สัมผัสร้ายนายวิศวะ EP.7 คนแรกที่กล้าปฏิเสธ

ด้านณดาหลังจากที่ดีเอ็มถอนจูบออกจากเธอแล้วนั้น ใบหน้าสวยจ้องมองคนนิสัยไม่ดีมาอย่างเอาเรื่อง ฝ่ามือเล็กยกขึ้นมาหวังจะตบหน้าหล่อๆ ของเขา แต่ดีเอ็มกับไหวตัวทัน

!! หมับ !! มือหนาจับเข้าที่ข้อมือเล็กทั้งสองจ้องมองกันอย่างไม่มีใครยอมใคร

"ทำไม...ฉันยอมเสียตังให้เธอเป็นหมื่น จูบนิดจูบหน่อยไม่ได้หรือไง" เสียงเข้มเอ่ยออกมาอย่างไม่น่าฟัง จริงอยู่ว่าเธอเอาตังเขามา แต่นั้นมันก็แลกกับค่าเสียหายของเธอไหม

"ถึงฉันจะเอาตังนาย เพื่อแลกกับแฟนนายทำแว่นฉันแตก นายก็ไม่มีสิทธิ์มาลวนลามฉันแบบนี้" ณดาเอ่ยเสียงแข็งออกมา อย่างไม่มีท่าทีจะยอมเขา

"ทำไม...คิดว่าฉันอยากจูบเธอมากนักเหรอ สวยกว่าเธอ ฉันจ่ายไม่ถึงหมื่นเลยด้วยซ้ำ" คำพูดอันดูถูกและร้ายกาจหลุดออกจากปากหยักหนาของเขา ณดาที่ได้ยินเช่นนั่นใบหน้าสวยถึงกับหน้าเหวอ

"จูบห่วยแตกแบบเธอ หมื่นหนึ่งฉันยังรู้สึกเสียดาย" ดีเอ็มยังลอยหน้าลอยตาว่าให้กับเธอไม่หยุด ด้านณดาเกิดมาฉันไม่เคยพบเคยเจอผู้ชายที่ดีแต่หน้าตา แต่นิสัยเสียเท่ากับนายนี่มาก่อน

"งั้นเหรอ" ใบหน้าสวยหวานได้แต่ผุดรอยยิ้มร้ายขึ้นมา

!! ตึก !! รองเท้าส้นสูงห้านิ้วกระทืบลงที่เท้าของดีเอ็มด้วยความแรงและกดน้ำหนักตัวลง

!! โอ้ย...ยัยบ้า นี้เธอ!! ดีเอ็มถึงกับลั่นออกมาด้วยความเจ็บที่โดนณดานั้นกระทืบเท้าเข้าอย่างจัง

"อย่าว่าแต่จูบฉันห่วยเลย นายเองก็เป็นผู้ชายที่จูบฉันได้ห่วยมากเหมือนกัน" ณดาเอ่ยจบร่างบางก็เดินอย่างเชิดหน้าหนีเขาออกไป

ด้านดีเอ็มจะเดินตามณดาออกไปก็ไม่ทันเสียแล้ว ร่างสูงได้แต่ก้มลงดูที่เท้าของตน

"เจ็บชิบหาย"

" ฝากไว้ก่อนเถอะ ยัยตัวแสบ" ดีเอ็มได้แต่เอ่ยคาดโทษเธอตามหลัง

ด้านณดาหลังจากที่ร่างบางเดินหนีดีเอ็มออกมาจนกระทั่งถึงด้านหน้าของคลับแล้วนั้น ให้ตายเถอะนี้มันวันอะไรของฉันถึงได้ซวยซ้ำแล้วซ้ำเล่าแบบนี้กัน ร่างบางมองไปยังบริเวณหน้าคลับ ยังถือว่าโชคดีที่ออกมาไม่เจอกับพี่เมศ แต่ฉันว่าการที่พี่เมศเจอฉันที่นี่ไม่นานพ่อก็ต้องทราบเรื่อง ฉันจะทำยังไงต่อดี ก่อนที่จะคิดอะไรไปมากกว่านี้นั้นรถแท็กซี่ก็วิ่งมาพอดี ฉันจึงเลือกที่จะกลับคอนโดไปตั้งหลักก่อน ส่วนยัยมินนี่ฉันค่อยโทรบอกกับเพื่อนละกัน

