/ วัยรุ่น / สัมผัสร้ายนายวิศวะ / สัมผัสร้ายนายวิศวะ EP.7 คนแรกที่กล้าปฏิเสธ

공유

สัมผัสร้ายนายวิศวะ EP.7 คนแรกที่กล้าปฏิเสธ

작가: Kim Nayeol
last update 최신 업데이트: 2025-08-05 09:36:52

ด้านณดาหลังจากที่ดีเอ็มถอนจูบออกจากเธอแล้วนั้น ใบหน้าสวยจ้องมองคนนิสัยไม่ดีมาอย่างเอาเรื่อง ฝ่ามือเล็กยกขึ้นมาหวังจะตบหน้าหล่อๆ ของเขา แต่ดีเอ็มกับไหวตัวทัน

!! หมับ !! มือหนาจับเข้าที่ข้อมือเล็กทั้งสองจ้องมองกันอย่างไม่มีใครยอมใคร

"ทำไม...ฉันยอมเสียตังให้เธอเป็นหมื่น จูบนิดจูบหน่อยไม่ได้หรือไง" เสียงเข้มเอ่ยออกมาอย่างไม่น่าฟัง จริงอยู่ว่าเธอเอาตังเขามา แต่นั้นมันก็แลกกับค่าเสียหายของเธอไหม

"ถึงฉันจะเอาตังนาย เพื่อแลกกับแฟนนายทำแว่นฉันแตก นายก็ไม่มีสิทธิ์มาลวนลามฉันแบบนี้" ณดาเอ่ยเสียงแข็งออกมา อย่างไม่มีท่าทีจะยอมเขา

"ทำไม...คิดว่าฉันอยากจูบเธอมากนักเหรอ สวยกว่าเธอ ฉันจ่ายไม่ถึงหมื่นเลยด้วยซ้ำ" คำพูดอันดูถูกและร้ายกาจหลุดออกจากปากหยักหนาของเขา ณดาที่ได้ยินเช่นนั่นใบหน้าสวยถึงกับหน้าเหวอ

"จูบห่วยแตกแบบเธอ หมื่นหนึ่งฉันยังรู้สึกเสียดาย" ดีเอ็มยังลอยหน้าลอยตาว่าให้กับเธอไม่หยุด ด้านณดาเกิดมาฉันไม่เคยพบเคยเจอผู้ชายที่ดีแต่หน้าตา แต่นิสัยเสียเท่ากับนายนี่มาก่อน

"งั้นเหรอ" ใบหน้าสวยหวานได้แต่ผุดรอยยิ้มร้ายขึ้นมา

!! ตึก !! รองเท้าส้นสูงห้านิ้วกระทืบลงที่เท้าของดีเอ็มด้วยความแรงและกดน้ำหนักตัวลง

!! โอ้ย...ยัยบ้า นี้เธอ!! ดีเอ็มถึงกับลั่นออกมาด้วยความเจ็บที่โดนณดานั้นกระทืบเท้าเข้าอย่างจัง

"อย่าว่าแต่จูบฉันห่วยเลย นายเองก็เป็นผู้ชายที่จูบฉันได้ห่วยมากเหมือนกัน" ณดาเอ่ยจบร่างบางก็เดินอย่างเชิดหน้าหนีเขาออกไป

ด้านดีเอ็มจะเดินตามณดาออกไปก็ไม่ทันเสียแล้ว ร่างสูงได้แต่ก้มลงดูที่เท้าของตน

"เจ็บชิบหาย"

