอร่อยอื่น ๆ อีกเยอะแยะ ฉันอยากเก็บท้องเอาไว้”เยี่ยนหวย “...”“เอามาให้ฉันก็ได้” เยี่ยนหวยรับไส้กรอกครึ่งชิ้นที่เหลืออยู่มาจากในมือของเธอ ก่อนจะเติมเข้าไปในท้องอย่างไม่มีภาระใด ๆถังซือซือซื้อขนมฉือปาแล้วเธอทำตัวอย่างกับโจร แต่ละร้านไม่ยอมปล่อยไปเลย ทว่าก็ชิมเพียงสองสามคำ ทั้งหมดที่เหลือก็โยนให้เยี่ยนหวยอย่างสบายใจเยี่ยนหวยเพลิดเพลินกับพฤติกรรมพรรค์นี้ ในใจเข้าใจได้ในทันที ราวกับกลับไปเมื่อเจ็ดปีก่อนหลังเรียนอย

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status