ด้านดีเอ็มหลังจากที่ร่างสูงโดนณดาเหยียบเข้าที่เท้าด้วยความแรงนั้น ให้ตายเถอะเท้าผม ร่างสูงถึงกับเดินลากเท้าที่เจ็บนั้นกลับเข้ามานั่งที่โต๊ะเช่นเดิมที่มีเจมส์และดีเทลนั่งอยู่

"หึ...พวกกูคิดว่ามึงจะไม่กลับมาแล้วซะอีก เป็นไงได้คนสวยของกูกี่ยกวะ" ดีเทลที่เห็นว่าดีเอ็มออกไปกับสาวสวยถึงกับเอ่ยถามเพื่อนด้วยสีหน้ามีลุ้น เพราะดีเทลนั้นรู้ดีว่าของสวยๆงามๆ แบบนี้ดีเอ็มไม่เคยปล่อยหลุดมือไม่ ห้องน้ำ ก็ชั้นบนของคลับ

"กี่ยกห่าไร แค่จูบนิดจูบหน่อย แม่งกระทืบเท้ากูเป็นไอ้เป๋ อย่างที่พวกมึงเห็นนี้แหละ..." ดีเอ็มเอ่ยกับทั้งสองหนุ่มด้วยน้ำเสียงและสีหน้าไม่สบอารมณ์นัก

ด้านเจมส์ที่นั่งกระดกแก้วบรั่นดีในมือได้ยินเช่นนั้นถึงกับแทบสำลัก

"เชี่ย...ปกติคนอย่างมึงไม่เคยปล่อยให้สาวหลุดมือไปได้นิ หรือว่าเดี๋ยวนี้แม่งอ่อน" เจมส์เอ่ยพร้อมกับยกยิ้มให้กับดีเอ็ม

"อ่อนห่าไร ยัยนั่นร้ายกว่าที่พวกมึงคิดไว้อีก กูแค่จูบ แต่นี้เล่นกูถึงกับเจ็บเนื้อเจ็บ ตัวเกิดมาไม่เคยเจอใครร้ายเท่ายัยนี้มาก่อน" ดีเอ็มเอ่ยกับเจมส์และดีเทลมาอย่างหัวเสียสุดๆ ทั้งสองหนุ่มถึงกับกลั้นขำ

"เสือที่ไหนปล่อยให้เหยื่อหลุดมือไปได้ แบบนี้อย่าเป็นเสือเลย เป็นหมาเถอะครับ" ดีเทลว่าให้กับดีเอ็ม

"เหอะ มึงดีกว่ากูตายแหละ เชี่ยเทล ฟัค ยู ไอ้เพื่อนเวร เรื่องด่ากูนี้ไว้ใจมึงเถอะ สัสเทล" ดีเอ็มเอ่ยให้กับเพื่อน แม่งน่าอายชิบหาย นับว่ายัยนี้เป็นผู้หญิงคนแรกที่เธอกล้าปฏิเสธผม ถามว่าเธอสวยไหม สวยครับ ยิ่งสวยๆ หยิ่งๆ เล่นตัวยากๆ แบบนี้แม่ง ผมยิ่งอยากได้ รับรองเจอครั้งหน้าไม่มีปล่อยให้หลุดมือแน่นอน ผมมันพวกล่าแต้มที่ไม่คิดจะจริงใจกับใคร เห็นแบบนี้ก็ไม่เคยขืนใจใครเหมือนไอ้เจมส์นะครับ ส่วนมากสาวๆ ที่นอนกับผมมีแต่สมยอมและอยากได้ผม