" ฝากไว้ก่อนเถอะ ยัยตัวแสบ" ดีเอ็มได้แต่เอ่ยคาดโทษเธอตามหลัง

ด้านณดาหลังจากที่ร่างบางเดินหนีดีเอ็มออกมาจนกระทั่งถึงด้านหน้าของคลับแล้วนั้น ให้ตายเถอะนี้มันวันอะไรของฉันถึงได้ซวยซ้ำแล้วซ้ำเล่าแบบนี้กัน ร่างบางมองไปยังบริเวณหน้าคลับ ยังถือว่าโชคดีที่ออกมาไม่เจอกับพี่เมศ แต่ฉันว่าการที่พี่เมศเจอฉันที่นี่ไม่นานพ่อก็ต้องทราบเรื่อง ฉันจะทำยังไงต่อดี ก่อนที่จะคิดอะไรไปมากกว่านี้นั้นรถแท็กซี่ก็วิ่งมาพอดี ฉันจึงเลือกที่จะกลับคอนโดไปตั้งหลักก่อน ส่วนยัยมินนี่ฉันค่อยโทรบอกกับเพื่อนละกัน

ด้านดีเอ็มหลังจากที่ร่างสูงโดนณดาเหยียบเข้าที่เท้าด้วยความแรงนั้น ให้ตายเถอะเท้าผม ร่างสูงถึงกับเดินลากเท้าที่เจ็บนั้นกลับเข้ามานั่งที่โต๊ะเช่นเดิมที่มีเจมส์และดีเทลนั่งอยู่

"หึ...พวกกูคิดว่ามึงจะไม่กลับมาแล้วซะอีก เป็นไงได้คนสวยของกูกี่ยกวะ" ดีเทลที่เห็นว่าดีเอ็มออกไปกับสาวสวยถึงกับเอ่ยถามเพื่อนด้วยสีหน้ามีลุ้น เพราะดีเทลนั้นรู้ดีว่าของสวยๆงามๆ แบบนี้ดีเอ็มไม่เคยปล่อยหลุดมือไม่ ห้องน้ำ ก็ชั้นบนของคลับ

"กี่ยกห่าไร แค่จูบนิดจูบหน่อย แม่งกระทืบเท้ากูเป็นไอ้เป๋ อย่างที่พวกมึงเห็นนี้แหละ..." ดีเอ็มเอ่ยกับทั้งสองหนุ่มด้วยน้ำเสียงและสีหน้าไม่สบอารมณ์นัก

ด้านเจมส์ที่นั่งกระดกแก้วบรั่นดีในมือได้ยินเช่นนั้นถึงกับแทบสำลัก

"เชี่ย...ปกติคนอย่างมึงไม่เคยปล่อยให้สาวหลุดมือไปได้นิ หรือว่าเดี๋ยวนี้แม่งอ่อน" เจมส์เอ่ยพร้อมกับยกยิ้มให้กับดีเอ็ม

"อ่อนห่าไร ยัยนั่นร้ายกว่าที่พวกมึงคิดไว้อีก กูแค่จูบ แต่นี้เล่นกูถึงกับเจ็บเนื้อเจ็บ ตัวเกิดมาไม่เคยเจอใครร้ายเท่ายัยนี้มาก่อน" ดีเอ็มเอ่ยกับเจมส์และดีเทลมาอย่างหัวเสียสุดๆ ทั้งสองหนุ่มถึงกับกลั้นขำ

"เสือที่ไหนปล่อยให้เหยื่อหลุดมือไปได้ แบบนี้อย่าเป็นเสือเลย เป็นหมาเถอะครับ" ดีเทลว่าให้กับดีเอ็ม

"เหอะ มึงดีกว่ากูตายแหละ เชี่ยเทล ฟัค ยู ไอ้เพื่อนเวร เรื่องด่ากูนี้ไว้ใจมึงเถอะ สัสเทล" ดีเอ็มเอ่ยให้กับเพื่อน แม่งน่าอายชิบหาย นับว่ายัยนี้เป็นผู้หญิงคนแรกที่เธอกล้าปฏิเสธผม ถามว่าเธอสวยไหม สวยครับ ยิ่งสวยๆ หยิ่งๆ เล่นตัวยากๆ แบบนี้แม่ง ผมยิ่งอยากได้ รับรองเจอครั้งหน้าไม่มีปล่อยให้หลุดมือแน่นอน ผมมันพวกล่าแต้มที่ไม่คิดจะจริงใจกับใคร เห็นแบบนี้ก็ไม่เคยขืนใจใครเหมือนไอ้เจมส์นะครับ ส่วนมากสาวๆ ที่นอนกับผมมีแต่สมยอมและอยากได้ผม

