/ โรแมนติก / สัปปะดลวิมนรัก (ซีรีส์ชุดสัปปชญานน) / ตอนที่ 16 ไม่ต้องอายที่จะคราง (NC) 📌📌📌🔥🔞

공유

ตอนที่ 16 ไม่ต้องอายที่จะคราง (NC) 📌📌📌🔥🔞

last update 최신 업데이트: 2025-07-19 23:11:44

"อ๊ะ..."

มือบางคว้าหมับไปที่มือข้างนั้นก่อนที่เขาจะบังอาจรุกล้ำความเป็นส่วนตัวของเธอมากไปกว่านี้

คนตัวเล็กส่ายหน้าช้า ๆ ในขณะที่ยังนอนแผ่หลาอยู่บนเตียงขนาดห้าฟุต

คนตัวโตจับกดเธอจมฟูกตั้งแต่ก่อนหน้านี้ในสภาพเปลือยล่อนจ้อนจนไม่มีอะไรปกปิดสายตาคนตรงหน้าแม้เพียงนิดเดียว

ตัวของเธอเต็มไปด้วยน้ำลายของคนหื่นแทบครึ่งตัว...

วิมลลักษณ์ไม่ได้ต้องการให้เองตกอยู่ในสภาพแบบนี้ หากก็ฝืนความต้องการที่เขากำลังปรนเปรอให้ได้ยากเย็นเหลือเกิน

"ไม่ใช้มือก็ได้" รับปากออกไปเป็นมั่นเป็นเหมาะ หากการกระทำต่อมากลับทำให้คนที่อยู่ใต้ร่างหนักใจมากขึ้นกว่าเดิม

ลิ้นหนาอ่อนนุ่มก้มเลียน้ำหวานแทบทุกซอกทุกมุมจากปากทางรักของคนตรงหน้าโดยที่เจ้าของเรือนร่างยังไม่ทันได้ตั้งตัว

"คุณ...ยะ...อย่าทำแบบนั้น"

คนถูกห้ามสนใจฟังเสียที่ไหน มีหูก็ทำเหมือนไม่มี เรียกง่าย ๆ ว่ากำลังทำหูทวนลมอยู่นั่นล่ะ ธราดลรับรู้ได้ถึงความฉ่ำจนเยิ้มของคนตรงหน้ายามที่บิดเร้าไปมาด้วยความกระสับกระส่าย

ไหนจะเสียงหวานล้ำปานน้ำผึ้งเดือนห้าที่แสนกระเส่ายามร้องห้ามเขาอยู่เมื่อครู่...ยิ่งปลุกความเป็นตัวตนของเขาให้แข็งโด่มากกว่าเดิม

ร่างสูงยอมผละออกมาจากเนินอ
이 책을 계속 무료로 읽어보세요.
QR 코드를 스캔하여 앱을 다운로드하세요
잠긴 챕터

최신 챕터

  • สัปปะดลวิมนรัก (ซีรีส์ชุดสัปปชญานน)   ตอนที่ 19 คนตามเมีย

    "มนขอบคุณคุณเกรซนะคะสำหรับชุดที่ซื้อมาฝาก"คนตรงหน้ายกมือไหว้ขอบคุณอีกครั้งหลังจากที่ทั้งสามทานอาหารเสร็จเรียบร้อย ณิชารีย์ก็รบเร้าให้พี่ชายมาเลี้ยงกาแฟตอนเช้าต่อ ไม่วายอานิสงส์นั้นกลับถูกเผื่อแผ่มาถึงวิมลลักษณ์ด้วย...หญิงสาวไม่ค่อยถนัดดื่มกาแฟ หากขอรับเป็นชาเขียวเย็นหวานน้อยสักแก้ว ก่อนจะถือโอกาสขอบคุณคนตรงหน้าอีกครั้ง"เกรซเหรอ?" หญิงสาวร่างระหงในชุดเดรสสีน้ำเงินผ้าฝ้ายหันหน้าไปทางพี่ชายประหนึ่งว่ากำลังงงกับประโยคเมื่อครู่ หากพอเห็นสีหน้าลำบากใจของคนตรงหน้าก็พอจะเดาได้ว่าคงอาศัยเอาชื่อเธอไปแอบอ้าง ร้ายไม่เบาพี่ชายของเธอ"ไม่เป็นไรเลย จริง ๆ เกรซมีชุดที่เตรียมไว้ให้มนเยอะแยะเลยนะ มีน้ำหอมมาฝากจากฝรั่งเศสด้วย เอาไว้วันเกิดพี่ดล...เกรซจะแวะเอาไปให้เราวันนั้นเลยแล้วกัน""เอ่อคือ...มนว่าจะขอตัวก่อนน่ะค่ะ พอดีมนมี..."หากไม่ทันจะพูดได้จบประโยคดีก็ดูเหมือนว่าคนที่ถูกพูดถึงเมื่อครู่จะอายุยืนอย่างที่โบราณว่าเอาไว้ไม่มีผิด ร่างสูงใหญ่กำยำดูกระหืดกระหอบราวกับกำลังตามหาคนหายอย่างไรอย่างนั้น "พี่ดล!...ไปไงมาไงคะเนี่ย ไม่เจอตั้งนาน...หล่อเป๊ะกว่าเดิมอีกนะคะ"เสียงกระเซ้าเย้าแหย่จากน้องสาวเพื่