ด้านณดาหลังจากที่ร่างบางกลับมาถึงคอนโดแล้วนั้น ร่างบางเหลือบมองนาฬิกาที่หัวเตียงนอนให้ตายเถอะ อีกไม่กี่นาทีก็จะเป็นเวลาตีสาม เอาจริงการที่ฉันเห็นพี่เมศวันนี้เรื่องที่กลัวถูกคุณพ่อจับไปหมั้นหมายนั้น ฉันถึงกับข่มตานอนไม่หลับ บวกกับเรื่องที่จูบกับนายดีเอ็มบ้านั้น ขณะที่ฉันพยายามที่จะหลับตาลงแต่จู่ๆ ใบหน้าอันหล่อเหลาของนายนั้นก็ลอยเข้ามาในหัวฉัน

"นี้มันเป็นเวรกรรมอะไรของฉัน ก็แค่เสียจูบแรกให้กับผู้ชายห่วยแตกแบบนั้นไป แล้วฉันจะคิดมากให้ปวดหัว ปวดเส้นประสาททำไมกันเนี้ย" ร่างบางได้แต่ครุ่นคิดภายในใจ จนกระทั่งผ่านไปนานนับชั่วโมงในที่สุดฉันก็ข่มตาหลับไป

3 วันต่อมา

@มหาลัย B

ด้านณดาและวันนี้หลังจากที่มีเรียนในช่วงเช้าเสร็จฉันก็ว่าง ตอนบ่ายวันนี้ฉันต้องเข้าไปทำงานที่โรงแรมขณะที่ทั้งสามสาวกำลังเดินออกจากห้องเรียนนั้น

"ณดาให้ตายเถอะ ฉันพึ่งสังเกต พอเธอแต่งตัว ดีๆ ไม่มีเม็ดไฝใหญ่ๆ ที่หน้าเธอแบบนี้แล้ว เธอสวยมากเลยนะ นี้ถ้าเธออยู่ปี 1 ฉันส่งเธอลงประกวดดาวได้เลยนะเนี้ย" ใบเฟิร์นเพื่อนร่วมคลาสเรียนนั่นเอ่ยกับฉันมา เพราะที่เอ่ยมาแบบนี้ไม่แปลกหรอกฉันเปลี่ยนมาเป็นตัวฉันคนเดิมได้สามวันแล้ว

ในเมื่อคุณพ่อท่านทราบเรื่องที่ฉันกลับมาอยู่ที่ไทย ฉันเองก็ไม่จำเป็นต้องปลอมตัวอีกต่อไป ท่านเพียงแค่บอกให้ฉันกลับบ้าน แต่ในเมื่อพี่ราเมศอยู่ที่บ้านหลังนั้น เรื่องอะไรฉันจะยอมกลับไปง่ายๆ ละ ส่วนเรื่องตังฉันก็ไม่ได้ขอคุณพ่อ เรื่องกับคนที่บ้านพอฉันเล่าให้ยัยมินนี่ฟัง ยัยมินนี่รู้สึกผิดกับฉันมากที่นางลากฉันไปที่คลับ ถ้ายัยมินนี่ไม่ลากฉันไป คืนนั้นคงยังไม่เจอกับพี่ราเมศ แต่ฉันก็ไม่ได้โทษเพื่อนหรอกนะ ไม่ว่าจะช้าหรือเร็วยังไงพ่อฉันก็ต้องทราบเรื่องอยู่ดี แต่อย่างน้อยตอนนี้ฉันก็ไม่ต้องปลอมตัวแล้วเท่านั้นเอง

ร่างบางที่ได้ยินเพื่อนร่วมห้องเอ่ยชมเช่นนั้น ใบหน้าสวยหวานได้แต่ยิ้มบางๆ กลับไป

"ใช่...พอแต่งแบบนี้แล้ว เธอดูสวยและมีเสน่ห์มักมาก เมื่อวานเด็กปีสองที่เล่นบาสอยู่สนาม มองเธอไม่หยุดเลย รุ่นพี่ปี 4 ห้อง 1 ก็ถามนะว่าห้องเรามีเด็กใหม่เหรอ ฉันเลยโกหกไปว่า ใช่" ปูเป้เพื่อนร่วมห้องอีกคนเอ่ยกับฉันมา