ด้านณดาหลังจากที่ร่างบางกลับมาถึงคอนโดแล้วนั้น ร่างบางเหลือบมองนาฬิกาที่หัวเตียงนอนให้ตายเถอะ อีกไม่กี่นาทีก็จะเป็นเวลาตีสาม เอาจริงการที่ฉันเห็นพี่เมศวันนี้เรื่องที่กลัวถูกคุณพ่อจับไปหมั้นหมายนั้น ฉันถึงกับข่มตานอนไม่หลับ บวกกับเรื่องที่จูบกับนายดีเอ็มบ้านั้น ขณะที่ฉันพยายามที่จะหลับตาลงแต่จู่ๆ ใบหน้าอันหล่อเหลาของนายนั้นก็ลอยเข้ามาในหัวฉัน

"นี้มันเป็นเวรกรรมอะไรของฉัน ก็แค่เสียจูบแรกให้กับผู้ชายห่วยแตกแบบนั้นไป แล้วฉันจะคิดมากให้ปวดหัว ปวดเส้นประสาททำไมกันเนี้ย" ร่างบางได้แต่ครุ่นคิดภายในใจ จนกระทั่งผ่านไปนานนับชั่วโมงในที่สุดฉันก็ข่มตาหลับไป

3 วันต่อมา

@มหาลัย B

ด้านณดาและวันนี้หลังจากที่มีเรียนในช่วงเช้าเสร็จฉันก็ว่าง ตอนบ่ายวันนี้ฉันต้องเข้าไปทำงานที่โรงแรมขณะที่ทั้งสามสาวกำลังเดินออกจากห้องเรียนนั้น

"ณดาให้ตายเถอะ ฉันพึ่งสังเกต พอเธอแต่งตัว ดีๆ ไม่มีเม็ดไฝใหญ่ๆ ที่หน้าเธอแบบนี้แล้ว เธอสวยมากเลยนะ นี้ถ้าเธออยู่ปี 1 ฉันส่งเธอลงประกวดดาวได้เลยนะเนี้ย" ใบเฟิร์นเพื่อนร่วมคลาสเรียนนั่นเอ่ยกับฉันมา เพราะที่เอ่ยมาแบบนี้ไม่แปลกหรอกฉันเปลี่ยนมาเป็นตัวฉันคนเดิมได้สามวันแล้ว

ในเมื่อคุณพ่อท่านทราบเรื่องที่ฉันกลับมาอยู่ที่ไทย ฉันเองก็ไม่จำเป็นต้องปลอมตัวอีกต่อไป ท่านเพียงแค่บอกให้ฉันกลับบ้าน แต่ในเมื่อพี่ราเมศอยู่ที่บ้านหลังนั้น เรื่องอะไรฉันจะยอมกลับไปง่ายๆ ละ ส่วนเรื่องตังฉันก็ไม่ได้ขอคุณพ่อ เรื่องกับคนที่บ้านพอฉันเล่าให้ยัยมินนี่ฟัง ยัยมินนี่รู้สึกผิดกับฉันมากที่นางลากฉันไปที่คลับ ถ้ายัยมินนี่ไม่ลากฉันไป คืนนั้นคงยังไม่เจอกับพี่ราเมศ แต่ฉันก็ไม่ได้โทษเพื่อนหรอกนะ ไม่ว่าจะช้าหรือเร็วยังไงพ่อฉันก็ต้องทราบเรื่องอยู่ดี แต่อย่างน้อยตอนนี้ฉันก็ไม่ต้องปลอมตัวแล้วเท่านั้นเอง