  • สัปปะดลวิมนรัก (ซีรีส์ชุดสัปปชญานน)   ตอนที่ 18 นางในฝัน

    แสงแดดตอนสายเริ่มร้อนจัดจนเหงื่อเม็ดเล็กผุดขึ้นตามไรผม วิมลลักษณ์นั่งอยู่บนเบาะไม้แข็ง ๆ ของรถสองแถวที่วิ่งตะลุยฝุ่นแดง ๆ ออกจากไร่ เสียงเครื่องยนต์ครางต่ำ ๆ คล้ายจะกล่อมเธอให้หลับ แต่ใจกลับเต้นไม่เป็นจังหวะมือบางกุมกระเป๋าสะพายแน่น สายตาเหม่อมองวิวสองข้างทางที่คุ้นตา ทุ่งข้าวโพดที่ไหวตามลม ต้นยางพาราเรียงตัวเป็นแถว และบ้านไม้เก่า ๆ ที่ขับผ่านไปทีละหลังอย่างชินตา นาน ๆ จะออกมาสักครั้งหนึ่ง หากครั้งนี้เธอกลับอยากซึมซับทุกความทรงจำนั้นเอาไว้...ตั้งใจจะไม่กลับไปที่ไร่แห่งนั้นอีก แม้ว่าก่อนหน้านี้แม่ของเธอจะขอร้องว่าให้เธอรออยู่ที่นี่ก็เถอะ เธอขอไปรอท่านที่อื่นก็แล้วกัน...หากความโชคดีมาไวกว่าที่คิด เธอและแม่คงมีโอกาสได้พบกันเร็วขึ้นวิมลลักษณ์ไม่นึกโทษในสิ่งที่เขาทำกับเธอทั้งหมด เพราะเธอเองก็ให้ความร่วมมือเขาเป็นอย่างดี...ต่อให้ตั้งท่าจะปฏิเสธในคราแรก หากท้ายที่สุดเธอก็ยอมตามใจคำร้องขอของคนตัวโตที่เอาแต่ใจทุกครั้งไป ถือได้ว่าชดใช้ในสิ่งที่แม่ของเธอทำไว้กับเขาก็แล้วกัน ความจริงต่อจากนี้คงต้องฟังจากปากของแม่เอง...ไม่ว่าผลสุดท้ายเรื่องราวจะจบลงอย่างไร เธอและเขาก็ไม่มีทางบรรจบกันได้อยู่