"ฉันไม่ได้สวยขนาดนั้นหรอก พวกเธอก็ชมฉันเกินไป อีกนิดตัวลอยแล้ว" ณดาเอ่ยพร้อมกับยิ้มแก้เขินให้กับพวกเขา

"...น้อยๆ หน่อยก็ได้ยะ คนสวยยังไงถึงไม่มีแฟน" มินนี่เอ่ยมาอย่างแกล้งๆ พอฉันโดนคนอื่นชมต่อหน้า ยัยมินนี่ก็จ้องแต่จะหาแฟนให้กับฉัน ลูกนักธุรกิจคนโน้นที ลูกนักการเมืองคนนั้นที แต่นั้นใช่ว่าฉันจะสนใจใคร

"ที่ไม่มีเพราะฉันไม่เอาใครยะ" ฉันเอ่ยกับยัยมินนี่ขณะที่พวกเรากำลังเดินไปยังโรงอาหาร แต่วันนี้ดูท่าแล้วโรงอาหารในคณะคนค่อนข้างเยอะ

"แกฉันว่าวันนี้คนเยอะ พวกเราไปทานข้างนอกกันเถอะ" ยัยโจอาน่าเอ่ยกับฉันและยัยมินนี่มา

"งั้นรีบไปเถอะ ช้ากว่านี้เดี๋ยวไม่มีที่นั่ง" ฉันเอ่ยกับเพื่อนๆ จากนั้นพวกฉันก็เดินออกจากคณะไปทันที

แต่ขณะที่ร่างบางเดินเข้ามายังตึกคณะวิศวะเพื่อจะออกไปทางด้านหลังของมหาวิทยาลัยนั้น

ดีเอ็มขณะที่ร่างสูงในชุดนักศึกษา เดินมือสองข้างล้วงกระเป๋าลงมาจากตึกนั้น สายตาคมกับสะดุดเข้ากับร่างบางในชุดนักศึกษากระโปรงพลีทสั้นที่เดินสับขาเรียวผ่านหน้าพวกเขาไป

"สวยชิบหาย ถ้าจำไม่ผิดใช่เธอคนนั่นปะ" ดีเทลที่เห็นยัยนั่นเดินผ่านหน้าพวกผมไปถึงกับหันมาถามผม

"อืม... เสียงทุ่มเอ่ยตอบกับเพื่อน แต่สายตากับจับจ้องไปยังร่างบางที่เดินไปกับเพื่อนๆ ของเธอ

"หึ...เด็ก อักษรนิหว่า" ดีเทลเอ่ยขึ้นมา เพราะดูท่าแล้ว สาวสวยที่ดีเอ็มกำลังสนใจ เธอน่าจะเป็นเพื่อนสนิทของมินนี่ที่เป็นเพื่อนของเพื่อนผมอีกทีนึง

"สวยหวาน ใช้ได้เลย" เจมส์เอ่ยขึ้นมาขณะที่มองตามดีเอ็มและดีเทล

"ไม่ใช่แค่ใช้ได้นะ สวยสเปคกูเลย สัส" ดีเทลเอ่ยแต่สายตากับเหลือบมองมาที่ใบหน้าของดีเอ็ม

"จีบไหม ถ้าไม่ กูจีบนะ" ดีเทลเอ่ยอย่างแกล้งดีเอ็ม เพราะถ้าดีเอ็มไม่สนใจ เพื่อนคงไม่ลงทุนจ้องเธอนานขนาดนี้ อย่างว่าแหละจูบกันมาซะขนาดนี้แล้ว ไม่แปลกถ้าดีเอ็มจะอยากได้อะไรที่มากกว่านั้น