ร่างบางที่ได้ยินเพื่อนร่วมห้องเอ่ยชมเช่นนั้น ใบหน้าสวยหวานได้แต่ยิ้มบางๆ กลับไป

"ใช่...พอแต่งแบบนี้แล้ว เธอดูสวยและมีเสน่ห์มักมาก เมื่อวานเด็กปีสองที่เล่นบาสอยู่สนาม มองเธอไม่หยุดเลย รุ่นพี่ปี 4 ห้อง 1 ก็ถามนะว่าห้องเรามีเด็กใหม่เหรอ ฉันเลยโกหกไปว่า ใช่" ปูเป้เพื่อนร่วมห้องอีกคนเอ่ยกับฉันมา

"ฉันไม่ได้สวยขนาดนั้นหรอก พวกเธอก็ชมฉันเกินไป อีกนิดตัวลอยแล้ว" ณดาเอ่ยพร้อมกับยิ้มแก้เขินให้กับพวกเขา

"...น้อยๆ หน่อยก็ได้ยะ คนสวยยังไงถึงไม่มีแฟน" มินนี่เอ่ยมาอย่างแกล้งๆ พอฉันโดนคนอื่นชมต่อหน้า ยัยมินนี่ก็จ้องแต่จะหาแฟนให้กับฉัน ลูกนักธุรกิจคนโน้นที ลูกนักการเมืองคนนั้นที แต่นั้นใช่ว่าฉันจะสนใจใคร

"ที่ไม่มีเพราะฉันไม่เอาใครยะ" ฉันเอ่ยกับยัยมินนี่ขณะที่พวกเรากำลังเดินไปยังโรงอาหาร แต่วันนี้ดูท่าแล้วโรงอาหารในคณะคนค่อนข้างเยอะ

"แกฉันว่าวันนี้คนเยอะ พวกเราไปทานข้างนอกกันเถอะ" ยัยโจอาน่าเอ่ยกับฉันและยัยมินนี่มา

"งั้นรีบไปเถอะ ช้ากว่านี้เดี๋ยวไม่มีที่นั่ง" ฉันเอ่ยกับเพื่อนๆ จากนั้นพวกฉันก็เดินออกจากคณะไปทันที

แต่ขณะที่ร่างบางเดินเข้ามายังตึกคณะวิศวะเพื่อจะออกไปทางด้านหลังของมหาวิทยาลัยนั้น

ดีเอ็มขณะที่ร่างสูงในชุดนักศึกษา เดินมือสองข้างล้วงกระเป๋าลงมาจากตึกนั้น สายตาคมกับสะดุดเข้ากับร่างบางในชุดนักศึกษากระโปรงพลีทสั้นที่เดินสับขาเรียวผ่านหน้าพวกเขาไป

"สวยชิบหาย ถ้าจำไม่ผิดใช่เธอคนนั่นปะ" ดีเทลที่เห็นยัยนั่นเดินผ่านหน้าพวกผมไปถึงกับหันมาถามผม

"อืม... เสียงทุ่มเอ่ยตอบกับเพื่อน แต่สายตากับจับจ้องไปยังร่างบางที่เดินไปกับเพื่อนๆ ของเธอ

"หึ...เด็ก อักษรนิหว่า" ดีเทลเอ่ยขึ้นมา เพราะดูท่าแล้ว สาวสวยที่ดีเอ็มกำลังสนใจ เธอน่าจะเป็นเพื่อนสนิทของมินนี่ที่เป็นเพื่อนของเพื่อนผมอีกทีนึง

"สวยหวาน ใช้ได้เลย" เจมส์เอ่ยขึ้นมาขณะที่มองตามดีเอ็มและดีเทล

"ไม่ใช่แค่ใช้ได้นะ สวยสเปคกูเลย สัส" ดีเทลเอ่ยแต่สายตากับเหลือบมองมาที่ใบหน้าของดีเอ็ม