  • สัปปะดลวิมนรัก (ซีรีส์ชุดสัปปชญานน)   ตอนที่ 17 ยังมีแรงลุกอีกเหรอ?📌🔥

    แสงแดดอ่อน ๆ ส่องลอดผ้าม่านเข้ามาภายในห้องนอนรับแขกภายใต้เตียงกว้างห้าฟุตที่เขาใช้หลับนอนกับคนตัวเล็กข้างกาย อันที่จริงก็ไม่ได้ใช้หลับนอนสักเท่าไหร่หรอกสำหรับค่ำคืนที่ผ่านมา...เพราะกว่าจะได้หลับได้นอนจริง ๆ ก็ปาเข้าไปเกือบตีห้าของเช้าวันใหม่ ร่างบางทำให้เขาโหยหาจวนเจียนจะเข้าใกล้คำว่าคลั่ง หรือเสพติดกลิ่นของเธออย่างไรอย่างนั้น ผู้หญิงเพียงคนเดียวที่มีอิทธิพลมากพอที่จะทำให้เขาไม่สามารถร่วมรักกับผู้หญิงคนไหนได้อีก ในขณะที่มีภาพของเธอมาทับซ้อนตามหลอกหลอนตลอดเวลา ปากที่พร่ำบอกออกไปว่าเกลียดเธอนักเกลียดเธอหนา...คงมีเพียงแค่เขาคนเดียวที่รับรู้ว่ามันไม่เคยจริง ทุกอย่างเป็นเพียงป้อมปราการที่เขาสร้างขึ้นมาในวันที่รับรู้ว่าแม่ของเธอเป็นฆาตกร...แม้ยากจะทำใจยอมรับในคราแรก...หากนั่นเป็นสิ่งเดียวที่จะทำให้เขาสามารถสลัดเธอออกไปได้ในความคิด แต่พอได้อยู่ใกล้ ได้แอบเฝ้ามองดูเธออยู่ห่าง ๆ อย่างไม่ยอมให้คลาดสายตา...เขากลับไม่สามารถเกลียดเธอได้อย่างที่ตั้งใจจะเกลียดสักนิดเดียวคนตัวโตขมวดคิ้วนิดหน่อยก่อนจะลืมตาขึ้นช้า ๆ มือใหญ่ควานไปยังข้างกาย...แต่พบเพียงความว่างเปล่าที่ไร้ตัวตนในเวลานี้ธราดลกะพริ

  • สัปปะดลวิมนรัก (ซีรีส์ชุดสัปปชญานน)   ตอนที่ 16 ไม่ต้องอายที่จะคราง (NC) 📌📌📌🔥🔞

    "อ๊ะ..."มือบางคว้าหมับไปที่มือข้างนั้นก่อนที่เขาจะบังอาจรุกล้ำความเป็นส่วนตัวของเธอมากไปกว่านี้คนตัวเล็กส่ายหน้าช้า ๆ ในขณะที่ยังนอนแผ่หลาอยู่บนเตียงขนาดห้าฟุต คนตัวโตจับกดเธอจมฟูกตั้งแต่ก่อนหน้านี้ในสภาพเปลือยล่อนจ้อนจนไม่มีอะไรปกปิดสายตาคนตรงหน้าแม้เพียงนิดเดียว ตัวของเธอเต็มไปด้วยน้ำลายของคนหื่นแทบครึ่งตัว...วิมลลักษณ์ไม่ได้ต้องการให้เองตกอยู่ในสภาพแบบนี้ หากก็ฝืนความต้องการที่เขากำลังปรนเปรอให้ได้ยากเย็นเหลือเกิน "ไม่ใช้มือก็ได้" รับปากออกไปเป็นมั่นเป็นเหมาะ หากการกระทำต่อมากลับทำให้คนที่อยู่ใต้ร่างหนักใจมากขึ้นกว่าเดิม ลิ้นหนาอ่อนนุ่มก้มเลียน้ำหวานแทบทุกซอกทุกมุมจากปากทางรักของคนตรงหน้าโดยที่เจ้าของเรือนร่างยังไม่ทันได้ตั้งตัว"คุณ...ยะ...อย่าทำแบบนั้น"คนถูกห้ามสนใจฟังเสียที่ไหน มีหูก็ทำเหมือนไม่มี เรียกง่าย ๆ ว่ากำลังทำหูทวนลมอยู่นั่นล่ะ ธราดลรับรู้ได้ถึงความฉ่ำจนเยิ้มของคนตรงหน้ายามที่บิดเร้าไปมาด้วยความกระสับกระส่าย ไหนจะเสียงหวานล้ำปานน้ำผึ้งเดือนห้าที่แสนกระเส่ายามร้องห้ามเขาอยู่เมื่อครู่...ยิ่งปลุกความเป็นตัวตนของเขาให้แข็งโด่มากกว่าเดิม ร่างสูงยอมผละออกมาจากเนินอ