"จีบไหม ถ้าไม่ กูจีบนะ" ดีเทลเอ่ยอย่างแกล้งดีเอ็ม เพราะถ้าดีเอ็มไม่สนใจ เพื่อนคงไม่ลงทุนจ้องเธอนานขนาดนี้ อย่างว่าแหละจูบกันมาซะขนาดนี้แล้ว ไม่แปลกถ้าดีเอ็มจะอยากได้อะไรที่มากกว่านั้น

이 책을 계속 무료로 읽어보세요.
QR 코드를 스캔하여 앱을 다운로드하세요

최신 챕터

  • สัมผัสร้ายนายวิศวะ   สัมผัสร้ายนายวิศวะ EP.33 รางวัลตอบแทน NC18+

    ด้านณดาร่างบางที่ยังยืนนิ่งอยู่นั่นถึงกับได้สติ ร่างบางจ้องหน้าของดีเอ็มที่โน้มใบหน้าเข้าหาเธอ"ฉันตอบนายตอนไหนว่าจะเดทกับนาย" ณดาเอ่ยออกมาอย่างไม่เต็มเสียง ฉันรู้สึกสับสนและสั่นไหวกับท่าทีของเขาราวกับไม่เป็นตัวเอง"ไม่ตอบก็เหมือนตอบ เพราะสายตาของเธอมันฟ้องฉันมาแบบนั่น" ดีเอ็มเอ่ยกับณดาด้วยเสียงเรียบ"ฉันยังไม่รับปากนาย""ฉันจะรอเธอที่หน้าคณะอักษร" ดีเอ็มไม่พูดเปล่าแต่กับโชว์ตารางเรียนของณดาในสมาร์ตโฟนของเขาให้เธอดู"นั้นมันตารางเรียนฉันนิ นายมีตารางเรียนของฉันได้ไง" ณดาถึงกับขมวดคิ้วถามมาด้วยท่าทีสงสัย"พลอยณดา วชิราวิน เธอคิดว่าฉันเป็นใคร ทำไมตารางเรียนเธอแค่นี้ฉันจะเอามาไม่ได้" ณดาที่ได้ยินเช่นนั้นใบหน้าสวยถึงกับชะงัก"นายจะอยากได้ตารางเรียนฉันไปทำไม เพราะอะไร""ฉันแค่เอามาดูเล่นๆ""นายโคตรนิสัยเหมือนเด็กเลย""แต่ตรงนั้นฉันไม่เด็ก และเธอเองก็ลองแล้ว" ดีเอ็มเอ่ยด้วยสีหน้าตีมึน"คนบ้า...ลามก ฉันไม่อยากคุยกับคนอย่างนายแล้ว" ด้านณดาที่ดีเอ็มเอ่ยมาเช่นนั้น ใบหน้าสวยถึงกับแดงละเลือดขึ้นมาด้วยท่าทีเขินอาย"ฮ่าๆ " แต่นั้นท่าทีของณดาทำเอาดีเอ็มถึงกับระเบิดเสียงหัวเราะออกมาเสียงดัง"ฉันหมายถ

  • สัมผัสร้ายนายวิศวะ   สัมผัสร้ายนายวิศวะ EP.32 เดทกัน

    ด้านณดาหลังจากที่ทั้งสองสาวเดินออกไปแล้วนั้น ร่างบางมองหน้าดีเอ็มด้วยท่าทีโกรธจัด ที่ดูเหมือนเขายังตีมึน พูดไม่รู้เรื่องทั้งที่เธอพึ่งห้ามเขาไม่ให้เอ่ยคำว่า เมียต่อหน้าใคร เมื่อไม่กี่วันนี้เอง"ฉันว่าเรื่องนี้ฉันห้ามนายไปแล้ว และนายห้ามยุ่งกับฉัน" ณดาเอ่ยเสียงแข็งด้วยท่าทีโกรธจัด"ทำไม ฉันพูดเรื่องจริงเธอจะโกรธฉันอะไรนักหนา อีกอย่างเธอห้ามไม่ให้ยุ่งกับเธอ ฉันทำไม่ได้หรอก" ดีเอ็มเอ่ยพร้อมกับสบตาและโน้มใบหน้าเข้าข้างหูของคนตัวเล็ก ณดาสบตากับคนตรงหน้าด้วยท่าทีสั่นไหวและรู้สึกหัวใจเต้นแรงมาอย่างไม่เป็นจังหวะ"เพราะฉันชอบเธอ" เสียงทุ่มเอ่ยออกมา ทำเอาคนหน้าบึ้งถึงกับชะงัก ใบหน้าสวยหวานที่บึ้งตึงนั้นถึงกับแดงซ่านขึ้นมาด้วยท่าทีเขินอาย"ตึกๆ" ใจดวงเล็กๆ ถึงกับเต้นแรงขึ้นมาอย่างไม่เป็นจังหวะ ด้านณดาที่ดีเอ็มเอ่ยมาเช่นนั่นร่างบาง ถึงกับชะงักหลบสายตาและเบี่ยงหน้าหนี ให้ตายเถอะในชีวิตนี้ ฉันไม่เคยถูกผู้ชายที่ไหนมาสารภาพว่าชอบต่อหน้าแบบนี้ ฉันถึงกับทำหน้าไม่ถูกณดาฉันรู้สึกอายเขาถึงกับนั่งไม่ติด หึ...! คนบ้า ทำไมถึงได้หน้าด้านกล้าเอ่ยอะไรออกมาแบบนี้กัน รู้ไหมว่าฉันทั้งเขินและอายเขามักมากจนอยากจะหา

  • สัมผัสร้ายนายวิศวะ   สัมผัสร้ายนายวิศวะ EP.31 ประกาศตัว

    3 วันต่อมาด้านณดาและวันนี้ก็เป็นอีกวันที่ฉันมาเรียน ขณะที่อาจารย์ประจำวิชากำลังสอนอยู่นั้นภายในหัวของฉันไม่ได้ฟังสิ่งที่อาจารย์สอนเลยซักนิด แต่เธอกับครุ่นคิดคำพูดของคุณพ่อ"ไม่ว่าจะช้าหรือเร็วยังไงเสียลูกก็ต้องหมั้นอยู่ดี เพราะลูกเป็นคนเดียวที่จะช่วยธุรกิจของครอบครัวของเราได้ ยิ่งเราหมั้นเร็วเท่าไหร่ ความน่าเชื่อถือในแวดวงธุรกิจก็จะน่าเชื่อถือมากขึ้น หรือจะรีบแต่งเลยก็ยิ่งดี" นั้นคือคำพูดของบิดา"แต่ดาขอเลื่อนออกไปก่อนได้ไหมคะ ถ้าคุณพ่อยังเห็นว่าดาเป็นลูกของคุณพ่อ ช่วยทำตามที่ดาขอซักครั้งเถอะค่ะ" ณดาเอ่ยพร้อมกับจ้องมองใบหน้าของบิดา คุณชาตรีนันท์ได้ยินเช่นนั้นถึงกับชะงักสีหน้า "ในเมื่อลูกขอมา พ่อจะลองไปคุยกับทางคุณหญิงรัตนาให้ เพราะฝ่ายนั้นเขาก็เร่งเรามา" เอ่ยจบคุณชาตรีนันท์ก็เดินออกไป "เร่งมางั้นเหรอ" ณดาพึมพำเสียงเบาขึ้นมา "ดีเอ็มทั้งหล่อ และรวยมากและฉันก็แอบได้ยินว่าเขาแยกตัวออกมาเปิดบริษัทกับพี่ชายเขาตั้งแต่อายุยังน้อย เขาเลี้ยงแกได้สบายตลอดชีวิต แกจะเรื่องมากทำไม นังโง่" นั้นคือคำพูดของป้าสุดาที่เอ่ยขึ้นกับเธอ ด้านณดายิ่งคิดฉันกับยิ่งปวดหัว อีกอย่างถึงแม้ว่ากับดีเอ็มฉันและเขา