  • สัปปะดลวิมนรัก (ซีรีส์ชุดสัปปชญานน)   ตอนที่ 15 แค่อยากพิสูจน์ (NC)📌📌📌🔥🔞

    ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก! เสียงเคาะประตูหน้าห้องทำเอาคนที่เพิ่งจะได้งีบหลับก่อนหน้านี้ไปเพียงครู่ถึงกับสะดุ้งด้วยความตกใจ “เปิดประตูให้ฉันหน่อย...” เสียงทุ้มที่ปกติมั่นคง กลับฟังดูพร่าและสั่นเล็กน้อยอย่างคนเมา มีเพียงเสียงลมหายใจแรง ๆ กับเสียงที่บ่นเธออู่หน้าประตูราวกับเขากำลังจะพังประตูถ้าเธอไม่ยอมเปิดมันออกมา คนตัวเล็กที่สวมใส่เพียงเสื้อยืดสีขาวโนบราพร้อมกับกางเกงขาสั้นยืนนิ่งอยู่ข้างประตูไม่พร้อมที่จะคุยกับเจ้าของบ้านในเวลาเกือบตีหนึ่งเช่นนี้ ทั้งที่เป็นเวลาพักผ่อนแล้วแท้ ๆ ทำไมเขาถึงได้ไร้มารยาทและเอาแต่ใจขนาดนี้กันนะ วิมลลักษณ์เอาหูแนบไปที่ประตูก่อนจะสังเกตได้ว่าข้างนอกเริ่มเงียบสนิท “ฉันรู้ว่าเธอตื่นอยู่…” เขาเคาะประตูอีกครั้ง คราวนี้หนักมือกว่าเดิมเล็กน้อย แต่ไม่ถึงกับรุนแรง “มนเปิดประตูให้ฉันหน่อย” เสียงเขาเบาลง...ทุ้มนุ่มอย่างคนเหนื่อยมากกว่าเมาเสียอีก เธอลอบมองผ่านช่องใต้ประตู เห็นเงาสูงของเขาเอนไปพิงกรอบประตูอย่างหมดแรง เงียบไปพักใหญ่ ก่อนจะได้ยินเสียงฝ่ามือลูบหน้าผากตัวเองแล้วพึมพำอะไรเบา ๆ จับใจความได้ไม่ถนัดนัก “ฉันแค่อยากพิสูจน์อะไรบางอย่าง” เธอหลับตาแน่น ฝ่ามือวา

  • สัปปะดลวิมนรัก (ซีรีส์ชุดสัปปชญานน)   ตอนที่ 14 ฉันอาจกลับดึกหรืออาจไม่กลับ📌

    องุ่น...เป็นยังไงบ้าง พี่ขอโทษนะที่เป็นต้นเหตุทำให้องุ่นกับน้าเยาว์ต้องเป็นแบบนั้น"เสียงหวานเอ่ยออกไปอย่างขอโทษขอโพยสาวน้อยวัยสิบสี่ผ่านทางโทรศัพท์จนปลายสายนึกแปลกใจว่าเพราะอะไรเธอจึงโทษตัวเอง ทั้งที่ไม่เกี่ยวกับวิมลลักษณ์เสียหน่อย"หนูกับแม่รีบกลับไปเก็บผ้า แม่เลยขับรถเร็วไปหน่อยจ้าพี่มน ไม่ได้เกี่ยวกับพี่มนซะหน่อย...อย่าโทษตัวเองเลยน่า""ขอบคุณที่ดูแลพี่...แถมยังซักผ้าให้พี่อีก แล้วองุ่นกับน้าเยาว์ออกจากโรง'บาลวันไหน พี่จะได้ไปเยี่ยมบ้าง"วิมลลักษณ์เปิดลำโพง ๆ พร้อมกับลงมือทำอาหารไปด้วย เธอไม่รู้ว่าเขาชอบกินอะไรเป็นพิเศษ...หากเป็นเมื่อก่อนก็มีแต่แม่ของเธอที่ทำหน้าที่นี้เป็นหลัก วิมลลักษณ์เป็นลูกมือช่วยแม่บ้างเล็กน้อย แต่ทุกทีที่เห็นคนตัวโต...เธอก็มักจะปั่นจักรยานเผ่นแน่บกลับบ้านทุกครั้งไป เธอกลัวนัยน์ตาคมดุ ๆ คู่นั้น ปัจจุบันนี้ก็ยังไม่ได้นึกชอบสักนิดเดียว "นี่ก็กำลังเก็บของเตรียมจะกลับแล้วจ้ะพี่มน แล้วนี่พี่มนทำอะไรอยู่...เหนื่อยไหม?"เอ่ยถามออกไปเพราะรู้ดีว่าพี่สาวของเธอคงไม่เหลือใครให้พูดคุยในช่วงนี้...แต่ดูเหมือนเสียงปลายสายจะเงียบไปครู่หนึ่ง"ไม่เหนื่อยหรอก องุ่นกับน้าเยาว

더보기
좋은 소설을 무료로 찾아 읽어보세요
GoodNovel 앱에서 수많은 인기 소설을 무료로 즐기세요! 마음에 드는 책을 다운로드하고, 언제 어디서나 편하게 읽을 수 있습니다
앱에서 책을 무료로 읽어보세요
앱에서 읽으려면 QR 코드를 스캔하세요.
DMCA.com Protection Status