  • สัมผัสร้ายนายวิศวะ   สัมผัสร้ายนายวิศวะ EP.30 ครั้งสุดท้ายได้ไหม

    ด้านดีเอ็มหลังจากที่ไล่พี่ชายตัวป่วนกลับไปแล้วนั้นร่างสูงก็ขับรถพาณดานั้นแวะทานข้าวก่อนที่จะไปส่งเธอที่คอนโด เมื่อรถสปอร์ตคันหรูของดีเอ็มวิ่งมาถึงคอนโดของฉัน ณดาที่รู้สึกโกรธที่เขานั้นเอาแต่บอกใครว่าเธอเป็นเมียเขา ร่างบางถึงกับปิดปากเงียบไม่คิดจะคุยกับเขาซักคำฝ่ามือเรียวหวังจะเปิดประตูลงจากรถ แต่กับถูกมือหนาของดีเอ็มนั้นรั้งเอาไว้"ฉันรู้ว่าเธอโกรธ แต่จะให้ฉันบอกพี่ดีนยังไง ว่าที่คู่หมั้นที่นอนเอากันแล้ว แบบนี้งั้นเหรอ" ดีเอ็มหันมาเอ่ยกับใบหน้าสวยที่มองเขามาด้วยสีหน้าไม่พอใจ"แต่นายก็ไม่ควรไปป่าวประกาศว่าฉันเป็นเมียนาย เพราะเรายังไม่..." ณดาไม่กล้าเอ่ยคำว่าแต่งงานออกมาจากปากของเธอด้านดีเอ็มที่ได้ยินเช่นนั้นใบหน้าอันหล่อเหลาถึงกับชะงัก คู่หมั้น แต่งงานงั้นเหรอ หึ...กับณดาที่เขารู้สึกหึงหวงเธอแบบนี้ ไม่ใช่ไม่รู้นะว่าเขานั้นคิดยังไงกับเธอ แต่คำว่าแต่งงานเขาอายุก็พึ่งจะยี่สิบต้นๆแต่งงานนี้มันช่างไกลกับชีวิตเขาเหลือเกิน คนที่รักสนุกไม่ชอบผูกมัดกับใครยอมได้ที่ไหน ที่จะต้องทิ้งชีวิตโสดของตนเองมาแต่งงาน ใบหน้าอันหล่อเหลาถึงกับมีสีหน้าคิดหนัก"ฉันแค่ เผลอตัวมีอะไรกับนาย นายเลิกบอกใครๆ ว่าฉัน

  • สัมผัสร้ายนายวิศวะ   สัมผัสร้ายนายวิศวะ EP.29 เมีย NC20++

    ด้านดีเอ็มหลังจากที่ร่างสูงปล่อยให้ณดาปรับตัวไปได้สักพักเมื่อเห็นว่า ร่างบางไม่ได้ปฎิเสธอะไรตนแล้วนั้น เอวสากหนาของคนใจร้ายก็กระแทกเข้ายังกลีบดอกไม้งามอวบอิ่มที่มีน้ำใสๆ ไหลเย้มออกจากส่วนนั้นของฉันเข้าทันที"อะ...อะดีเอ็ม นาย" เสียงเล็กที่ถูกมังกรยักษ์ดันเข้าลึกจนสุดท่อนลำถึงกับหลุดเสียงครางออกมาอย่างห้ามไม่ได้"ดีเอ็มพอก่อน นายอย่าดันเข้ามา ฮือ.." แม้จะมีอารมณ์ร่วมกับเขาจนรู้สึกแฉะไปทั้งส่วนนั้น แต่ก็ยังกลัวความใหญ่โตที่สอดใส่ที่ดันลึกเข้ามา"อ่า..."!! ผับ ผับ !! สะโพกหนายังคงเคลื่อนจังหวะเข้าไม่มีท่าทีจะหยุด ไม่อยากทำให้เธอเจ็บ แต่จะให้ผ่อนแรงและเบาจังหวะลงกว่านีก็ยากอยู่เหมือนกัน"อ่าๆ ฉันจะพยายามไม่รุ่นแรง แต่ไหนๆ ก็ทนไปก่อนละ" ผ่ามือเรียวเล็กจิกเข้าที่แขนแกร่นหนาของคนตัวเล็ก เมื่อโดนสะโพกหนาที่ปลายหัวกระแทกเข้ามาไม่หยุดหย่อน ร่างบางถึงกับจือปากมองบนเพดานร่างบางที่โดนฝ่ามือหนาบีบและขย้ำเข้าที่หน้าอกทั้งสองเต้างามที่เด้งชี้หน้าเขานั้น ณดาถึงกับขนลุกซู่ สั่นสะท้านไปทั้งตัว"อะ...อืม" ยิ่งดีเอ็มเล่นลิ้นวนที่หน้าอกและลำคอของฉันไม่มา มันยิ่งเพิ่มความเสียวและทรมานมากยิ่งขึ้น ยิ่งสะโพก

  • สัมผัสร้ายนายวิศวะ   สัมผัสร้ายนายวิศวะ EP.28 หึงหวงเป็นเหตุ NC+++

    ด้านณดาหลังจากที่ดีเอ็มเอ่ยมาเช่นนั้นร่างบางก็เอาแต่นั่งนิ่ง โดยไม่คิดที่จะเอ่ยอะไรกับคนใจร้ายนั้นซักคำ ด้านดีเอ็มจากที่ณดาตบเขาก่อนหน้าจะโกรธอยู่แล้วเชียว แต่นั้นก็รู้สึกโกรธเธอไม่ลง สายตาคมเหลือบมองร่างบางที่เอาแต่นั่งนิ่งเป็นระยะจนกระทั้งมาถึงคอนโดของตนด้านณดาที่เห็นว่ารถสปอร์ต์คันหรูของดีเอ็มวิ่งมาจอดที่คอนโดหรูแห่งหนึ่ง ร่างบางถึงกับชะงัก"นี้ไหนนายบอกจะไปส่งฉันไง" ณดาเอ่ยถามดีเอ็มขณะที่ร่างสูงนั้นเปิดประตูลงจากรถ"ไม่รู้สิ เธอไม่ได้บอกว่าคอนโดเธออยู่ที่ไหน ไม่บอกฉันก็ไปไม่ถูก" เสียงเข้มเอ่ยออกมาอย่างไม่คิดจะสนใจหึ...! ถ้านายไม่คิดจะไปส่งตั้งแต่แรก นายจะพาฉันมาที่นี่ทำไม" ร่างบางก้าวขาลงจากรถโดยท่าทีตั้งโกรธและโมโหที่เขานั้นเล่นลิ้นกับเธอ มือเรียวหยิบสมาร์ตโฟนขึ้นมา"เธอจะโทรหาใคร" ด้านดีเอ็มที่หึงหวงณดาหนักเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว ยิ่งเธอมาท่าทีเฉยเมยไม่สนใจและคิดจะโทรหาคนอื่นแบบนี้เขายิ่งหึงหวงเธอหนักเข้าไปอีก"ฉันจะโทรให้พี่เมศมารับ" ณดาเอ่ยกับคนใจร้าย ไม่ไปส่งอย่างที่รับปากแต่กับพาเธอมาที่คอนโดของเขา"...มันเป็นใคร" ดีเอ็มไม่พูดเปล่า และผลักร่างบางให้ติดกับหลังรถ"ฉันถามว่ามันเป

더보기
좋은 소설을 무료로 찾아 읽어보세요
GoodNovel 앱에서 수많은 인기 소설을 무료로 즐기세요! 마음에 드는 책을 다운로드하고, 언제 어디서나 편하게 읽을 수 있습니다
앱에서 책을 무료로 읽어보세요
앱에서 읽으려면 QR 코드를 스캔하세요.
DMCA.com Protection Status